"κλειδωμενες ψυχες "

κλειδωμενες  είναι οι ψυχες των ανθρωπων.

Και καποιος κραταει το κλειδι.

Εγωισμο τον λενε..κι εχει πολλες μορφες..πολλα τα προσωπα του..

Αλαζονια – Επαρση  - Υπεροψια - Ελεγχος - Υποκρισια - Μοχθηρια –

 Φθονος - Προδοσια – Απιστια -  Πονος - Θανατος

Εκφραζουν την χωριστικοτητα …την αγνοια...το τιποτα..του δημιουργου τους...

Πισω από το καθενα τους βρισκεται ο φοβος...ο φοβος της αποκαλυψης ...της  μη υπαρξης τους..

Φοβος η αποσταση που μας χωριζει απ’την ψυχη μας 

Ο ενας πανω στον άλλο πεφτουμε..ποδοπατουμε..καταστρεφουμε..μαχες δινουμε ποιος θα 

επικρατησσει..

Η μαχη ανελεητη πολλα τα θυματα της...τον χωρο διεκδικουμε....

Απομακρυσμενοι απ’την ουσια, τυφλοι βαδιζουμε χωρις πυξιδα ,χωρις προορισμο ,

χωριστικοτητα και πονο δημιουργουμε.

Μα δεν υπαρχει χωρος για ολους...κι οταν δεν υπαρχει χωρος δεν υπαρχει και χρονος...

ελαχιστος μας εμεινε ισα με μια ανασα..μια χαραμαδα στο κενο..μια γωνια στον κυκλο..

και ποσοι θα περασουν..

καθε μορφη μια αλυσιδα.. δεσμιους μας κραταει και φυλακες οσοι το χρονο εχουν χασει..

δεμενοι στη θνητοτητα και το πεπερασμενο..

ομηροι του ψευδους και της υλικης υποστασης τους, εγκλωβισμενοι στις αναγκες τους,πισω μας 

κρατανε..

να μην ξυπνησει κανεις φροντιζουνε, να μην ξεφυγει από το μαντρι..και την αληθεια δουνε..

πως τιποτα δεν κινειται εδώ κι ολα αδρανεια είναι..

ψευδαισθησεις δημιουργουν και ομορφες εικονες, παχεια τα λογια τους που όμως δεν χορταινουν κι η

 πεινα παραμενει..

κι ολοι περιμενουν την στιγμη που καποιος θα τους ξυπνησει ,να τους ελευθερωσει απ’τα δεσμα..

τον απομηχανη θεο..τον μεγιστο σωτηρα…

εκεινον που σταυρωσανε..τον αλλον που σκοτωσανε..κι εκεινον που τρελλο τον ειπανε..

Καποιον να φερει το φως αυτό που τους ενωνει...

καποιον να μας ελευθερωσει φωναζουν οργισμενοι...

μα ηρθαν και παντα είναι εδώ.. συνεχεια βοηθανε..μα ποιος τους βλεπει...

και πώς να δεις ..αν τα ματια σου εχεις χασει? 

Αν την ουσια σου εσυ δεν αντιλαμβανεσαι..ποιος μπορει να σου τη δειξει..?

 Μπορει κανεις να δει με τα δικα σου ματια?

 Αν εισαι ουσια θα το δεις..αν τα ματια σου καθαρισεις κι απο την παραζαλη βγεις τοτε θα δεις το 

φως...

την υπαρξη σου θ’αναγνωρισεις..

εκεινο το λιγο λιγοστο... Που όλα τα κινει κι ολα τα κανει διαφορετικα..

πολυχρωμα και λαμπερα μεσα από την καθαροτητα του..

σαν το διαμαντι λαμπει στο φως..κι απο παντου το βλεπεις..

ψαξε λοιπον μεσα σου να βρεις αν εχεις το διαμαντι..και τοτε όλα θα τα δεις..

ολα θα τα εξηγησεις..καθαρισε καλα το μεσα σου..να λαμψει η αληθεια...

να φανερωθει η ψυχη σου...κι εεκεινη ξερει να σου πει..να σε οδηγησει...

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ