Σύμβουλο – παροιμίες

Είναι η ώρα να λέμε πια τα σύκα σύκα, και τη σκάφη σκάφη, γιατί το ψέμα ποτέ δε ζει για να γεράσει και η αλήθεια έρχεται ακόμα κι όταν δεν τη ζητήσει κανείς και, όπως το λάδι, πάντα βγαίνει από πάνω. Είναι η ώρα που το ‘να χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο το πρόσωπο και να διώξουμε τους γαϊδάρους που μαλώνουν σε ξένο αχυρώνα.

Ναι, φίλε μου, γιατί άμα καείς στο χυλό φυσάς και το γιαούρτι. Καλά έλεγαν οι παλαιοί, άκουσέ τα όλα και λίγα… πίστευε, ενώ εμείς πιστέψαμε όλα αυτά που μας είπανε οι πολιτικοί και τώρα μας έκαναν αρμένικη βίζιτα, αφού μας έψησαν το ψάρι στα χείλη, μας γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια.

Αυτά, βέβαια, έγιναν μετά τις εκλογές, γιατί πριν μας παρίσταναν την αθώα περιστερά. Ε, ναι, γιατί όποιος είναι έξω απ’ το χορό, πολλά τραγούδια λέει, αλλά μόλις η αντιπολίτευση αναλαμβάνει την εξουσία δεν ξέρει τι της ξημερώνει και περιμένει  τους άλλους να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά  ή κανένα τρελό να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Τίποτα δε θυμούνται, κι αυτό γιατί ο χορτασμένος το νηστικό δεν τον πιστεύει και ποτέ δεν είπαν και του στραβού το δίκιο. Βέβαια, όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίδια αλλά, ο λύκος κι αν γέρασε κι έπεσε το μαλλί του μήτε τη γνώμη άλλαξε μήτε την όρεξή του.

Εξάλλου, όταν δουν τα σκούρα οι πολιτικοί τι κάνουν;  Όπου φυσάει ο άνεμος πάνε και όσο και να προσπαθείς  να τους μιλήσεις  στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα.

Εσύ φίλε, όμως, μην πνίγεσαι  σε μία κουταλιά νερό αλλά σε ξέρω, σκύλος που γαβγίζει, δε δαγκώνει. Τι να τις κάνεις τις απεργίες, τις πορείες, όταν δεν έχεις  καταλάβει ότι ο μουσαφίρης και το ψάρι την τρίτη μέρα βρωμάνε; Οπότε, τι τους κρατάς τόσα χρόνια στην ίδια θέση και πάντα αυτοί τάζουν λαγούς και πετραχήλια;

Όταν, όμως, σου μπαίνουν  ψύλλοι στʼ αυτιά τότε το γυαλί ράγισε και … άμα ραγίσει δεν ξανακολλάει. Πρέπει να σταματήσεις  να φιλάς  κατουρημένες ποδιές, αν θέλεις να πας  μπροστά και να σταματήσεις  να σε  σέρνουν απʼ τη μύτη, αλλιώς το έχει η κούτρα σου να κατεβάσει ψείρες και μην παραπονιέσαι μετά αν σου βάλουν τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι.

Έτσι είναι η ζωή κι όλα του γάμου δύσκολα κι η νύφη γκαστρωμένη. Δεν ήξερες, δε ρώταγες …; Αχ, στερνή μου γνώση να σʼ είχα πρώτα, αφού τώρα πια το ένιωσες  στο πετσί σου ότι το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό κι αν στύψεις πέτρα θα βγάλεις νερό.

Πρέπει να σταματήσεις  να πιστεύεις  στους πολιτικούς, γιατί, ξέρεις … άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς και το φίδι φίλος δε γίνεται και όπως το νηστικό αρκούδι δε χορεύει,αυτός που τρέφεται μόνο με ελπίδες, πεθαίνει της πείνας, γιατί όποιος βαριέται να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει …

Δυστυχώς, στην εποχή που ζούμε δεν ισχύει πάντα όποιος δουλεύει σα δούλος κοιμάται σαν αφέντης, ούτε όποιος κοιτάζει τη δουλειά του καλοζεί τη φαμελιά του και ούτε με τον ιδρώτα του προσώπου σου κερδίζεις το ψωμί σου. Αυτά είναι περασμένα – ξεχασμένα. Να ʼχεις το νου σου στους πολιτικούς φίλε, που μπροστά σου απλώνουν τα χαλιά και πίσω σου ανοίγουν λάκκους, σʼ αυτούς  που δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο πια, γιατί, όπως ξέρεις, ο παπάς πρώτα τα γένια του ευλογεί, το σόι του, τα ξαδέλφια και τους κουμπάρους και αυτό δεν είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.

Αλλά, θα μου πεις … εδώ που φτάσαμε κοντός ψαλμός αλληλούια και δε χρειάζεται να το κρύψουμε, να μη το πεις ούτε του παπά, γιατί το ξέρουν και οι κότες.

Σʼ αυτή την περίοδο που στην Ελλάδα η μάνα χάνει το παιδί και το παιδί τη μάνα, που οι αμαρτίες γονέων παιδεύουν τα τέκνα, τώρα, όπως ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται, έτσι κι εσύ  πρέπει να φανείς  σαν αλεπού που δεν πέφτει στην παγίδα δυο φορές, γιατί των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν και φυλάνε τα ρούχα τους να ‘χουν τα μισά .

Έτσι θα πρέπει να έχεις  τα μάτια σου δεκατέσσερα και να μη λογαριάζεις  χωρίς τον ξενοδόχο και να ξεκολλάς  από το καλύτερα σήμερα ένα αυγό, παρά αύριο μια κότα.

Πέρασε ο καιρός που λέγαμε πέσε σύκο να σε φάω, ούτε ό,τι βρέξει ας κατεβάσει ή τα φορτώναμε στον κόκορα. Ήρθε η ώρα να καταλάβεις ότι τεμπέλης νέος φτωχός γέρος. Τέλος η εποχή που η κότα κάνει τα χρυσά αυγά κι εκείνη, επίσης, που γεννούν και τα κοκόρια σου και είχες  και του πουλιού το γάλα. Πρέπει να θυμάσαι ότι όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι και να προσέχεις να μην πας  για μαλλί και βγεις  κουρεμένος! Και, βεβαίως, δεν ισχύει το μαζί τα φάγαμε, αλλά φάγαμε μαζί ψωμί κι αλάτι, αν και κάποιοι τρώνε με χρυσά κουτάλια.

Αυτό σου το λέω γιατί, όπως είναι γνωστό, οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, αν  και το νερό με τη φωτιά φίλοι δε γίνονται. Βέβαια κι εδώ υπάρχει εξαίρεση και βρήκε ο Φίλιππος το Ναθαναήλ, οπότε … δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι. Και όταν αρχίσουν τα όργανα τότε Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει, και μας φόρεσε φέσι, γι αυτό το λόγο πληρώσαμε τα μαλλιά της κεφαλής μας και δεν έχουμε άλλα, ούτε μπορεί πια ο καθένας μας να βγάζει από τη μύγα … ξίγκι.

Δεν ισχύει πια «το γεμάτο πορτοφόλι έχει πολλούς φίλους», για τον απλούστατο λόγο ότι ο καθένας μας  έμεινε πανί με πανί. Έτσι, κάθε πέρσι και καλύτερα, αν και αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι …

Όσον αφορά τις επόμενες εκλογές, κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο. Ναι μεν μπορεί ένα χελιδόνι να μη φέρνει την άνοιξη και δεν είναι κάθε μέρα Πάσχα, αλλά σίγουρα η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, αλλά για καλό και για κακό … άναψε το λυχνάρι σου προτού να σε βρει η νύχτα.

Τώρα, φίλε, κάθεσαι σε αναμμένα κάρβουνα και σκέφτεσαι ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα, αλλά είναι ο καιρός να κάνεις το καλό και ρίξτο στο γιαλό.

Αν κι όλοι ξέρουμε ότι ο κόμπος έφτασε στο χτένι, κανένας πια δεν πετάει στα σύννεφα, ούτε πέφτει από τα σύννεφα και μερικοί έχουν χάσει εντελώς το μπούσουλα, άλλοι είναι στο χώμα και άλλοι στη φυλακή, αν και στο τέλος πάντα εσύ πληρώνεις τα σπασμένα. Πρέπει να τα καταφέρεις μόνος σου, γιατί αν δεν έχεις νύχια να ξυστείς, μην περιμένεις να σε ξύσει άλλος, αλλιώς πάψε να παραπονιέσαι όταν σου λένε ότι βρήκες το μάστορά σου, γιατί το ξέρεις ότι αν η πέτρα χτυπήσει τ’ αυγό, αλίμονο στ’ αυγό και αν τ΄ αυγό χτυπήσει στην πέτρα, αλίμονο στ’ αυγό. Αφού πρόκειται για γαϊδούρια τι περιμένεις;  Όποιος παίζει με το γάιδαρο, κλοτσιά έχει να φάει και ανανακατεύεσαι με τα πίτουρα, θα σε φάνε οι κότες κι όπως στρώσεις θα κοιμηθείς. Άκουσέ με και μην ψάχνεις βελόνα στʼ άχυρα, αλλιώς θα σε χτυπήσουν σα χταπόδι. Να αντιδράς, μην κάθεσαι σα βρεγμένη γάτα.

Τα λέω αυτά, γιατί όλοι σε ένα καζάνι βράζουμε κι αν δεν προσέξουμε, πάει πέταξε το πουλάκι … και πες μου, ποιος στραβός δε θέλει το φως του; Αλλά, να μην πιαστείς σαν τον ποντικό στη φάκα. Το ξέρω, η κατάσταση έχει ξεφύγει, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα κι όλα αυτά μας έκαναν το βίο αβίωτο, όπου φτωχός κι η μοίρα του. Αλλά αυτά γίνονται όταν κτίζει κανείς κάστρα στην άμμο.                                       

Δυστυχώς, δεν υπάρχουν τριαντάφυλλα χωρίς αγκάθια, αλλά μην το βάζεις κάτω, γιατί στάλα στάλα το νερό τρυπάει το λιθάρι και κάποια στιγμή θα γκρεμιστεί κανένας φούρνος. Θα έχουμε ράμματα για τη γούνα τους  και θα τα βγάλουμε όλα στη φόρα εμείς, γιατί, όπως ξέρεις, κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει. Αλλά, γρήγορα, πριν μας γίνουν τσιμπούρι, γιατί αν κάθεσαι με σταυρωμένα χέρια ούτε φωνή ούτε ακρόαση από αυτούς. Εδώ πλέον ο πνιγμένος απʼ τα μαλλιά του πιάνεται και τι ζητά; Δουλειά, γιατί η δουλειά ντροπή δεν έχει, ώστε να μπαίνει το νερό στο αυλάκι.

Να θυμάσαι ότι δεν κάνουν τα ράσα τον παπά. Όπου λαλούν πολλά κοκόρια αργεί να ξημερώσει και, τελευταία, πολλά είναι τα ξένα κοκόρια που λαλούν στην Ελλάδα και δεν αφήνουν να ξημερώσει μια άσπρη μέρα, αλλά … καλομελέτα κι έρχεται και θα σπάσει ο διάολος το ποδάρι του. Αν και τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Υπομονή, φίλε … Ο επιμένων νικά, γιατί ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη … αγαπάει και τον νοικοκύρη και μετά τη Σταύρωση έρχεται η Ανάσταση! Και τώρα το κερασάκι στην τούρτα. Γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος! Κι αν θες να μάθεις γιατί σου τα είπα όλα αυτά, είναι γιατί όταν εσύ πήγαινες εγώ ερχόμουν!!

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ