Ποτέ δεν έχω αποδώσει στη φύση κάποιο σκοπό ή επιδίωξη, ή οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να εκληφθεί ως ανθρωπομορφικό. Στη φύση βλέπω μια μεγαλειώδη δομή τηv οποία μπορούμε να κατανοήσουμε μόνο πολύ ατελώς, και τούτο θα έπρεπε να γεμίζει οποιονδήποτε σκεπτόμενο άνθρωπο με ένα συναίσθημα ταπεινότητας. Αυτό είναι ένα yvήσια θρησκευτικό συναίσθημα και δεν έχει καμία σχέση με το μυστικισμό.
Άλ. Αίνστάιν
ΠΟΥ EINAI ΛΟΙΠΟΝ αυτός Ο θεός που τόσος λόγος γίνεται; Φυσικά, αν ήταν μόνο πρόβλημα συζήτησης, ίσως απλωμένοι στην πολυθρόνα μας να συζητούσαμε εσαεί για την τριαδικότητά του και για το πόσο ο πάπας είναι συνέχεια του πιθήκου κι αν αυτό προσβάλλει τον πίθηκο ή τον πάπα.Μπορούμε να αποδείξουμε τη μη ύπαρξη του θεού; Προφανώς και όχι. Ανεξαρτήτως λογικής του εγχειρήματος, είναι σαν να ζητάμε να αποδείξουμε πως σε ένα δωμάτιο δεν ίπτανται πράσινες, όμορφες νεράιδες, παρ' όλο που ο συνομιλητής μας το υποστηρίζει μ' όλη τη δύναμη της πειθούς του. Κατά τη γνώμη μου, υπάρχει θεός όσο και πράσινες νεράιδες, όμορφες ή άσχημες δεν έχει σημασία.
Το πρόβλημα είναι όλοι αυτοί, τα ιερατεία και οι κυβερνητικοί συνοδοιπόροι τους, που διαλαλούν με κάθε ευκαιρία την ύπαρξή του κι εμείς πληρώνουμε το κόστος. Ακόμη αιωρείται στην ατμόσφαιρα η οσμή της ψημένης σάρκας των θυμάτων της Ιεράς Εξέτασης, οι οιμωγές των εκατομμυρίων θυμάτων του μονοθε'ίσμού, χωρίς να υπολογίζουμε το οικονομικό κόστος στήριξης των ιερατείων και των ιδιοτροπιών του. Από καταβολής κόσμου, αυτός ο θεός λέγεται πως παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στον Αβραάμ τουλάχιστον 2 εκατομμύρια χρόνια αφ' ότου σταθήκαμε όρθιοι. Γιατί στον Αβραάμ; Γιατί μόνο σ' αυτόν; Ποιος το κατέγραψε; Ο ίδιος υπήρξε;
Για να μη σταθούμε στην τόση καθυστέρηση. Η επόμενη εμφάνιση συνέβη στα όρη και τ' άγρια βουνά στον Μωυσή. Χάθηκε ο κόσμος να κατέβαινε πιο χαμηλά όπου είχαν κατασκηνώσει χιλιάδες Εβραίοι; Ακόμη κι αυτήν την "παρουσία" του τη πλήρωσαν ακριβά οι στρατοπεδευμένοι περιούσιοι με καμιά δεκαπενταριά χιλιάδες νεκρούς από τον πιστό και εγκαυματία Μωυσή. Αφήστε που η πιθανότηταύπαρξης και του εν λόγω τόπου δεν υπερβαίνει την αντίστοιχη της Μαντάμ Μποβαρί. Η τελευταία για τους εβραιοχριστιανοός παρουσία του Γιαχβέ στο μάταιο τούτο κόσμο ήταν μέσω του υιού του που με το ένα τρίτο του, που λέγεται και άγω πνεύμα, με τη μορφή περιστεριού, κατέστησε έγκυο τη Μαρία ωσάν να ήταν δεκοχτούρα. Πέραν των όσων συνέβησαν έκτοτε, άρχισε κι ο καβγάς μεταξύ χριστιανών και εβραίων για το πόσο ο πιτσιρικάς ήταν γιος του Ιεχωβά ή όχι, με ολέθριες συνέπειες για τοuς Εβραίους που σαδομαζοχιστικά έως σήμερα επψένοuν πως είναι ο εκλεκτός λαός του.
Έχουμε και μια τέταρτη "επίσκεψη" που περιέπλεξε τα πράγματα ακόμη περισσότερο. Ξαφνικά και χωρίς εμφανή λόγο παρουσιάζεται σε έναν αγράμματο τόπο ονόματι Μωάμεθ, ο οποίος μεμιάς μαθαίνει γραφή και όχι μόνο, και η όλη υπόθεση γίνεται μπάχαλο. Ξέχασε να τοu πει για το γιο του, δεν το 'πιασε ο Μωάμεθ, θα σας γελάσω, πάντως έκτοτε να σου ένας λόγος παραπάνω για να χύνεται το αίμα αθώων σχετικά με το αν ο Γιαχβεδάκος υπήρξε ή όχι κι αν ήταν υιός του θεού, ημίθεος, μισάνθρωπος και πόσο, και πάει λέγοντας. Από τότε μέχρι σήμερα εκκωφαντική απουσία και σιωπή. Έμεινε το θανάσιμο ερώτημα να πλανάται, γιατί αυτός ο θεός δε βρήκε κάποιον τρόπο να είναι ο θεός για όλες τις θρησκείες και μας άφησε να σφαζόμαστε στην ποδιά του. Και τα ιερατεία να κρώζουν για την ύπαρξή του και να κομπορρημονούν για την απουσία του. Παπάδες, θεολόγοι, φιλόσοφοι και κάποιοι επιστήμονες, παχυλώς συντηρούμενοι όλοι από αυτόν το θεό, διαρρηyνόουν τα πλουμιστά ράσα τους και τα ακριβά τους κουστούμια πως ο θεός υπάρχει αλλά ... κρύβεται. Πώς μπορεί να μην υπάρχει, διατείνονται εντόνως.
Δε βλέπετε την πολυπλοκότητα γύρω μας, το μεγαλείο του σύμπαντος και της φύσης; Όλα αυτά δεν μπορεί να έγιναν χωρίς λόγο, τυχαία. Εκατόν πενήντα χρόνια μετά τον Δαρβίνο, ο κάθε απόφοιτος βιολογικού πανεπιστημίου καθώς και εκατομμύρια άλλοι γνωρίζουν πως η ζω-ή, εισπράττοντας ενέργεια από το περιβάλλον και μέσω των μεταλλάξεων και της φυσικής επιλογ-ής, εξελίσσεται. Κανένας σχετικός επιστήμονας δε χρειάζεται την παρουσία θεού για να εξηγήσει την παρουσία του ανθρώπου. Και χαλά όλη η πολυπλοκότητα και τα θαυμαστά του σύμπαντος και της φύσης.
Με τους πολέμους τι γίνεται; Τις γενοκτονίες; Την ασύδοτη εκμετάλλευση των λαών από τις θεοσεβούμενες εκμεταλλεύ-τριες τάξεις; Τις αρρώστιες; Τα φυσικά φαινόμενα; Τους λιμούς και τους πολέμους; Αν ο θεός τους ήθελε να πιστέψουμε, θα το είχε χάνει πολύ εύκολα. Μια δημόσια παρουσία του θα αρκούσε ώστε να πιστέψουν δισεκατομμύρια άνθρωποι χι εγώ, και να λυθούν οι παρεξηγήσεις και οι διαμάχες για το ποιος θεός είναι καλύτερος. Δε γίνεται, υποστηρίζει το ιερατείο και οι συν αυτώ. Ο θεός κρύβεται υπερασπιζόμενος την ελευθερία μας. Αν φανερωνόταν, θα χάναμε την ελευθερία επιλογής. Όσο κρύβεται, μπορούμε να διαλέξουμε αν θα πιστέψουμε σε αυτόν ή όχι. Αν παρουσιαζόταν, η πίστη θα επιβαλλόταν, οι πράξεις δε θα είχαν καμιά ηθική αξία και θα συνέβαιναν από συμφέρον και μόνο. Η πλάκα είναι πως καθόμαστε ψύχραιμοι και τους αχούμε. Οπότε κρύβεται. Στους ανθρώπους κρύβονται όσοι παίζουν, φοβούνται ή ντρέπονται. Με αυτόν τι γίνεται; Ως παντοδύναμος δε φοβάται. Ως τέλειος δεν μπορεί να ντρέπεται. Να μας προέκυψε παιχνιδιάρης και τσαχπίνης; Το πληρώνουμε όμως πολύ ακριβά.
Τι σόι θεός είναι αυτός, όταν στα φασιστικά στρατόπεδα εξαφανίζεται ο εκλεχτός λαός του χι εκείνος αδιαφορεί; Φανταστείτε θεό-πατέρα να τον επικαλείται ο κανακάρης του στο σταυρό και να κωφεύει. Όπως πολλοί από εσάς, έχω δύο παιδιά. Προσπαθώ χρόνια τώρα γι' αυτά. Δεν ξέρω τι μπόρεσα να τους προσφέρω μέχρι σήμερα, εκτός από αγάπη, ήξεραν όμως πως υπάρχω. Δεν απέχρυψα την ύπαρξή μου από αυτά, ώστε να τα καταστήσω ελεύθερα, χι αν το είχα χάνει, θα ήμουν άρρωστος ή τρελός. Προσωπικά, δεν είχα καμιά εμπειρία από αυτόν το θεό.
Ούτε εγώ ούτε ο πολύς κόσμος. Δεν έχει και η επιστήμη, απ' όσο μπορώ να ξέρω. Κάποιοι υποστηρίζουν πως έχουν. Τι αξία μπορεί να έχει μια εμπειρία που δεν επαληθεύεται, δεν επαναλαμβάνεται και όσες έχουν ελεγχθεί έχουν αποδειχτεί υστερισμοί ή υποβολές; Όταν μια κοινωνία πασχίζει να στρέφει τον κόσμο στη με;ταφυσιχή, προσφέροντάς τη σαν τη μόνη ελπίδα στα βάσανα που η ίδια δημιουργεί, η ευπιστία θα βασιλεύει.
Πολλές φορές θυμώνω με την κοροιδία των ιερατείων ή θλίβομαι όταν βλέπω ανθρώπους να αυτοεξευτελίζονται έρποντας προς μια θαυματουργή εικόνα ή να ακολουθούν με τα αναπηρικά καροτσάκια τα πλουμιστά ράσα σε μια λιτανεία. Αναρωτιέμαι γιατί δεν προστατεύεται ο κόσμος από τέτοιες απάτες. Για τη συκοφαντική δυσφήμηση υπάρχει νόμος. Δε θα έπρεπε να υπάρχει και για την εξόφθαλμη απάτη και θρησκευτική εκμετάλλευση της ελπίδας; Έχουμε φτάσει σε κάθε επιστημονική εκπομπή να υπάρχουν μεταφυσικοί, παπάδες και θεολόγοι. Όταν αυτοί λένε τις μπούρδες τους, επιτελούν λειτούργημα. Όταν τους λέμε εμείς πως λένε μπούρδες, είμαστε υβριστές. Μέχρι πότε θα τους ανεχόμαστε; Η μεταφυσική όμως δεν είναι επιστήμη. Η θεολογία δεν είναι, επίσης. Κι η επιστήμη, απέναντί τους, φέρεται με το γάντι. Ίσως και λίγο φοβισμένα. Προφανώς και πίσω απ' την πλάτη τους να μουρμουρίζουν «Κι όμως γυρίζει», αλλά καταπρόσωπο κινδυνεύει η χρηματοδότηση. Βλέπετε, στις κοινωνίες του κέρδους τα αφεντικά παπαδαριού χι επιστήμης, όσο χι αν οι λειτουργίες τους διαφέρουν ριζικά, είναι τα ίδια. Από πότε η άγνοια ως προς την ύπαρξή του προβάλλεται ως παράγοντας ελευθερίας; Φαίνεται πως κακώς μαθαίνουμε, σπουδάζουμε, ερευνάμε, ανακαλύπτουμε.
Γνωρίζοντας, χάνουμε την ελευθερία μας. Ακούστε, γονείς και δάσκαλοι, φρίξτε. Προσπαθούμε να διασκεδάσουμε την όπαα άγναά μας εξηγώντας τη με κάτι που κατανοούμε ακόμη λιγότερο. Αν αφαιρέσουμε την περίπτωση η εξέλιξη κάπου να έχανε λάθος, πώς εξηγείται η στάση μας; Αν είχαμε μείνει στις ιερές γραφές, θα είχαμε τη γνώση των Εβραίων φυλάρχων. Άσχετα από το πώς και από ποιους χρησιμοποιείται αυτή σήμερα, η ανθρωπότητα, τουλάχιστον σε γνωστικό επίπεδο, έχει επιτελέσει θαύματα. Σε κάθε βήμα της επιστήμης, η θρησκεία φαίνεται να χάνει έδαφος, και πολύ σωστά. Δεν εξηγήσαμε τα πάντα. Πιθανόν και να αρyήσουμε να το χάνουμε, ίσως και να μην το καταφέρουμε.
Σε καμία περίπτωση πάντως το μη εξηγήσιμο δεν εξηγείται με το ανεξήγητο. Δε χρειαζόμαστε κανέναν θεό για να καλύψει το άγνωστο. Ούτε το πασπαρτού-θρησκεία διά πάσαν νόσον και πάσαν ... Αυτός ο θεός, εξ ορισμού ακατανόητος, εξηγεί τα πάντα καθώς και τα αντίθετά τους. Έβρεξε, θέλημα θεού. Δεν έβρεξε, το ίδιο. Οι πόλεμοι, θέλημα θεού κι όχι του ιμπεριαλισμού. Η εφήνη, θέλημα θεού κι όχι της πρόσκαιρης ισορροπίας των αγορών. Ίσως να μη μάθουμε ποτέ γιατί υπάρχει κάτι κι όχι τίποτα.
Σε καμία περίπτωση πάντως δεν μπορούν να απαντήσουν γι' αυτό τα μωρολόγα ιερά βιβλία που δεν είναι τίποτα περισσότερο από την αποτύπωση, μια φωτογραφία της γνώσης της εποχής των συγγραφέων τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.