Ο δρόμος του Μάγου 14ο Μάθημα

Οι μάγοι δεν πενθούν το χαμό, γιατί το μόνο πράγμα που μπορεί να χαθεί είναι το μη πραγματικό.Ακόμα κι αν χάσετε τα πάντα, το πραγματικό θα βρίσκεται πάντοτε εκεί.Μες στα χαλάσματα της καταστροφής και της ερήμωσης, κρύβονται θαμμένοι ΘησαυροίΌταν ψάχνετε τις στάχτες, έχετε τα μάτια ανοιχτά.

Ο Αρθούρος, όπως όλα τα παιδιά, παρατήρησε κάποια στιγμή το θάνατο. Ήταν τεσσάρων-πέντε χρονών, όταν ο Μέρλιν τον βρήκε μια μέρα γονατιστό στο δάσος, να κοιτάζει ένα μικρό σωρό από γκρίζα πούπουλα - τα απομεινάρια ενός σπουργίτη. "Τι έπαθε;" ρώτησε το αγοράκι.

"Εξαρτάται", απάντησε ο Μέρλιν.

"Από τι;"

"Από το πώς το βλέπει κανείς. Οι περισσότεροι θνητοί θα έλεγαν ότι αυτό είναι ένα νεκρό πουλί. Με τη λέξη 'νεκρό', εννοούν ότι η ζωή του καταστράφηκε. Ορισμένοι πιο σοφοί θνητοί, όμως, γνωρίζουν ότι ο θάνατος είναι απλώς μια ανακατάταξη. Η ύλη από την οποία ήταν πλασμένο το πουλί επιστρέφει στο χώμα για να αναμιχθεί με τα στοιχεία που το γέννησαν."

Ο Αρθούρος κατσούφιασε. "Εγώ, τότε, γιατί νιώθω φόβο που το βλέπω;"

"Φταίει η μνήμη. Είτε το ξέρεις είτε όχι, έχεις σχηματίσει εικόνες για το θάνατο από τη βρεφική σου ηλικία και καθώς αυτές ξετυλίγονται, θυμάσαι το φόβο και τον πόνο που τις συνοδεύει." Το αγόρι ήταν πολύ μικρό για να καταλάβει όλα όσα του έλεγε ο Μέρλιν κι όπως θα έκανε κάθε παιδί, δεν προχώρησε περισσότερο σε βάθος. Οι εξηγήσεις του γέροντα τον ικανοποίησαν, μερικά χρόνια αργότερα, όμως, πέρασε απ' το μυαλό του ότι ο θάνατος θα μπορούσε να συμβεί και στον ίδιο κι όχι μόνο στα ζωντανά του δάσους.

"Νομίζω ότι όσο μεγαλώνω θα φοβάμαι όλο και περισσότερο το θάνατο", είπε μια μέρα, όταν είχε κλείσει πια τα δώδεκα.

Ο Μέρλιν έγνεψε καταφατικά. "Καθώς ζεις πιο πολλές εγκόσμιες εμπειρίες, οι αναμνήσεις σου γίνονται ολοένα και πιο ισχυρές. Υπάρχει, όμως, και κάτι άλλο. Οι θνητοί τρέμουν το θάνατο, γιατί φοβούνται ότι θα χάσουν τα αποκτήματά τους. Αν δεις ένα νεκρό ζώο, δεν μπορείς να ξέρεις ποιο κομμάτι του έχει πεθάνει. Μετά το ξεψύχισμά του, το σώμα του έχει το ίδιο βάρος, τα κύτταρα του είναι τα ίδια. Μόνο η ανάσα λείπει κι ό,τι υπήρχε πίσω απ' την ανάσα.

"Οι θνητοί, πάλι, έχουν σπίτια και περιουσίες. Έχουν οικογένειες και τρυφερές μνήμες. Η απώλεια όλων αυτών τους προξενεί έναν απόλυτο τρόμο. Θα σου πω, όμως, ένα μυστικό. Τίποτε δεν πεθαίνει τη στιγμή του θανάτου. Ο θάνατος είναι μια αρχή, όχι ένα τέλος. Όταν οι άνθρωποι τον φοβούνται, στην πραγματικότητα είναι αγκιστρωμένοι από τις αναμνήσεις τους. Κανείς δεν ξέρει στ' αλήθεια πώς είναι ο θάνατος. Δέξου την άποψη του μάγου και καλωσόρισε όλες τις απώλειες, ακόμα και τη μέγιστη απώλεια που φέρνει ο θάνατος."

"Θα προσπαθήσω", μουρμούρισε με αμφιβολία ο Αρθούρος. "Πάντως έχεις δίκιο. Είναι πολλά τα πράγματα που δεν θα ήθελα να χάσω."

"Τότε χαλάρωσε λίγο τη λαβή σου και θυμήσου: ό,τι παλεύεις να κρατήσεις είναι ήδη νεκρό, γιατί ανήκει στο παρελθόν. Πέθαινε κάθε στιγμή και θα ανακαλύψεις την πύλη της αιώνιας ζωής".

ΚΑΤΑΝΟΩΝΤΑΣ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ

Σ' έναν κόσμο μεταβαλλόμενο, θα πρέπει να υπάρχει κέρδος και ζημία. Το εγώ θεωρεί το κέρδος σαν κάτι καλό και τη ζημία σαν κάτι κακό, αλλά η φύση δεν κάνει τέτοιου είδους διακρίσεις. Όσο υπάρχει η δημιουργία, θα υπάρχει και η καταστροφή. "Εσείς οι θνητοί θέλετε να καταργήσετε το θάνατο", είπε ο Μέρλιν, "χωρίς να σκέφτεστε ότι ο κόσμος θα πλημμύριζε από ανθρώπους, ζώα και φυτά. Πολύ γρήγορα το δάσος θα πνιγόταν κάτω από το ίδιο του το σφρίγος, οι θάλασσες θα σφάδαζαν από πλάσματα που θα πάλευαν για χώρο και οξυγόνο και η λεπτεπίλεπτη ομορφιά της ισορροπίας στη φύση δεν θα υπήρχε πια".

Ο κύκλος της γέννησης και του θανάτου διαπνέεται από φόβο και αγωνία μόνο όταν μετατρέπεται σε προσωπικό ζήτημα. Ύστερα από μια ολόκληρη ζωή πάλης για να αποφευχθούν οι τυχόν απώλειες, το εγώ αντιμετωπίζει το θάνατο σαν την τελειωτική του ήττα. Οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκουν αδύνατο να έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με το φόβο του θανάτου. Πρόκειται για ένα θέμα που θάβουν βαθιά στο υποσυνείδητο κι απαρνούνται στην καθημερινή ζωή. Άλλες φορές, πάλι, η άρνηση αυτή παίρνει φιλοσοφικό χαρακτήρα, οπότε ο θάνατος γίνεται ένα μεταφυσικό μυστήριο, πάνω στο οποίο μπορεί να στοχάζεται κανείς από απόσταση συναισθηματικής ασφάλειας.

Οι μάγοι υποστηρίζουν ότι ο θάνατος είναι κάτι άγνωστο, για ένα διαφορετικό λόγο: γιατί η φυσιολογική εμπειρία της ζωής - και μαζί της ο καθιερωμένος τρόπος με τον οποίο γνωρίζουμε τα πράγματα - σταματούν τη στιγμή του θανάτου. Η φυσιολογική εμπειρία προσανατολίζεται με βάση ό,τι μπορούμε να δούμε, να ακούσουμε, να αγγίξουμε, να μυρίσουμε ή να γευτούμε. Σε αυτά προστίθενται η σκέψη και το συναίσθημα. Με το θάνατο εγκαταλείπουμε τις αισθήσεις, αφήνουμε πίσω μας τον υλικό κόσμο και περνούμε στην αντίπερα όχθη ενός νέου είδους αντίληψης. "Αν θες να ξέρεις", είπε ο Μέρλιν, "εγώ είμαι ήδη νεκρός".

"Πώς είναι δυνατό κάτι τέτοιο;" αντιγύρισε ο Αρθούρος. "Εγώ ξέρω ότι είμαι ζωντανός εφόσον τρώω, πίνω, κοιμάμαι κι έχω εμπειρίες. Τα ίδια ακριβώς πράγματα δεν κάνεις κι εσύ;"

Ο Μέρλιν κούνησε αρνητικά το κεφάλι. "Γιατί έχεις την εντύπωση ότι ζωή και θάνατος δεν μπορούν να συνυπάρχουν; Ενώ κάνω όλα αυτά που αναφέρεις, βρίσκομαι ταυτόχρονα και σε μια κατάσταση επίγνωσης, αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου σαν κάτι αγέννητο, κάτι που δεν θα πάψει ποτέ να υπάρχει. Αυτή την κατάσταση ανακαλύπτει κανείς τη στιγμή του θανάτου. Εάν έχεις την τύχη να το ανακαλύψεις αυτό νωρίτερα, πριν αφήσεις το υλικό σου σώμα, τόσο το καλύτερο."        

"Σε ζηλεύω που δεν φοβάσαι πια το θάνατο", μουρμούρισε ο Αρθούρος.

"Βλέπεις, εγώ πήρα μια απόφαση που εσείς οι θνητοί αποφεύγετε συνήθως. Αποφάσισα να κυνηγάω το θάνατο και να τον παίρνω στην αγκαλιά μου σαν ποθητή ερωμένη, ενώ εσείς τον αποστρέφεστε σαν να ήταν ο σατανάς. Ο θάνατος είναι πολύ ευαίσθητος: αν του αποδώσετε δαιμονικές ιδιότητες, αυτός θα μείνει μακριά σας, κρατώντας για τον εαυτό του όλα του τα μυστικά. Στην πραγματικότητα, όλοι σας οι φόβοι για το θάνατο δεν είναι παρά μια προβολή της άγνοιάς σας. Είναι απλό: φοβάστε κάτι για το οποίο δεν ξέρετε τίποτα."

ΒΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ

Ο θάνατος είναι το έσχατο γεγονός, αλλά προτού συμβεί, υπάρχουν πολλές μικρές απώλειες στη διάρκεια της διαδρομής. Αν το σκεφτείτε λιγάκι, θα διακρίνετε αμέσως το μοτίβο του κέρδους και της ζημίας που διατρέχει ολόκληρη τη ζωή σας. Την ώρα που συμβαίνουν, οι απώλειες μπορεί να είναι οδυνηρές και το εγώ αντιδρά σ' αυτές με μια ανάγκη προσκόλλησης. Ωστόσο, το πέρασμα από την παιδική ηλικία στην εφηβεία είναι η απώλεια μιας παλιάς προοπτικής και το κέρδος μιας νέας - ο γάμος αντιπροσωπεύει την απώλεια της εργένικης ζωής και το κέρδος ενός συντρόφου. Η απώλεια και το κέρδος είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Το μόνο πράγμα στη ζωή που φέρνει καθαρό κέρδος είναι η απόκτηση της επίγνωσης, η οποία είναι άλλωστε και το αντικείμενο της αναζήτησης.

"Σου έχει περάσει ποτέ απ' το νου", είπε ο Μέρλιν, "ότι δεν μπορείς να χάσεις τίποτα, επειδή στην πραγματικότητα δεν το είχες ποτέ; Το μοναδικό σου αληθινό κτήμα είναι ο εαυτός σου. Αυτός ο εαυτός μπορεί να περνάει ένα μέρος του χρόνου του σ' ένα σπίτι ή σε μια δουλειά, μπορεί να ζει παρουσία ορισμένων πραγμάτων ή μ' ένα κάποιο ποσό χρημάτων, σταδιακά, όμως, όλα αυτά αλλάζουν. Τελικά, το μόνο που μένει είναι μια ανάμνηση, μια εικόνα, μια ιδέα. Αυτά δεν είναι χειροπιαστά - είναι -ψήγματα του νου. Οι σκέψεις είναι σαν τους επισκέπτες: έρχονται και φεύγουν, ενώ εσύ παραμένεις πάντα εκεί. Με τον ίδιο τρόπο πρέπει να βλέπεις τα αντικείμενα και τα υπάρχοντά σου. Έρχονται και φεύγουν. Εκείνο που θα απομείνει είσαι εσύ.

Η ζωή βρίθει από μικρές και μεγάλες αντιξοότητες το εγώ έχει αναλάβει να προφυλάσσει τη ζωή σας. Σας προστατεύει από την απώλεια και την καταστροφή και αποκρούει όσο μπορεί την ιδέα του θανάτου. Ο μάγος, όμως, καλωσορίζει κάθε κακοτυχία, κάθε απώλεια, για τους ακόλουθους λόγους, τους οποίους μπορείτε να εφαρμόσετε στη δική σας πορεία: το κάθε τι στην Πλάση αποτελείται από ενέργεια. Μετά τη γέννησή της, κάθε δεδομένη μορφή ενέργειας πρέπει να αυτοσυντηρηθεί για κάποιο χρονικό διάστημα. Ύστερα από μια περίοδο σταθερότητας, η ορμή της ζωής θέλει να φέρει κάτι καινούργιο στο προσκήνιο. Για να το πετύχει αυτό, πρέπει να διαλυθούν τα φθαρμένα πρότυπα.

Αυτός ο θάνατος πραγματοποιείται στο όνομα της ζωής, γιατί γύρω μας δεν υπάρχει τίποτε άλλο από ζωή. Παρ' όλ' αυτά, το εγώ προσκολλάται σε ορισμένες μορφές ενέργειας, τις οποίες δεν θέλει να δει να εξαφανίζονται. Ένας τραπεζικός λογαριασμός, ένα σπίτι, μια σχέση, μια κυβέρνηση - με τον τρόπο τους, όλα αυτά αποτελούν μορφές ενέργειας, τις οποίες πασχίζουμε να προστατεύσουμε ενάντια στη ροή του χρόνου. Όταν λέμε ότι παλεύει κανείς μέχρι τελικής πτώσεως, εννοούμε ότι υπερασπίζεται κάτι ως τη στιγμή που το τέλος είναι η μόνη εναλλακτική λύση.

Στην πραγματικότητα, τέτοιου είδους μάχες είναι άχρηστες. Δεν μπορείς να πολεμήσεις για να ανθίσει ένα τριαντάφυλλο. Δεν μπορείς να δώσεις αγώνα για να γίνει το έμβρυο μωρό - αυτά, απλώς, συμβαίνουν, ακολουθώντας τους δικούς τους ρυθμούς. Το εγώ σας μπορεί εύκολα να το δεχτεί, όταν πρόκειται για λουλούδια ή μωρά, αλλά όχι όταν πρόκειται για χρήματα, σπίτια, σχέσεις και άλλα πράγματα στα οποία προσκολλάται. Ο μάγος, ωστόσο, θεωρεί ότι οι ίδιοι κοσμικοί νόμοι εξουσιάζουν ολόκληρη τη ζωή. Άλλωστε το εγώ σας δεν κατέβαλε καμιά προσπάθεια για να έρθετε εσείς σ' αυτό τον κόσμο.

Οι αγώνες που δίνει το εγώ αποτελούν ένα είδος εναντίωσης στη ζωή, καθώς προσπαθεί να επιβάλει μια τεχνητή ζωή. "Η φύση έχει τους λόγους της για να παίρνει πίσω τα πράγματα και το κάνει όταν εκείνη το αποφασίσει", είπε ο Μέρλιν. "Αν θέλεις λουλούδια εκτός εποχής, μπορείς να τα κεντήσεις σε ένα καμβά και να τα 'χεις για πάντα, ποιος, όμως, "θα πιστέψει ποτέ ότι είναι αληθινά;"

Με τον ίδιο τρόπο, όποτε αισθάνεστε την ανάγκη για έλεγχο και αντίσταση, όποτε έχετε την τάση να αγκιστρωθείτε από ανθρώπους, χρήματα ή αντικείμενα, όταν εκείνα κινούνται μακριά σας, τότε εναντιώνεστε στην κοσμική δύναμη που διατηρεί τα πάντα σε ισορροπία. "Θα πρέπει να αποκτήσεις εμπιστοσύνη, προτού πάψεις να αντιστέκεσαι. Οι εξαρτήσεις σάς κάνουν δύσπιστους, γιατί εσείς οι θνητοί λαχταράτε τόσο απεγνωσμένα να πιστέψετε ότι έχετε ανοσία στους κύκλους της φύσης", είπε ο Μέρλιν μ' ένα αχνό χαμόγελο. "Ακόμα κι όταν τα σώματά σας γεννιούνται, γερνούν και πεθαίνουν, εσείς ποθείτε να ζήσετε πίσω από αθάνατα κτήρια και αγάλματα, αξιοσέβαστες υπολήψεις και παραγεμισμένα χρηματοκιβώτια. Κάνε ό,τι θέλεις, Αρθούρε, αν επιθυμείς, όμως, να ξεφύγεις απ' τον πόνο και το θάνατο, απόδρασε πρώτα από την πλάνη ότι είσαι υπεράνω της φύσης."

Όταν αρχίσετε να διακρίνετε τους σπόρους της ευκαιρίας μέσα στις στάχτες της καταστροφής, τότε αρχίζει να γεννιέται η πίστη. Αυτή η πίστη καταφθάνει σταδιακά. Κατ’ αρχάς, αντιληφθείτε ότι η κρίση του εγώ γύρω από την απώλεια είναι εσφαλμένη. "Ο πόνος δεν είναι η αλήθεια", είπε ο Μέρλιν. "Είναι η δοκιμασία που υφίστανται οι θνητοί για να ανακαλύψουν την αλήθεια." Κατά δεύτερον, δείτε την άλλη όψη της καταστροφής ή του χαμού - εκείνο το νιόφερτο σποράκι που θέλει να ξεπεταχτεί. "Όταν ψάχνεις τις στάχτες", συμβούλευσε ο Μέρλιν τον μαθητή του, "έχε τα μάτια σου ανοιχτά". Τρίτον, αντικαταστήστε την ντροπή και τη μεμψιμοιρία με την ήρεμη, βέβαιη γνώση ότι είστε προστατευμένοι μέσα στη φύση - ό,τι χάσατε ήταν προσωρινό και μη πραγματικό. Προοριζόταν να αποχωρήσει, όχι επειδή η φύση είναι σκληρή και αδιάφορη, αλλά γιατί κάθε βήμα που κάνετε προς την αλήθεια είναι πολύτιμο. Σιγά-σιγά θα αρχίσετε να βλέπετε ότι τα κέρδη και οι απώλειες δεν είναι παρά προσωπεία. Πίσω απ' αυτές τις μάσκες κρύβεται το σταθερό φως της αιωνιότητας, που ακτινοβολεί, υφαίνοντας την ενότητα μέσα από το χάος.

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ