Ορχιδέα ή Σερνικοβότανο ή Σαλέπι

Από: Αλέξανδρος Τηλικίδης, Ακαδημία Αρχαίας Ελληνικής και Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής 

		Ορχιδέα ή Σερνικοβότανο ή Σαλέπι Σ΄ αυτό το άρθρο θ’ ασχοληθούμε με ομάδα φυτών, τις λεγόμενες ορχιδέες. Τα φυτά αυτά, τα οποία οι περισσότεροι θεωρούν ότι είναι εξωτικά, ευδοκιμούν σε όλες τις περιοχές της χώρας μας. Παρέχουν δε εκλεκτότατη τροφή, το σαλέπι, για το οποίο θα μιλήσουμε εκτενώς. Ο λόγος για τον οποίο επελέγησαν οι ορχιδέες, είναι ότι το βρώσιμο μέρος του φυτού αυτού βρίσκεται μέσα στην Γη. Πρέπει να σκάψει κανείς για να το βγάλει. Αυτός είναι και ο λόγος που έχει παραμεληθεί η χρήση του φυτού, ως τροφή, υπό την μορφή του σαλεπιού. Ο σύγχρονος άνθρωπος, λόγω της υπεροχής των στοιχείων της φωτιάς και του αέρα, απομακρύνεται απ’ την μητέρα Γη. Συνήθως την λεηλατεί με ανίερα έργα και ξεχνά τα πολύτιμα δώρα που κρύβει μέσα της. Μια προσπάθεια υπενθύμισης αυτών των δώρων και ένα ευλαβικό σκύψιμο προς την μητέρα Γη, είναι η ενασχόλησή μας με την ορχιδέα. Περί του ονόματος του φυτού Κατ’ αρχάς πρέπει να διευκρινίσουμε ότι δεν μιλάμε για ένα φυτό, αλλά για μια τεράστια οικογένεια φυτών, η οποία περιγράφεται με το όνομα Ορχιδίδες; ή Ορχεΐδες. Η λατινική ονομασία, είναι εκλατινισμός του Ελληνικού ονόματος, δηλαδή Orchidaceae  και μ’ αυτήν την εκλατινισμένη Ελληνική ονομασία η Ορχιδέα είναι γνωστή σε διεθνές επίπεδο. Orchidaceae είναι η λεγόμενη επιστημονική ονομασία της οικογένειας αλλά και του φυτού της Ορχιδέας. Το όνομα του φυτού συνδέεται άρρηκτα μ’ αυτό το οποίο ηχητικά μας προϊδεάζει, δηλαδή με τους όρχεις του ανδρός. Το δε υστερόθεμα, δηλαδή το –δεα, προέρχεται μάλλον απ’ το –θέα, όπου λόγω τ, δ, θ μετατρέπεται το θήτα σε δέλτα και έτσι προκύπτει από το θέα- δέα. Άρα λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι ορχιδέα σημαίνει η θέα των όρχεων. Πράγματι, αν καταφέρουμε να εξάγουμε απ’ την Γη ένα ακέραιο φυτό τότε θα διαπιστώσουμε ότι αντί για ρίζα φέρει δύο περίπου ισομεγέθεις κονδύλους, οι οποίοι μοιάζουν με όρχεις. Βέβαια δεν έχουν όλα τα φυτά της οικογένειας των Ορχεϊδών, κονδυλώδη ριζώματα που να μοιάζουν με όρχεις, όμως τα φυτά που έχουν αυτούς τους όρχεις είναι τα τυπικά της οικογένειας. Κλείνοντας την σύντομη αναφορά στο όνομα του φυτού, αξίζει το κόπο να επισημάνουμε το γεγονός ότι η εικόνα που είχαν οι πρόγονοι μας όλα τα φυσικά πράγματα εξακολουθεί χιλιάδες χρόνια μετά ν’ αποτελεί την κυρίαρχη εικόνα στην σχέση του σύγχρονου άνθρωπου με την φύση δεν έχει ξεπεραστεί. Ταυτόχρονα δεν μπορεί να μην θαυμάσει κανείς την ευστοχία και το απαράμιλλο κάλλος με το οποίο οι προγονοί μας ονοματοθετούσαν δίνοντας με τον λόγο ανθρώπινο περιεχόμενο σε όλα τα φαινόμενα της φύσης. Η λαϊκή ονομασία του φυτού είναι σερνικοβότανο, ονομασία η οποία προφανώς απορρέει απ’ την εικόνα των όρχεων που θυμίζουν οι ρίζες του φυτού. Εξ’ αιτίας του ονόματος σερνικοβότανο έχει επικρατήσει η αντίληψη ότι η κατανάλωση των κονδυλωμάτων που μοιάζουν με όρχεις μπορεί να ευνοήσει την γέννηση αρσενικών παιδιών. Που ευδοκιμεί το φυτόΗ οικογένεια των Ορχεϊδών είναι μια πολύ μεγάλη οικογένεια φυτών που απαριθμεί περισσότερα από 15000 είδη, τα οποία κατατάσσονται σε 400 περίπου γένη. Οι ορχιδέες ζουν σ΄ όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Το 85% του συνολικού πληθυσμού των Ορχεϊδών, απαντάται σε τροπικές και υποτροπικές περιοχές και είναι μάλιστα επίφυτα, δηλαδή ως επί το πλείστον αναπτύσσονται πάνω σε άλλα φυτά. Το υπόλοιπο 15% ευδοκιμεί στις εύκρατες περιοχές ορχιδέες που ευδοκιμούν στην εύκρατη ζώνη είναι ως επί το πλείστον, επίγεια φυτά, δηλαδή αναπτύσσονται απ’ ευθείας μέσα απ’ την Γη και αυτού του τύπου τις ορχιδέες γνωρίζουμε ουσιαστικά εμείς. Αν και οι ορχιδέες γενικά προτιμούν τα θερμά κλίματα ένα είδος που έχει την ονομασία Καλυψώ ή Βορεία, συναντάται στην Βόρεια Ευρασία και Αμερική. Άρα οι ορχιδέες έχουν παγκόσμια διάδοση και ενώ προτιμούν την ζέστη επιβιώνουν και σε αρκετά ψυχρές περιοχές του πλανήτη. Χαρακτηριστικά του φυτού Συζητώντας για τα χαρακτηριστικά του φυτού θα αναφερθούμε στις επίγειες ορχιδέες, σ’ αυτές οι οποίες αναδύονται μέσα απ’ την Γη και είναι αυτές που κατά κύριο λόγο συναντάμε στα δικά μας γεωκλιματολογικά δεδομένα. Η ορχιδέα λοιπόν μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια πολυετής πόα, τουλάχιστον ως προς το ριζικό σύστημα αυτής. Το ριζικό σύστημα του φυτού διατηρείται πολλά χρόνια το υπέργειο τμήμα εμφανίζεται απ’ τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούλιο, ενώ όλο το υπόλοιπο διάστημα του χρόνου το φυτό παραμένει αφανές. Ο δε όρος πόα χρησιμοποιείται για όλα εκείνα τα φυτά, τα οποία αναδύονται απ’ την Γη και το ύψος τους δεν ξεπερνά τα μερικά εκατοστά του μέτρου, αν και υπάρχουν ορχιδέες οι οποίες μπορούν να φτάσουν τους 70 & 80 πόντους ύψος. Το φυτό φέρει ριζικό σύστημα το οποίο χαρακτηρίζεται απ’ την ύπαρξη δύο κονδύλων που μοιάζουν με όρχεις. Σε κάποιες περιπτώσεις το σχήμα των δύο αυτών κονδύλων μπορεί να είναι σφαιρικό, ενώ κάποτε μπορεί να είναι και παλμοειδές. Ο ένας απ’ τους δύο κονδύλους είναι σπογγώδης ρικνός και μαραμένος, ως ένα κενό σακίδιο. Απ’ αυτόν βλασταίνει ο ανθοφόρος βλαστός. Ο άλλος κόνδυλος είναι σαρκώδης, συμπαγής , στιλπνός και λείος  και προέρχεται όπως και ο ανθοφόρος βλαστός απ’ τον προηγούμενο. Ο κόνδυλος αυτός φέρει εις το άνω μέρος του οφθαλμόν, απ’ την ανάπτυξη του οποίου τον επόμενο χρόνο προέρχεται το καινούργιο φυτό. Ο Διοσκουρίδης μάλιστα αναφέρει ότι ο συμπαγής και ευτραφής κόνδυλος είναι ο αρρενογόνος, ενώ ο μαραμένος είναι ο θηλυγόνος « και περί ταύτης δε ιστορείται την μεν μείζονα ρίζαν, υπό ανδρών εσθιομένην, αρρενογόνον είναι, την δε ελάττονα υπό γυναικών θηλυγόνον.» Πράγμα το οποίο είναι και εύλογο αν σκεφτούμε ότι ένας εκ των δύο κονδύλων, ο μαραμένος, είναι αυτός ο οποίος έχει γεννήσει τον ανθοφόρο βλαστό και τον καινούριο κόνδυλο, άρα προσομοιάζει με την μήτρα και την θηλυκή φύση. Αντίθετα ο άλλος συγκεντρώνει ενέργεια προκειμένου να επιβιώσει το φυτό κατά την διάρκεια του χειμώνα, γι’ αυτό είναι ευτραφής και λείος άρα έχει μέσα του κάτι απ’ την άμυνα του φυτού για την επιβίωση, πράγμα που μας παραπέμπει στην αρσενική φύση. Περισσότερα όμως για τις θηλυγόνες και αρρενογόνες ιδιότητες της ορχιδέας θ’ αναπτύξουμε στο κεφάλαιο των θεραπευτικών ιδιοτήτων του φυτού. Ο βλαστός του φυτού, ο οποίος ξεπετιέται απ’ τον οφθαλμό του συμπαγούς κονδύλου, συνήθως από Απρίλη και μετά, είναι συνήθως μονήρης και ποικίλλει σε μέγεθος και ύψος χωρίς όμως να ξεπερνά κάποιους πόντους απ΄ την επιφάνεια της Γης. Τα φύλλα του φυτού δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, άλλοτε είναι ακριβώς μετά την ανάδυση του βλαστού (πατάρριζα) και άλλοτε σε διάφορα σημεία του βλαστού επαλλάσοντα και δίσειρα. Το ενδιαφέρον στην ορχιδέα είναι το άνθος της γιατί πέρα απ’ την αισθητική του αξία, μόνο δια μέσου της αναγνώρισης του άνθους μπορούμε και εντοπίζουμε το φυτό, προβαίνοντας στην συλλογή των πολύτιμων ορχιδόμορφων κονδύλων της ρίζας. Άρα χρειάζεται εστίαση στην παρατήρηση και αναγνώριση του άνθους, πράγμα το οποίο δεν είναι καθόλου εύκολο, μιας και την περίοδο που ανθίζει η ορχιδέα όλη η φύση οργιάζει και το πανέμορφο και μοναδικό άνθος της ορχιδέας, χάνεται ανάμεσα σ’ όλα τα υπόλοιπα άνθη. Το συνηθέστερο είναι οι ορχιδέες να έχουν άνθος κατά βότρυν, που σημαίνει πολλά μικρά ανθάκια ως τσαμπί σταφυλιού. Σπάνια θα βρούμε ορχιδέες με μονήρες άνθος αλλά και αυτό συμβαίνει στην Ελληνική φύση. Το άνθος λοιπόν μπορεί να έχει διάφορα χρώματα, αποτελείται όμως από έξι πέταλα. Ένα εκ των πετάλων, πράγμα το οποίο αποτελεί και το χαρακτηριστικό γνώρισμα του άνθους της ορχιδέας είναι πολύ μεγαλύτερο των άλλων και ονομάζεται γλωσσάριον. Σε κάποιες μάλιστα ορχιδέες, το γλωσσάριο αυτό έχει ανθρωπόμορφο σχήμα, ακόμα και με την λεπτομέρεια του πέους ανάμεσα στα σκέλη (βλ. φωτογραφία εξωφύλλου)και μάλιστα τα κονδυλώματα που προέρχονται από τέτοια φυτά θεωρούνται τα πλέον αρρενογόνα. Σε κάποια γένη ορχιδέας το γλωσσάριον εκτελεί ανεπαίσθητες κινήσεις με αποτέλεσμα τα επισκεπτόμενα το άνθος έντομα, να αιχμαλωτίζονται και να κατατρώγονται απ’ το φυτό. Το τελευταίο χαρακτηριστικό του άνθους της ορχιδέας είναι ότι διατηρείται ζωηρό επί μακρόν, τουλάχιστον για 12 μέρες, λόγω των δυσκολιών που παρουσιάζει η επικονίαση αυτών με την επέμβαση των εντόμων αφού όλες οι ορχιδέες είναι αλλόγαμες. Από την στιγμή όμως που επιτελέσθη η γονιμοποίηση δια της επισκέψεως του εντόμου, το άνθος αμέσως μαραίνεται. Ο καρπός του φυτού έχει την μορφή κάψας που ανοίγει από τρία σημεία απελευθερώνοντας τους σπόρους που περικλείονται στο εσωτερικό. Η οικονομική σημασία της ορχιδέαςΌπως αναφέρει και ο Καββαδάς στο φυτολογικό του λεξικό, η ορχιδέα κατά κύριο λόγο θεραπεύεται ανά τον κόσμο ως καλλωπιστικό φυτό. Ιδιαίτερα στις τροπικές περιοχές όπου τα άνθη της είναι πιο μεγάλα και φαντασμαγορικά καλλιεργείται συστηματικά για την κοσμητική της αξία. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η Ταϋλάνδη μια από τις πιο σημαντικές χώρες της τροπικής και υποτροπικής ζώνης έχει ως σύμβολό της την Ορχιδέα. Η καλλιέργεια όμως της ορχιδέας είναι επίπονη γιατί οι σπόροι του φυτού δεν μπορούν να βλαστήσουν παρά μόνο σε υπόστρωμα όπου υπάρχει ήδη το ριζικό σύστημα του φυτού. Οι σπόροι της ορχιδέας είναι ατελείς, με την έννοια ότι στερούνται αποθησαυριστικών ουσιών, οι οποίες όμως βρίσκονται στο ριζικό υπόστρωμα του φυτού που γέννησε τους σπόρους. Για να φυτρώσουν λοιπόν πρέπει να πέσουν σε ήδη υπάρχον ριζικό υπόστρωμα ορχιδέας. Αυτός είναι και ο τρόπος με τον οποίο καλλιεργείται η ορχιδέα για καλλωπιστικούς λόγους. Χρησιμοποιούνται ως υπόστρωμα ψιλοκομμένα βρύα ή ακόμα καλύτερα σφάγνα (ένα είδος πιο πρωτόγονο απ’ τα βρύα) τα οποία αποστειρώνονται, ώστε  να καταστραφούν όλοι οι υπάρχοντες μικροβιακοί πληθυσμοί και να μην αναπτυχθεί μούχλα. Στην συνέχεια ψιλοκόβουμε τμήματα του ριζικού συστήματος παλιάς ορχιδέας και προσθέτουμε και σπόρους ορχιδέας. Μ’ αυτήν την μέθοδο επιτυγχάνεται ο πολλαπλασιασμός των φυτών. Παρά τις δυσκολίες στην καλλιέργεια τους, οι ορχιδέες έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα που τις κάνει περιζήτητες στην ανθοκομία. Λόγω της υποχρεωτικής αλλογαμίας, που σημαίνει ότι η γύρη ενός άνθους δεν μπορεί να γονιμοποιήσει το ίδιο το άνθος που την παράγει, αλλά πρέπει να μεταφερθεί σε άλλο άνθος (συνήθως μέσω των εντόμων), οι ορχιδέες εμφανίζουν ευκολότατα καινούργιες ποικιλίες, υβριδίζουν εύκολα. Ο αριθμός των υβριδίων που έχουν παραχθεί από ορχιδοκαλλιεργητές και δεν απαντώνται στην φύση ξεπερνά τα 5000. Έτσι λοιπόν τα άνθη των ορχιδέων λόγω της διάρκειάς τους της έμφυτης ομορφιάς τους αλλά και της πολυποικιλότητάς τους έχουν τεράστια οικονομική σημασία ως καλλωπιστικά προϊόντα. Τα διατροφικά προϊόντα τα οποία προέρχονται απ’ τις ορχιδέες είναι λίγα. Το γνωστό αρωματικό φυτό βανίλια, το οποίο παράγεται σε τροπικές περιοχές είναι καρπός είδους ορχιδέας. Για τα δικά μας γεωκλιματολογικά δεδομένα, το κύριο διατροφικό προϊόν που παρέχουν οι ορχιδέες είναι το σαλέπι. Το σαλέπι προέρχεται απ’ τους ορχιδοειδείς κονδύλους που βρίσκονται στο ρίζωμα του φυτού. Πολλές φορές οι κόνδυλοι αυτοί μπορεί να έχουν παλαμοειδές σχήμα. Οι κόνδυλοι αυτοί αφού συλλεχθούν, ξεραίνονται και στην συνέχεια αλευροποιούνται. Με τον όρο σαλέπι, ο οποίος είναι μάλλον αραβικής προέλευσης, περιγράφουμε τόσο αυτή την αλευροποιημένη σκόνη, όσο και το ρόφημα που προέρχεται απ’ αυτήν. Όπως καταλαβαίνει κανείς, το σαλέπι είναι ένα αυθεντικό φυσικό προϊόν το οποίο δεν προέρχεται από καλλιέργεια αλλά αποκλειστικά από συλλογή άγριων φυτών. Το σαλέπι λοιπόν είναι πάντοτε 100% βιολογικό προϊόν. Η τιμή του είναι αρκετά υψηλή, λόγω των δυσκολιών στην συλλογή του η οποία λαμβάνει χώρα Μάιο και Ιούνιο. Λόγω όμως της υψηλής τιμής είναι και ένα προϊόν το οποίο νοθεύεται πάρα πολύ. Οι θεραπευτικές ιδιότητες των ορχιδέωνΜιλώντας για τις θεραπευτικές ιδιότητες των ορχιδέων μιλάμε ουσιαστικά για τις θεραπευτικέ ιδιότητες του σαλεπιού. Το σαλέπι λοιπόν έχει γεύση γλυκιά. Ως προς την θερμική του φύση μπορεί να θεωρηθεί ηπίως θερμό, ενώ ως προς τον τροπισμό του στα όργανα του σώματος θα λέγαμε ότι συνδέεται περισσότερο με τους Πνεύμονες, τον πεπτικό σωλήνα, τους γεννητικούς αδένες και τα Νεφρά. Οι βασικές θεραπευτικές του ιδιότητες είναι οι εξής: 1. Θρέφει το Yin όλου του σώματος, με όρους Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής θα λέγαμε ότι θρέφει το Yin  του Νεφρού. Το σαλέπι προέρχεται απ’ τους δύο κονδύλους του ριζώματος της ορχιδέας. Μια ρίζα λοιπόν, δηλαδή το υπόγειο τμήμα ενός φυτού, επειδή ακριβώς βρίσκεται στην Γη, έχει την ιδιότητα να μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε καταστάσεις υποθρεψίας, αιφνίδιας δαπάνης Yin λόγω υπερβολής της φωτιάς (π.χ. εμπύρετο, μετά από τροχαίας ατύχημα, κλπ)χρόνιας δαπάνης του Yin από υπερβολή της φωτιάς (π.χ. νευρικότητα, αϋπνίας, κάπνισμα, κλπ)ιδιοσυγκρασιακής ανεπάρκειας Yin –έμφυτη ξηρότητα(π.χ σε λιπόσαρκα άτομα) ή φωτιά από ανεπάρκεια Yin λόγω ηλικίας(π.χ. εμμηνόπαυση, γήρας, κλπ). 2. Θερμαίνει και τονώνει το Yang του Νεφρού επιδρώντας κατά κύριο λόγο στα γεννητικά όργανα. Το σαλέπι είναι γνωστό θερμαντικό ρόφημα το οποίο χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο σε διάφορες πόλεις της Βόρειας Ελλάδος (π.χ. Θεσσαλονίκη), κατά την διάρκεια του χειμώνα, όταν το ψύχος εκεί είναι δριμύ. Οι θερμαντικές ιδιότητες του σαλεπιού μπορούν να θεωρηθούν δεδομένες. Πολλοί όμως αρχαίοι (όπως ο Διοσκουρίδης) αλλά και νεότεροι συγγραφείς, υποστηρίζουν ότι το σαλέπι έχει και ισχυρές αφροδισιακές ιδιότητες. Επιδρά τόσο στην ανδρική (κατά τον Διοσκουρίδη ο ευτραφής κόνδυλος) όσο και στην γυναικεία φύση (ο μαραμένος κόνδυλος), ενισχύοντας το σεξουαλικό σθένος ανδρών και γυναικών. Στην λαϊκή βοτανοθεραπευτική μας παράδοση αναφέρεται και ο όρος σερνικοβότανο. Ο όρος αυτός, παραπέμπει κατ’ αρχάς, στις ορχιδέες των οποίων οι κόνδυλοι έχουν σφαιρικό (όπως οι όρχεις) και όχι παλαμοειδές σχήμα. Κατά δεύτερο λόγο ο όρος είναι διφορούμενος, γιατί για άλλους σημαίνει το βότανο που μοιάζει με τους όρχεις του αρσενικού και άρα τους ενισχύει, ενώ για άλλους σημαίνει το βότανο που μοιάζει με τους όρχεις του αρσενικού και άρα τους ενισχύει ενώ για άλλους σημαίνει το βότανο που αν το πιεις θα κάνεις αρσενικά παιδιά. Στην λαϊκή μας παράδοση επικρατεί η αντίληψη ότι όταν κατά την ερωτική πράξη επικρατεί η αρσενική ενέργεια, η ενέργεια του ανδρός, αυτό σημαίνει ότι ο άνδρας είναι βαρβάτος και ισχυρός πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα την γέννηση αρσενικών παιδιών. Ένα βότανο λοιπόν του οποίου η μορφή που έχει στην φύση μοιάζει με τα γεννητικά όργανα του ανδρός είναι εύλογο το να επιδρά σ’ αυτά και να τα ενισχύει, ευνοώντας την έλευση αρσενικών παιδιών. Γιατί μην ξεχνάμε ότι το χρωμόσωμα το οποίο καθορίζει το φύλλο (το λεγόμενο χρωμόσωμα Ψ) περιέχεται μόνο στο ανδρικό σπέρμα. Επειδή όμως εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες θεωρούμε δεισιδαιμονικό οτιδήποτε προέρχεται απ’ την λαϊκή μας παράδοση έχουμε εγκαταλείψει την χρήση του σαλεπιού ως αφροδισιακού γενικά και σίγουρα περιγελούμε την ιδέα ότι μπορεί να ευνοήσει την έλευση αρσενικών παιδιών. Έτσι λοιπόν δεν υπάρχει εμπειρία και γνώση στο σήμερα, για να επιβεβαιώσουμε τα ρηθέντα της λαϊκής μας παράδοσης. Παρ’ όλα αυτά η ευνοϊκή επίδραση του σαλεπιού στα γεννητικά όργανα και στην ερωτική πράξη μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη και αδιαμφισβήτητη. 3. Θρέφει το Yin Πνεύμονα, μαλακώνει το φλέγμα και βοηθά στην αποβολή του. Το σαλέπι λόγω της κολλώδους φύσης του αποτελεί άριστο μαλακτικό και αποχρεμπτικό του Πνεύμονα. Τους χειμωνιάτικους μήνες δε, όπου το κρύο πλήττει τον Πνεύμονα και παγιδεύεται υπό την μορφή δυσκίνητων φλεγμάτων, το σαλέπι είναι άριστο γιατί λόγω της κολλώδους φύσης του μαλακώνει τα φλέγματα και λόγω των θερμών του ιδιοτήτων τα απομακρύνει μαζί με το κρύο πλήττει τον Πνεύμονα και παγιδεύεται υπό την μορφή δυσκίνητων φλεγμάτων, το σαλέπι είναι άριστο γιατί λόγω της κολλώδους φύσης του μαλακώνει τα φλέγματα και λόγω των θερμών του ιδιοτήτων τα απομακρύνει μαζί με το κρύο. 4. Θρέφει το Yin του πεπτικού συστήματος και ιδιαίτερα του Στομάχου. Πάλι εξ’ αιτίας της κολλώδους φύσης του , το σαλέπι  μπορεί και επιδρά ακόμα και επουλωτικά στα εσωτερικά τοιχώματα του πεπτικού σωλήνα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακόμα και στην προσπάθεια επούλωσης ελκών στο Στομάχι αλλά και οπουδήποτε στο έντερο. ΣυνταγέςΤο σαλέπι το γνωρίζω χρόνια. Το έπινα πάντοτε απ’ τους πλανόδιους σαλεπιτζήδες. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση στο σαλέπι ήταν το μπακιρένιο σαμοβάρι (τσαγερό) με το οποίο σερβίρεται. Επίσης είχα παρατηρήσει και κάτι άλλο, όσο κρύο και αν έκανε το σαλέπι αργούσε πολύ να κρυώσει και στις περισσότερες περιπτώσεις απ’ την λαχτάρα μου να το πιω για να ζεσταθώ έκαιγα και την γλώσσα μου. Αυτό προφανώς συνδέεται με την θερμή του φύση, η οποία παγιδεύει την θερμότητα και την εμποδίζει να απελευθερωθεί γρήγορα. Πάντοτε λοιπόν ρώταγα ποια είναι η συνταγή για το σαλέπι. Κανείς δεν μου είπε. Την κρατάνε μυστικό πράγμα που είναι ολέθριο σφάλμα και θα οδηγήσει στην εξαφάνιση και αυτών των λίγων σαλεπιτζήδων που κυκλοφορούν ακόμα στους δρόμους της Αθήνας. Γιατί αν το σαλέπι έμπαινε στα σπίτια των Αθηναίων θα εξοικειώνονταν μ’ αυτό και θα το ψώνιζαν ευκολότερα και στους δρόμους απ’ τους σαλεπιτζήδες . Τώρα όμως που το μυστικό παραμένει σφραγισμένο και άρα η ενέργεια ως προς το σαλέπι μπλοκάρει, η γνώση χάνεται αφού την παίρνουν μαζί τους από εγωισμό και μόνο θεωρούν ότι η γνώση ανήκει αποκλειστικά σ’ αυτούς. Προτείνω λοιπόν σε όλους ιδιαίτερα στους θεραπευτές, ότι γνωρίζουν να το κοινωνούν και να το μοιράζονται με όλους . Τα μυστικά, ιδιαίτερα στις τέχνες της θεραπείας, ευνοούν μόνο την λήθη. Έψαξα λοιπόν μόνος μου, δοκίμασα διάφορες εκδοχές παρασκευής του σαλεπιού απέτυχα πολλές φορές αλλά νομίζω ότι βρήκα το μυστικό. Αν πάλι κάποιος γνωρίζει, διαβάσει αυτές τις γραμμές και έχει να προσθέσει κάτι, είναι ευπρόσδεκτη η συνεισφορά του. Το σαλέπι λοιπόν πωλείται υπό την μορφή σκόνης. Για να γίνει ρόφημα πρέπει να προσθέσουμε νερό. Αν υποθέσουμε ότι θέλουμε να φτιάξουμε 2 ποτήρια του τσαγιού σαλέπι θα χρειαστούμε 1 κουταλάκι του γλυκού σκόνη. Το μυστικό λοιπόν είναι το ανακάτεμα. Πρέπει να αναδεύεις το σαλέπι μέχρι να αρχίσει να φουσκώνει. Το ανακάτεμα αυτό εξασφαλίζει την ομογενοποίηση του μίγματος. Αφού έχει ολοκληρωθεί η ανάδευση και έχει πήξει το σαλέπι μπορείς να προσθέσεις σκόνη τζίντζερ κανέλλα, ζάχαρη ή μέλι. Αλέξανδρος Τηλικίδηςφυσίατρος - βελονιστής - βοτανοθεραπευτής - υπεύθυνος εκπαίδευσης της Ακαδημίας Αρχαίας Ελληνικής & Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής ΠΗΓΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ