NIBIRU ΚΑΙ PLANET X

Από τις δημοφιλέστερες, αν όχι η δημοφιλέστερη θεωρία καταστροφής είναι αυτή σύμφωνα με την οποία ένας φανταστικός πλανήτης ονόματι Nibiru ή Planet Χ συγκρούεται με τη γη. 

Ο πρώτος που μίλησε γι' αυτόν, τη δεκαετία του 1970, ήταν ένας Αμερικάνος ανεξάρτητος μελετητής των αρχαίων Σουμερίων, ο Ζεκάρια Σίτσιν. Σε μια σειρά βιβλίων ο Σίτσιν υποστήριξε ότι, μελετώντας κείμενα και σύμβολα των Σουμερίων, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτοί γνώριζαν έναν ακόμη πλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα, τον οποίο τον είχαν ονομάσει Νιμπίρου. Αυτός ο πλανήτης υποτίθεται ότι περιφέρεται σε μια ιδιαίτερα ελλειπτική τροχιά, άλλοτε πλησιάζοντας στον ήλιο και άλλοτε ταξιδεύοντας πολύ μακριά από αυτόν, ολοκληρώνοντας, μια πλήρη περιφορά γύρω από το άστρο μας σε 3600 χρόνια. Μάλιστα κατοικείται από μια τεχνολογικά εξελιγμένη εξωγήινη φυλή, τους Ανουνάκι, που ήρθαν στη γη πριν από 450000 χρόνια περίπου αναζητώντας πολύτιμα ορυκτά και δημιούργησαν τους ανθρώπους από τους πιθήκους χρησιμοποιώντας γενετική μηχανική.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Σίτσιν δεν είχε καμία σχέση με τα σενάρια καταστροφής που αφορούν το 2012 και μέχρι το θάνατό του το 2010 υποστήριζε ότι δε θα συμβούν κατακλυσμικά γεγονότα αυτή τη χρονιά και ότι ο Νιμπίρου δεν έχει σχέση με αυτήν. Ωστόσο αυτό δεν εμπόδισε άλλους να υιοθετήσουν την ιδέα του, μιλώντας για καταστροφή.

Το 1995, χρόνια μετά τη δημοσίευση της θεωρίας του Σίτσιν, η Νάνσι Λίντερ, μια Αμερικανίδα που διατείνεται ότι βρίσκεται σε επαφή με τους "Ζήτα", μια εξωγήινη φυλή που κατοικεί σε έναν υποθετικό πλανήτη του άστρου "Ζήτα Ρετικούλι", παρουσίασε μια δική της παραλλαγή αυτής της θεωρίας κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου: Σύμφωνα με τα λεγόμενά της, οι Ζήτα την είχαν προειδοποιήσει ότι ένα σώμα με μέγεθος μεγαλύτερο από αυτό του Δία - το οποίο αλλού αναφέρεται ως κομήτης, αλλού ως πλανήτης και αλλού ως καφέ νάνος -,κατευθυνόταν προς τη γη και θα έφερνε τη Μέρα της Κρίσης το Μάιο του 2003, όταν το πέρασμά του πλησίον του πλανήτη μας θα προκαλούσε μετατόπιση των γεωγραφικών πόλων κατά 90 μοίρες, με καταστροφικές βέβαια συνέπειες (πρωτόγνωρους σεισμούς, τσουνάμι, εκρήξεις ηφαιστείων κ.λ.π.). Παρόλο που η Λίντερ παραδέχτηκε ότι το εν λόγω σώμα είναι το ίδιο με τον Νιμπίρου, το ονόμασε "πλανήτη Χ", υιοθετώντας έναν όρο που χρησιμοποιούσαν από παλιά οι αστρονόμοι για να ονομάζουν υποθετικούς πλανήτες, προτού αυτοί ανακαλυφτούν και πάρουν κανονικό όνομα. Ο Μάιος του 2003 βέβαια ήρθε και πέρασε και τότε η Λίντερ υποστήριξε ότι η ημερομηνία που είχε δώσει ήταν ένα "λευκό ψέμα" για να ξεγελάσει το κατεστημένο και μετέθεσε τη Μέρα της Κρίσης σε ένα απροσδιόριστο αλλά κοντινό μέλλον, που φλερτάρει έντονα με το 2012.

Τόσο ο Νιμπίρου όσο και ο πλανήτης Χ έχουν πλέον αποκτήσει δική τους "ζωή", ανεξάρτητα από τους ανθρώπους που πρωτομίλησαν γι' αυτούς και κυκλοφορούν πλέον σε βιβλία, στο διαδίκτυο και αλλού σε πάμπολλες παραλλαγές. Τα σενάρια στα οποία εμπλέκονται είναι πολλά: άλλοι, για παράδειγμα, μιλούν για καταστροφική σύγκρουση, άλλοι υποστηρίζουν την εκδοχή της Λίντερ για κοντινό πέρασμα    που θα τρελάνει τους πόλους, άλλοι προβλέπουν παρέμβαση εξωγήινων κ.ο.κ.

Βέβαια οι αστρονόμοι έχουν κουραστεί να δηλώνουν σε όλους τους τόνους ότι οι κινήσεις των πλανητών και των άλλων σωμάτων του ηλιακού μας συστήματος δεν δίνουν καμία ένδειξη για τη βαρυτική επίδραση κάποιου αντικειμένου με "προφίλ" σαν αυτό του Νιμπίρου/πλανήτη Χ, ότι η τροχιά καταργεί τους νόμους του Κέπλερ για την κίνηση των ουράνιων σωμάτων, ότι η ύπαρξη ενός αντικειμένου με τέτοιο μέγεθος θα πρέπει να είχε ανιχνευθεί προ καιρού από τους αστρονόμους, ότι η πιθανότητα της μετάθεσης των γεωγραφικών πόλων αντιβαίνει τους νόμους της φυσικής.

Οι ειδικοί επίσης επί των Σουμερίων έχουν καταδείξει ότι οι τελευταίοι γνώριζαν μόνο τους πέντε ορατούς με γυμνό μάτι πλανήτες (Ερμή, Αφροδίτη, Άρη, Δία και Κρόνο) και ότι ο Σίτσιν ερμήνευσε κατά βούληση τα κείμενα και τα σύμβολα των Σουμερίων. Οι σύγχρονοι ερευνητές μας λένε ότι το όνομα Νιμπίρου, κατά τη βαβυλωνιακή αστρολογία, σχετίζεται με το θεό Μαρδούκ, ο οποίος σχετίζεται με τον πλανήτη Δία. 

Κατά καιρούς διάφορα ευρήματα των αστρονόμων αναζωπύρωσαν το ενδιαφέρον για τον πλανήτη Χ/Νιμπίρου. Παρόλο που όλοι οι "συναγερμοί" αποδείχθηκαν εσφαλμένοι, τα ευρήματα αυτά έχουν ενσωματωθεί στη σχετική μυθολογία και αναφέρονται συχνά από τους θιασώτες του 2012.

Το 1983, για παράδειγμα η NASA εκτόξευσε το δορυφόρο IRAS, το πρώτο διαστημικό παρατηρητήριο που μελέτησε τον ουρανό στο υπέρυθρο τμήμα του φάσματος, στο οποίο ουσιαστικά καταγράφεται η θερμότητα που εκπέμπουν τα ουράνια αντικείμενα. Αποκαλύπτονται έτσι αντικείμενα που είναι αόρατα στα οπτικά τηλεσκόπια μας. Ο IRAS παρέμεινε σε λειτουργία 10 μήνες και το διάστημα αυτό κατέγραψε 350000 πηγές υπέρυθρης ακτινοβολίας, πολλές από τις οποίες ανιχνεύτηκαν για πρώτη φορά. Το 1984 μια επιστημονική εργασία εστιάστηκε στο συγκεκριμένο ζήτημα, αναφέροντας πηγές υπέρυθρων που δεν αντιστοιχούσαν σε κανένα γνωστό αντικείμενο. Διατυπώθηκαν μάλιστα εικασίες για τη φύση αυτών των πηγών και ανάμεσα στα διάφορα ενδεχόμενα αναφέρθηκε και αυτό ενός δέκατου πλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα. Όπως συμβαίνει συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις, η πιθανότητα αυτή πέρασε στις εφημερίδες και διογκώθηκε υπέρμετρα. Από μεταγενέστερες παρατηρήσεις προέκυψε ότι οι συγκεκριμένες πηγές αντιστοιχούν σε μακρινούς γαλαξίες - με μια μοναδική εξαίρεση, που αντιστοιχούσε σε ένα νέφος του δικού μας γαλαξία. Παρόλα αυτά το εύρημα του IRAS εξακολουθεί να κοσμεί το "οπλοστάσιο" των υποστηρικτών του Νιμπίρου/πλανήτη Χ.

Το ενδιαφέρον για την ύπαρξη ενός πλανήτη Χ άρχισε από τον 19ο αιώνα, καθώς οι επιστήμονες παρατήρησαν κάποιες ανεξήγητες διαταραχές στις τροχιές του Ουρανού και του Ποσειδώνα. Ενώ το 1930 με την ανακάλυψη του Πλούτωνα, που για σύντομο χρονικό διάστημα θεωρήθηκε πλανήτης Χ, ανακούφισε πολλούς, σύντομα έγινε φανερό πως αυτός είναι τόσο μικρός που δεν μπορεί να επηρεάσει τις τροχιές του Ουρανού και του Ποσειδώνα. Ο προβληματισμός, λοιπόν συνεχίστηκε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν από νέα δεδομένα από τις διαστημοσυσκευές Βόγιατζερ 1 και 2 και Πάιονιρ 10 και 11, που ταξιδεύουν στις εξωτερικές περιοχές του ηλιακού μας συστήματος, προέκυψε ότι η κίνηση των 2 πλανητών είναι φυσιολογική και ότι δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο που να δείχνει τη βαρυτική επίδραση κάποιου άγνωστου πλανήτη. Οι διαταραχές που απασχολούσαν τους αστρονόμους τόσες δεκαετίες οφείλονταν κατά πάσα πιθανότητα σε σφάλματα στις παρατηρήσεις.

Τη δεκαετία του 1990 οι εξελίξεις στην τεχνολογία των τηλεσκοπίων και των άλλων ερευνητικών οργάνων οδήγησαν στην ανακάλυψη της λεγόμενης "Ζώνης Κάιπερ", μιας μεγάλης σε όγκο και πολυπληθούς ζώνης μικρών παγωμένων σωμάτων, που απλώνεται πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα. Το 2005 οι αστρονόμοι έκαναν μια πολύ σημαντική ανακάλυψη, εντόπισαν σε αυτήν την μακρινή περιοχή την Έριδα, ένα σώμα μεγαλύτερο από τον Πλούτωνα. Όπως ήταν φυσικό έγινε μεγάλος θόρυβος γύρω από την Έριδα καθώς συνδέθηκε με τον Νιμπίρου/πλανήτη Χ. Σε αυτό βοήθησε η διχογνωμία των αστρονόμων αν αυτή θα έπρεπε να θεωρηθεί ο "δέκατος πλανήτης" του ηλιακού μας συστήματος ή να ενταχθεί μαζί με τον Πλούτωνα σε μια ξεχωριστή κατηγορία, όπως και τελικά έγινε. Βέβαια σε καμία περίπτωση η Έρις δεν μπορεί να ταυτιστεί με τον Νιμπίρου/πλανήτη Χ γιατί είναι πολύ μικρή (αρκετά μικρότερη από τη Σελήνη) και όπως άλλα σώματα στην περιοχή της, ακολουθεί μια ιδιαίτερα ελλειπτική και επικλινή αλλά σταθερή τροχιά. Ακόμη και στο πλησιέστερο προς τη γη σημείο της τροχιάς της δεν φτάνει πιο κοντά σε εμάς από ότι ο μακρινός Ποσειδώνας. 

Η Ελληνική εκδοχή του Νιμπίρου φέρει το όνομα "Νέμεσις" (από την αρχαία θεά που απέδιδε δικαιοσύνη, πολλές φορές με σκληρό τρόπο). Μάλιστα ορισμένοι επιστήμονες υποστήριξαν ότι η Νέμεσις ήταν υπαίτιος για τις μαζικές εξαφανίσεις ειδών στον πλανήτη μας οι οποίες, όπως υποστηρίχθηκε ειδικά στη δεκαετία του 1980, εμφανίζουν μια περιοδικότητα περίπου 26 με 30 εκατομμύρια χρόνια. Σύμφωνα με αυτούς η Νέμεσις είναι ένας μικρός ερυθρός η καφέ νάνος αστέρας 

που καθώς πλησιάζει το ηλιακό σύστημα προκαλεί διαταραχές στο μακρινό πληθυσμό κομητών του λεγόμενου Νέφους του Όρτ, στέλνοντας πολλούς στην κατεύθυνσή μας. Η τροχιά της είναι ιδιαίτερα ελλειπτική και φθάνει σε απόσταση έως και ενάμισι έτους φωτός από τον ήλιο.

Αν και η θεωρία της Νεμέσεως εξακολουθεί να απασχολεί κάποιους επιστήμονες, η πιο πρόσφατη επιστημονική έρευνα δεν υποστηρίζει την άποψη για περιοδικότητα των μαζικών καταστροφών, καταργώντας έτσι την ανάγκη να εφεύρουμε κάποιον παράγοντα που να προκαλεί την τελευταία.

Αν όμως τίποτα δεν κατευθύνεται προς εμάς, τι είναι όλες αυτές οι φωτογραφίες και τα βίντεο που κατακλύζουν το διαδίκτυο και δείχνουν τον Νιμπίρου/πλανήτη Χ, συνήθως δίπλα στον ήλιο μας; 

Αν αφαιρέσουμε ένα ποσοστό αστρονομικών φωτογραφιών που απεικονίζουν τελείως άσχετα πράγματα, όπως νέφη που τυχαίνει να έχουν στρογγυλό σχήμα και λανθασμένα ή ηθελημένα ταυτίζονται με το Νιμπίρου/πλανήτη Χ. Οι περισσότερες από τις φωτογραφίες απεικονίζουν είτε δευτερεύοντα είδωλα του ήλιου που δημιουργούνται από εσωτερικές αντανακλάσεις στις φωτογραφικές μηχανές είτε φυσικά φαινόμενα που τυχαίνει να μην είναι γνωστά στο ευρύ κοινό. Τέτοια είναι, για παράδειγμα, τα παρήλια (sundogs), λαμπερά σημεία φωτός που εμφανίζονται κοντά στον ήλιο και δημιουργούνται από τη διάθλαση του ηλιακού φωτός από κρυστάλλους πάγου ή από ψυχρά νέφη στην ατμόσφαιρα.

Συνήθως αυτές οι φωτογραφίες παρουσιάζονται ως αποδείξεις μιας συνωμοσίας απόκρυψης της ύπαρξης του Νιμπίρου/πλανήτη Χ, στην οποία συμμετέχουν οι κυβερνήσεις, οι διαστημικές υπηρεσίες και οι αστρονόμοι. Είναι βέβαια απορίας άξιο πως θα μπορούσε κανείς να επιβάλει σιωπή σε μια τόσο μεγάλη ομάδα ανθρώπων όπως είναι η αστρονομική κοινότητα που αριθμεί χιλιάδες μέλη. Ακόμα και αν δεχτούμε κάτι τέτοιο, είναι σίγουρα αδύνατο να εξηγηθεί πως σε αυτή τη συνωμοσία σιωπής συμμετέχουν οι διασκορπισμένοι ανά τον κόσμο δεκάδες χιλιάδες ερασιτέχνες αστρονόμοι, που είναι πασιφανές ότι δεν έχουν κανένα λόγο να κρύψουν κάτι και παρατηρούν επισταμένα τον ουρανό, όπως μαρτυρούν οι πολλές ανακαλύψεις κομητών και άλλων αντικειμένων που έχουν γίνει από αυτούς.

Πηγή: National Geographic: "Η φωνή των άστρων"

Το παρακάτω βίντεο συμπληρώνει το παρόν άρθρο:

2012: Η μυθολογία του φόβου 3/3

  ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ