Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ

Τι ακριβώς είναι τα συναισθήματα και από πού πηγάζουν; Γιατί όταν είναι θετικά νιώθουμε ότι μπορούμε να κινήσουμε ακόμη και βουνά αλλά όταν είναι αρνητικά δεν μπορούμε να πάρουμε τα πόδια μας;
Τα συναισθήματα έχουν πολλά πρόσωπα και πολλούς ρόλους και θα πρέπει να επιχειρήσουμε χωρίς να επεκταθούμε πολύ να γίνουμε πιο σαφείς.

Κατά κύριο λόγο είναι ο καθρέφτης της κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε κάθε λεπτό. Πολύ δύσκολα θα ξεγελάσουμε κάποιον ακόμη και.....
προσποιητά όταν είμαστε πολύ θλιμμένοι ή θυμωμένοι. Στην περίπτωση που είμαστε χαρούμενοι
δεν έχουμε κανένα λόγο να παίξουμε κρυφτό και αφήνουμε να εξωτερικευτεί η ψυχολογική μας κατάσταση.
 
Είμαστε εμείς όμως που εξουσιάζουμε τα συναισθήματα ή αυτά ξεπηδάνε κάθε λίγο βρίσκοντας μια αφορμή για να κυριεύσουνε τον πραγματικό μας εαυτό;
Όχι δυστυχώς με τον τρόπο που ζούμε σήμερα δεν μπορούμε να ασκήσουμε τον παραμικρό έλεγχο πάνω τους. 

Υπάρχουν πέντε κέντρα στο ανθρώπινο σώμα από τα οποία προσπαθούν να μας ελέγξουν με την πρώτη ευκαιρία .
 Αυτά είναι; Το διανοητικό, το κινητικό, το συγκινησιακό , το ενστικτώδες και το σεξουαλικό. Η βασική έδρα από την οποία εμείς θα τα αναγνωρίσουμε άμεσα είναι το συγκινησιακό κέντρο. Αυτό βρίσκεται κάτω από τους πνεύμονες μέχρι τον ομφαλό και η περιοχή αυτή ονομάζεται ηλιακό πλέγμα. 

Τα συναισθήματα είναι δονήσεις από τις πλέον ισχυρές. Είναι ένα σινιάλο που φανερώνει τι θέλουμε πάρα πολύ ή τι φοβόμαστε και δεν θέλουμε εξίσου πάρα πολύ. Είτε αυτό που νιώθουμε είναι θετικό είτε είναι αρνητικό η δόνηση που εκπέμπουμε είναι το ίδιο σινιάλο προς το σύμπαν και του δηλώνουμε πως κάτι θέλουμε πάρα πολύ κακό ή καλό δεν έχει σημασία το σύμπαν δεν ξεχωρίζει τις δονήσεις απλώς τις θεωρεί ένα σινιάλο για να ξεκινήσει την δουλειά του.

Ο φόβος ίσως ένα από τα πιο δυνατά σε δόνηση συναισθήματα που ανήκει στην αρνητική πλευρά, μας αναγκάζει να εκπέμπουμε ισχυρές δονήσεις. Φοβόμαστε ότι η δουλειά μας δεν πάει καλά και ίσως κλείσει , αυτό το άθλιο συναίσθημα που ανέλαβε αμέσως δράση έχει τόσο ισχυρή δόνηση που το νιώθουμε στα ζωτικά όργανα του σώματος μας και δυστυχώς η δόνηση αυτή εξαπλώνεται σαν παλλόμενα κύματα στο σύμπαν κτυπώντας ένα καμπανάκι που αφυπνίζει μια επικίνδυνη λειτουργία. Εκείνη την στιγμή που θα ηχήσει αυτό καμπανάκι αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. Ο χρόνος που θα ζήσουμε αυτό που φοβόμαστε μετράει ανάποδα . Ακόμη κι αν δεν μιλήσουμε, ακόμη κι αν δεν αρθρώσουμε ούτε μια λέξη αρκεί που κάναμε μια άσχημη σκέψη και την βουτήξαμε σε ένα αρνητικό συναίσθημα.

Αναρωτιέστε αν από μόνη της μια σκέψη ή μια δήλωση δεν είναι αρκετή για να θέσει σε δράση τον νόμο της έλξης; Η απάντηση είναι: Ναι αρκεί. Η επίμονη σκέψη και οι συνεχείς δηλώσεις θα φέρουν αποτέλεσμα αλλά η δόνηση που έχει το συναίσθημα με το οποίο τις περιβάλλουμε είναι σαν τον δυναμίτη που ανατινάζει ένα βράχο τον οποίο και πάλι μπορούμε να σπάσουμε με ένα βαρύ σφυρί αλλά πόσο χρόνο και πόσο κόπο θα χρειαζόμασταν άραγε!

Το συναίσθημα προκαλεί μια ραγδαία επιτάχυνση σε ότι σκεφτόμαστε και σε ότι δηλώνουμε, αυτό είναι που με την δόνηση του δείχνει πόσο πολύ θέλουμε ή πόσο φοβόμαστε κάτι. 

Παρατηρήστε ένα μικρό παιδί με πόσο συναίσθημα ζητάει επίμονα κάτι και με πόσο εκδηλωτικό φόβο κρύβεται στην αγκαλιά σας. Προσέξτε με πόσο ενδιαφέρον αντιδράτε μόλις νιώσετε τα συναισθήματα του και μετά σκεφτείτε πως θα αντιδρούσατε σε ένα ψυχρό αίτημα , κενό από συναισθήματα. Σε ποια από τις δύο περιπτώσεις η αντίδραση σας θα ήταν πιο άμεση και με μεγαλύτερη σπουδή; 

Τα συναισθήματα είναι η κινητήρια δύναμη που θα σπρώξουν χρονικά προς εμάς το ζητούμενο, είτε είναι γεγονός είτε είναι αντικείμενο.
Ας αναλογισθούμε αυτή την στιγμή πως νιώθουμε όταν στο μυαλό μας στριφογυρίζει επίμονα μια άσχημη σκέψη, ένα κύμα φόβου σουβλίζει το στομάχι μας ενώ αντίθετα μια χαρούμενη σκέψη θα μας κάνει να ριγήσουμε από χαρά και μπορεί να χαμογελάσουμε ασυναίσθητα.

Η διαφορά ανάμεσα στις δυο παραπάνω περιπτώσεις είναι πως ο φόβος έχει πιο ισχυρή δόνηση από την χαρά και είναι πιο εύκολο να γίνουμε δεκτικοί σ’ αυτόν.

Τώρα είναι πιο εύκολο να αντιληφθούμε τι πετυχαίνουμε την ώρα που συνδυάζουμε μια κακή σκέψη με ένα έντονο συναίσθημα φόβου, βάζουμε το σύμπαν να μας παρουσιάσει αυτό που σκεφτόμαστε υλοποιημένο μπροστά μας. Αυτό θέλουμε; Όχι βέβαια. Ναι αλλά με τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε ζητάμε αυτό ακριβώς, γιατί όπως έχουμε επισημάνει ο φόβος , η χαρά και οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα είναι όλα ίδιου τύπου δονήσεις και το μόνο που αλλάζει είναι η ισχύς.
 Είτε δονηθούμε από φόβο είτε από χαρά πετυχαίνουμε να φέρουμε στην ζωή μας ένα αποτέλεσμα. Δίνουμε περισσότερη ενέργεια και ταχύτητα και θα λάβουμε άμεσα αυτά που θέλουμε πολύ ή αυτά που φοβόμαστε πολύ.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι τα συναισθήματα έχουν την δύναμη να δημιουργούν την ζωή μας με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. Έχουν όμως την δύναμη να ελέγχουν και τον εαυτό μας και να μας παρασύρουν στην δίνη τους. 

Τελικά τι πρέπει να κάνουμε ; Πως μπορούμε να εξουσιάσουμε εμείς αυτά και όχι εκείνα εμάς; Γίνεται κάτι τέτοιο και πως; Τι είναι αυτό που εμείς αποκαλούμε συναίσθημα;

Ο μεγάλος Αμερικανός ψυχολόγος κ. Dyer στο σπουδαίο βιβλίο του με τίτλο « οι περιοχές των σφαλμάτων σας» περιγράφει με πολύ ωραίο τρόπο πως όλοι μας είμαστε θύματα των αρνητικών συναισθημάτων όπως ο θυμός , το μίσος, η ζήλια, η υπερηφάνεια, η απληστία, ή λαιμαργία, η λαγνεία και πολλά άλλα πίσω από αυτά τα οποία είναι όλα σφάλματα. Όλα κρύβουν μέσα τους τον κατώτερο μας εαυτό, όλα ανεξαιρέτως είναι ελαττώματα.
Όσο αφήνουμε αυτά τα ελαττώματα να καταλαμβάνουν τα πέντε κέντρα του οργανισμού μας γινόμαστε μια μαριονέτα και είμαστε έρμαια τους να ζούμε μια μίζερη και άθλια ζωή δηλητηριάζοντας τον πραγματικό εαυτό μας.

Όλα αυτά τα ελαττώματα που εμείς αποκαλούμε συναισθήματα έχουν πίσω τους μια λεγεώνα το καθένα από άλλα φαινομενικά μικρότερα αλλά εξίσου δυνατά και είναι αυτά που ο Ηρακλής σε έναν απ’ τους άθλους του προσπάθησε να σκοτώσει στην μορφή της Λερναίας Ύδρας και παρόλο που έκοβε ένα κεφάλι ξεπηδούσαν δύο καινούρια μέχρι που χρησιμοποίησε την φωτιά, ένας άλλος συμβολισμός που δεν είναι στο θέμα μας ώστε να το αναλύσουμε. 


smixiotis-konstantinos

ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ