ΑΓΑΠΗ VS ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ

Κάνουμε λάθος όταν προσπαθούμε να αντικαταστήσουμε την αγάπη με την σεξουαλικότητα. Φαίνεται αρκετά φυσικό, ας πούμε, για τις γυναίκες, που δεν ένιωσαν ποτέ και την παραμικρή έκφραση αγάπης, από άψυχους, βαρετούς και χωρίς ενδιαφέρον συζύγους, να πιστεύουν πως η τρυφερότητα, που δείχνει ο άνδρας που ενδιαφέρεται για τη γυναίκα του κατά τη διάρκεια της σύντομης περιόδου του σεξουαλικού ενθουσιασμού, συνιστούν αγάπη κι επομένως να θέλουν να έχουν σεξουαλικές επαφές με τους συζύγους, όσο πιο συχνά μπορούν. 

Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως ενδιαφέρονται πρωταρχικά για τη σεξουαλική επαφή αυτή καθ’ εαυτή, αλλά πως επιθυμούν ένα μικρό κομμάτι αγάπης. 

Εάν ο σύζυγος τις απογοητεύσει και εάν βρουν την ευκαιρία – και σχεδόν πάντα τη βρίσκουν! – προσπαθούν τότε να πάρουν αγάπη από έναν άλλο άνδρα και να βιώσουν τη σεξουαλικότητα στην πληρότητά της. 

Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν το κάνουν εξαιτίας της έλλειψης σωματικής ικανοποίησης. Το σώμα επιθυμεί τη σεξουαλική ικανοποίηση λιγότερο συχνά, απ’ όσο κανείς φαντάζεται.

Οι άνδρες επιθυμούν την εκτίμηση και τον θαυμασμό των γυναικών. Αν ο άνδρας δεν πάρει αυτή την αναγνώριση από το σπίτι, σίγουρα θα συναντήσει κάποια άλλη γυναίκα, που θα τον θαυμάσει και κατόπιν θα φαίνεται, όπως γίνεται συνήθως, λες κι αυτό που ήθελε ήταν μόνο σεξ. 

               

Τόσο ο άνδρας, όσο και η γυναίκα, ψάχνουν για αγάπη από τον εραστή ή την ερωμένη τους. Κάνουν λάθος, όμως, να πιστεύουν πως αυτό είναι που παίρνουν από τον άλλο σύντροφο. Συναντιούνται μυστικά επειδή αυτό που πάντα περιμένουν είναι η σεξουαλική επαφή σε μια κατάσταση σεξουαλικού ενθουσιασμού. 

Και η σεξουαλικότητα μιμείται την αγάπη. Ωθεί στην τρυφερότητα και τον εναγκαλισμό, σπρώχνει τους εραστές να αγκαλιάζουν ο ένας τον άλλον, να ανακουφίζουν ο ένας τον πόνο του άλλου, μέσα από τις αποκαλύψεις της σεξουαλικότητας, λες και αυτό που ανταλλάσσεται είναι η αληθινή αγάπη. 

 Τι ακολουθεί μια τέτοια εμπειρία; Απογοητεύσεις, μια πικρή γεύση στο στόμα, αλληλοκατηγορίες ή φοβερή μοναξιά και στην περίπτωση των γυναικών, συνήθως ένα απεγνωσμένο αίσθημα εκμετάλλευσης και προδοσίας.

Κανείς από τους δυο δεν έδωσε πραγματική αγάπη, αλλά μόνον περίμεναν να πάρουν, επομένως δεν πήρε κανείς! Η αγάπη δεν μπορεί ποτέ να αντικατασταθεί από την κενή, καθαρά σωματική σεξουαλικότητα. Και η ανθρωπότητα λαχταρά, λιώνει γι’ αγάπη! 

Αυτές οι αμέτρητες φτωχές, νεαρές ψυχές, που δεν είναι τίποτα παραπάνω από παιδιά και οι οποίοι εξαιτίας του «πολιτισμένου τρόπου ζωής», που δεν ενθαρρύνει την αγάπη, τη στερήθηκαν ίσως από τους γονείς τους, παρέδωσαν τον εαυτό τους στις σεξουαλικές περιπέτειες και τις υπερβολές, γιατί ψάχνουν γι’ αγάπη. 

Όλοι αυτοί οι ψυχικά ασθενείς άνθρωποι, νεαροί ή ηλικιωμένοι, μπορούν ν θεραπευτούν μόνο από την αγάπη και όχι από τη φθηνή σεξουαλική επαφή ή από την προσπάθεια να τους απελευθερώσει κάποιος από τις σεξουαλικές τους αναστολές και να τους πείσει να ζήσουν μια ασύστολη, προκλητική, χωρίς διάκριση, σεξουαλική ζωή. 

Πόσοι από αυτούς τους ανθρώπους, νέοι και ηλικιωμένοι, αναζητούν συμβουλή, πώς να επανακτήσουν τη χαμένη σωματική και πνευματική τους αγνότητα, μετά από μια τόσο ανεύθυνη ψυχοθεραπεία. 

Εάν κάποιος τους δείξει έστω και λίγη αγάπη και κατανόηση, επιστρέφουν στη ζωή θεραπευμένοι και έτοιμοι να γίνουν χρήσιμα μέλη της κοινωνίας. Δεν έτυχε ποτέ να συναντήσουμε κάποιον που να υπέφερε από «καταστολές» ή «τραύματα» εξαιτίας της επανάκτησης της αγνότητας. Όταν μιλάμε για «αγνότητα», εννοούμε βέβαια, όχι μια εγκρατή αγάπη-ζωή, αλλά επίσης μια υγιή ζωή, βασισμένη στην αγάπη.

Μετά από αυτή τη μετακίνηση στην ακραία αδιάκριτη «ανεκτικότητα» και τις λανθασμένες αντιλήψεις για σεξουαλική «ελευθερία», που δημιουργήθηκαν από την «καταστολή» και τις «τραυματικές εμπειρίες», ας προσπαθήσουμε να φέρουμε το εκκρεμές στο κέντρο και να αποκτήσουμε μια φυσιολογική αντίληψη της σεξουαλικότητας.

Θα πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των μεγάλων μυστών, που δε θεωρούν τη σεξουαλική ενέργεια σαν μια αρρωστημένη δύναμη, αλλά κατανοούν το μυστικό της και γνωρίζουν, πως αποτελεί το μοναδικό μέσο με το οποίο τα ανθρώπινα πλάσματα μπορούν να φτάσουν στον τελικό στόχο – Θεό. Εδώ ξανά η άπειρη σοφία, από την οποία διέπεται ολόκληρη η δημιουργία, αποκαλύπτει τον εαυτό της. 

Ακριβώς όπως η άγνοιά μας και μόνο μας φέρνει γνώση, έτσι η σεξουαλική ενέργεια από μόνη της μας φέρνει την απελευθέρωση από αυτήν, από τη σεξουαλική ενέργεια. Η σεξουαλική ενέργεια μες ελευθερώνει από τις ίδιες τις σεξουαλικές επιθυμίες, τις οποίες η ίδια γεννά και ξανά μας οδηγεί από την κατάσταση του θνητού, από τον θάνατο, στη λύτρωση, την ανάσταση, τη ΖΩΗ.

Οι αλχημιστές του Μεσαίωνα, οι Ροδόσταυροι, έδειξαν αυτή την εξελικτική διαδικασία πολύ έξυπνα: ο σοφός φτιάχνει τη φιλοσοφική λίθο τοποθετώντας το δέντρο της ζωής του μέσα σ’ ένα κάδο γεμάτο από το ελιξίριο της ζωής. Αυτό θερμαίνεται συνεχώς από τη φωτιά του δράκου, τη σεξουαλική ενέργεια, για να κάνει το δέντρο να ανθίσει.

Ας μην απεχθανόμαστε επομένως τη σεξουαλικότητα και ας πάψουμε να τη θεωρούμε σαν μια κακοήθη δύναμη, που μειώνει τον άνθρωπο στο επίπεδο του ζώου ή, τουλάχιστον, ας μη την μεταμορφώνουμε σε μια τέτοια δύναμη.

Ας αντιμετωπίσουμε τη σεξουαλική ενέργεια σαν το κλειδί, που ανοίγει για μας την πόρτα ανάμεσα στο πνεύμα και τον κόσμο της ύλης, από το υψηλότερο στο κατώτερο, αλλά επίσης και από το κατώτερο στο υψηλότερο. 

 Ας τη θεωρήσουμε, επομένως σαν τη θεία ώθηση, που μας καθιστά ικανούς να δημιουργούμε επόμενες γενιές, να αναπαράγουμε τη ζωή από επάνω προς τα κάτω μέσα στο σώμα, αλλά επίσης και να μεταμορφώνουμε τον άνθρωπο εξυψώνοντας τον πάνω από τη θηριωδία του, σε ένα πνευματικό άνθρωπο, βοηθώντας τον να κατακτήσει τον θάνατο. 

Θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες γιατί, εάν η σεξουαλική εμπειρία χρησιμοποιηθεί κατάλληλα, μας δίνει τέτοια ευτυχία και στα δύο μονοπάτια. Στο μονοπάτι προς τα κάτω είναι σύντομη και εφήμερη. Στο μονοπάτι που πάει ψηλά είναι αιώνια ευτυχία. Ας χρησιμοποιήσουμε τη φωτιά της , για να κάνουμε το δικό μας δέντρο της ζωής να ανθίσει και ν’ αποκτήσει καρπούς.

Θα πρέπει να θυμόμαστε: ο πρωτόγονος άνθρωπος εξακολουθεί να βρίσκεται στο κατώτερο επίπεδο συνειδητότητας. Μέσα στο ζωώδη εγωισμό ζει εντός του εαυτού του εντελώς απομονωμένος και αποκλεισμένος. Η καρδιά του εξακολουθεί να είναι νεκρή και δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το νόημα της αγάπης. 

Η σεξουαλική ενέργεια, η στοιχειακή φωτιά, είναι η μόνη που μπορεί να ζεστάνει τη νεκρή καρδιά του, για πρώτη φορά. Και αν ακόμα κατά τη σύντομη διάρκεια της σεξουαλικής διέγερσης μπορεί να βιώσει και να εκφράσει ένα ανεπαίσθητο δείγμα αγάπης, δεν παύει κι αυτό να είναι το πρώτο φως της θείας αγάπης.

 Μέσα από την σεξουαλικότητα γνωρίζει καταρχήν την ευτυχία που παίρνεις, όταν δίνεις. Και παρ’ όλο που η ανατέλλουσα αγάπη του δεν είναι τίποτα άλλο από μια ζωώδη επιθυμία, ένα πάθος, η διέγερσή του, έστω και ασυνείδητα έστω και για τόσο μικρό χρονικό διάστημα, αποτελεί ήδη μια ώθηση προς την ενότητα, προς την αγάπη!. 

Έστω και αν καταρχήν βιώνει αυτή την ώθηση προς την αγάπη μόνο στο σώμα και , επομένως, μπορεί μόνο να ψάχνει για σωματική ικανοποίηση, δεν παύει να αποτελεί η τάση του αυτή την πρώτη αντανάκλαση της πνευματικής ενότητας μέσα στο μεγάλο Εαυτό, τον οποίο ο άνθρωπος ασυνείδητα αναζητά και ο οποίος, μετά από μακρά εξέλιξη, ίσως και μετά από αιώνες, θα βρει γιατί αυτή είναι η μοίρα του.

             
Η σεξουαλική ενέργεια δημιουργεί μια εσωτερική ανησυχία, που δεν μας αφήνει να μείνουμε ακίνητοι. Συνεχώς μας σπρώχνει και μας παροτρύνει να βρούμε το εσωτερικό μονοπάτι, μετά από πολλές αναζητήσεις. Σε κάποια απρόσμενη στιγμή, σε κάποια από τις ζωώδεις ορμές, τη «νύχτα», στο σκοτάδι της ασυνειδησίας, η επίγνωση του εαυτού μας γεννιέται, ακριβώς όπως το ιερό παιδί γεννήθηκε σε μια φάτνη ανάμεσα σε ζώα , μέσα στη «νύχτα» μέσα στο σκοτάδι. 

Και ο άνθρωπος που ξεκινά το θαυμαστό μονοπάτι, αποφασίζει να ταξιδέψει, από το πρώτο ξύπνημα της συνείδησής εντός του Εαυτού, στην παραδείσια συμπαντική συνείδηση, στο σκοπό. Καθώς σταδιακά αποκτά συνείδηση εντός του εαυτού του, κατά τη διάρκεια του μακρινού δρόμου, εξελίσσεται μέσα σ’ αυτόν η ικανότητα να ελέγχει τη δημιουργική ενέργεια σε όλες τις εκδηλώσεις και να τη χρησιμοποιεί μόνο με τη θέλησή του.

Εάν φτάσει μια φορά στο ύψιστο επίπεδο, την πηγή της θείας δύναμης, θα μπορέσει να μεταστοιχειώσει τις χαμηλότερες μορφές ενέργειας της θείας, δημιουργικής δύναμης, στις υψηλότερες μορφές τους και με τις υψηλότερες πνευματικές μορφές της ενέργειας θα καταστεί ικανός να ελέγξει και να οδηγήσει τις χαμηλότερες μορφές και να εκφράσει όλες αυτές τις ενέργειες, μέσα από τα αντίστοιχα νευρικά κέντρα. 

Ας προσπαθήσουμε, όμως, να γνωρίσουμε αυτή τη δύναμη, ας προσπαθήσουμε, με τη βοήθεια της, να σκαρφαλώσουμε ψηλότερα στην εξελικτική κλίμακα και έτσι να βοηθήσουμε τη σεξουαλική ενέργεια να μεταστοιχειωθεί στους υψηλότερους κραδασμούς της, σε πνευματική δύναμη. Όπου υπάρχει συνείδηση, εκεί δραστηριοποιείται η δημιουργική δύναμη.

Ελίζαμπεθ Χέικ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ