Το βίντεο που πρέπει να βλέπουμε κάθε μέρα (ΒΙΝΤΕΟ)

«Ο Μεγάλος Δικτάτωρ»

«Ο Μεγάλος Δικτάτωρ», αποτελεί μία από τις σπουδαιότερες και συγκλονιστικότερες πολιτικές σάτιρες, στην ιστορία της έβδομης τέχνης.

Ο μοναδικός Τσάρλι Τσάπλιν, κατάφερε μέσα στα χρόνια του 2ου Παγκοσμίου πολέμου, το 1940, με το ναζισμό να καραδοκεί δίπλα του, να σκηνοθετήσει και να ερμηνεύσει την πιο γνωστή καρικατούρα του Χίτλερ, μέσα από την κινηματογραφική περσόνα ενός Εβραίου.

Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ένας εβραίος κουρέας (Τσάρλι Τσάπλιν) τραυματίζεται πολεμώντας για το φανταστικό έθνος της Τομανία και μένει χρόνια σε ένα νοσοκομείο βετεράνων. Όταν επιστρέφει σπίτι, πολλά έχουν αλλάξει: Ο Αντενόιντ Χίνκελ (επίσης, ο Τσάπλιν) έχει αποκτήσει απόλυτη δύναμη και έχει μετατρέψει την Τομανία σε μια αντισημιτική μηχανή πολέμου.

Ενώ υπερασπίζεται το κουρείο του από μια επίθεση, ο κουρέας συναντά την όμορφη Χάνα (Πολέτ Γκοντάρ) και γίνεται ακούσια ο ήρωας του κινήματος αντίστασης που αναπτύσσεται στο γκέτο. Στο μεταξύ, ο Χίνκελ σχεδιάζει να κατακτήσει το γειτονικό έθνος του Ότσερλιχ και να γίνει Παγκόσμιος Αυτοκράτορας.

Λόγω της ομοιότητάς τους, οι δυνάμεις της Τομανίας μπερδεύουν τον κουρέα με τον τυραννικό Χίνκελ, γεγονός που οδηγεί τον εβραίο κουρέα να απονείμει δικαιοσύνη απευθύνοντας στους πολίτες μία από τις πιο συγκινητικές ομιλίες που έχουν αποτυπωθεί σε φιλμ.

«Λυπάμαι, αλλά δεν θέλω να γίνω αυτοκράτορας. Δεν είναι δική μου υπόθεση. Δεν θέλω ούτε να βασιλέψω, ούτε να κατακτήσω κανέναν. Θα ήθελα να βοηθήσω όλο τον κόσμο, αν μπορούσα.»

Η ταινία «Ο Μεγάλος Δικτάτωρ» (1940) αποτελεί ίσως την πιο επίκαιρη ματιά του κινηματογράφου απέναντι στην σημερινή παγκόσμια κοινωνικοπολιτική κατάσταση. 
Πρόκειται για την πρώτη ομιλούσα και ηχητική ταινία του Τσάπλιν, δεκατρία χρόνια μετά την εισαγωγή του ήχου στις ταινίες.
 Είναι μια ανελέητη πολιτική σάτιρα για την άνοδο του Χίτλερ και του ναζισμού.

Αλέκος Χρυσόπουλος

ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ