Ψωροκάποια

Γεια σου, φίλε μου Πιτσιρίκο! 

Μετά από καιρό, επέστρεψα στο Twitter κάνοντας following σε διαφορά διεθνή περιοδικά και sites, υποτίθεται για να έχω μια περισσότερο σφαιρική ενημέρωση (και μερικά άρθρα for free).

Θυμήθηκα βέβαια και μερικούς σοβαρούς ανθρώπους από τον προοδευτικό κι αριστερό -υποτίθεται χώρο- και τους ακολούθησα κι αυτούς.

Εξαιρουμένων του Χατζηστεφάνου, του Χριστόφορου και της αφεντιάς σου, μου έχουν πέσει τα σαγόνια κάτω.

Η υποκρισία ανυπόφορη σε βαθμό τέτοιο που αναρωτιέμαι αν τελικά πρόκειται στην πραγματικότητα μονάχα για ατόφια βλακεία.

Το μοτίβο γνωστό από την εποχή του δυνατού και παραδοσιακού ΠΑΣΟΚ. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι! Οι προοδευτικοί αριστεροί είμαστε καλύτεροι από τους συντηρητικούς δεξιούς. Καλύτεροι και πιο έντιμοι ανεξαρτήτως πράξεων και συμπεριφορών.

Αν υπολογίσεις τις πράξεις και τις συμπεριφορές, η σούπα χαλάει και πνίγεσαι μέσα σε μια θάλασσα από ανατριχιαστικες ομοιότητες. Λογικό με βάση την παλαιότερη εμπειρία του χώρου.

Όταν βρισκόμασταν «εμείς» στα πράγματα τα μνημόνια ήταν αναγκαίος συμβιβασμός, η συμμαχία με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ και η εκχώρηση νέων βάσεων του θανάτου ρεαλισμός, η υποταγή στις ορέξεις των παπάδων και τα συγχωροχάρτια στις φασιστικές και σεξιστικές δηλώσεις των κατα-καμένων αναγκαία επιλογή.

Η μνήμη, άλλωστε, δεν βοηθάει ιδιαίτερα τους Έλληνες.

Μέχρι το βράδυ του δημοψηφίσματος δεξιοί κι αριστεροί ήταν ο ένας απέναντι στον άλλον. Διαφορετικοί!

Μετά, όλοι μαζί επικύρωσαν τα μνημόνια και το ξεπούλημα της χώρας αλλά αυτό το γεγονός συστηματικά αποσιωπείτε από όλους.

Λογικό κι αυτό από μία αποψη αφού οι πελάτες ζητούν τον μύθο που τους τρέφει και διαρκώς τους αθωώνει.

Είναι όλοι διαφορετικοί όσο βρίσκονται στην αντιπολίτευση και μακριά από την κουτάλα.

Πατριώτες οι μεν που διυλίζουν τον κώνωπα του Μακεδονικού και καταπίνουν ως κυβέρνηση την κάμηλο των ελληνο-τουρκικών διαφόρων, οι δε κοινωνικοί αγωνιστές για τα δικαιώματα των απλών πολιτών απέναντι στα ΜΑΤ και την αστυνομική αυθαίρετη, όταν οι διαταγές δίνονται απο αλλους αλλά είναι μεσημέρι όταν τις δίνουν οι ίδιοι.

Η ίδια υποκρισία και ανοησία χαρακτηρίζει την χώρα και τους πολίτες και στο ζήτημα με τον κορονοϊό.

Η Ελλάδα είχε την ευκαιρία να προετοιμαστεί καλύτερα από υγειονομική άποψη για το καλοκαίρι και το πολύτιμο εισόδημα από τον τουρισμό.

Ίσως να έπρεπε να ανοίξουν μονάχα επιλεγμένοι τουριστικοί προορισμοί, με μοναδικό κριτήριο την κατάσταση των εκεί υποδομών και την δυνατότητα ελέγχου των επισκεπτών.

Θα μπορούσαν να γίνουν πολλά από όσα περιγράφει ο Άρης στο τελευταίο του κείμενο.

Φυσικά δεν έγινε τίποτα. Από όσα διαβάζω, ετοιμάζονται να υποδεχτούν και τα πρώτα κρουαζιερόπλοια!

Καταλαβαίνω φυσικά την εξάρτηση πολλών ανθρώπων από τον τουρισμό, και με την έννοια αυτή κάθε προσπάθεια να σωθεί ότι περισσότερο γίνεται μοιάζει απολύτως δικαιολογημένη.

Όμως, την ίδια στιγμή τα πάντα λένε ότι ο χειρισμός της κατάστασης ήταν μάλλον λανθασμένος και πιθανότατα το άνοιγμα της τουριστικής αγοράς θα έπρεπε να αναβληθεί για τον επόμενο χρόνο.

Και αυτό το συμπέρασμα δεν αφορά μονάχα την Ελλάδα. Ισχύει και για άλλες χώρες. Την Ισπανία, το Ισραήλ, την Πορτογαλία κλπ.

Το ότι υπήρχαν παρά πολλοί άνθρωποι που πιέζονταν σκληρά από αυτό δεν αποτελεί επαρκή δικαιολογία.

Κανείς τελικά δεν θα σωθεί από την καταστροφή επειδή επιτράπηκαν τα τουριστικά ταξίδια. Ήταν λάθος και θα έπρεπε να βρεθούν άλλες λύσεις.

Μια κοινή στάση των χωρών του Νότου, με απόφαση παγώματος του τουρισμού για αυτό το καλοκαίρι και ενίσχυση ανθρώπων και επιχειρήσεων με διάφορους τρόπους συμπεριλαμβανομένων της διαγραφής χρεών και αναστολής πληρωμής φόρων, μέχρι την στιγμή όπου η κατάσταση της πανδημίας θα ελέγχονταν.

Ναι, η Ελλάδα είναι μια χώρα εξαρτημένη από τον τουρισμό που ταυτόχρονα ταλανίζεται από τις επιπτώσεις μιας παρατεταμένης χρεοκοπίας, όμως είναι ταυτόχρονα και χώρα της ΕΕ και θα μπορούσε να εκβιάσει για κάτι καλύτερο από τα τελικά 19 δισ. που θα πάρει με την μορφή δωρεάς και δανείων από την ΕΕ· και όχι 72 που τα έβγαλε ο ΠΘ-γκόμενος της πλάκας προσθέτοντας τα όσα θα δοθουν έτσι κι αλλιώς μέσα από τα ΕΣΠΑ και τις αγροτικές επιδοτήσεις.

Όχι μόνοο κορονοιος αλλά και η χρεοκοπία είναι εδώ.

Τα μέτρα περιορισμού της πανδημίας είναι απολύτως απαραίτητα, όμως όπως έγραψε κι ο Άρης η υγεία και η κατάσταση της οικονομίας δεν πρέπει να διαχωρίζονται.

Το 2010 η μονομερής διαγραφή του χρέους ήταν μονόδρομος για μια χώρα που νοιαζόταν για το παρόν και το μέλλον των πολιτών της.

Το 2020 και υπό το πρίσμα μιας ακόμα προαναγγελθείσας καταστροφής είναι περισσότερο από ποτέ επιβεβλημένη η ολιστική αντιμετώπιση της κατάστασης.

Τα απομεινάρια της φετινής τουριστικής περιόδου, οι μάσκες του Τσιόδρα και η τζάμπα μαγκιά του Χαρδαλιά -που απειλεί με πρόστιμα το πόπολο- δεν επαρκούν.

Χτες στην Βηρυττό μια τεράστια έκρηξη ισοπέδωσε μεγάλο τμήμα της πόλης σκοτώνοντας άγνωστο προς το παρόν αριθμό ανθρώπων.

Πριν την έκρηξη που προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση (sic), η χώρα είχε χρεοκοπήσει άσχημα και οι άνθρωποι άρχισαν να στερούνται τα ουσιώδη, χωρίς να δίνει κανείς από το εξωτερικό την παραμικρή σημασία.

Να επισημάνω μόνο ότι οι άνθρωποι στον Λίβανο πεινάνε όχι γιατί δεν είναι Έλληνες. Ούτε επειδή υπήρξαν άτυχοι στην ζωή τους.

Φιλία από την Εσπερία

Ηλίας

Υ.Γ. Dust in the wind all we are is dust in the wind! No plans …, only dreams.

(Φίλε Ηλία, τα πάντα στον πλανήτη φωνάζουν πως είναι ώρα για παγκόσμια συνεννόηση. Και για την οικονομική ύφεση και για την πανδημία· που μάλλον δεν θα είναι η τελευταία. Αλλά δεν βλέπω τέτοια διάθεση. Όσο για την Ελλάδα, η κατάσταση είναι θλιβερή. Σχεδόν κανείς δεν μπορεί να σκεφτεί κάποιον άλλον πέρα από τον εαυτό του. Ηλία, εγώ βρίσκω δικαιολογίες για το άνοιγμα του τουρισμού σε διάφορες χώρες, αν και καταλαβαίνω πως είναι λάθος ο τουρισμός σε περίοδο πανδημίας. Δεν είναι μόνο η ανάγκη κάποιων κρατών και των μεγάλων ταξιδιωτικών εταιρειών για τα έσοδα από τον τουρισμό, είναι και η ανάγκη πολλών ανθρώπων να πάρουν μια ανάσα από αυτό που ζουν. Τέλος πάντων, καλώς ή κακώς, ο τουρισμός άνοιξε. Είναι Αύγουστος, οι τουρίστες είναι στην Ελλάδα, ας κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Δεν έχει κανένα νόημα αυτή η ατελείωτη φαγωμάρα στην Ελλάδα. Όσο για τα social media, είναι πια γεμάτα από υπαλλήλους κομμάτων. Τα social media είναι για ελεύθερους ανθρώπους, όχι για υπαλλήλους και φανατικούς. Αυτός ο Λίβανος, παιδί ήμουν και ήταν μέσα στην δυστυχία· μεγάλωσα και είναι το ίδιο. Ηλία, θα γράψεις ωραία και ενδιαφέροντα κείμενα τον επόμενο χειμώνα από την μαρτυρική Ελβετία. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

pitsirikos

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ