"H αλήθεια είναι εκείνη που ελευθερώνει, όχι η πάλη που κάνεις για να ελευθερωθείς"

Ερώτηση: Έχετε γνωρίσει την αλήθεια. Μπορείτε να μας πείτε τι είναι Θεός;

Κρισναμούρτι: (…) Εξιδανικεύουμε εκείνους που έχουν γνωρίσει την αλήθεια και ελπίζουμε ότι θα μας δώσουν κάτι, πράγμα που είναι μια ψεύτικη σχέση – χωρίς αγάπη. 

Πώς μπορεί ο άνθρωπος που έχει γνωρίσει την πραγματικότητα να επικοινωνήσει με κάποιον όταν δεν υπάρχει αγάπη; 

Αυτή είναι η δυσκολία μας. 

Σε όλες τις συζητήσεις μας δεν αγαπάμε πραγματικά ο ένας τον άλλον είμαστε καχύποπτοι. 

Θέλετε κάτι από μένα: γνώσεις, την αλήθεια, ή θέλετε την παρέα μου, πράγματα που δείχνουν ότι δεν αγαπάτε. 

Θέλετε κάτι κι επομένως επιδιώκετε να εκμεταλλευτείτε. 

Αν πραγματικά αγαπήσουμε ο ένας τον άλλον, τότε θα υπάρξει άμεση επικοινωνία. 

Τότε δεν έχει σημασία αν εσείς έχετε γνωρίσει την αλήθεια κι εγώ όχι ή αν είστε πιο πάνω ή πιο κάτω. 

Επειδή οι καρδιές μας έχουν μαραθεί, ο Θεός έχει γίνει τρομερά σημαντικός. 


Που σημαίνει ότι θέλετε να γνωρίσετε το Θεό επειδή έχει χαθεί το τραγούδι απ’ την καρδιά σας κι έτσι κυνηγάτε τον τραγουδιστή και του ζητάτε, αν μπορεί, να σας μάθει πώς να τραγουδάτε. 

Μπορεί να σας διδάξει την τεχνική, αλλά η τεχνική δεν θα σας οδηγήσει στη δημιουργία. 

Δεν μπορείς να γίνεις τραγουδιστής με το να μάθεις απλώς πώς να τραγουδάς. 

Δεν μπορείς να γίνεις μουσικός με το να μάθεις απλώς τις νότες και μπορεί να ξέρεις όλα τα βήματα ενός χορού, αλλά αν δεν έχεις τη δημιουργία στην καρδιά σου, θα χορεύεις απλώς σαν ρομπότ. 

Δεν μπορείς να αγαπάς αν ο αντικειμενικός σου σκοπός είναι απλώς και μόνο να πετύχεις ένα αποτέλεσμα. 

Δεν υπάρχει αυτό που λέμε «ιδανικό», γιατί αυτό δεν είναι παρά ένας στόχος για να τον πετύχεις. 

Η ομορφιά δεν είναι στόχος επιτυχίας, είναι πραγματικότητα που υπάρχει τώρα και όχι αύριο. 

Αν υπάρχει αγάπη, θα κατανοήσεις το άγνωστο, θα γνωρίσεις τι είναι Θεός και δεν θα χρειάζεται να σου το πει κανείς – αυτό είναι η ομορφιά της αγάπης. 

Αυτή η ίδια είναι αιωνιότητα. 

Επειδή δεν υπάρχει αγάπη, θέλουμε κάποιος άλλος ή ο Θεός να μας τη δώσει. 

Αν πραγματικά αγαπούσαμε, ξέρετε πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος; 

Θα ήμασταν πραγματικά ευτυχισμένοι άνθρωποι. 

Επομένως δεν θα επενδύαμε την ευτυχία μας σε αντικείμενα, στην οικογένεια, σε ιδανικά, κι έτσι δεν θα εξουσίαζαν τη ζωή μας όλα αυτά. 

Όλα αυτά είναι δευτερεύοντα. 

Επειδή δεν αγαπάμε και επειδή δεν είμαστε ευτυχισμένοι, επενδύουμε σε διάφορα πράγματα, νομίζοντας ότι αυτά θα μας δώσουν ευτυχία. 

Και ένα από αυτά στα οποία επενδύουμε είναι ο Θεός.

Θέλετε να σας πω τι είναι η αλήθεια. 

Μπορεί το ανείπωτο να μπει σε λόγια; 

Μπορείς να μετρήσεις το άπειρο; 

Μπορείς να πιάσεις τον άνεμο με τη χούφτα σου; 

Κι αν το κάνεις, αυτό που έπιασες είναι ο άνεμος; 

Αν μετρήσεις το άπειρο, είναι το πραγματικό; 

Αν το πεις με λόγια, είναι αυτό το αληθινό; 

Σίγουρα όχι, γιατί από τη στιγμή που περιγράφεις κάτι που είναι απερίγραπτο, παύει να είναι το αληθινό. 

Από τη στιγμή που μεταφράζεις το άγνωστο σε γνωστό, παύει να είναι το άγνωστο. 

Κι όμως, αυτό είναι εκείνο που λαχταράμε. 

Διαρκώς θέλουμε να ξέρουμε, γιατί τότε νομίζουμε ότι θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε, ότι θα μπορέσουμε να συλλάβουμε την ύστατη ευτυχία, την αιωνιότητα. 

Θέλουμε να ξέρουμε επειδή δεν είμαστε ευτυχισμένοι, επειδή παλεύουμε μέσα στη μιζέρια, επειδή είμαστε εξαντλημένοι, ταπεινωμένοι. 

Κι όμως, αντί να συνειδητοποιήσουμε το απλό γεγονός (ότι είμαστε ταπεινωμένοι, βαριεστημένοι, κουρασμένοι, ανήσυχοι), θέλουμε να ξεφύγουμε από ό,τι είναι το γνωστό προς το άγνωστο, που γίνεται όμως ξανά γνωστό κι έτσι δεν μπορούμε ποτέ να ανακαλύψουμε το αληθινό.

Έτσι, αντί να ρωτάτε ποιος έχει γνωρίσει την αλήθεια ή τι είναι Θεός, γιατί δεν δίνετε όλη σας την προσοχή και την επίγνωση σ’ εκείνο που όντως υπάρχει μπροστά σας; 

Τότε θα ανακαλύψετε το άγνωστο – ή μάλλον εκείνο θα έρθει σ’ εσάς. 

Αν κατανοήσετε το γνωστό, θα δοκιμάσετε εκείνη την εξαιρετική σιωπή που δεν είναι κατασκευασμένη και δεν έχει έρθει με εξαναγκασμό, εκείνο το δημιουργικό κενό που μόνο μέσα σ’ αυτό μπορεί να έρθει η αλήθεια. 

Δεν μπορεί να έρθει σ’ εκείνο που παλεύει να γίνει κάτι, που αγωνίζεται. 

Μπορεί να έρθει μονάχα σ’ αυτό που απλώς είναι, σ’ εκείνο που κατανοεί «εκείνο που είναι». 

Τότε θα δείτε ότι η αλήθεια δεν βρίσκεται σε απόσταση. Το άγνωστο δεν είναι κάπου μακριά. 

Βρίσκεται μέσα σ’ «εκείνο που είναι». 

Όπως η λύση ενός προβλήματος βρίσκεται μέσα στο πρόβλημα, έτσι και η πραγματικότητα βρίσκεται μέσα σ’ «εκείνο που είναι». 

Αν μπορέσουμε να το κατανοήσουμε αυτό, τότε θα γνωρίσουμε την αλήθεια.

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να έχεις επίγνωση της στασιμότητάς σου, να έχεις επίγνωση της απληστίας σου, να έχεις επίγνωση της εχθρικής σου διάθεσης, της φιλοδοξίας σου κ.λπ. 

Αυτό ακριβώς και μόνο το γεγονός της επίγνωσης «εκείνου που είναι» είναι η αλήθεια. 

Και η αλήθεια είναι εκείνη που ελευθερώνει, όχι η πάλη που κάνεις για να ελευθερωθείς.

(Η ερώτηση έγινε στην 6η δημόσια ομιλία του στο Μαντράς, στην Ινδία, στις 23 Νοεμβρίου 1947.)

Κρισναμούρτι «Η χαρά της ελευθερίας» μετάφρ.Ν.Πιλάβιος , εκδ.Καστανιώτη

Krishnamurti Library of Athens

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ