«Σκαρφάλωσε στο δέντρο σου και πέτα!»

«Όσο για την τοξικότητα, πολύ θλιβερό φαινόμενο πραγματικά.» – της Μαρίας Ιατρίδη

«Τα δέντρα είναι η ατελείωτη προσπάθεια της γης να μιλήσει στον ακούοντα ουρανό», έλεγε πολύ εύστοχα ο Ινδός φιλόσοφος, συγγραφέας και συνθέτης, Ραμπιτρανάθ Ταγκόρ. Πόσες φορές πράγματι αναρωτηθήκαμε αν μας ακούει από εκεί πάνω κανείς. Αν μας βλέπει. Ίσως και να κάναμε κάποια προσπάθεια να του μιλήσουμε. Σε εκείνον, στον ουρανό, στα σύννεφα, στα αστέρια… Και να περιμέναμε κάποιο σημάδι. Μια έντονη αλλαγή στα χρώματα του ουρανού; Ένα χαλάζι; Μια βροχή αστεριών; Κάτι… Όποια και να είναι η απάντηση βέβαια, εμείς και πάλι στόχο μας έχουμε πάντοτε να κοιτάμε ψηλά. Και να στοχεύουμε ψηλά.

Ποτίζουμε κάθε μέρα το δέντρο μας για να ψηλώσει όσο περισσότερο γίνεται. Θέλουμε να σκαρφαλώσουμε πάνω του και να καταφέρουμε να αγγίξουμε λίγο γαλάζιο, λίγο λευκό, λίγη αστερόσκονη… Καμιά φορά, κουραζόμαστε από την κακοκαιρία και παρατάμε το δέντρο μας στη μοίρα του. Τα φύλλα πέφτουν και μαραζώνει. Άγρια κλαδιά ξεπροβάλλουν και τρυπάνε τους ανθρώπους που πλησιάζουν. Κι έτσι στέκει μελαγχολικό στη μοναξιά του…

Εκτός από τα φυλλοβόλα βέβαια δέντρα υπάρχουν και τα αειθαλή. Αυτά δεν πτοούνται από την αλλαγή του καιρού. Είναι πάντα χαρούμενα και πλήρη. Ούτε ένα φυλλαράκι τους δεν χαρίζουν. Δε χαρίζονται σε κανέναν. Γιατί να χαλάσουν την ομορφιά τους για την κακία του καιρού; Δεν επηρεάζονται. Θα σου αποκαλύψω όμως τώρα ένα μεγάλο μυστικό! Και τα αειθαλή δέντρα ρίχνουν τα φύλλα τους, αλλά καθώς αυτό γίνεται σταδιακά καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, μοιάζουν λες και κρατούν το φύλλωμά τους. Την αδυναμία τους αυτή λοιπόν την κρύβουν δεξιοτεχνικά. Έχουν τόση αυτοπεποίθηση και αγάπη για τον εαυτό τους, που δεν αφήνουν να φανεί κάποιο αρνητικό τους.

Και τα δύο ωστόσο είδη δέντρων προσβάλλονται από τις ίδιες ασθένειες. Η ρύπανση του αέρα και οι τοξικές ουσίες είναι βασικοί λόγοι. Πόσο ρυπαίνουμε πράγματι τον αέρα που αναπνέουμε με άσχημα λόγια που ξεστομίζουμε. Κι έχει γίνει κατάμαυρος, όχι μόνο από αυτά, αλλά κι από τις μαύρες σκέψεις που κάνουμε. Κι αυτό μας γυρίζει μπούμερανγκ γιατί καταστρέφουμε την υγεία μας και το δέντρο της ζωής μας…

Όσο για την τοξικότητα, πολύ θλιβερό φαινόμενο πραγματικά. Έχουμε γεμίσει από τοξικούς ανθρώπους στη ζωή μας. Βέβαια, εμείς τους επιτρέψαμε να μπουν, άρα εμείς μπορούμε και να τους διώξουμε! Κι αν αυτό δε γίνεται, ας μην επιτρέπουμε τουλάχιστον στην τοξική τους συμπεριφορά να μπαίνει και να δηλητηριάζει την ψυχή μας.
Οι κίνδυνοι λοιπόν και τα προβλήματα στη ζωή, υπάρχουν εκεί έξω για όλους αλλά εξαρτάται από εμάς αν και πώς θα τα αντιμετωπίσουμε. Ό,τι δέντρο και να έχουμε, φυλλοβόλο ή αειθαλές, πρέπει να μη σταματάμε στιγμή να παλεύουμε για αυτό που πιστεύουμε ότι μας αξίζει.

Και να σου πω κάτι; Αν το πιστεύουμε πολύ και μας διακατέχει πολύ θετική ενέργεια, θα δημιουργηθεί από το μηδέν! Σκαρφάλωσε στο δέντρο σου! Έχοντας λύσει όμως τα προβλήματά σου. Ειδάλλως θα σε βαραίνουν και θα πέσεις. Ενώ αν σε έχεις απαλλάξει από αυτά, θα φτάσεις στην κορυφή του δέντρου και ποιος ξέρει; Μπορεί να έχεις ελαφρύνει τόσο πολύ που να καταφέρεις να πετάξεις!

Ουρανέ μου σου ‘ρχομαι…

apodyoptes

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ