Πατέρας – Αφέντης 3: Harvey Rawlings

Harvey Rawlings

Προηγούμενο

Της Νίνας Κουλετάκη

Στο προηγούμενο άρθρο ασχοληθήκαμε με την υπόθεση της οικογένειας Oilar, που διαδραματίστηκε την περίοδο των Χριστουγέννων το 1954. Λιγότερο από τρία χρόνια αργότερα και σε απόσταση περίπου 700 μ. από το σπίτι των Oilar, μια άλλη οικογένεια της Pasadena –η οποία, όπως και αυτή των Oilar- περιγράφεται από γείτονες και φίλους ως μια φυσιολογική, ευτυχισμένη κι επιτυχημένη οικογένεια- θα εξολοθρευτεί από τον πατέρα ο οποίος, στη συνέχεια, αυτοκτόνησε.

Ο Harvey Francis Rawlings Jr., 43 ετών, ήταν ένας ανερχόμενος δικηγόρος, εξειδικευμένος στο φορολογικό και εταιρικό δίκαιο, που ζούσε με την γυναίκα του Marjorie Ruth Flynt Rawlings και τους δυο γιους τους Robert Harvey, 16 ετών, και Raymond Richard, 12 ετών, στον αρ. 307 του Tamarac Drive, στην περιοχή του San Rafael Hills της Pasadena.

Τα σπίτια των Oilar και Rawlings

O Harvey Rawlings Jr. γεννήθηκε στο Tennessee, στις 24 Ιανουαρίου του 1914, μοναχοπαίδι του γιατρού Harvey Rawlings Sr. και της συζύγου του, Bee. Όταν ο νεότερος Harvey έγινε 5 ετών, η οικογένεια μετακόμισε στο Champaign του Illinois, και μετά το διαζύγιο των γονιών του, κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1920, πήγε να ζήσει με την μητέρα του στο Long Beach της California, όπου και φοίτησε στο γυμνάσιο Long Beach Polytechnic, απ’ όπου και αποφοίτησε το 1932.

Η Marjorie Ruth Flynt γεννήθηκε στις 20 Μαΐου του 1914 στο Texas, και ήταν η μικρότερη από τις δύο κόρες του αγρότη W.L. Flynt και της γυναίκας του Anna. Μετά τον θάνατο του συζύγου της η Anna Flynt με τις δύο κόρες της, Virginia and Marjorie, εγκαταστάθηκαν στο Long Beach της California. Η Marjorie φοίτησε επίσης στο γυμνάσιο Long Beach Polytechnic, απ’ όπου και αποφοίτησε το 1932. Εκεί γνώρισε και ερωτεύτηκε τον Harvey, με τον οποίο ήταν συμμαθητές.

Το νεαρό ζευγάρι δεν άργησε να παντρευτεί. Νοίκιασαν ένα σπίτι στο Long Beach, όπου ο Harvey άρχισε να εργάζεται σε μια εταιρεία πετρελαίου ενώ, ταυτόχρονα, σπούδαζε νομικά. Όταν πήρε το πτυχίο του το ζευγάρι μετακόμισε στην Pasadena, όπου ο Harvey άνοιξε το νομικό του γραφείο στην Green Street, ασχολούμενος αποκλειστικά με φορολογικές και εταιρικές υποθέσεις.

Marjorie Ruth Flynt Rawlings

Οι Rawlings απόκτησαν δυο αγόρια, τον Robert Harvey Rawlings, γεννημένο στις 11 Νοέμβρη του 1941 και τον Raymond Richard Rawlings, γεννημένο στις 27 Αυγούστου του 1945.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των γειτόνων τους, η οικογένεια Rawlings έμοιαζε μια τυπική, επιτυχημένη κι ευτυχισμένη οικογένεια. Ο Harvey ξόδευε τον περισσότερο χρόνο του στη δουλειά ενώ τα σαββατοκύριακα έπαιζε γκολφ και περνούσε ευχάριστες ώρες με την οικογένειά του. Το σπίτι τους βρισκόταν σε μια καλή γειτονιά, ήταν μοντέρνο και διακοσμημένο με γούστο, ενώ υπήρχε και εγκατεστημένο ένα ηχοσύστημα υψηλής πιστότητας σε όλο το σπίτι, σπάνια πολυτέλεια για την δεκαετία του ’50. Όπως ήταν αναμενόμενο, η προς τα έξω εικόνα των Rawlings έκανε τα γεγονότα του Νοεμβρίου του 1957 να μοιάζουν εντελώς εξωπραγματικά.

Το σπίτι των Rawlings

Την Τρίτη, 26 Νοεμβρίου του 1957, και δυο μέρες πριν την Γιορτή των Ευχαριστιών, στις 4.20 το πρωί, ο Harvey Rawlings χτύπησε την γυναίκα του μ’ ένα σφυρί και την έριξε αναίσθητη. Στη συνέχεια πήγε στο δωμάτιο του γιου του Raymond και τον πυροβόλησε, ενώ κοιμόταν, με ένα 38ρι περίστροφο. Ο πυροβολισμός ξύπνησε τον άλλο του γιο, τον Robert, και καθώς σηκωνόταν από το κρεβάτι του για να δει τι είχε συμβεί, ο πατέρας του μπήκε στο δωμάτιο και τον πυροβόλησε στο κεφάλι. Το πτώμα του βρέθηκε στο πάτωμα, δίπλα από το κρεβάτι του.

Στο μεταξύ, η Marjorie ανέκτησε τις αισθήσεις της, άκουσε τους πυροβολισμούς κι έτρεξε προς τα δωμάτια των αγοριών. Σε απόγνωση και φρίκη, έχοντας μόλις ανακαλύψει το πτώμα του μικρότερου γιου της, έτρεξε στον διάδρομο, όπου την πρόλαβε ο Harvey και την πυροβόλησε δυο φορές στο κεφάλι. Ύστερα μπήκε στο μπάνιο και αυτοκτόνησε, πυροβολώντας ανάμεσα στα μάτια του.

Ο Wilbur Goss, γείτονάς τους από τον αρ, 317 του Tamarac Drive, είπε αργότερα πως άκουσε τους πυροβολισμούς και τις κραυγές από το σπίτι των Rawlings μέσα στη νύχτα, αλλά δεν έκανε τίποτα. «Ανησυχούσα όλο το επόμενο πρωί στη δουλειά», είπε, «αλλά δεν ήθελα να ανακατευτώ». Όταν επέστρεψε σπίτι του το απόγευμα, παρατήρησε ότι δεν είχε υπάρξει καμία δραστηριότητα στο σπιτικό των Rawlings: τα δύο αυτοκίνητα ήταν παρκαρισμένα μπροστά στο σπίτι και τα φώτα της αυλής και της εξώπορτας ήταν αναμμένα, όπως τα άφηναν συνήθως τη νύχτα. Πλησίασε το σπίτι και το μόνο που άκουσε ήταν τα πεινασμένα νιαουρίσματα των δυο γατιών της οικογένειας, των Charcoal και Cinder. « Οι Rawlings μου ζητούσαν πάντα να ταΐζω τις γάτες, όταν έλειπαν. Σιγουρεύτηκα πως κάτι δεν πήγαινε καλά», δήλωσε αργότερα.

Charcoal και Cinder

Ο Goss έφερε μια σκάλα από το σπίτι του, την στήριξε στον τοίχο και κοίταξε μέσα σε ένα από τα παράθυρα του πάνω ορόφου, που άνοιγαν στις κρεβατοκάμαρες. Είδε το πτώμα ενός από τα παιδιά και ειδοποίησε την αστυνομία. Οι αστυνομικοί έσπασαν την εξώπορτα, μπήκαν στο σπίτι και ανακάλυψαν τα τέσσερα πτώματα.

Η αστυνομία είπε πως ο Rawlings δεν είχε αφήσει σημείωμα, αλλά στο σπίτι ανακαλύφθηκαν αποδείξεις πως αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Φίλοι της οικογένειας κατέθεσαν πως ο Harvey βρισκόταν κάτω από μεγάλη πίεση, προκειμένου να ανταποκριθεί σε χρέη που είχε δημιουργήσει μετά από μια σειρά κακών επενδύσεων, και η οικογένεια –κατά πάσα πιθανότατα- θα περνούσε πολύ άσχημα Χριστούγεννα. Αλλά, κατέθεσαν επίσης, πως η κατάσταση έμοιαζε –τους τελευταίους μήνες- να βελτιώνεται.

Ένας επιπλέον λόγος στεναχώριας για τους Rawlings ήταν το γεγονός ότι, αρχικά, είχαν υποθέσει πως ο μικρότερος γιος τους Raymond ήταν διανοητικά καθυστερημένος. Εντούτοις, πρόσφατες ιατρικές εξετάσεις είχαν δείξει πως το παιδί δεν παρουσίαζε νοητική υστέρηση, αλλά έπασχε από ελαφρά κώφωση. Ήδη είχε αρχίσει θεραπεία και ανταποκρινόταν καλά.

Όπως αποδείχτηκε, ο Rawlings είχε αρχίσει να ανησυχεί και ο ίδιος με τις αρνητικές σκέψεις που έκανε και με την απογοήτευσή του. Είχε αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι η διανοητική του κατάσταση έφθινε διαρκώς. Την παραμονή των φόνων είχε τηλεφωνήσει σε έναν φίλο του γιατρό και του είχε εκφράσει τις ανησυχίες του κι εκείνος του ζήτησε να τον δει άμεσα στο ιατρείο. Ο Rawlings αρνήθηκε και τον διαβεβαίωσε πως θα επισκεπτόταν έναν ψυχίατρο στο Los Angeles την επομένη. Φυσικά, η επίσκεψη αυτή δεν έγινε ποτέ…

Τα τέσσερα πτώματα των Rawlings μεταφέρθηκαν στο νεκροτομείο Wendell P. Cabot της Pasadena και στη συνέχεια ενταφιάστηκαν μαζί στο Μαυσωλείο της Pasadena, στο νεκροταφείο Mountain View, στην Altadena της California.

Μαυσωλείο της Pasadena

 

Ο οικογενειακός τάφος των Rawlings

Συμπεράσματα

Τα τρία οικογενειακά εγκλήματα των Lawson, Oilar και Rawlings που παρουσιάσαμε τις τελευταίες εβδομάδες, έχουν κάποια κοινά βασικά χαρακτηριστικά: γίνονται λίγο πριν ή κατά την περίοδο των Χριστουγέννων, θύτης είναι ο πατέρας της οικογένειας και θύματα η σύζυγος και τα παιδιά τους. Πέρα από τα προσωπικά και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε υπόθεσης, υπάρχουν και κάποια που μας οδηγούν με ασφάλεια στην εξαγωγή συμπερασμάτων.

Είναι παράδοξο το γεγονός ότι, ενώ τα Χριστούγεννα είναι η κατ’ εξοχήν γιορτή αγάπης για την οικογένεια και –κυρίως- για τα παιδιά, δεν είναι σπάνιο φαινόμενο η ενδοοικογενειακή βία να φτάνει στο απόγειό της αυτές τις μέρες και από τα θύματα να μην εξαιρούνται ούτε τα παιδιά.

Όλες οι στατιστικές από τις αστυνομίες πολλών χωρών συμφωνούν: την περίοδο των Χριστουγέννων παρατηρείται δραματική αύξηση στην εγκληματική κίνηση. Αυτό, κυρίως, αφορά σε κλοπές και διαρρήξεις, καθώς οι πιθανοί στόχοι αυξάνονται κατά τη γιορτινή περίοδο, αλλά και σε περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Οι μέρες που η οικογένεια βρίσκεται και πάλι συγκεντρωμένη στο σπίτι, αντί να αποτελέσουν πηγή χαράς για όλους καταλήγουν, ενίοτε, σε λουτρό αίματος.

Η «γλυκιά μελαγχολία» που περιβάλλει τις γιορτινές ημέρες, μετατρέπεται σε αβάσταχτο άγχος, τα όποια προβλήματα μεγεθύνονται, το οικονομικό αδιέξοδο –αν υπάρχει- γίνεται εντονότερο. Και οι διαφωνίες, οι αντιθέσεις, τα προβλήματα ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας έρχονται ξανά στην επιφάνεια. Η αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ τις ημέρες αυτές συντελεί σημαντικά, αποφαίνονται οι ειδικοί.

Για τα ενδοοικογενειακά εγκλήματα με δράστη τον πατέρα και θύματα όλη την υπόλοιπη οικογένεια, θα παρατηρούσα το εξής. Κατά τη γνώμη μου, η πρωταρχική απόφαση του πατέρα, είναι να τερματίσει τη δική του ζωή, είτε γιατί δεν είναι ικανοποιημένος από το πώς εκείνη έχει εξελιχθεί, είτε για σοβαρούς οικονομικούς λόγους. Μαζί του, όμως, θα πάρει και την υπόλοιπη οικογένεια. Κι αυτό, ανάλογα με τον τρόπο που έχει μεγαλώσει και γαλουχηθεί, θα συμβεί για δυο λόγους.

Στην πρώτη εκδοχή, θεωρεί τον εαυτό του πατέρα – αφέντη, κυρίαρχο όλων, δική του θα είναι η απόφαση πάνω στη ζωή και τον θάνατο των μελών της οικογένειάς του. Θεωρεί αδιανόητο να συνεχίσουν εκείνοι να ζουν, ενώ αυτός θα έχει πεθάνει. Στο κάτω-κάτω, δική του είναι η οικογένεια, μπορεί να την κάνει ό,τι θέλει!

Στην δεύτερη εκδοχή, πιστεύει πως το να αφαιρέσει τις ζωές των αγαπημένων του είναι μια πράξη αγάπης, μια ενέργεια που υπαγορεύεται από την συμπόνοια. Επιθυμεί να τους διαφυλάξει από την κοινωνική κατακραυγή, από το άγχος της ανταπόκρισης σε υποχρεώσεις (οικονομικές κυρίως) που εκείνος δημιούργησε, από μια ζωή δύσκολη και πολύ διαφορετικού επιπέδου από αυτό στο οποίο ήταν συνηθισμένοι. Αρνείται να τους φανταστεί να γίνονται το αντικείμενο οίκτου συγγενών και φίλων, άρα με το να τους σκοτώσει κι αυτούς τους απαλλάσσει από ένα μαρτύριο.

Και στις δύο εκδοχές, το πρόβλημα βρίσκεται στον τρόπο διαπαιδαγώγησης των αγοριών. Από μικρά διδάσκονται πως οι άντρες είναι δυνατοί, επιτυχημένοι, κουβαλητές για την οικογένεια και πως αυτή στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο επάνω τους. Είναι εξηγήσιμο, λοιπόν, πως οποιαδήποτε αναποδιά που θα οδηγήσει σε γκρέμισμα αυτών που έχουν μάθει να πιστεύουν, διαταράσσει τον ψυχισμό τους, θολώνει την κρίση τους και οδηγεί στην εξαγωγή λανθασμένων συμπερασμάτων και στη λήψη ολέθριων αποφάσεων.

Εννοείται, βέβαια, πως κάθε έγκλημα έχει τα δικά του χαρακτηριστικά και τους δικούς του λόγους, φανερούς ή κρυφούς, και δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι για το γιατί έγινε ό,τι έγινε. Αλλά αν θέλουμε να βρούμε μια γενική εξήγηση του γιατί οι πατεράδες ξεκληρίζουν την οικογένειά τους και στη συνέχεια αυτοκτονούν, νομίζω πως οι δυο παραπάνω αιτίες μας καλύπτουν.

eglima

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ