Πατέρας – Αφέντης 2: Harold Oilar

Harold Oilar

Προηγούμενο

Της Νίνας Κουλετάκη

Στις 18 Δεκεμβρίου του 1954, λιγότερο από μιαν εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα, ο Harold Randolph και η Grace Elizabeth «Betty» Oilar, από την Pasadena της California, είχαν προσκαλέσει ένα ζευγάρι φίλων, τους L.W. McConnell, από την South Pasadena, στο σπίτι τους επί της Λεωφόρου 64, για μια προ-χριστουγεννιάτικη βραδυά. Οι Oilar είχαν τρία παιδιά: τον δωδεκάχρονο Raymond, την δεκάχρονη Janet και την επτάχρονη Martha. Στο σπίτι βρισκόταν και η Bronwyn Rayburn, μια φιλενάδα της Martha, το σπίτι της οποίας βρισκόταν κοντά σε αυτό τον Oilar. H Bronwyn ήταν κανονισμένο να διανυκτερεύσει στο σπίτι της φίλης της.

Η οικογένεια και οι καλεσμένοι της κάθησαν στο σαλόνι, όπου τραγούδησαν χριστουγεννιάτικα τραγούδια τα οποία η Betty Oilar έπαιζε στο πιάνο. Στη συνέχεια –και όπως ήταν το έθιμο- βγήκαν στη γειτονιά και τραγούδησαν στους γείτονες.

Ο Harold Oilar είχε γεννηθεί στο Columbus του Ohio και ήταν το μοναχοπαίδι του Forrest και της Harriet Oilar. Λίγο μετά τη γέννησή του, η οικογένεια μετακόμισε στο Little Rock του Arkansas, όπου ο Forrest εργάστηκε στην πώληση αυτοκινήτων. Το 1927 η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο Long Beach της California, όπου ο Forrest ανέλαβε την διεύθυνση ενός φαρμακείου και η Harriet έπιασε δουλειά στο ταμείο.

Η Betty Oilar γεννήθηκε επίσης το 1915, και ήταν το δεύτερο από τα τέσσερα παιδιά του Raymond και της Christina Whitlock. Ο πατέρας της ήταν εργολάβος οικοδομών.

Ο Harold και η Betty συναντήθηκαν στο Bible College του Chicago, όπου φοιτούσαν αμφότεροι. Τον ακολούθησε στη Southern California, όπου ο Harold εργάστηκε με τον πατέρα του –ο οποίος εκείνη την εποχή ήταν πωλητής ταπήτων στην Alhambra της California, ενώ η Betty δίδασκε στο Κατηχητικό Σχολείο. Η θρησκεία και η ψυχολογία ήταν δύο από τα μεγάλα ενδιαφέροντα του Harold, πάνω στα οποία είχε γράψει αρκετά άρθρα και δοκίμια, με την ελπίδα ότι, κάποτε, θα μπορούσε να τα εκδώσει.

Το μοιραίο βράδυ, ενώ η οικογένεια και οι φίλοι τους βρίσκονταν στο σαλόνι του σπιτιού τραγουδώντας χριστουγεννιάτικα τραγούδια, ο Harold Oilar βγήκε και πήγε στο γκαράζ. Πήρε από εκεί το προσκοπικό τσεκούρι του γιου του και το έκρυψε κάτω από το κρεβάτι του. Το συγκεκριμένο τσεκούρι ο Oilar το είχε αγοράσει χρόνια πριν, για να το χρησιμοποιεί σε εκδρομές και κατασκηνώσεις και στη συνέχεια το χάρισε στον γιο του για να το έχει στους προσκόπους. Ο Harold φρόντιζε το τσεκούρι να είναι πάντα καλά ακονισμένο. Στη συνέχεια συγκέντρωσε τα χειρόγραφα του βιβλίου με τα θρησκευτικά θέματα που έγραφε και τα έκαψε.

Οικογένεια Oilar

Γύρω στις 10 το βράδυ οι McConnell είχαν φύγει και τα παιδιά των Oilar, μαζί με τη φίλη της Martha, είχαν πέσει για ύπνο. Το ζευγάρι θα άκουγε, όπως κάθε βράδυ, τις ειδήσεις αλλά η Betty ήταν κουρασμένη και πήγε κι εκείνη να ξαπλώσει. Ο Harold έμεινε στο σαλόνι για να διαβάσει. Διάλεξε το «Man Against Himself» (Ο Άνθρωπος Εναντίον του Εαυτού του), του Dr. Karl Menninger, μια μελέτη πάνω στην αυτοκτονία και στην –απέναντι στον εαυτό μας- κατευθυνόμενη βία. Καθώς η ψυχολογία αποτελούσε ένα από τα μεγάλα ενδιαφέροντα του Harold, είχε ξαναδιαβάσει το βιβλίο και, μάλιστα, είχε υπογραμμίσει με μολύβι σημαντικά, κατά την άποψή του, αποσπάσματα.

Αφού διάβασε για λίγη ώρα, σηκώθηκε, πήγε στο δωμάτιο των κοριτσιών και ξύπνησε την φίλη της Martha, Bronwyn Rayburn. Tην οδήγησε στον κήπο, σ’ ένα γυάλινο κιόσκι που βρισκόταν δίπλα στην πισίνα, και της είπε να κοιμηθεί εκεί. Μετά έβγαλε τον Scooter, το κόκερ σπάνιελ της οικογένειας, στην πίσω αυλή.

Επέστρεψε στην κρεβατοκάμαρα, πήρε το τσεκούρι κάτω από το κρεββάτι κι επιτέθηκε στην γυναίκα του. Αφού την σκότωσε, πήγε στα δωμάτια των παιδιών κι έκανε το ίδιο. Στη συνέχεια ο Harold πήρε γύρω στα 30 υπνωτικά χάπια, κλειδώθηκε στο μπάνιο κι άνοιξε την παροχή του γκαζιού.

Την επόμενη μέρα, Κυριακή 19 Δεκεμβρίου, ο Robert G. Rayburn, πρόεδρος του Πρεσβυτεριανού Κολλεγίου Highland και πατέρας της μικρής Bronwyn, διαπιστώνοντας ότι η κόρη του δεν είχε επιστρέψει ακόμη από την διανυκτέρευση στους Oilar, για να πάει στο Κατηχητικό όπως ήταν συμφωνημένο, πήγε ο ίδιος να την πάρει. Την βρήκε στον κήπο να κλαίει και να του διηγείται πώς ο Harold την έβγαλε από το σπίτι και την έστειλε να κοιμηθεί στο κιόσκι. Ο Rayburn οδήγησε το παιδί του σπίτι τους και στη συνέχεια επέστρεψε στο σπίτι των Oilar για να αντιμετωπίσει τον Harold.

Στην είσοδο του σπιτιού βρήκε ένα σημείωμα που απευθυνόταν στην κόρη του, γραμμένο από τον Harold. «Πήγαινε σπίτι σου», έγραφε το χαρτί, «μην μπεις στο σπίτι. Πήγαινε σπίτι σου και πες στον μπαμπά σου να ειδοποιήσει την αστυνομία». Ο Rayburn έκανε ακριβώς αυτό.

Bonwyn Rayburn

Ο αστυνόμος Jim Rasmussen που ανταποκρίθηκε στην κλίση, έσπασε την πίσω πόρτα του σπιτιού. Ανακάλυψε τα πτώματα στις κρεββατοκάμαρες, με τα κεφάλια τους τυλιγμένα σε κουβέρτες. Μύρισε το γκάζι στο μπάνιο και, με μια κλωτσιά, έριξε την πόρτα. Βρήκε τον Harold αναίσθητο, καθισμένο στα πλακάκια του πατώματος με την πλάτη στον τοίχο. Ήταν ακόμη ζωντανός.

Στη συνέχεια το σπίτι γέμισε από αστυνομικούς, καθώς ειδοποιήθηκε και γιατρός. Ήταν ο Glenn Blackwelder, από το νοσοκομείο της Pasadena ο οποίος, μετά, δήλωσε: «ήταν ότι πιο αποτρόπαιο έχω δει στη ζωή μου. Επιβεβαίωσα πως ήταν νεκροί κι έφυγα αμέσως από το σπίτι».
Αρκετά σημειώματα του Harold βρέθηκαν διασκορπισμένα στο σπίτι: «Μόνο ο Θεός μπορεί να καταλάβει, μόνο ο Θεός μπορεί να συγχωρήσει», «Δεν υπάρχει βοήθεια κι ελπίδα για τίποτα», «Αυτή είναι η μόνη σωτηρία. Τώρα είναι με τον Θεό», «Πουλήστε τα πάντα για να πληρώσετε τα χρέη».

Όταν ο Harold συνήλθε, συνελήφθη για τις δολοφονίες. Έδωσε πλήρη κατάθεση στην αστυνομία και παραδέχθηκε τα εγκλήματά του. «Δεν μπορεί να είναι αληθινό», είπε. «Είναι ένα κακό όνειρο. Δολοφόνησα τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου».

Όσο βρισκόταν ακόμη στην πτέρυγα, την προορισμένη για κρατούμενους, του Γενικού Νοσοκομείου, ο Harold είχε περισσότερες ερωτήσεις από απαντήσεις: «Θέλω να μάθω το γιατί. Γιατί θα κατέστρεφα ό,τι περισσότερο αγαπούσα, ό,τι πολυτιμότερο είχα στον κόσμο; Γιατί; Γιατί; Ξέρω πως είναι αλήθεια. Είναι αλήθεια, είναι αλήθεια! Ο δικηγόρος μου μου είπε πως είναι αλήθεια και τον πιστεύω. Δεν είναι όνειρο. Είναι αλήθεια. Η μόνη μου υπεράσπιση θα ήταν το να πεθάνω, να κάνω χώρο σ’ αυτόν τον κόσμο για φυσιολογικούς ανθρώπους. Μόνο ένα πράγμα έχω στο μυαλό μου: θέλω να πεθάνω. Γι αυτό που έκανα ελπίζω στην εσχάτη των ποινών. Θέλω να πληρώσω το τίμημα». Και συνέχισε: «Δεν υπάρχει απάντηση στο γιατί το έκανα, εκτός ίσως αν την ξέρει ο Θεός. Είχα προβλήματα, σίγουρα είχα προβλήματα, αλλά δεν ήταν αυτός ο τρόπος για να τα λύσω. Στη δουλειά υπήρχαν σοβαρά προβλήματα, ζούσαμε στην κόψη του ξυραφιού. Ξεκινήσαμε με τίποτα και στόχος μας ήταν τ’ αστέρια».

Όπως αποκάλυψαν τα αστυνομικά αρχεία, ο Oilar είχε συλληφθεί δυο φορές στο παρελθόν: το 1938 ως επιδειξίας και το 1953 ως ηδονοβλεψίας. Του επιβλήθηκαν μικρές ποινές και με δικαστική εντολή παραπέμφθηκε σε ψυχίατρο για θεραπεία.

Το σπίτι των Oilar, σε φωτογραφία του 2010. Ίδιο κι απαράλλαχτο όπως το 1954

Η νεκρώσιμη ακολουθία της Betty Oilar και των τριών παιδιών της έγινε στις 23 Δεκεμβρίου του 1954, στην 1η Εκκλησία του Brethren στο Long Beach και ο ενταφιασμός τους στο Westminster Memorial Park του Westminster. Την τελετή έκανε ο Robert Rayburn, φίλος και γείτονάς τους. Ο Oilar βρισκόταν στο Γενικό Νοσοκομείο στην πτέρυγα όπου νοσηλεύονταν φυλακισμένοι. Παρ’ολο που οι γιατροί του είχαν δώσει τη συγκατάθεσή τους να παρακολουθήσει την κηδεία των μελών της οικογενείας του, ο ίδιος δεν θέλησε να πάει. Στο τέλος του επικηδείου που εκφώνησε ο Robert Rayburn είπε: «Οι καρδιές μας ας στραφούν προς τον Harold Oilar, για την σωτηρία της ψυχής του και την ηρεμία του πνεύματός του».

Στον Oilar απαγγέλθηκαν κατηγορίες για τέσσερις δολοφονίες, στις 28 Δεκεμβρίου, στις οποίες σκόπευε να δηλώσει αθώος λόγω παραφροσύνης, εντούτοις οι τρεις ψυχίατροι που τον εξέτασαν αποφάσισαν πως ήταν σε πλήρη διαύγεια την ημέρα των φόνων και, κατά την ακροαματική διαδικασία της 3ης Φεβρουαρίου του 1955, ο Oilar δήλωσε ένοχος και για τις τέσσερις δολοφονίες.

Η ετυμηγορία βγήκε στις 14 Φεβρουαρίου του 1955 και ο δικαστής Kenneth C. Newell καταδίκασε τον Oilar σε θάνατο στον Θάλαμο Αερίων της κρατικής φυλακής του San Quentin. «Ήταν μια από τις χειρότερες υποθέσεις στην καριέρα μου ως δικαστού. Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία πως ο Oilar είχε σχεδιάσει τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια», δήλωσε αργότερα ο δικαστής.

Ο Oilar μεταφέρθηκε στις φυλακές του San Quentin, στις 19 Φεβρουαρίου, όπου και θα παρέμενε μέχρι την εκτέλεσή του. Όμως, στις 21 Μαρτίου του 1955, ημέρα κατά την οποία η γυναίκα του θα γιόρταζε τα 40ά γενέθλιά της, απαγχονίστηκε στο κελί του. Χρησιμοποίησε τρεις πετσέτες που είχε κρυμμένες και κρεμάστηκε από τον εξαεριστήρα που βρισκόταν στο πίσω μέρος του κελιού.

Ο Harold Oilar θάφτηκε στο ίδιο νεκροταφείο με τα θύματά του. Ο τάφος του βρίσκεται δίπλα σ’ εκείνους της γυναίκας και των παιδιών του. Το σπίτι όπου διαδραματίστηκε το οικογενειακό μακελειό παραμένει σχεδόν ίδιο μέχρι σήμερα.

Η Bronwyn Rayburn, η μικρή φίλη της κόρης των Oilar, που ο Harold διέσωσε, μετακόμισε με την οικογένειά της στο Missouri, λίγους μήνες μετά τις δολοφονίες. Παντρεύτηκε έναν στρατιωτικό ιερέα και έγραφε βιβλία για κατηχητικά σχολεία για πάνω από 20 χρόνια. Πέθανε από καρκίνο στις 29 Σεπτεμβρίου του 1996, σε ηλικία 49 ετών.

Δεν είχαν περάσει ούτε τρία χρόνια από τις δολοφονίες της οικογένειας Oilar όταν, στην ίδια γειτονιά, ένας ανερχόμενος δικηγόρος της Pasadena θα σκότωνε τη γυναίκα του, τα δύο του παιδιά και στη συνέχεια θα αυτοκτονούσε. Το σπίτι τους βρισκόταν μόλις 700 μ. μακριά από το σπίτι των Oilar. Αλλά για την οικογένεια αυτή θα μιλήσουμε την επόμενη φορά…

Συνεχίζεται

eglima

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ