Κέρασε το φόβο σου ένα φλυτζάνι τσάι

Μου αρέσει η συγκεκριμένη εικόνα του τσαγιού. Εκφράζει μια ιερή, αιώνια στιγμή όπου είσαι μόνο εσύ και το τσάι. Αυτό μου θύμισε ένα άρθρο που είχα γράψει παλαιότερα, με αφορμή το φόβο που το ανθρώπινο σώμα δεν μπορεί να διώξει, όσο κι αν προσπαθεί. Ο φόβος δεν χρειάζεται να φύγει αλλά να τον κεράσουμε κάτι όμορφο με αγάπη. Όταν ο μεγάλος μου γιος φοβόταν μια μάγισσα που ερχόταν στο νου του τα βράδια, στίναμε ολόκληρο τσάι πάρτι στη μέση της νύχτας. Και το παιδί ξεπέρασε το φόβο του. Δεν τον σκεπάσαμε. Δεν ρωτήσαμε τη μάγισσα γιατί ερχόταν. Απλά την κεράσαμε τσάι, ζεστά μπισκότα και πολλή αγάπη. Και στο τέλος γελάγαμε όλοι μαζί. Ήταν όμορφες, βραδυνές συναντήσεις που κράτησαν λίγο καθώς η μάγισσα, από ένα σημείο και μετά, σταμάτησε να έρχεται.

Κέρασε το φόβο σου ένα φλυτζάνι τσάι

Έπαιξα σε αρένες του Σύμπαντος παιχνίδια πολλά.

Σε κάποιες είχα ενεργειακή μορφή, σε άλλες τρία πόδια κι ένα μεγάλο μάτι αντί για κεφάλι.

Υπήρξαν αρένες που ήξερα τα πάντα και ένας μίτος έβρισκε για λογαριασμό μου την έξοδο από τον λαβύρινθο.

Αλλά στην αρένα που επέλεγα να κατέρχομαι και πάλι και ξανά, έπρεπε να ανακαλύψω μονάχη τον λαβύρινθο και να μάθω να γίνομαι εγώ ο μίτος.

Έχω γονατίσει και λατρέψει τον Θεό με μέτωπο που για αιώνες ήταν ένα με το έδαφος.

Έχω κάνει άλλους να υποφέρουν για τον Θεό που πίστευαν και ήταν διαφορετικός από τον δικό μου.

Έχω λατρέψει το σκοτάδι και έχω δουλέψει με τις σκοτεινές δυνάμεις πολλές φορές πριν δουλέψω με το φως.

Έχω καεί στην πυρά για όλα όσα πιστεύω, με έχουν κυνηγήσει, έχω κυνηγήσει, με έχουν σκοτώσει και έχω σκοτώσει άλλες τόσες.

Τις περισσότερες φορές ξεχνούσα την θεϊκή μου ουσία και αμέτρητα πάθη της σάρκας και σαγήνη του νου, διαφέντευαν το παιχνίδι μου.

Έχω δημιουργήσει καρμικά και τα έχω κουβαλήσει αιώνες πριν τα σβήσω.

Έχω φοβηθεί, ω, δεν ξέρω κι εγώ πόσες ενσαρκώσεις και έχω κάνει πίσω λόγο του φόβου.

Έχω σκορπίσει φόβο και με έχουν χειριστεί από φόβο.

Φόβος για να μην βλαφτεί η σάρκα, φόβος για να μη νιώσω πόνο, φόβος για να μη χάσω κάτι αγαπημένο, φόβος μη χάσω τη δουλειά μου, φόβος μη χάσω την περιουσία μου.

Και τώρα, σε αυτή την τελευταία ζωή που έχω κατέβει, μαθαίνω να μη φοβάμαι.

Και καταλαβαίνω πως είναι το σημαντικότερο όλων τελικά.

Αν κοιτάξω προς τα πίσω όλες μου τις ενσαρκώσεις, καταλαβαίνω πως το σπουδαιότερο κεκτημένο του ανθρώπου, είναι να μη φοβάται.

Αυτό είναι που τον βγάζει έξω από τον ασφαλή του κύκλο. Αν το καταφέρει, ο Παράδεισος δεν έχει πόρτες. Για κανέναν.

Η αρχή ετούτης της ζωής, ξεκίνησε με φόβο.

Δέχθηκα πολλά να ζήσω για να μάθω να μη φοβάμαι.

Αντιμετώπισα πολλά για να μάθω να στέκομαι μονάχη.

Έχτισα τούβλο-τούβλο την αυτοπεποίθησή μου, για να με στηρίξει στις μάχες μου.

Η αφοβία ρίχνει το πέπλο και αναγεννάει τον άνθρωπο.

Και τώρα που ο φόβος απλώνεται σε όλο τον πλανήτη, χαμογελάω επειδή γνωρίζω πως είναι η μάχη του φόβου που φοβάται πως οι μέρες του τελειώνουν.

Η παλιά ενέργεια καθαρίζει – χρέος μας, να σταθούμε αισιόδοξοι απέναντι στον φόβο.

Κάλεσε τον φόβο σου και κέρασέ τον ένα φλιτζάνι τσάι.

Έτσι έλεγα στον μικρό μου γιο όταν φοβόταν μια μάγισσα που ερχόταν στον ύπνο του και ξύπναγε τρομαγμένος.

Πες της να πιείτε μαζί ένα τσάι, αγάπη θέλει και δεν το ξέρει, του έλεγα.

Και η μάγισσα δεν ξαναήρθε από τότε και ο γιος μου έχει και το λέει τώρα που έγινε παλικάρι.

Κέρασε τον φόβο σου άνθρωπε με ό,τι έχεις.

Μη του πας κόντρα, αυτό θέλει για να γιγαντώσει.

Φίλεψε τον φόβο σου με χαρούμενες στιγμές, εκεί που σε θέλει να είσαι ζαρωμένος σε μια γωνιά.

Πάρε τον φόβο ολάκερης της Γης, δώσε του μια μορφή και βάλε τον απέναντι στο τραπέζι να τον κεράσεις.

Μια, δυο, τρεις φορές… πόσο νομίζεις πως θα αντέξει;

Παίξε αυτό το παιχνίδι.

Και όλα είναι μια χαρά στον κόσμο σου.

Με αγάπη,
Έλενα

elenaera

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ