Πλούσιος είναι αυτός που δεν σκέφτεται.

Η έννοια πλούσιος είναι μία διαδρομή όπου ο άνθρωπος φτάνει στο σημείο της απόλυτης πληρότητας και αρτιότητας. Ενώ η σκέψη είναι ένας μόνιμος «σύμβουλος» που μας οδηγεί να αναζητάμε τι δεν έχουμε και τι μας λείπει. Έτσι οι σκέψεις οδηγούν τον άνθρωπο να νιώθει πάντα κενό ή κενά από διάφορα που συμβαίνουν στη ζωή του. 

Οπότε όσα χρήματα και να έχει ένας άνθρωπος ούτε ελεύθερος είναι, ούτε και απόλυτα πλούσιος. Καθώς οι σκέψεις του θα είναι στο πως δεν θα χάσει αυτά που έχει και θα φοβάται πάντα τις αλλαγές.

Οπότε ο πλούτος συνεργάζεται απόλυτα με το είμαι ελεύθερος από κάθε σκέψη και είμαι σε απόλυτη αρμονία με την ολότητά.

Ο πλούτος αυτός γεννιέται με την Πνευματική διαδρομή, κατάσταση που θα βρεθεί ένας άνθρωπος.

Υπάρχουν «πνευματικές» σχολές που κατευθύνουν και κατευθύνονται από την ύλη και αυτήν ορίζουν ως πλούτο και ευημερία. Εστιάζουν σε αυτή την διαδρομή και οδηγούν στο πως θα έλξουμε και θα μαγνητίσουμε πλούτο, δηλαδή ύλη και με ότι αυτή η ύλη συνεργάζεται.  Με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να βάλλονται και να καταβάλλονται από τα αποτελέσματα για να δουν αν ένα πνευματικό σύστημα αξίζει ή όχι. Και το αν αξίζει ή όχι το βλέπουμε από το πόσο «μαγικό ραβδάκι» είναι. Και πόσο αυτό το πνευματικό σύστημα θα μας απαλλάξει με μαγικό τρόπο από όλα όσα μας δυσκολεύουν τη ζωή. Είτε αυτό είναι χρήματα, είτε είναι αυτοκίνητο, είτε είναι σύντροφος.  

Μα ο πλούτος τελικά ως προς την Πνευματική οδό, είναι να φτάσουμε να αποδυναμώσουμε την ύλη και όλο το υλικό στερέωμα και να καταλάβουμε ότι η ύλη είναι ένας βοηθός μας και τίποτε άλλο. Και να μη στηρίζουμε την ισορροπία μας σε αυτήν. Δηλαδή η Πνευματικότητα μας διδάσκει να μετασχηματίζουμε και να απομυθοποιούμε όλο το υλικό και γήινο στάτους. Γιατί όσο είμαστε δεμένοι με την καρδιά μας σε αυτό το μοτίβο, ζούμε κατά σάρκα και όχι κατά Πνεύμα. Και αυτός που ζει κατά σάρκα βιώνει και τις επιπτώσεις της. Δηλαδή τη φθορά στην αρχή σε τομείς και στην συνέχεια της ζωής, σε όλους τους τομείς. Όχι όλο αυτό δεν σημαίνει αποστρέφομαι την ύλη, αλλά επιλέγω εγώ πως θα «τρέφομαι» από αυτήν. Θα την ορίσω ως αρχηγό στη ζωή μου, θα της επιτρέψω να με ορίζει και να με καθορίζει ως άξιος ή όχι?

Όταν το Πνεύμα, δηλαδή ο Παράκλητος που μας άφησε εδώ ο Ιησούς ως περιουσία, όταν κατοικήσει μέσα στον άνθρωπο, ο άνθρωπος θα ανακαλύψει τον εσωτερικό του Πλούτο που δεν υπάρχει τίποτε για να τον συγκρίνει. Καθώς αυτός ο πλούτος δεν κινδυνεύει από τίποτε. Δεν μειώνεται, αλλά συνεχώς αυξάνεται. Με αυτή την αποκάλυψη ο άνθρωπος στο εσωτερικό του, δηλαδή στην καρδιά του, αυτόματα αλλάζει και όλο το κομμάτι του εξωτερικού πλούτου. Και φτάνει στο σημείο να βιώνει το απόλυτο είμαι. Ποιο είμαι? Είμαι αφθονία, ευημερία, αρμονία, ισορροπία, ευτυχία, ηρεμία.

Όταν ο άνθρωπος φτάσει σε αυτό το σημείο, τότε θα αναστήσει ολόκληρο το εσωτερικό του κομμάτι, αλλά και όλο το κομμάτι που τον περιβάλλει. Χαλαρώνει απόλυτα και γεμίζει με ασφάλεια και σιγουριά. Γίνεται ένας ήλιος που όσο φωτίζει, φωτίζεται, όσο δημιουργεί, δημιουργείται. Όσο δίνει γεμίζει αυτόματα με την Θεϊκή Γεννήτρια.

Η έλλειψη χρήματος που βιώνουμε τώρα, έρχεται να μας διδάξει ότι έχουμε συναισθηματική διαταραχή και ανισορροπία. Επομένως το χρήμα και ο τρόπος χειρισμού του μας δείχνει την αδυναμία που έχουμε ως προς την ουσιαστική δοτικότητα της αγκαλιάς και της αγάπης. Αναγνωρίζουμε δηλαδή πως ακόμη είμαστε στο σημείο και στη διάθεση κριτικής. Όπου όλο αυτό είναι ο απομαγνητισμός του πνεύματος, της ισορροπίας, της αρμονίας.

Η κριτική μας θέση μας οδηγεί έτσι, κάθε φορά που θα δώσουμε συναίσθημα ή χρήμα, να ρωτάμε κάθε φορά αν άξιζε και πόσο άξιζε. Όλο αυτό έχει γίνει η δύνη του ανεμοστρόβιλου που είμαστε όλοι μέσα της.

Ο ανεμοστρόβιλος αυτός κάθε μέρα περιστρέφεται με περισσότερη δύναμη και στόχος του είναι είτε να πάρουμε απόφαση να βγούμε από μέσα του ή να μας οδηγήσει σε περισσότερο πόνο.

Και όπως λέει και ο Απ. Παύλος:

Ου λάβατε Πνεύμα δουλείας, πάλιν είς φόβον

αλλ’ ελάβατε Πνεύμα υιοθεσίας

εν ω κράζομεν αββά ο πατήρ.

Δηλαδή όσοι έχουν το Άγιο Πνεύμα μέσα τους, φεύγουν από τη δουλεία και δεν βιώνουν άλλο φόβο, γιατί υιοθετούνται από τον Πατέρα μας Θεό.

Δωροθέα

zefira21

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ