Η παιδική ηλικία του Αχιλλέα

Ο Αχιλλέας ήταν γιός του Πηλέα, βασιλιά των Μυρμιδόνων στη Φθία (Θεσσαλία) και της Νηρηίδας Θέτιδας, της κόρης του Νηρέα.

Ο μύθος αναφέρει τον Δία και τον Ποσειδώνα να διεκδικούν «το χέρι» της, μέχρι που τους σταματά ένας χρησμός της Θέμιδας, ο οποίος προβλέπει ότι η Θέτις έμελλε να γεννήσει γιο δυνατότερο από τον πατέρα του.
Ο Πίνδαρος στην «Ισθμιακή Ωδή, 8» παρουσιάζει τη Θέτιδα ως μορφή με κοσμικές δυνατότητες, της οποίας η ύπαρξη και μόνον εγκυμονεί βαθύτατες συνέπειες για τους Θεούς, αφού η γέννηση του παιδιού της απειλεί ολόκληρη τη θεία τάξη.
Ο γάμος της Θέτιδας με οποιοδήποτε ολύμπιο θεό (ανάμεσα στους αδελφούς του Δία) θα ήταν καταστροφικός.
Η Θέμις(θεσμός), φύλακας της κοινωνικής τάξης, προσπαθεί, ν΄αποσοβήσει έναν κίνδυνο που θ’ αλλάξει ακόμα και την κλίμακα στη διαδοχή των γενεών στην θεϊκή τάξη..
Αυτή είναι η δύναμη της Θέτιδας έναντι των θεωρητικά υπέρτερων Ολύμπιων θεών.

Πολύ σοφά επιλέγεται να δοθεί η όμορφη Θέτις στο θνητό Πηλέα.
Ο Πηλέας όμως, Μυθολόγοι μου, δεν ήταν ένας οποιοσδήποτε θνητός!
Τη βιολογική του ρίζα την ανακαλύπτουμε σε μια ερωτική περιπέτεια του Δία με την νύμφη Αίγινα, κόρη του ποταμού Ασωπού.
Καρπός αυτής της σχέσης ήταν ο Αιακός, ο πατέρας του.
Δισέγγονο του Δία επομένως ο άντρας που επιβλήθηκε στη Θέτιδα.

Η Θέτιδα όμως θεωρεί παρακατιανό το γάμο της με έναν θνητό! Μεταμορφώνεται συνεχώς, για ν’ αποφύγει την ερωτική πολιορκία του Πηλέα και το γάμο μαζί του.
Υποκύπτει όμως τελικά σ’ αυτόν τον ανεπιθύμητο γάμο, μοιραίο για τον πόλεμο στην Τροία, μα και για τον απόγονο απ’ αυτόν, που γεννιέται με δώρο μια υπεράνθρωπη αντρεία, αλλά αυτή να την εκδηλώσει σε μια μικρής διαρκειας ζωή.. .
Γεννήθηκε ένας πανίσχυρος υιός, μα, ως θνητός, δεν απειλεί τη διαδοχή εξουσίας στον Όλυμπο.

Σύμφωνα με το μετα-Ομηρικό μύθο, η Θέτις προσπάθησε να κάνει τον Αχιλλέα άτρωτο, βουτώντας τον στα νερά της Στύγας, κρατώντας τον από τη φτέρνα, την όποία γι’ αυτό κι άφησε τρωτή(Αχίλλειος πτέρνα).

Σε μια νεότερη και λιγότερο διαδεδομένη εκδοχή, η Θέτιδα, καλύπτοντας το σώμα του αγοριού με αμβροσία, το βάζει πάνω από τη φωτιά ώστε μέσα στην πυρά να εξαφανίσει ό,τι θνητό είχε πάρει από τον πατέρα του
Κρυφά απ’ τον Πηλέα, κάθε νύχτα βάζει το παιδί στη φωτιά και κάθε μέρα το αλείφει με αμβροσία.
¨Ενα βράδυ ο Πηλέας την παρακολουθεί και τη συλλαμβάνει επί το έργον.
Ακούγοντας το γιο του να σπαράζει μέσα στη φωτιά, αυτός βάζει τις φωνές και η Θέτιδα το βάζει στα πόδια.
Καταλαβαίνοντας πως δεν μπορούσε να πετύχει το σκοπό της, παρατά άντρα και παιδί και εξοργισμένη καταφεύγει στον ωκεανό, κοντά στον Νηρέα, τον πατέρα της, και στις 49 αδελφές της.
Από τα βάθη της θάλασσας, από εκεί πλέον, αγαπά το γιο της και θλίβεται.
Ποτέ δεν έπαψε να τον νοιάζεται, ωστόσο αυτός μεγαλώνει δίπλα στον πατέρα του, χωρίς την καθημερινή στοργή. της..

Ο Πηλέας δίνει τον Αχιλλέα, ίσως μαζί με το μικρό φίλο του Πάτροκλο, στον κένταυρο Χείρωνα, στο όρος Πήλιο, να γυμνάσει το σώμα του,το χαρακτήρα του να πλάσει.

Ένας όμως άλλος χρησμός ορίζει ως βραχεία τη διάρκεια της ζωής του ήρωα, που η λυπημένη μάνα του τον έμαθε....
Την καρδιά της από τη στιγμή εκείνη δεν την πλημμυρίζει ο ωκεανός, μα ένας συνεχής φόβος...

Πηγή: Βικιπαίδεια

The Mythologists

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ