Οι Νίντζα

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Τι σημαίνει το νινζούτσου: προέρχεται από το κινέζικο ιδεόγραμμα «νιν» ή «σινόμπι» που σημαίνουν «κάνω υπομονή», «κρύβομαι» ή «κάνω κάτι σκληρό», και το «ζίτσου» ή «ζούτσου» που σημαίνει «τέχνη». Η τελική του σημασία είναι «η τέχνη του να κάνεις πόλεμο». Επίσης ονομάζεται καο «νιν - ποο» δηλ «μέθοδος πολέμου».

Πρόδρομοι της τέχνης θεωρούνται οι Γιαμαμπούσι, επαναστατημένοι ασκητές των βουνών.

Η ιστορία τους ξεκινάει το 900 π.χ. στη Ιαπωνία όπου Κινέζοι μοναχοί έφεραν μια μορφή εσωτερικού Βουδισμού που είχε ρίζες στο Θιβέτ κι ονομαζόταν Μπον. Ήταν μίξη Βουδισμού και ανιμιστικών αντιλήψεων, ένωσης του ανθρώπου με τη φύση και καλιέργειας της εσωτερικής του συνείδησης και δύναμης. Ζούσαν κυρίως στη φύση, κι αμφισβητούσαν το ιερατείο και την επίσημη λατρεία του Σιντοισμού. Υπήρξαν αντιδράσεις από το Ιερατείο και την κυβέρνηση που σταδιακά οδήγησε σε συγκρούσεις και αργότερα σε διωγμούς.

Έτσι οι Γιαμμπούσι από τις αρχές του 7ου αι. μ.Χ, κατέφυγαν μαζί με άλλους διωκόμενους σε ορεινές περιοχές κοντά στο σημερινό Κυότο. Πιο γνωστές ήταν οι κοιλάδες Ιγκα και Κόγκα που περικυκλωμένες από βουνά έγιναν ιδανικά καταφύγια.Οι Γιαμαμπούσι είχαν αναπτύξει τη μυστικιστική φιλοσοφία του «Ον - γιόο - ντόο» κινέζικης επίδρασης, που είναι ο δρόμος του Τάο ,η γνώση του Γιν και του Γιάνγκ και η σχέση τους με τα 5 στοιχεία. ( Σε αυτό βασίστηκε και το «Κούτζι - Κίρι» των Νίντζα, ένας τρόπος περισυλλογής με πλέξιμο των δακτύλων σε διάφορους συνδιασμούς και απαγγελία κάποιας Βουδιστικής Σούτρας. Πέραν της περισυλλογής αναπτύσει ένστικτα ετοιμότητας όμοια με των ζώων, αντίληψη κινδύνου στο σκοτάδι, υπνωτισμό κα παράλυση του αντιπάλου, τηλεπάθεια, πρόβλεψη, πνευματική δύναμη σε καταστάσεις ακραίες).

Επίσης οι Γιαμαμπούσι ανέπτυξαν μια ψυχοσωματική πολεμική τέχνη Κινέζικης προέλευσης , τη «Χέικο». Αυτή, καθώς τη δίδαξαν και σε άλλους επαναστάτες της εποχής εξελίχθηκε σε διάστημα 2 αιώνων περίπου στην τέχνη του Νινζούτσου. Επίσης βασική πηγή του Νινζούτσου είναι κινέζικα συγγράμματα για την πολεμική στρατηγική και κατασκοπεία με κυριότερο το έργο τουΣουν Τζού.

Παράλληλα αρκετοί Σαμουράι που μετά από συγκρούσεις ή δική τους επιλογή έγιναν Τζι Σαμουράι, αυτοί δηλαδή που αποφάσιζαν να ζήσουν στην εξοχή σαν αγρότες. Πολλοί από αυτούς έγιναν φημισμένοι Νίνζα. Για παράδειγμα ο Σαμουράι Σίμα Μιναμότο Μο Κανέσαντα, που ίδρυσε τη Τογκακουρε Ρύου κατέφυγε πληγωμένος στην κοιλάδα Ίγκα για ν' αποφύγει τους διώκτες του, μετά από μάχη και ο Γκικανμπό Σόνυο ιδρυτής της Γκίκαν Ρύου ήταν Νταυμίο της επαρχίας Κουάτσι.

Σταδιακά έως το 1000 μ.Χ περίπου, στα μέσα της περιόδου Χέιάν , το Νινζούτσου εξελίχθηκε σε μια τέχνη στρατηγικής, ειδικού πολέμου και κατασκοπείας κι έχασε μέρος της θρησκευτικής και φιλοσοφικής κληρονομιάς των πρώτων μοναχών. Οι Νίνζα συχνά συγκρούονται με τα κυβερνητικά στρατεύματα και τους Σαμουράι χρησιμοποιώντας κυρίως κλεφτοπόλεμο και ανορθόδοξες τακτικές ενάντια στην αριθμητική υπεροχή αλλά και την γενναιότητα και εντιμότητα(βασισμένη στο Μπουσίντο) των αντιπάλων τους. Γι αυτό και θεωρήθηκαν υπάνθρωποι, ύπουλοι και δολοφόνοι. Η σύλληψή τους σήμαινε φριχτά βασανιστήρια και θάνατος. Σταδιακά όμως εξελίσσονται και σε περιζήτητους συμμάχους των Νταιμίο (πολέμαρχοι - φεουδάρχες) μέσα στις επόμενες περιόδους μου μαστίζονται από εμφύλιες συγκρούσεις. Γίνονται οργανωτές στρατευμάτων, κατάσκοποι και δολοφόνοι.

Το 1568 ο Νομπουντάκα γίνεται «ντε φάκτο» Σογκούν κι αποκτά σταδιακά κυριαρχία σε όλη την Ιαπωνία. Οι εμφύλιοι σταματούν και οι Νίνζα δεν ήταν πλέον απαραίτητοι. Το 1581 ο Όντα Νομπουντάκα με 50.000 στρατό εξολοθρεύει αιφνιφιαστικά 4.000 Νίνζα κάθε ηλικίας της περιοχής Ιγκα. Το 1615 ο Σογκούν Ιεγιάσου απαγορεύει το Νινζούτσου με την ποινή του θανάτου. Κάποιοι έμειναν ως εκπαιδευτές των κυβερνητικών δυνάμεων κι άλλοι χωρίς οργανωμένη εκπαίδευση έγιναν εκφυλισμένα κατάλοιπα. Αρκετοί όμως δε δέχτηκαν ν' αλλάξουν τρόπο ζωής κι έγιναν παράνομοι και ληστές στα βουνά. Ενας απ' αυτούς ο Γκοεμόν Ισικάβα, ο Ιάπωνας «Ρομπέν των Δασών». Η τέχνη επιβίωσε κάνοντας τώρα την αντίστροφη πορεία , δηλ προς τις πνευματικές της ρίζες. Χωρίς να χάσει το πολεμικό της περιεχόμενο έγινε ένας τρόπος φυσικής ζωής για την ανάπτυξη των σωματικών και πνευματικών δυνάμεων.

Μετά το 2ο Παγκ. Πόλεμο οι δυνάμεις κατοχής στην Ιαπωνία απαγορεύουν ξανά όλες τις μαχητικές τέχνες . Αυτές συνέχισαν να εξασκούνται παράνομα, το ίδιο και το Νινζούτσου, μέσω οικογενειών που μεταβίβαζαν ήδη από γενιά σε γενιά τις διάφορες Παραδόσεις ή Σχολές (Ρύου). Αυτές παραδόθηκαν στον Τακαμάτσου από την οικογένεια Τόντα και στη συνέχεια στον Χατσούμι Σενσέι που έκανε γνωστό το Νινζούτσου σε όλο τον κόσμο.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΙΕΡΑΡΧΙΑ.

Οι Νίνζα ζούσαν κυρίως σε κοινότητες, σε απρόσιτες και απόκρημνες περιοχές που προστάτευαν και με παγίδες. Εκεί έφτιαχναν και τα στρατόπεδα εκπαίδευσής τους. Κάθε οικογένεια ακολουθούσε μία Ρύου με τις δικές της τακτικές πολέμου και κατασκοπείας και η παράδοση μεταβιβαζόταν μυστικά και αυστηρά από γενιά σε γενιά. Διατηρούσαν τη μυστικότητα και με την ιεραρχική δομή τους ποπυ είχε 3 τάξεις:

• «Τζονίν» που ήταν οι υψηλοί αρχηγοί που διοικούσαν κάποια Ρύου κι αποφάσιζαν για συμμαχίες και αποστολές. Ήταν απρόσιτοι, ελάχιστοι γνώριζαν την ταυτότητά τους. Σε επαφή μαζί τους ερχόταν μόνο οι

• «Τσούνιν» ή μεσάζοντες που μεταβίβαζαν την επιθυμία κάποιου Νταιμύο για συνεργασία καθώς και τις εντολές των Τζονίν¨στους

• «Γκένιν» τους πράκτορες που εκτελούσαν τις αποστολές. Αυτοί έκαναν τις δύσκολες αποστολες που έμειναν ιστορικά. Συχνά δοκιμαζόταν για την πίστη τους με παραπλανητικές αποστολές. Επίσης υπήρχαν δίκτυα γυναικών κατασκόπων, των Κουνο-ίτσι λιγότερες σε αριθμό ειδικές στο να αποσπούν πληροφορίες ή να δολοφονούν.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ - ΓΝΩΣΕΙΣ.

Η εκπαίδευση άρχιζε σε ηλικία 4 - 5 ετών και συνεχιζόταν για όλη τη ζωή τους.

Θεωρητική εκπαίδευση

Διδασκόταν την κατανόηση των εννοιών «ζωή» και «θάνατος». Η ζωή συσχετιζόταν με την συνεχόμενη εκπαίδευση την απόκτηση γνώσεων και τη βελτίωση τους. Τον θάνατο αρχικά τον μάθαιναν μέσα από τη σύγκριση ζωντανών και νεκρών ζώων στην αρχή και ανθρώπων μετά , την επιτόπου εξέταση της ανατομίας τους , και των τρόπων και όπλων που μπορούν να τους σκοτώσουν με γρήγορο και αθόρυβο τρόπο. Έως 12 ετών γινόταν απόλυτοι κάτοχοι αυτών κι ο θάνατος γινόταν μια φυσική κατάσταση. Στην επόμενη φάση έπρεπε να μάθει να χρησιμοποιεί αυτές τι τεχνικές για ν΄ αυτοκτονεί σε περίπτωση σύλληψης. Σε αυτή την περίπτωση σκότωνε τους πρώτους που τον πλησίαζαν και αυτοκτονούσε με το μαχαίρι του ή έπαιρνε ειδικό ισχυρό δηλητήριο. Στη χειρότερη περίπτωση που ακινητοποιούνταν δάγκωνε τη γλώσσα του και πέθαινε από αιμοραγία.

Έπειτα διδασκόταν πώς να αντέχει δυσκολίες όπως μεγάλη ζέστη ή κρύο, δίψα , πείνα κούραση και να υποφέρει σωματικούς και ψυχικούς πόνους. Σε αυτό τον βοηθούσε η εμπειρία των γονιών του, δοκιμασίες, και η εξάσκηση στο Κούτζι - Κίρι. Στο επομενο στάδιο διδασκόταν ψυχολογία και μελέτη του χαρακτήρα των ανθρώπων Μάθαιναν να εκμεταλεύονται τις αδυναμίες τους, ειδικά τη ροπή τους στη λαιμαργία τη μέθη και το σεξ. Οι Κουνο-ίτσι εκπαιδεύονταν κι αυτές από μικρές σε όλα τα παραπάνω, όμως με τέτοιο τρόπο που να μην φαίνεται η πολεμική εκπαίδευση που έπαιρναν στο, κατά τα άλλα καλογυμνασμένο σώμα τους. Επιλεγόταν οι πιο όμορφες , που θα γινόταν δεκτές ως μουσικοί, χορεύτριες κι ερωμένες (εξασκούνταν ιδιαίτερα σ' αυτή την τέχνη) αργότερα από τον άρχοντα που στόχευαν να κατασκοπεύουν για καιρό ή να δολοφονήσουν (με δηλητήριο ή την μακριά βελόνα που στερέωναν τον κότσο τους)

Άλλο είδος εκπαίδευσης και για τα 2 φύλλα ήταν η Γνώση του Βουδισμού και του Σιντοισμού , των ψαλμών τους , τις διαφορές των πολλών δογμάτων τους. Αυτό γιατί συχνά μεταμφιέζονταν σε μοναχούς. Επίσης μάθαιναν χορό κι τραγούδι γιατί ως χορευτές, ακροβάτες ή τραγουδιστές μπορούσαν να διεισδύσουν στις γιορτές και τους ιδιωτικούς οργανισμούς των στόχων τους. Επίσης μπορούσαν να μεταμφιεστούν σε εμπόρους (που είχαν δικαίωμα χρήσης μικρού ξίφους για αυτοπροστασία) , γεωργούς (με «πρωτότυπα» γεωργικά εργαλεία), υπηρέτες, κηπουρούς. Σε συνδυασμός τέτοιων ρόλων επικοινωνούσαν συχνά μέσα σε ένα εχθρικό πύργο με μία ειδική γλώσσα του σώματος. Σ' αυτά τα πλαίσια μάθαιναν να μιμούνται ήχους ζώων , πουλιών και εντόμων ώστε να προσελκύσουν ή να παραπλανήσουν τους εχθρούς τους. Επίσης τι τοπικές διαλέκτους για να συλλέγουν πληροφορίες πιο άνετα και να προσποιούνται τους ντόπιους.

Πρακτική ή πολεμική εκπαίδευση

Κύριο μέρος της εκπαίδευσης ήταν το TAI - JUTSU (Σώμα - Τέχνη). Ήταν ένα μείγμα από αποκρούσεις και χτυπήματα, τεχνικές ανατροπής (με αρπαγή από σάρκα, μαλιά, γεννητικά όργανα), τεχνικές εδάφους, κι εξαρθρωτικές λαβές. Με όλα αυτά αποκτούσαν ένα εξαιρετικά ανθεκτικό και ευλύγιστο σώμα . Άλλη τεχνική ήταν το KOPPO - JUTSU δηλ. θραύσεις των οστών με χτυπήματα των χεριών.

Τρόποι βαδίσματος σε διάφορες επιφάνειες , χωρίς θόρυβο και χωρίς ίχνη. Αφιέρωναν ατέλειωτες ώρες βαδίσματος σε διάδρομο με βρεγμένο ριζόχαρτο με στοχο να μη το σκίσουν.

Ανάπτυξη ισορροπίας: περπάτημα σε καλάμι μπαμπού που το ύψος του από το έδαφος αυξανόταν σταδιακά, κι αργότερα σε τεντωμένο σκοινί, χωρίς ισορροπιστική ράβδο.

Δύναμη : κατακόρυφη θέση με τεντωμένα χέρια, κρέμασμα με τα χέρια ή τα δάχτυλα από κλαδίδέντρου, έως και 1 ώρα.

Αντοχή ; με τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων σε διάφορες ταχύτητες Μπορούσαν να τρέχουν 80 χλμ. Ασταμάτητα και να δυανύσουν ακόμη μεαγύτερες αποστάσεις με εναλλαγή τρέξιμου περπατήματος σε λίγες μέρες (π.χ. Τόκιο - Οζάκα 350 χλμ. σε 3 μέρες)

Ταχύτητα : δρόμοι ταχύτητας και τεχνικές άοπλες ή ένοπλες (π.χ ρίξιμο σούρικεν) με πλήρη ταχύτητα.

Ευκινησία : πήδηματα σε ύψος και διάφορες τούμπες εδάφους ή εναέριες. Ένα αγκαθωτό φυτό πιο ενοχλητικό απ' την τσουκνίδα ΄με μορφή τεντωμένου σκοινιού τους ενθάρυνε να κάνουν καλά άλματα, καθώς και να είναι πολύ προσεχτικοί στο πέρασμα περιοχής με πολλά τέτοια σκοινιά. Επίσης εκμάθηση αναρρίχησης σε δέντρα, βράχους , τοίχους.

Άριστη κολύμβυση στην επιθάνεια και κάτω από το νερό , και αντοχή στο κράτημα του αέρα έως και 5 λεπτά. Για περισσότερη ώρα χρησιμοποιούσαν καλάμι ή την ειδική θήκη του σπαθιού τους.

Όραση στο σκοτάδι: ασκήσεις στο μισοσκόταδο με όραση πινακίδων σε αυξανόμενες αποστάσεις και συντρόφων τους που κινούνταν αθόρυβα. Αν οι συνθήκες μιας αποστολής ήταν τέτοιες έμεναςν 1 ή 2 24ωρα σε σπηλιές με απόλυτο σκοταδι. Είσης γενικά κατανάλωναν τροφές πλούσιες σε φώσφορο.

Μάχη σε νερά ή σκοτάδι ως εξάσκηση.

Ιατρική και φαρμακολογία. Με τη χρήση φυτών κυρίως για να θεραπεύουν και να θεραπεύονται από τους τραυματισμούς.

Ένοπλες τεχνικές παρόμοιες με αυτές των Σαμουράι με αρκετές παραλλαγές στα όπλα :

KEN -JUTSU τέχνη σπαθιού κυρίως του νίνζα τόο

KYU - JUTSU τοξοβολία με το ειδικό τόξο HAN KYU

BA - JUTSU Ιππασία

NAGINATA - JUTSU Ραβδί με μεταλική αιχμή

YARI - JUTSU δόρατα με διάφορες αιχμες

SHURIKEN - JUTSU ρίξιμο «αστερών» ή λεπίσων

JYTE - JUTSU μονό μεταλικό άγκιστρο για απόκρουση σπαθιού

SAI - JUTSU το ίδιο διπλό.

FUKI - BARI - JUTSU ρίξιμο βελόνων απ' το στόμα

FUKUA - JUTSOY το ίδιο από καλάμι

TESSEN - JYTSU σιδερένια βεντάλια ενάντια σε μαχαίρι - σπαθί.

TESUBO - JUTSU Σιδερένιο κοντάρι

BO - JUTSU Μακρύ ξύλινο κοντάρι

JO - JUTSU Ραβδί

KUSARI - GAMA - JYTSU δρέπανο με μακρά αλλυσίδα και σιδερένια σφαίρα στην άκρη

TE - YARI - JUTSU ρίξιμο μικρών δοράτων με το χέρι

JUKEN - JUTSU ξιφολόγχη

KUSARI JUTSU αλυσσίδα με σιδερένιες σφαίρες στα άκρα

HOJO - JUTSU τεχνικές δεσίματος

HO - JUTSU τεχνικές πυροβολικού

Το σπαθί των Νίνζα μικρότερο από την Κατάνα, ήταν πιο εύχρηστο κάτω από δύσκολες συνθήκες και χρησίμευε επίσης σαν θήκη για μικρότερα όπλα, στήριγμα για σκαρφάλωμα, ενώ η θήκη του σαν καλάμι αναπνοής στο νερό και σαν ακουστικό. Επίσης είχε κορδόνι που το χρησιμοποιούσαν για παραπλάνηση ή στραγγαλισμό.

Άλλες παραλλαγές όπλων ήταν απλά καλάμια ή μπαστούνια που είχαν κρυμμένο μαχαίρι ή αλυσσίδα με μεταλική μπάλα, τα σούρικεν συχνά ποτισμένα με δηλητήριο, τα TETSU BISHI μικρές μεταλικές αιχμηρές πυραμίδες που τρυπούσαν τα πόδια των διωκτών τους, τα τρομερά te - kagi , τα μισα μεταλικά γάντια με τις μυτερές προεξοχές που τα χρησιμοποιούσαν σε αντιμετώπιση ξίφους, σκαρφαλώματα, ξέσκισμα αντιπάλου. Αντίστοιχα μεταλικά νύχια και δαχτυλίδια χρησιμοποιούσαν επίσης. Τέλος πολλές τυφλωτικές και δηλητηριώδεις σκόνες (π.χ πάνω στο λουλούδι μιας Κουνο ίτσι) και υγρά που εκτόξευαν και από σωλήνες με έμβολα. Τέλος υπνωτικά υλικά που αρκούσε να τα ρίξεις στο τζάκι του εχθρού.

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ - ΤΑΚΤΙΚΗ - ΔΙΑΦΥΓΕΣ

Εισχωρήσεις

Έχουν να κάνουν με όσα αναφέρονται στην εκπαίδευση προσθέτοντας πως συχνά έπρεπε να παραμείνουν πολύ καιρό σαν υπηρετικό προσωπικό μέχρι να τους εμπιστευθούν και να φτάσουν πιο κοντά στην υπηρεσία του θύματός τους. Μπορούσαν να είναι στην υπηρεσία αυτού που θα κατέστρεφαν και ως Νίνζα. Άλλες φορές μεταμφιέζονταν σε ταξιδιώτη που αρρώσταινε κι τον έβαζαν μέσα για περιποίηση. Κατά τις εχθροπραξίες επέλεγαν να διεισδύσουν στιγμές που ο εχθρός ήταν καταπονημένος και απασχολημένος με τις απώλειές του ή οχυρώσεις καθώς και νύχτες με κακοκαιρία . Συχνά δολοφονούσαν τα θύματά τους στο λουτρό , την τουαλέτα ή, στη διάρκεια ή μετά την ερωτική περίπτυξη, και στη χαλάρωση μετά από κραιπάλη.

Διαφυγή

Συχνά έκαναν αντιπερισπασμό με πυρκαγιές ή ψεύτικες εισβολές άλλων Νίνζα ή ανακατευόταν με τους διώκτες για να φύγουν. Οι διαφυγές τους ήταν :

• MOKU TOO βλάστησης : χρησιμοποιούσαν σχοινιά δεμένα σε κλαδιά δέντρων, κρύψιμο σε βλάστηση, γρήγορο πλάγιο τρέξιμο σε δύσβατα μονοπάτια.

• KA TOO φωτιάς ειδικές εκκρηκτικές πέτρες και καπνογόνα που τους κάλυπταν.

• DO TOO εδάφους: κρύψιμο σε προκατασκευασμένες τρύπες, μίμηση βράχων, σκιάχτρων.

• TEN - TOO ουρανού: εκμετάλευση καιρικών φαινομένων

• SUI TOO νερού : ανέπνεαν με καλάμι ή τη θήκη του σπαθιού αφού είχαν ήδη ρίξει φύλλα και κύλα στο νερό για να μη ξεχωρίζουν . Γρήγορο πέρασμα από βράχια λίγο κάτω απ΄την επιφάνεια, πέρασμα ποταμού με σχοινί κρυμμένο κάτω απ΄την επιφάνεια.

ΤΟ ΝΙΝΖΟΥΤΣΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Ο Χατσούμι και οι λίγοι άμεσοι μαθητές του ασκούν άλλα επαγγέλματα και στον ελεύθερο χρόνο τους παραδίδουν μαθήματα σε επιλεγμένους μαθητές. Ακολουθούν ένα δύσκολο , ρεαλιστικό τρόπο εκπαίδευσης που αποθαρρύνει πολλούς. Το στυλ διδασκαλίας παρ όλα αυτά είναι φιλικό , χωρίς τυπικότητες.

Δίνεται ιδιαίτερη σημασία στην ενδυνάμωση και την ευλυγισία καθώς και στην αναπνοή με ένα παραδοσιακό σύστημα που μοιάζει με «Χαθα γιόγκα», το JUNAN TAISO. Επίσης σε όσες τεχνικές εκπαίδευσης αναφέρθηκαν κι έχουν νόημα στη σημερινή εποχή.

Οι βασικές στάσεις του TAI - JUTSU είναι η φυσική - γή, η αμυνιτική - νερό, η επιθετική - φωτιά και η δεκτική - αέρας.

Οι βασικές τεχνικές και οι παραλλαγές τους είναι πάνω από 2000 . Η χρήση τους γίνεται ώστε ο μαθητής να μη κολλάει και να έχει εναλακτικές λύσεις. Επίσης σε συνδιασμό με τις στάσεις να αντιδρά με φυσικότητα σε κάθε περίσταση.

Επίσης πολύ σημαντικό είναι το UKEMI που δεν είναι απλώς οι τούμπες μετά την πτώση αλλά η φιλοσοφία που προωθεί την ευελιξία και τον κύκλο έναντι της ακαμψίας και του εγωισμού. Επίσης η αίσθηση του MA AI δηλ. η αίσθηση της απόστασης σε συνδιασμό με το timing του αντιπάλου.

Πολλές τεχνικές θυμίζουν Ζίου - Ζίτσου και άλλες Αικίντο λόγω της πρακτικής και κυκλικής τους μορφής. Διδάσκονται επίσης όλες οι ένοπλες τεχνικές.

Το Νινζούτσου σήμερα σε πολλά γυμναστήρια έχει σε πολλές περιοχές εμπορευματοποιηθεί, παρόλα αυτά υπάρχουν γυμναστήρια με πρώτο αυτό του Χατσούμι που διατηρείται η παραδοσιακή μέθοδος εκπαίδευσης και διδάσκεται η τεράστια ύλη που κληρονομήθηκε από τις Ρύου της Μεσαιωνικής Ιαπωνίας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΝΙΝΖΑ Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΣ. , Αρθουρ Τάνσλευ, Γεράσιμος Αρτινός. Εκδ. Δυναμικό.

ΜUSHA SUGYO Κώστας Δερβένης

Διαφορα άρθρα για το Νινζούτσου

Πηγή: nea-acropoli-heraklio.gr

filosofoi-tou-dromou

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ