Όταν ήσουν μικρός, σε έλεγαν μικρό.
Δεν μπορούσες να φτάσεις το πάνω ράφι με τα γλυκά, ήσουν μικρός.
Δεν έκανε να ανέβεις στην καρέκλα για να τα κατεβάσεις, ήσουν μικρός.
Δεν έπρεπε να ακούς αυτά που συζητούσαν οι μεγάλοι, γιατί ήσουν μικρός.
Δεν μπορούσες να φτάσεις το πάνω ράφι με τα γλυκά, ήσουν μικρός.
Δεν έκανε να ανέβεις στην καρέκλα για να τα κατεβάσεις, ήσουν μικρός.
Δεν έπρεπε να ακούς αυτά που συζητούσαν οι μεγάλοι, γιατί ήσουν μικρός.
Και δεν πείραζε που ήσουν μικρός, θα μεγάλωνες μια μέρα.
Ωστόσο, πράγματι μεγάλωσες, μα σε λένε ακόμα μικρό. Σου λένε ακόμα τι μπορείς και τι όχι. Σου λένε πως οι μεγάλοι στόχοι τελείωσαν ή πως δεν είναι για σένα και τώρα σου υποδεικνύουν τι πρέπει να κάνεις, να μην ανακατεύεσαι εκεί που θεωρούν ότι δεν έχεις θέση, να μην κάνεις ερωτήσεις διότι οι απαντήσεις είναι ψιλά γράμματα κι εσύ – κατά την άποψή τους- δε βλέπεις μακριά.
Μεγάλωσες, μα όλο και κάποιος θα βρεθεί να προσπαθήσει να σε κάνει να αισθανθείς μικρός, μικρότερος. Όλο και κάποιος θα σου κλείσει το δρόμο, όλο και κάποιος θα προσποιηθεί με έπαρση τον μεγάλο και θα έχει την απαίτηση να τον παραδεχτείς.
Θα υπάρχει πάντοτε κάποιος που δε θα πιστεύει σε σένα ή που θα πιστεύει τόσο πολύ στον εαυτό του που θα προσπαθεί να σε φέρει στα νερά του δίχως να σε υπολογίζει. Κι εσύ πάντοτε θα πνίγεσαι όταν θα αφήνεις αυτόν τον κάποιον να σε σέρνει από τα μαλλιά αντί να σου δείξει τον τρόπο να κολυμπήσεις προς τα εκεί – και πάντοτε θα υποφέρεις όσο θα υπολογίζεις τη γνώμη των άλλων περισσότερο από τη φωνή της ψυχής σου.
Αν σε συμβουλεύουν για να ακουστούν και όχι για να σε βοηθήσουν, μην τους ακούς.
Αν σου μιλάνε για να κάνουν υποδείξεις και όχι διάλογο, μη συζητάς μαζί τους.
Αν σε πλησιάζουν για να σου πουν πως οι μεγάλοι στόχοι τελείωσαν, ζήτα να μάθεις πόσα από τα όνειρά τους έπνιξαν για χάρη του κόσμου που ήθελε το καλό τους.
Αν σου μιλάνε για να κάνουν υποδείξεις και όχι διάλογο, μη συζητάς μαζί τους.
Αν σε πλησιάζουν για να σου πουν πως οι μεγάλοι στόχοι τελείωσαν, ζήτα να μάθεις πόσα από τα όνειρά τους έπνιξαν για χάρη του κόσμου που ήθελε το καλό τους.
Κι αν σε περνάνε για μικρό, μη σε απασχολεί. Άλλωστε οι πραγματικά μεγάλοι, τους αντιμετωπίζουν όλους ως ίσους. Οι πραγματικά μεγάλοι έτρωγαν πάντα το γλυκό, γιατί σε πείσμα αυτών που τους έλεγαν οι μεγαλύτεροι, εκείνοι ανέβαιναν τελικά στην καρέκλα για να το φτάσουν.
Τους πραγματικά μεγάλους, κάποτε τους έλεγαν μικρούς.
Γράφει η Σοφία Ισμήνη
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.