OUIJA BOARD: ΑΓΓΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ

Η σύγχρονη εποχή έχει αφήσει λίγα μονοπάτια πραγματικά ανεξερεύνητα, καθώς η υπερ-πληροφόρηση τείνει να δίνει τα κατάλληλα ερεθίσματα στα ανοιχτά μυαλά. Όλα εκλογικεύονται, όλα εξηγούνται και όλοι έχουν απαντήσεις για όλα… ωστόσο, παρότι μπορεί να παρατηρηθεί μια γενικότερη στροφή στην αδιαφορία σε θρησκευτικό, μεταφυσικό και παραφυσικό επίπεδο, η εξάπλωση των μεταφυσικών ενδιαφερόντων σε συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων έχει οδηγήσει, μαζί με την εν λόγω κοινωνική ουδετερότητα, σε ζητήματα κάποτε απόκρυφα και ταμπού πλέον σε κοινή θέα.

Ανέκαθεν η γνώση μαγικών τεχνών και παράξενων τελετών ήταν συνδεδεμένη με μυστικές οργανώσεις και αρχαία κιτάπια, αλλά τώρα που η γνώση αυτή είναι επί το πλείστον άμεσα προσβάσιμη από κάθε νοικοκυριό, τίθεται ως ερώτημα το κατά πόσο είναι πραγματικά προορισμένη για όλους…

Ένα από τα ευρέως διαδεδομένα αντικείμενα που πλέον σχετίζεται με το μεταφυσικό, είναι το Ouija Board, αλλιώς γνωστό και ως talking board ή spirit board. Η αρχαιότερη μορφή του φημολογείται πως ξεκίνησε στην αρχαία Ελλάδα και στη Ρώμη, ωστόσο η πρώτη καθαρά καταγεγραμμένη μορφή είναι περί το 1100 στην Κίνα, ως “γραφή με πλακίδιο” ή “fuji”. Το ouija board απέκτησε το όνομά του στα 1900s, και η δημοφιλής γνώμη είναι πως το όνομα προέρχεται από το γαλλικό και το γερμανικό ναι (oui και ja αντίστοιχα) ενωμένα, ενώ ο τότε υπεύθυνος για την παραγωγή του αρχικά υποστήριζε πως έμαθε την ίδια τη λέξη χρησιμοποιώντας το board.

Το αντικείμενο αυτό συνδέθηκε άμεσα με λάτρεις του πνευματισμού, καθώς του αποδόθηκε η ιδιότητα του “διάμεσου” στην επικοινωνία των ψυχών των νεκρών με τον κόσμο των ζωντανών. Αποτελείται από το board, στο οποίο βρίσκονται συνήθως τα γράμματα του λατινικού αλφαβήτου, οι αριθμοί 0 έως 9, και οι λέξεις “ναι”, “όχι”, “αντίο”, και το πλακίδιο (planchette) το οποίο αγγίζουν όλοι οι συμμετέχοντες στο seance και κινείται πάνω στο board ώστε να καθοδηγεί τους χρήστες σε αυτά που θέλει να πει το πνεύμα.

Η ιδέα του ouija ξεκίνησε σε μια εποχή στην οποία ο θάνατος έπαιζε μεγαλύτερο ρόλο. Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, η ποτοαπαγόρευση και η γενική αβεβαιότητα των καιρών εδραίωσαν το μυστηριώδες και διασκεδαστικό αντικείμενο σχεδόν σε κάθε νοικοκυριό, και όπως ήταν λογικό τράβηξε άμεσα τους πνευματιστές και τους πλέον ενδιαφερόμενους να μιλήσουν με την “άλλη πλευρά”. Πέρα από το προσοδοφόρο της υπόθεσης όμως, αξίζει να σημειωθεί κι η επιρροή της εύκολης πρόσβασης σε ένα εργαλείο που (ακόμα κι ως εικασία) σχετίζεται με το μεταφυσικό, στη νοοτροπία του κόσμου, ιδίως όταν αυτό το εργαλείο βρίσκει καθημερινή χρήση. Εξιχνιάσεις εγκλημάτων στρέφονταν προς την “άλλη πλευρά” για απαντήσεις.

Πολλοί συγγραφείς, όπως o John G. Fuller, η Pearl Curran, η Jane Roberts, ο σύζυγός της κι o ποιητής James Merrill, δήλωσαν ανοιχτά πως έχουν χρησιμοποιήσει το ouija board τακτικά κατά τη συγγραφή διηγημάτων τους. Ο Alice Cooper, κατά κόσμον Vincent Furnier, υποστηρίζει πως το ψευδώνυμό του προέρχεται από seance με το board, ενώ μέχρι κι ο συνιδρυτής των Alcoholics Anonymous, Bill Wilson, φανερώνει πως το χρησιμοποιούσε για να έρθει σε επαφή με πνεύματα που τον βοηθούσαν με τον αλκοολισμό του και επιβεβαίωσε τις επιρροές του όταν ανέφερε στην αυτοβιογραφία του πως χρησιμοποίησε το ouija board για να δημιουργήσει τα λεγόμενα “12 βήματα” των Ανώνυμων Αλκοολικών. Είναι πασιφανές λοιπόν πως για ένα μεγάλο διάστημα ο κόσμος αποδέχθηκε και επηρεαζόταν αρκετά από τις ( καθόλου σπάνιες ) seance του.

Πάντα βέβαια υπάρχει και μια πιο σκοτεινή πλευρά στην όλη ιστορία, η οποία χρήζει εξερεύνησης όσο και η υπόλοιπη. Δεν είναι λίγα τα περιστατικά στα οποία το board φαίνεται να είναι υπεύθυνο για πιο…παράξενες πράξεις από συγγραφικό ταλέντο. Υπάρχουν κάποια αθώα συμβάντα, όπως όταν ένας νεαρός από το New Jersey δήλωσε περί το 1941 πως μπήκε στο στρατό γιατί το ζήτησε το ouija board, και η διαθήκη της κυρίας Helen Dow Peck το 1958, με την οποία άφηνε μόλις $1000 σε δύο πρώην υπηρέτες της και το εξωφρενικό ποσό των $152.000 σε ένα πνεύμα ονόματι John Gale Forbes. Υπάρχουν όμως και συμβάντα στα οποία δε χωράει αμφιβολία για τη σοβαρότητα και την επικινδυνότητα τους.

Το 1921, η εφημερίδα New York Times αναφέρει πως μια γυναίκα από το Chicago προσπάθησε, πριν τον εγκλεισμό της σε ψυχιατρικό νοσοκομείο, να εξηγήσει στους γιατρούς πως δεν έπασχε από μανία, αλλά πως τα πνεύματα της είχαν ζητήσει σε seance να αφήσει το πτώμα της μητέρας της στο σαλόνι της για 15 μέρες, πριν το θάψει στον κήπο του σπιτιού της. Το 1930 στο Buffalo της Νέας Υόρκης, η Nancy Bowen και η Lila Jimerson καταδικάστηκαν για το φόνο της Clothilde Marchand, δηλώνοντας πως το board τους είχε υποδείξει πώς, μέσω του πνεύματος του συζύγου της Bowen.

To 1933, η Dorothea Turley μαζί με την κόρη της Mattie έλαβαν την εντολή να δολοφονήσει η Mattie τον πατέρα της, με τη μητέρα της να τονίζει ότι “δε μπορεί να αρνηθεί στο board”. Η μητέρα του κατά συρροήν δολοφόνου Gary Gilmore ήταν πεπεισμένη πως, με τη χρήση του ouija board, είχε καλέσει κάποιο δαιμονικό πνεύμα που βασάνιζε την οικογένειά της, και εν τέλει το σώμα του γιου της κατελήφθη από αυτό, καθώς μετά από μια τρομακτική εμπειρία στην οποία υποστήριζε πως είδε το πνεύμα να στέκει κοντά στο γιο της και να τον κοιτάζει στα μάτια, ο γιος της άρχισε να υποφέρει από εφιάλτες.

Αλλά δε χρειάζεται να πάμε τόσο πίσω– το 2001 η Carol Elvaker με την κόρη της και τις εγγονές της χρησιμοποίησαν το board, και η Elvaker δήλωσε πως έλαβε μήνυμα από το Θεό, για το ότι ο σύζυγος της κόρης της ήταν κακός και έπρεπε να εξοντωθεί. Η ίδια μαχαίρωσε τον γαμπρό της μπροστά στην οικογένειά του, από την οποία κανείς δεν τον βοήθησε κι έπειτα, ενώ οδηγούσε με την κόρη της και τις εγγονές της στο πίσω κάθισμα, προσπάθησε να τους σκοτώσει όλους χτυπώντας το αυτοκίνητο σε μια ταμπέλα. Η οικογένεια υπέστη ελάχιστα τραύματα ενώ η Elvaker έσπασε τους αστραγάλους της. Ακόμη και σε αυτή την κατάσταση, απομακρύνθηκε από τον τόπο της σύγκρουσης, έβγαλε τα ρούχα της και κρύφτηκε σε ένα κοντινό δάσος, όπου και συνελήφθη αργότερα από τις αρχές. Αξιοπρόσεκτο στο τελευταίο γεγονός είναι πως η Elvaker δεν είχε ιστορικό ψυχικής ασθένειας, δεν είχαν χρησιμοποιηθεί φάρμακα ή αλκοόλ και δεν υπήρχαν στοιχεία οικογενειακών διαταραχών…

Τέλος, μόλις το 2014 μια παρέα τριών εφήβων, η Alexandra Huerta, o αδερφός της Sergio κι ο ξάδερφος τους Fernando τέλεσαν seance ως παιχνίδι σε ένα χωριό του Μεξικού, και οι γονείς της Alexandra κάλεσαν το νοσοκομείο μόλις επέστρεψαν και είδαν τους νεαρούς να έχουν πέσει σε κάποιου είδους έκσταση, δείχνοντας σημάδια “κατάληψης”. Οι τραυματιοφορείς μετέφεραν τους τρεις, ενώ αυτοί γρύλιζαν και έκαναν έντονες σπασμωδικές κινήσεις, στο νοσοκομείο, όπου και τους χορηγήθηκαν παυσίπονα, αγχολυτικά και σταγόνες για τα μάτια μετά από δηλώσεις τους για τύφλωση, κώφωση και παραισθήσεις.

Είτε μέσω επικοινωνίας με τα πνεύματα είτε μέσω αυθυποβολής, δε μπορεί κανείς να αρνηθεί πως τα talking boards είναι ένα εδραιωμένο trend. Το ζήτημα είναι, όπως και στην αρχή του έτσι και τώρα, το κατά πόσο μια παράδοση που ασχολείται με την επίκληση νεκρών θα έπρεπε πράγματι να είναι στα χέρια του καθενός… Στο επόμενο κομμάτι, θα δούμε τα ouija boards χρησιμοποιώντας ένα πιο επιστημονικό πρίσμα. Θα σας περιμένω…

(Υ.Γ: Ο συντάκτης δε ζήτησε τη βοήθεια του πνεύματος κανενός συντάκτη για αυτό το έγγραφο. Αλήθεια.)

nyctophilia

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ