Η Κάβλα Βρίσκεται Στη Σιωπή

Ατέλειωτες ώρες με γέλια, λέξεις μοιρασμένες με άτομα που θεωρούμε δικά μας. Στιγμές που θα ήθελες να παγώσει ο χρόνος και να απολαμβάνεις ξανά και ξανά. Τις αναπολείς σε στιγμές σιωπηλές και τις χρειάζεσαι όταν δεν έχεις κάτι άλλο να μοιραστείς, παρά μόνο την ανάγκη σου αυτή για επικοινωνία. Χρωματίζεις την μουντάδα της καθημερινότητας μ’ εκείνες τις λέξεις που καμιά φορά δεν χρειάζεται να τις πεις καν στα δικά σου άτομα. Βλέπεις εκείνα ξέρουν πολύ καλά να διαβάζουν και τη σιωπή σου. 

Πόση κάβλα μπορεί να κρύβεται σε μία τόσο απλή λέξη αλλά και τόσο σύνθετη;! Επικοινωνία. Τι πιο ουσιώδες από το να επικοινωνείς με άτομα που σε αγγίζουν δίχως καν να προσπαθούν. Μπορείς να νιώσεις ο εαυτός σου, να ρίξεις τις άμυνες των κατεστημένων σου και να πεις όλα εκείνα που σκέφτεσαι και μπορεί να σε κάνουν να φανείς χαζός. Ξέρεις ότι δεν υπάρχουν ταμπέλες σε τέτοιες επικοινωνίες. Ζεις την κάθε στιγμή και λες κάθε σου σκέψη, ακόμα και εκείνες που αν τις άκουγε κάποιος ξένος μπορεί να φαινόταν ως προσβολή ή κάτι τέτοιο. Μπορείς να εκφραστείς, να νιώσεις την ελευθερία σε κάθε άκυρη λέξη που θα βγει από μέσα σου και νιώθεις όμορφα. Νιώθεις ελεύθερος. Νιώθεις απελευθερωμένος απ’ όλη αυτή την ρουτίνα που σου απαγορεύει ή σε ταξινομεί σε ταμπέλες που δεν σε αντιπροσωπεύουν καν.

Γνωρίζεις ότι δεν μπορείς να κριθείς από αυτού του είδους την επικοινωνία γιατί πολύ απλά τα άτομα απέναντί σου ζητούν και δίνουν τα ίδια πράγματα με σένα. Ακόμα και όταν οι λέξεις δεν μπορούν να ολοκληρώσουν την επικοινωνία υπάρχει και κάτι ακόμα πιο ουσιώδες, πιο βαθύ, που απ’ αυτό καταλαβαίνεις το δέσιμο που έχεις με εκείνα τα άτομα. Η σιωπή. Πως μπορείς να διαχειριστείς μια σιωπή; Φαντάζει δύσκολο. Ίσως βασανιστικό ή ακόμα και εμμονική. Και όμως υπάρχουν στιγμές που επικοινωνείς ακόμα και μ’ εκείνη. 

Και προφανώς μπορώ να στο αποδείξω. Θυμήσου πόσες φορές βρισκόσουν σε κάποιο μέρος γεμάτο κόσμο, ομιλίες, λέξεις γύρω από το κεφάλι σου, μα δεν σ’ άγγιζε τίποτα. Το μόνο που ήθελες ήταν να εξαφανιστείς. Ένιωθες άβολα και το πιο τραγικό από όλα, παρόλο που βρισκόσουν με τόσο κόσμο, ένιωθες μόνος. Τώρα θυμήσου εκείνες τις στιγμές που βρισκόσουν με τα δικά σου άτομα. Μπορεί να είναι και δύο ή τρία ή έστω ένα άτομο. Και όμως γύρω σου υπήρχε σιωπή. Δεν μιλούσατε. Κοιτούσατε τα κινητά σας η απλά απολαμβάνατε τη στιγμή με σιωπή. Τότε όμως ένιωθες γεμάτος. Ένιωθες ότι ήξερες που ανήκεις. Ήξερες ότι μέσα απ’ αυτή τη σιωπή το μόνο που χρειαζόσουν ήταν αυτά τα άτομα δίπλα σου. Ένιωθες ολοκληρωμένος. Σ’ ένα χώρο τόσο άδειο αλλά εσύ τόσο γεμάτος. Τα πιο ωραία πράγματα μέσα από αυτές τι στιγμές τα βρίσκεις και τα αντιλαμβάνεσαι. Εκεί που το μυαλό σταματάει, οι λέξεις βάζουν φρένο και η καρδιά χτυπάει στο ρυθμό των δικών σου ανθρώπων. Μια συμφωνία σιωπής τόσο ήρεμη μα τόσο έντονη. Η συμφωνία των δικών σου στιγμών. Εκείνων που αξίζουν όσο τίποτα άλλο.

Έτσι λοιπόν νιώθεις ότι υπάρχουν στιγμές που αυτή τη σιωπή την λατρεύεις περισσότερο από εκείνες τις λέξεις στοιχισμένες στον αέρα. Νιώθεις πως ακόμα και μ’ εκείνη μπορείς να χρωματίσεις κάθε σου στιγμή με τα πιο όμορφα χρώματα. Και το σημαντικότερο είναι ότι νιώθεις. Εκφράζεσαι με έναν τρόπο που δεν χρειάζεται καν να χρησιμοποιήσεις λέξεις. Επικοινωνείς και γνωρίζεις ότι πλέον έχεις εκείνα τ’ άτομα δίπλα σου που δεν χρειάζεται να αναλωθείς σε κουβέντες για να δείξεις τι αισθάνεσαι. Αυτούς λοιπόν τους ανθρώπους χρειάζεσαι να έχεις στη ζωή σου. Ανθρώπους που δεν φοβούνται να εκφραστούν με τη σιωπή τους. Ανθρώπους δίχως να στοιχίζουν λέξεις για μια ουσιώδη επικοινωνία. Ανθρώπους που μπορούν να σου δώσουν πράγματα ακόμα και με τη σιωπή τους. Ανθρώπους που μιλούν με τα μάτια και όχι με το στόμα. Γιατί εκεί βρίσκεται η κάβλα. Να λατρεύεις τη σιωπή και να λατρεύεις ακόμα περισσότερο εκείνους που την εκτιμούν και χάνονται μαζί σου.

uglytruth

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ