Κοιτάξου στον καθρέφτη και πες μου τι βλέπεις. Εγώ βλέπω εσένα και εμένα, την μητέρα σου και τον πατέρα σου. Την αδερφή μου και μια μέλισσα, ένα δέντρο και μια θάλασσα. Όλων των ειδών τα χρώματα και την ομορφιά όλου του κόσμου. Εσύ τι βλέπεις;
Σταμάτησες να βλέπεις χρώματα, βλέπεις μόνο ένα απολιθωμένο μουντό πρόσωπο. Πάντα ίδιο, ίδιο με την προηγούμενη και ίδιο με την επόμενη. Πως το αντέχεις;
Θυμήσου τότε. Τότε μωρέ που κοιταζόσουν κι έβλεπες όλο τον κόσμο. Ενέργεια, πάθος, δυο μάτια γεμάτα λάμψη. Τώρα αυτά τα μάτια έκλεισαν, δε βλέπεις. Κοιτάς αλλά δεν βλέπεις.
Χάθηκες στους δείκτες του ρολογιού και στην τεράστια οθόνη του κινητού σου. Έκλεισες τα μάτια σου και αφέθηκες μέσα τους.
Σε παρακαλώ άνοιξέ τα και θυμήσου. Θυμήσου τον αέρα που σε χτυπάει καθώς τρέχεις, θυμήσου τη μυρωδιά των λουλουδιών, την αλμύρα της θάλασσας να κολλάει στο δέρμα σου.
Μου λες ότι δε μπορείς να θυμηθείς και δε σε πιστεύω. Με λες τρελή για αυτά που σκέφτομαι και δε με νοιάζει. Ίσως έχεις δίκιο αλλά εγώ τα θυμάμαι. Τα νιώθω.
Τον ήλιο να καίει το πρόσωπό μου και τις σκέψεις μου να χάνονται μέσα σε εκατομμύρια αστέρια. Ξανακοιτάξου στον καθρέφτη και σπάσ' τον. Θρύψαλα κάν’ τον.Και νιώσε ελεύθερος.
μπλ μπλ
enfo
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.