Έχεις έναν δρόμο μπροστά σου και προσπαθείς να φτάσεις στο τέλος του. Εκεί, γνωρίζεις πολύ καλά ότι κρύβεται η ουσία σου, το νόημα σου, η ευτυχία σου. Προχωράς μα δεν φτάνεις ποτέ. Βηματίζεις όλο και πιο γρήγορα και τότε γίνεσαι όλο και πιο ανυπόμονος. Πάλι όμως δεν φτάνεις στο τέλος του. Αρχίζεις και τρέχεις γρήγορα, με όση δύναμη σου έχει απομείνει νομίζοντας πως έτσι θα φτάσει ακόμα πιο κοντά στο τέρμα, μα ο δρόμος βρίσκεται εκεί. Ατελείωτος.
Απελπίζεσαι, ώσπου φτάνει η στιγμή που μπροστά σου εμφανίζεται κάτι που αρχίζει να σου δίνει ελπίδες, αλλά σε μπερδεύει ταυτόχρονα. Πολλά μονοπάτια. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να διαλέξεις. Αρχίζεις και σκέφτεσαι. Κάνεις υποθέσεις πιο μονοπάτι είναι πιο κοντά στο τέρμα σου. Σπας το κεφάλι σου γνωρίζοντας ότι έχεις μία επιλογή και εχθρό σου τον χρόνο.
Τότε αρχίζεις και τρέχεις δίχως να σκέφτεσαι. Τρέχεις σε καθένα από τα μονοπάτια εκείνα, αναζητώντας το ένα και μοναδικό που θα σε οδηγήσει στο τέρμα σου. Κάθε φορά όμως απελπίζεσαι όλο και πιο πολύ γιατί κανένα από όσα πέρασες δεν οδηγεί στο επιθυμητό σου. Τα μονοπάτια εξαντλούνται και ο χρόνος τρέχει πιο γρήγορα απ’ ότι εσύ.
Φτάνεις στο τελευταίο μονοπάτι και εναποθέτεις όλες τις ελπίδες σου σ’ εκείνο. Τρέχεις με την λαχτάρα ότι η ευτυχία σου βρίσκεται στο τέλος του μα εκείνο δεν τελειώνει. Συγκρούεσαι με ένα ανεπιθύμητο αδιέξοδο. Πεισμώνεις και ψάχνεις τρόπους να σπάσεις αυτόν τον τοίχο μπροστά σου, μα τίποτα δεν σε βοηθάει. Δεν μπορείς να δημιουργήσεις ένα καινούριο μονοπάτι, συνεπώς ούτε και το τέρμα του. Ο χρόνος έχει τελειώσει και εσύ δεν έχεις καν ιδέα τι πήγε λάθος.
Κάπως έτσι γίνεται και με τις σχέσεις. Δεν μπορείς να εναποθέσεις τις ελπίδες σου σ’ έναν άνθρωπο προκειμένου να βρεις την ευτυχία σ’ εκείνον, ο οποίος δεν μπορεί να στην προσφέρει. Όσες φορές και αν προσπαθήσεις να βρεις τρόπους, πάντα θα φτάνεις στο σημείο εκείνο που δεν θα υπάρχει τίποτα, πέρα από αυτό το αδιέξοδο. Ψάχνεις την ευτυχία σε άτομα που δεν ανταποκρίνονται καν στις προϋποθέσεις σου. Βρίσκεις ανθρώπους που τα μονοπάτια τους είναι αδιέξοδα. Και όλο αυτό γιατί βιάζεσαι. Βιάζεσαι να φτάσεις στο τέρμα, αγνοώντας το ταξίδι. Βιάζεσαι να νιώσεις την ευτυχία, χωρίς να την έχεις ζήσει καν στις μικρές σου στιγμές.
Είναι αδύνατον να πεις ότι νιώθεις ευτυχισμένος χάνοντας όλη την ουσία των στιγμών σου, νομίζοντας ότι θα σε προλάβει ο χρόνος. Τον χρόνο δεν μπορείς να τον αγγίξεις καν. Εκείνος υπάρχει για να κυλάει. Εσύ υπάρχεις για να ζεις. Επικεντρώνεσαι στο τέρμα προσπερνώντας τη ζωή. Ο οργανισμός σου αντιδρά ανούσια και ουσιαστικά χάνεις όλη την διαδρομή προς την ευτυχία, νομίζοντας ότι αν την κατακτήσεις πιο γρήγορα θα είναι δική σου. Μα κάνεις λάθος. Εκείνη βρίσκεται στο τέρμα και σε περιμένει. Δεν χρειάζεται να βιαστείς. Όσο πιο αργά πας, τόσο καλύτερη εμπειρία ζωής θα έχεις εισπράξει.
Μην βασίζεται σ’ άχρηστα μονοπάτια όμως. Βρες ένα μονοπάτι και κάντο δικό σου. Άφησε τα ίχνη σου πάνω του και δείξε του την πορεία σου. Που ξέρεις, μπορεί εκείνο να κρύβει το τέρμα που επιθυμείς. Και αν όχι, μπορείς να δημιουργήσεις μια μικρή τρύπα στο τέρμα του και να δεις την ευτυχία σου εκεί.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.