Μια ζωή με «από όλα» παρακαλώ…

Είμαι ένα κράμα τόσο περίεργο από τότε που γεννήθηκα. Εναλλάσσω την ευτυχία και την δυστυχία με ταχύτατους ρυθμούς. Κι όμως συνέχεια προσπαθώ να μη χάνω την ανθρωπιά μου.

Προσπαθώ να διώξω από πάνω μου το πέπλο της προστασίας που θέλησαν να μου βάλουν για να με προστατεύσουν οι δικοί μου άνθρωποι.

Πιο αποφασισμένη ποια τα διέγραψα όλα. Ξέχασα δια παντός τις τραγωδίες που έζησα και επέλεξα τη δύσκολη δίοδο της γαλήνης. Άρχισα να μοιράζω απλόχερα χαμόγελα χαράς και ανάστασης. Πέταξα από πάνω μου τις αντιξοότητες, τις δυσκολίες και τα αποδέχτηκα όλα στην ζωή μου.

Χαμογέλαγα πλατιά ακόμα και όταν τους απαντούσα ότι «ξέρετε, σήμερα δεν είμαι πολύ καλά». Θα περάσει και αυτό λέω πάντα από μέσα μου, φυλάω αυτές τις λεξούλες σαν κόρη οφθαλμού, τόσα πέρασα θα προσπεράσω και αυτό.

Δε γίνεται αιωνία να ζω προστατευμένη και να φοβάμαι να μη λυγίσω. Θα λυγίσω μα έχω πλέον την δύναμη να σηκωθώ ξανά.

Αποφάσισα να γελάω ακόμα και με τα χάλια μου, γιατί δεν πρέπει όλοι να ασχολούνται μαζί μου. Θα αλλάξω επιλογές, θα χαμηλώσω τις προσδοκίες μου αν δω ότι δεν τα καταφέρνω και θα στοχεύσω όπως και όπου μπορώ. Μα θα γίνω καλά πάλι, αργά ή γρήγορα.


Ίσως πονέσω λίγο παραπάνω, αλλά αυτό που περνάω εγώ το έχουν περάσει πολλοί εκεί έξω, δεν διαφέρω εγώ, δεν είμαι κάτι αξιοσημείωτο και διαφορετικό.

Δε θα μείνω κάτω με ματωμένα γόνατα μια ζωή. Δε θα το επιτρέψω στον εαυτό μου, δε θα με γεράσουν, ούτε θα με σκοτώσουν οι φόβοι μου. Θα σηκωθώ πάνω, θα ετοιμαστώ και θα βγω έξω στην ζωή έτοιμη να ξαναλυγίσω, να πέσω κάτω και να σηκωθώ.

Άλλωστε ένα είναι σίγουρο, ότι μέχρι να φύγω από αυτήν την ζωή θα λυγίζω, θα πονάω, θα σηκώνομαι, θα χαίρομαι, θα πονάω και πάλι από την αρχή. Έτσι είναι η ζωή μας όμως γεμάτη ανατροπές.

Σηκώνομαι και φεύγω, να εκτεθώ στον κίνδυνο και στον φόβο μου, για να τους αντιμετωπίσω, να τους νικήσω και να τους προσπεράσω. Μόνο έτσι θα νιώσω άνθρωπος και ζωντανή.

Μαρύσα Παππά (2#x_2)

enfo

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ