Ντιόγκο Ντιάζ: Ο Πρώτος Ευρωπαίος που Έφτασε στην Μαδαγασκάρη

   Το μεσημέρι της 9ης Μαρτίου του 1500, ένας στόλος απαρτιζόμενος από δεκατρία πλοία και χίλιους πεντακόσιους άνδρες, αναχώρησε από την Λισσαβόνα με προορισμό την Ινδία.  Αυτός, ήταν ο Δεύτερος Πορτογαλικός Στόλος της Ινδίας με Ναύαρχο τον Πέντρο Άλβαρεζ Καμπράλ. Η κύρια αποστολή του ήταν η επιβολή των Πορτογάλων στις ακτές της Ινδίας και η καθιέρωση του θαλάσσιου εμπορικού δρόμου μεταξύ της Ινδίας και της Πορτογαλίας που είχε ανακαλύψει δύο χρόνια πριν, ο Βάσκο ντα Γκάμα. Κατά το ταξίδι αυτό, προέκυψε και η ανακάλυψη της Βραζιλίας η οποία μόνο τυχαία δεν ήταν καθώς ο στόλος αντί να πλεύσει από την Πορτογαλία νότια προς το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας, αρχικά, έπλευσε νοτιοδυτικά ώστε να επαληθεύσει τις πληροφορίες που είχαν φτάσει στην Λισσαβόνα για την ύπαρξη ανεξερεύνητων εδαφών στο Πορτογαλικό ημισφαίριο όπως το όριζε η Συνθήκη της Τορδεσίγιας. Μετά την ανακάλυψη της Βραζιλίας στις 22 Απριλίου του 1500, ένα πλοίο του στόλου επέστρεψε στην Λισσαβόνα για να ανακοινώσει το γεγονός και ο υπόλοιπος στόλος κατευθύνθηκε προς την Ινδία. Κατά την διέλευση του από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας, ο στόλος, έπεσε σε μία άγρια καταιγίδα με συνέπεια τέσσερα από τα πλοία του, να χαθούν. Σε ένα από τα πλοία αυτά, Πλοίαρχος ήταν ο Ντιόγκο Ντιάζ. 

   Ο Ντιόγκο Ντιάζ, ήταν αδελφός του Βαρθολομαίου Ντιάζ ο οποίος είχε ανακαλύψει το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας συμμετέχοντας και εκείνος σε αυτό το ταξίδι. Το 1497, συμμετείχε στο πρώτο ταξίδι προς την Ινδία ως γραμματέας του Βάσκο ντα Γκάμα, έχοντας τοποθετηθεί σε αυτήν την θέση κυρίως για την εμπειρία του από το ταξίδι του αδελφού του διατελώντας στην συνέχεια τον ρόλο του μεσολαβητή μεταξύ του Βάσκο ντα Γκάμα και του Βασιλιά της Καλικούτης. Η πολύτιμη εμπειρία του αυτή, του έδωσε την θέση του Πλοιάρχου σε ένα από τα πλοία του στόλου του Καμπράλ. Όταν τα πλοία ανακάλυψαν την Βραζιλία, οι πρώτοι Πορτογάλοι που αποβιβάστηκαν στην ακτή, βρέθηκαν απέναντι στους ιθαγενείς οι οποίοι τους κοιτούσαν αγριεμένοι. Ο Ντιάζ, ως ευχάριστος χαρακτήρας όπως έχει καταγραφεί, άρχισε να χορεύει υπό τον ήχο μιας γκάιντας, μετατρέποντας έτσι τις εχθρικές προθέσεις των ιθαγενών  σε φιλικές. 

   Έχοντας αφήσει πίσω τους τις ακτές της Βραζιλίας, τα πλοία έπεσαν σε μία από της άγριες καταιγίδες του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας. Εκεί, το πλοίο του Ντιάζ έχασε την επαφή του με τον υπόλοιπο στόλο. Έχοντας επιβιώσει από την καταιγίδα, ο Ντιάζ συνέχισε την πλεύση του προς την Ινδία αναζητώντας τα υπόλοιπα πλοία. Κατά την αναζήτηση του, στις 10 Αυγούστου του 1500, έγινε ο πρώτος ευρωπαίος που αντίκρισε το νησί της Μαδαγασκάρης, φτάνοντας στις Νότιες ακτές του νησιού. Λόγω του ότι εκείνη την ημέρα ήταν η γιορτή του Αγίου Λαυρεντίου, ο Ντιόγκο Ντιάζ ονόμασε το νησί Άγιο Λαυρέντιο. Το νησί αυτό όμως δεν ήταν τελείως άγνωστο στους Πορτογάλους. Ο Βασιλιάς της Πορτογαλίας, στο πλαίσιο του λεπτομερούς σχεδιασμού και της καλής οργάνωσης για το πρώτο ταξίδι προς την Ινδία είχε στείλει δύο Πορτογάλους κατασκόπους προς τις ανατολικές ακτές της Αφρικής για να συλλέξουν πολύτιμες πληροφορίες για την περιοχή ώστε ο στόλος του Βάσκο ντα Γκάμα, να είναι προετοιμασμένος κατά το καλύτερο δυνατόν. Ο ένας από αυτούς, ο Πέρο ντα Κοβιλιά, έμαθε πρώτος από τους Άραβες το 1490 για ένα μεγάλο νησί που βρίσκεται νοτιοδυτικά από τα Νησιά του Φεγγαριού (σημερινές Κομόρες) στο οποίο είχαν ήδη αναπτύξει εμπορικές δραστηριότητες από τον 10ο αιώνα. 

   O Ντιόγκο Ντιάζ, συνέχισε να πλέει κατά μήκος των ανατολικών ακτών της Μαδαγασκάρης, φτάνοντας στις βόρειες ακτές του νησιού. Από εκεί, συνέχισε να πλέει βόρεια αναζητώντας τα υπόλοιπα πλοία φτάνοντας στο Μογκαντίσου  της Σομαλίας. Αντί όμως στην συνέχεια να πλεύσει ανατολικά ώστε να βρει την Ινδία, συνέχισε να πλέει βόρεια, κατά μήκος των Σομαλικών ακτών, μπαίνοντας στον άγνωστο τότε για τους Πορτογάλους, Κόλπο του Άντεν. Όταν αντιλήφθηκε το λάθος του και γύρισε για να πλεύσε δυτικά, το πλοίο είχε εγκλωβιστεί στον κόλπο από τους μουσώνες που εκείνη την περίοδο έπνεαν αντίθετα. Ο Ντιάζ, για μήνες προσπαθούσε να απεγκλωβιστεί αλλά μάταια. Η εξάντληση του πληρώματος και των προμηθειών, τον ανάγκασαν να καταφύγει στις ακτές της σημερινής Ερυθραίας αναζητώντας τροφή.  Όταν τελικά ο άνεμος γύρισε, και το πλοίο μπορούσε πλέον να βγει από τον Κόλπο του Άντεν, ο Ντιάζ είχε απομείνει με μόλις έξι άνδρες από το πλήρωμα του καθώς οι υπόλοιποι είχαν πεθάνει από την εξάντληση και την πείνα. Με αυτούς τους έξι άνδρες, πήρε το πλοίο για να επιστρέψει στην Λισσαβόνα. 

   Τον Ιούνιο του 1501 τα τέσσερα πλοία που είχαν απομείνει από τον στόλο του Καμπράλ, κατά τον δρόμο της επιστροφής, είχαν φτάσει ήδη στις βορειοδυτικές ακτές της Αφρικής. Ο Καμπράλ, είχε δώσει εντολή στο ταχύτερο πλοίο του στόλου να αποσπαστεί από τα υπόλοιπα και να προπορευτεί ώστε να φτάσουν γρηγορότερα τα νέα στην Λισσαβόνα από το δεύτερο ταξίδι στην Ινδία. Πλοίαρχος του πλοίου αυτού, ήταν ο Νικολάου Κοέλιο. Όταν ο Κοέλιο περνούσε από τον Κόλπο του Ντακάρ, εντόπισε το πλοίο του Ντιάζ όπου τον βρήκε εξασθενημένο μαζί με τους συντρόφους του. Ο Ντιάζ, επέστρεψε μαζί με τον Κοέλιο στην Λισσαβόνα στις 23 Ιουνίου του 1501.

greatnavigators

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ