Η συνηθισμένη αντίληψή μας για τον Θεό είναι ότι είναι υπεράνθρωπος, άπειρος, πανταχού παρών, πάνσοφος και τα συναφή. Μέσα σ’ αυτή τη γενικότερη αντίληψη υπάρχουν πολλές διαφοροποιήσεις. Μερικοί θεωρούν τον Θεό ως προσωπικό ενώ άλλοι Τον βλέπουν σαν απρόσωπο. Η έμφαση που δίνεται σ’ αυτό το βιβλίο είναι ότι ανεξάρτητα από την αντίληψη που έχουμε για τον Θεό, αν αυτή δεν επηρεάζει την καθημερινή μας συμπεριφορά, αν η καθημερινή μας ζωή δεν εμπνέεται απ’ αυτήν και αν η αντίληψη αυτή δεν χαρακτηρίζεται ως οικουμενικά αναγκαία, τότε είναι άχρηστη.
Αν δεν γίνεται αντιληπτός ο Θεός με τέτοιο τρόπο που να μην μπορούμε να κάνουμε δίχως Εκείνον όσον αφορά την εκπλήρωση μιας έλλειψης, τις σχέσεις μας με άλλους ανθρώπους, την απόκτηση χρημάτων, τη μελέτη ενός βιβλίου, το να περάσουμε τις εξετάσεις, την εκπλήρωση των πιο μικρών ή των πιο μεγάλων καθηκόντων, τότε είναι σαφές ότι δεν έχουμε αισθανθεί την ύπαρξη οποιασδήποτε σχέσης ανάμεσα στον Θεό και τη ζωή.
Ο Θεός μπορεί να είναι απεριόριστος, πανταχού παρών, πάνσοφος, προσωπικός και ελεήμων, αλλά οι ιδιότητες αυτές δεν αρκούν για να μας ωθήσουν να προσπαθήσουμε να Τον γνωρίσουμε. Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς Αυτόν. Μπορεί να είναι απεριόριστος, πανταχού παρών και ούτω κάθε εξής, αλλά εμείς δεν έχουμε τη δυνατότητα της άμεσης και πρακτικής χρησιμοποίησης αυτών των ιδιοτήτων στην πολυάσχολη και πιεστική ζωή μας.
«Προσευχόμαστε στον Αιώνιο Ελεήμονα όταν βρισκόμαστε σε αδιέξοδο», όπως λέει το ρητό της Ανατολής. Διαφορετικά, φαίνεται ότι είμαστε μια χαρά και χωρίς Αυτόν στην καθημερινή μας ζωή.
Αυτές οι στερεότυπες ιδέες φαίνεται ότι είναι οι βαλβίδες ασφαλείας της εγκλωβισμένης ανθρώπινης σκέψης μας. Μπορούν να Τον εξηγήσουν, αλλά δεν μας ωθούν να Τον αναζητήσουμε. Στερούνται της δύναμης του κινήτρου. Δεν ΑΝΑΖΗΤΑΜΕ κατ’ ανάγκην τον Θεό όταν Τον αποκαλούμε άπειρο, πανταχού παρόντα, ελεήμονα και παντογνώστη. Οι ιδέες αυτές ικανοποιούν τη διάνοια αλλά δεν ανακουφίζουν την ψυχή. Δεν μας κάνουν να Τον θεωρούμε δικό μας – δεν είναι αρκετά οικείες. Τον τοποθετούν μακριά από τις καθημερινές έγνοιες του κόσμου.
Οι ιδέες αυτές δεν μας φαίνονται οικείες όταν βρισκόμαστε στον δρόμο, στο εργοστάσιο, πίσω από ένα ταμείο, ή σ’ ένα γραφείο. Όχι επειδή είμαστε στ’ αλήθεια νεκροί ως προς τον Θεό και τη θρησκεία, αλλά επειδή δεν έχουμε τη σωστή αντίληψή τους – μια αντίληψη η οποία μπορεί να συνυφαίνεται με τον ιστό της καθημερινής ζωής. Εκείνο που θα πρέπει να κατανοούμε όσον αφορά τον Θεό είναι η καθημερινή, η ανά πάσα στιγμή καθοδήγησή Του προς εμάς.
– Παραμαχάνσα Γιογκανάντα
(Από την «Επιστήμη της θρησκείας», ένα βιβλίο που, παρά τον τίτλο του, είναι περισσότερο «μαθηματικό» και όχι «θρησκευτικό» – ήταν η παρθενική ομιλία του Παραμαχάνσα Γιογκανάντα στην Αμερική – μην το χάσετε)
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.