Ο Προμηθέας μετά το 9600 πΧ – 3

δώ οφείλουμε μία διευκρίνηση, μιά που η αφήγηση δεν είναι γραμμική. Οι τρείς απόλυτοι δικτάτορες της Ατλαντίδας, κάποτε υπήρξαν κι αυτοί νέοι έφηβοι καί ρομαντικοί. Τότε, λοιπόν, ένα βράδυ τράβηξαν κλήρο, γιά να μοιράσουν τα μεγάλα προβλήματα της ζωής, που πάντα απασχολούσαν τον σκεπτόμενο άνθρωπο – ποιός θ’ ασχοληθεί με ποιό. Στον Προμηθέα έπεσε το να δημιουργεί ανθρώπους εξ αρχής, στον δεύτερον έπεσε το να ξαναφέρνει τη ζωή πίσω σ’ αυτούς που τη χάσανε (ν’ ανασταίνει πεθαμένους, δηλαδή), καί στον τρίτον έπεσε η αθανασία. (Θα μάθετε τα ονόματα των δύο άλλων αργότερα.)

Τα προβλήματα αυτά λύθηκαν μέχρι κάποιον βαθμό. Ο μεν Προμηθέας έδωσε λύση δύο φορές, αν καί τα δημιουργήματά του πόρρωι απείχαν (καί απέχουν) από τον εκ Θεού έμψυχο άνθρωπο. Ο δεύτερος έδωσε μερική λύση με τα ζόμπυ στην πρώτη γραμμή του στρατού των Ατλάντων, κι ο τρίτος πέτυχε την αθανασία μέσωι κλωνοποίησης καί μεταφοράς της προσωπικότητας στον κλώνο… πράγμα που πρωτοεφήρμοσαν στους εαυτούς τους.

Οι τρείς λεβέντες σαφώς ανταλλάξανε γνώσεις – κι ο καθένας καταλάβαινε απόλυτα τους άλλους δύο. Ωστόσο, η αρχική τους «στοχοποίηση» των μεγάλων προαιωνίων προβλημάτων του ανθρώπου ήταν αυτή, που μόλις έγραψα.

Λένε πως απάνω στη μάχη, αν πας να κρυφτείς σε κρατήρα οβίδας που μόλις έσκασε, δεν κινδυνεύεις. Είναι εξαιρετικά απίθανο μιά δεύτερη οβίδα να πέσει ακριβώς εκεί, όπου έπεσε η αμέσως προηγούμενη.

Ο Προμηθέας, λοιπόν, όταν έφυγε από το μυστικό του καταφύγιο στα ερημονήσια του Ατλαντικού, πήγε σε κρατήρα προηγούμενης οβίδας. Στην κυριολεξία!

δ1. Αυστραλία

Ιδανικός τόπος, γιά να ξεκινήσει τα πειράματά του. Απομονωμένη κι ακατοίκητη. Καί ήδη …«κρατήρας (αιθερικής) οβίδας»! Ο δε Προμηθέας δεν ήταν κανένα φοβισμένο ανθρωπάκι. Ποτέ δεν παραιτήθηκε από τα σχέδια παγκόσμιας κυριαρχίας, μαζί με τα δυό φιλαράκια του. Δύο; Όχι. Ο ένας σκοτώθηκε. Εξαερώθηκε από τα αιθερικά όπλα των Ελλήνων.

Ο Προμηθέας είχε μάθει την καταστροφή του στρατού της Ατλαντίδας, καθώς καί τον θάνατο του Οντουάρπα. (Άλλο αθάνατος, άλλο άτρωτος.) Ο δεύτερος της παρέας είχε ακολουθήσει το στράτευμα ως …υπεύθυνος τεράτων (γιά να τα ελέγχει – μιά που τά ‘φτιαξε), αλλά δεν είχε υπολογίσει (όπως κανείς, άλλως τε) πως οι Έλληνες θα κατέφευγαν στη χρήση των «απαγορευμένων» όπλων. Έτσι, κι αν ακόμη χρησιμοποιούσε το αποθηκευμένο γενετικό υλικό γιά ν’ «αναστήσει» τον φιλαράκο του, ο Προμηθέας γνώριζε καλά πως η προσωπικότητα του εκλιπόντος είχε χαθεί διά παντός. Ο τυχών κλώνος δεν θα ήταν ποτέ ξανά ο Οντουάρπα, ο παιδικός του φίλος. (Η προσωπικότητα έπρεπε να μεταφερθεί στον κλώνο, όσο ο Οντουάρπα βρισκόταν εν ζωήι.)

Παρένθεση: αν βάλετε στα ψαχτήρια τη λέξη «Oduarpa», θα σας παραπέμψει σ’ ένα μουσικό συγκρότημα (που του έχει αφιερώσει τουλάχιστον ένα μουσικό κομμάτι), τους «Αταραξία». Γιά τον ίδιον δεν θα βρήτε τίποτε. Οι δικές μου, πάλι, αρχικές πληροφορίες γιά την ύπαρξή του ήταν κάπως αφελείς, διότι σήμερα κάποιες «αδελφότητες» τον θυμούνται ως τον «μαύρο αρχιμάγο» της Ατλαντίδας. (Καί ναί, θυμούνται επίσης ότι έφτιαχνε ζόμπυ καί τέρατα.) Δεν ήταν μάγος, γενετικός βιολόγος με πολύ προχωρημένες έρευνες ήταν. Αλλά η προχωρημένη γνώση συχνά μας εκπλήσσει… δεν διαφέρει από μαγεία, θά ‘λεγα.

Η Αυστραλία είχε (κι έχει) ακόμη ένα πλεονέκτημα: στο έδαφός της βρίσκεται ένα από τα οκτώ (καί μάλιστα στεριανό) «υπερδιαστατικά σημεία» του πλανήτη μας. (Το της Αυστραλίας το δίνω εδώ, ανάμεσα σε μερικά ακόμη.) Τί το ήθελε αυτό, τώρα, ο Προμηθέας; Το χρειαζόταν, γιά να τραβάει αιθερική ενέργεια γιά το βιολογικό εργαστήριο που θα έστηνε.

Αν αναρωτιέστε, η Ατλαντίδα δεν έπεφτε επάνω σε τέτοιο σημείο, αλλά τα βιολογικά εργαστήρια των πρώτων ερευνών της παλιοπαρέας των τριών τραβούσαν αιθερική ενέργεια από αστερισμούς, με προσομοίωση του σχήματος. Βέβαια, υπάρχει μία διαφορά: τα «υπερδιαστατικά σημεία» τραβάνε αιθερική ενέργεια εξερχόμενη από την ίδια τη Γή. Αλλά, εν πάσει περιπτώσει, δεν έχει σημασία η προέλευση του αιθερικού πεδίου – όπως δεν έχει σημασία πού θα βρείς πρίζα, γιά να κάνεις τη δουλειά σου με κάποια ηλεκτρική συσκευή.

Εκεί, λοιπόν, ο κυρ-Προμηθέας εφήρμοσε τις ανακαλύψεις του – κι έφτιαξε ανθρώπους ( ; ). Ορίστε ένας:

Ακριβώς! Πρόκειται γιά τους Αμπορίτζινες, τους οποίους οι ανθρωπολόγοι δεν μπορούν να κατατάξουν στις ήδη υπάρχουσες ανθρώπινες φυλές. (Καί ορθώς, διότι δεν αποτελούν παρακλάδια κάποιας φυλής ανθρώπων.)

Γιατί, τώρα, Αυστραλία; Πώς Αυστραλία;

Διότι μας το λέει στα ίσα ο Αισχύλος, στον Προμηθέα Δεσμώτη (το δεύτερο μέρος της τριλογίας, το καί σήμερα γνωστό). Πρόσωπα του δράματος είναι ο Ωκεανός (ευνόητο το γιατί), το Κράτος, καί η Βία. Αυτά τα δύο τελευταία είναι μπηχτή του ποιητή γιά τη δικτατορική εξουσία του Προμηθέα, ο οποίος την εξήσκησε, αλλά αργότερα -λόγωι Συμπαντικού Νόμου- τη λούζεται. Το Κράτος, μάλιστα, ανοίγει τον διάλογο, λέγοντας πως: «- …Φτάσαμε σε τούτο το μακρυνό μέρος της Γής…» (Μακρυνό σε σχέση με την Ελλάδα, εννοείται.)

(Όλα τα αποσπάσματα από τον «Προμηθέα Δεσμώτη», από εδώ.)

Ο Αισχύλος ακόμη βάζει τον Προμηθέα να μιλάει γιά το τί διδασκαλία (…καλών τρόπων! ) έκανε στα δημιουργήματά του. Ανάμεσα στα οποία ηθικοπλαστικά του, όμως, υπάρχει κι ένα σημαντικώτατο φρασίδιο. Ιδού:

Έ, λοιπόν, οι μόνοι που μίλησαν περί της (πάλαι ποτέ) «εποχής του ονειρέματος» είναι ακριβώς οι Αμπορίτζινες!!! Πόσο πιό στα ίσα να το πή ο έρμος ο ποιητής, γιά να καταλάβουμε ποιούς εννοεί;

Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος, που διάφορες σέχτες σήμερα θυσιάζουν κόκκορα – ο οποίος κόκκορας συμβολίζει το (καί πνευματικό) ξύπνημα. Θέλουν να ξαναγυρίσουν πίσω, στη μακαριότητα της «εποχής του ονειρέματος», όπου δεν είχαν συνείδηση – επομένως, ούτε συνειδησιακά προβλήματα επιλογής του καλού καί του κακού. Ανεύθυνοι! (Αλλά καί σε ζωώδη κατάσταση.)

Εκείνο, όμως, που βγάζει μάτια (γιά όποιον έχει, εννοείται), είναι η Αισχυλική περιγραφή του τόπου τιμωρίας του Προμηθέα:

Έρημος τριγύρω από αγείτονα πάγο… Πάγος, εκ του πήγνυμι. Εμπήγω. Οι λέξεις πέφτουν κατακέφαλα στο σημαινόμενον.

Έρημος.

Αγείτων.

Πάγος.

Νάτος:

Ο βράχος του Άϋερ, άλλως Ουλούρου στη γλώσσα των Αμπορίτζινων. Αυτός ακριβώς ήταν ο τόπος τιμωρίας του Προμηθέα, καί όχι ο Καύκασος της Κασπίας. (Αν καί η τιμωρία του ήρθε αργότερα, όχι τότε που έφτιαχνε τους Αμπορίτζινες. Θα δούμε πότε καί πώς.)

Το Ουλούρου σήμερα είναι τόπος προσκυνήματος των ιθαγενών, αν κι απέχει κάπου 1500 χμ σε ευθεία γραμμή από το υπερδιαστατικό σημείο του βιολογικού εργαστηρίου. Τιμούν τον τόπο τιμωρίας του δημιουργού τους, πολύ απλά! Θα σας εξηγήσω, όμως, τη λέξη «πάγος», διότι σίγουρα αναρωτηθήκατε (εφ’ όσον πήγνυμι -> πάγος) ποιός έμπηξε τον βράχο αυτόν στο έδαφος.

Λοιπόν, θα σας αποκαλύψω ακόμη ένα μυστικό:

Γύρω στα τρία εκατομμύρια χρόνια πριν (καί κάτι ψιλά), όταν εξερράγη ο Φαέθων, κάποια κομμάτια του έπεσαν στη Γή. Διέσχισαν το μεταξύ των δύο πλανητών διάστημα, πυρακτώθηκαν στη γήϊνη ατμόσφαιρα, καί καρφώθηκαν στο έδαφος. (Μερικά, αρκετές δεκάδες μέτρα βαθειά.) Ένα απ’ αυτά είναι καί το Ουλούρου, το οποίο στην κυριολεξία «ενεπήγη» στη Γή. Αν δούμε τον χάρτη, θα διαπιστώσουμε πως αυτά σχημάτισαν περίπου μιά γεωδαιτική νοητή ευθεία στη Γή, σα χαστούκι από ένα διαστημικό τσουνάμι που έσκασε στον πλανήτη μας.

Ένα άλλο σημείο βρίσκεται στην Κάαβα της Μέκκας (τα υπολείμματα του μετεωρίτη, που προσκυνάνε τα μούσλιμζ), ακόμη ένα στα Ιεροσόλυμα, μερικά ακόμη στην Τήνο, κι ακόμη ένα στην Αθήνα. Κοντά στην Ακρόπολη. (Θά ‘πρεπε να κάνετε τη σύνδεση του Παναγίου Τάφου στα Ιερά Σόλυμα, με το μετόχι του ΠΤ βόρεια της Ακρόπολης…) Όχι κάτω απ’ την Ακρόπολη (ξέρετε, «υπόγειος Παρθενώνας» καί τα ρέστα), ούτε εκεί που βρίσκονται οι συναγωγές. Αλλού. Ευνόητο, όμως, είναι πως δεν θα σας πω δημοσίως.

Ακριβώς γιά τα κομμάτια αυτά του εκλιπόντος πλανήτη, γιά την κυριαρχία των εδαφών από πάνω τους, σήμερα γίνεται πόλεμος. Ένας πόλεμος παράλληλος μ’ αυτούς, που γίνονται γιά γεωπολιτικούς λόγους καί πετρέλαια. Αλλά εξ ίσου αδυσώπητος. Γι’ αυτό κι έσπευσαν οι ιουδαίοι να φτιάξουν σύναγκογκζ κάτω απ’ την Ακρόπολη, γι’αυτό κι εμείς έχουμε τον Πανάγιο Τάφο στα Ιερά Σόλυμα. Σχεδόν όλες οι «αδελφότητες» παγκοσμίως ξέρουν πολύ καλά περί τίνος πρόκειται… επικαλούνται απώτατη καταγωγή από Φαεθωνιανούς προγόνους – καί εμείς οι Έλληνες, καί «αυτοί». (Κι όποιος έφτασε πρώτος στο οικόπεδο, καταλαβαίνετε…)

Ο Προμηθέας, λοιπόν, με την τεχνική του «υπερδιαστατικού σημείου» θυμήθηκε όσα είχε κάνει καί στον Φαέθωνα… διότι ήταν από εκείνους, που κι εκεί βρήκαν το μυστικό της αθανασίας.

Πού το ξέρω αυτό το τελευταίο; Απλούστατα, επειδή καί στη σημερινή ενσάρκωσή του θυμάται.

(Καί που ξέρω πως θυμάται; διότι έχει εκφράσει δημόσιο λόγο, όπου εμμέσως πλην σαφέστατα δείχνει πως η μνήμη του δουλεύει μιά χαρά. Δεν θα τον καρφώσω δημοσίως, επειδή μιά βασανισμένη ψυχή έχει το δικαίωμα της μετάνοιας καί της ησυχίας – καί προς το παρόν έχει διαλέξει άσχετο επαγγελματικό δρόμο, παρά τις σπουδές του. Αλλά, αν δω πως ξαναρχίζει τα ίδια τα παλιά, θα τον σκίσω.)

δ2. Ο δημιουργημένος λαός

…Πριν αρκετά χρόνια, είχε ξεσπάσει η «νόσος των τρελλών αγελάδων» – επισήμως, η σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια. Όπου διάφοροι πονηροί κερδοσκόποι έδιναν σε αγελάδες τροφή με υπολείμματα ζωϊκής προελεύσεως, κόντρα στη φύση του ζώου, με αποτέλεσμα οι αγελάδες κυριολεκτικά να τρελλαίνονται. (Τα ίδια, βέβαια, είχε κάνει το πάλαι ποτέ ο βασιλιάς της Θράκης Διομήδης στ’ άλογά του, καταπώς λέει η Ιλιάδα.)

Τότε, σε κάποιο από τα εγχώρια τηλεοπτικά κανάλια είχε προβληθεί ένα ντοκυμανταίρ, που έδειχνε καθαρά πως απ’ αυτή την ασθένεια πάσχουν καί οι Αμπορίτζινες! Γιατί; Μά, διότι τρώνε τους πεθαμένους τους!!! (Συγκρατήστε το αυτό.) Καί μάλιστα, περισσότερο κινδυνεύουν οι γυναίκες καί τα παιδιά, διότι τρώνε τον κατιμά του πτώματος – ό,τι απομένει (εντόσθια κτλ). Ενώ τα καλά κοψίδια (μπούτια κτλ) τα τρώνε οι άντρες πολεμιστές της φυλής.

Η Αυστραλιανή κυβέρνηση με νόμο (το 1955) απαγόρευσε αυτές τις πρακτικές, αλλά (όπως καταλαβαίνετε) ο νόμος δεν μπορεί να σταματήσει όσα γίνονται στη ζούλα.

Εμάς, τώρα, δεν μας ενδιαφέρει ο δείκτης νοημοσύνης αυτής της φυλής, αλλά το πώς τρέφονται. Δείγμα ότι ο Προμηθέας σκέφτηκε (ως καλός βιοχημικός μηχανικός, που θέτει στόχους) την τροφική αυτάρκειά τους. Πρωτεϊνες νά ‘ναι, κι ό,τι νά ‘ναι! Δείγμα, επίσης, ότι εξ αρχής είχε σκοπό να σχεδιάσει πολεμικούς κλώνους.

Οι οποίοι πολεμικοί κλώνοι, τώρα, έχουν καί αξιοσημείωτες τηλεπαθητικές ικανότητες. (Άρα, στο πεδίο της μάχης σχηματίζουν ένα αυτόνομο καί -κατά το μάλλον, ή ήττον- ανεπηρέαστο δίκτυο…)

Κάποτε άλλοτε, σε άλλο (δραματοποιημένο) ντοκυμανταίρ γιά τις πρώτες μέρες των διαστημικών πτήσεων, πάλι από εγχώριο κανάλι, προβλήθηκε το εξής καταπληκτικό: Πήγαν, λέει, οι λευκοί να εγκαταστήσουν μιά -μεγάλου μεγέθους- δορυφορική κεραία μέσα στην Αυστραλιανή έρημο. Πέφτουν, λοιπόν, απάνω σε κάτι Αμπορίτζινες, που τους ρώτησαν τί πρόκειται να κάνουν.

Απάντησαν κάπως απλοϊκά οι λευκοί τεχνικοί, ότι πρόκειται γιά ένα τεράστιο αυτί, που ακούει ένα μεταλλικό πουλί, που πετάει ψηλά.

Τους ξαναρώτησαν οι Αμπορίτζινες, αν χρειάζεται αυτό το πουλί να το ακούνε, γιά να πετάξει.

Ξαναπάντησαν οι λευκοί, πως το «πουλί» πετάει από μόνο του μεν, πλην όμως καμιά φορά πέφτει παρακάτω (χωρίς να το θέλει), οπότε πρέπει ν’ ακούσουν αν διατρέχει κίνδυνο.

(Πράγματι, το γήϊνο βαρυτικό πεδίο παρουσιάζει κατά περιοχές κάποιες ανωμαλίες… οι οποίες μάλλον οφείλονται καί σε συμβολή του γήϊνου αιθερικού πεδίου. Αυτά ακόμη σήμερα τα ψάχνουν οι «λευκοί τεχνικοί», αλλά απάντηση δεν έχουν βρεί. Κι άμα τη βρουν, δεν θα την πουν. Στρατιωτική έρευνα γάρ, γιά τις τροχιές των διηπειρωτικών βλημάτων.)

Οι Αμπορίτζινες δεν είπαν τίποτε. Όμως άναψαν μιά φωτιά καί περίμεναν. Κάποια στιγμή, ένας τεχνικός (ακούγοντας το σήμα του διαστημοπλοίου) φώναξε: «- Νά ‘το, έρχεται! Κι άρχισε πάλι να πέφτει!» Εκείνη τη στιγμή, οι Αμπορίτζινες άρχισαν να μουρμουρίζουν όλοι μαζί, κι ο σαμάνος τους σηκώθηκε καί συνδαύλισε τη φωτιά, που πέταξε σπίθες ψηλά.

Τότε ακούστηκε ο πιλότος του διαστημόπλοιου, να μιλάει προς τους τεχνικούς της κεραίας – σχεδόν έντρομος: «- Μάγκες, τ’ είν’ αυτές οι σπίθες γύρω απ’ το διαστημόπλοιο; Μην ανησυχείτε, όμως, ξανακερδίσαμε ύψος!»

Ειλικρινά, δεν ξέρω τί να πω εδώ – αλλά καί δεν αμφισβητώ καθόλου την ειλικρίνεια της ιστορίας αυτής.

(Μόνο, παράκληση: μη με ρωτάτε λεπτομέρειες, ποιός τα πρόβαλε αυτά, πότε, κτλ κτλ, διότι δεν διαθέτω γραμματεία να τα σημειώνω λεπτομερώς γιά δική σας χρήση. Ό,τι κρατάει η μνήμη μου γράφω. Ρωτήστε καί ψάξτε παραπέρα, αν ενδιαφέρεστε σοβαρά.)

Τηλεπαθητικοί κι …ευκολοτάϊστοι, λοιπόν. Όμως, κάτι δεν πήγαινε καλά: οι Αμπορίτζινες δεν δείχνανε καμμία διάθεση γιά πολεμικές αντιπαραθέσεις. Καί, προφανώς, τις διαταγές του Προμηθέα τις γράφανε μεγαλοπρεπώς εκεί που δεν γράφει το μελάνι.

Όθεν, το πείραμα δημιουργίας στρατού έπρεπε να επαναληφθεί – αλλού. Καί λίγο διαφορετικά, ίσως. Συνεπώς, ο κυρ-Προμηθέας παράτησε την Αυστραλία καί τράβηξε γι’ άλλους τόπους. Πιό κοντά στην Ελλάδα.

Υστερόγραφο: Μή με ρωτήσετε πού ήξερε ο Αισχύλος την Αυστραλία. Θα σας απαντήσω: «- Εκεί που ήξερε ο Διογένης ο Κυνικός την Αμερική!». (Βλέπε διάλογο Διογένη καί Μ. Αλεξάνδρου.) Πανάρχαιες γνώσεις της μορφολογίας του πλανήτη μας, που τις είχε διατηρήσει το ιερατείο.

Υστερόγραφο δεύτερο, η «επιστημονική» εξήγηση γιά την προέλευση του «αγείτονος» Ουλούρου. Κάθεστε καλά; Προσδεθήτε καί μη καπνίζετε!

Όλη η Αυστραλία ήταν κάποτε «Ουλουροειδής», λέει, αλλά η διάβρωση (από βροχές κι αέρηδες) διέβρωσε όοοοολη την Αυστραλία, λέει, κι έμεινε το Ουλούρου μόνο του. Δυστυχώς, δεν μπόρεσα να ξαναβρώ την (ξένη) ιστοσελίδα μ’ αυτά τα διαμάντια.

Αλλά, είναι να μην ουρλιάζω με κάτι τέτοια; Είναι να κάθομαι ψύχραιμος;

Υστερόγραφο τρίτο, καί τελειώνουμε: ο Προμηθέας, κάπου στον στίχο 201 του «Δεσμώτη» καί εφεξής, παραδέχεται εμμέσως πως είναι πιστός του Κρόνου – κι όχι του Διός, με Τον οποίο έχει έριδα.

ergdhmerg

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ