Μια μικρή ιστορία θα σας πω, όχι για να το παίξω κάποιος, ούτε για να μου πείτε μπράβο, απλώς θέλω να σας δείξω το πρόσωπο του ανθρώπου, του παρτάκια, του ρουφιάνου και γενικά μιας συχνής διεφθαρμένης συμπεριφοράς που υπάρχει, μια μάστιγα που αδυνατώ να πιστέψω πως θα εξαφανιστεί.
Όταν εργαζόμουν σ’ ένα θίασο (για δυο χρόνια σχεδόν), η εργοδοσία αποφάσισε ό,τι πρέπει ν’ απολύσουν κάποιους συναδέλφους και χωρίς δεύτερη σκέψη σύνταξα ένα κείμενο με τίτλο «μανιφέστο» το οποίο έδωσα στους υπεύθυνους. Έτσι δεν απέλυσε η διοίκηση τα παιδιά. Τα οποία παιδιά, είχαν προταθεί γι’ απόλυση απο »συναδέλφους μας» οι οποίοι είχαν πάρει ανώτερη θέση με το καιρό. Που θέλω να καταλήξω; Πως ο άνθρωπος με το που πάρει μια καλύτερη καρέκλα αλλάζει, γίνεται βρώμικος και παύει πλέον ν’ αγωνίζεται για το σύνολο, παρά μόνο για τη πάρτη του και πατά επι πτωμάτων! Δεν τον ενδιαφέρει το άδικο, η αλήθεια, παρά μόνο το τομάρι του. Οπότε στη ζωή σου θα πρέπει να επιλέξεις ανάμεσα στο συμφέρον και την αδικία ή το δίκαιο και την αλληλεγγύη. Θα πρέπει να επιλέξεις ανάμεσα σε πολλές έννοιες, θα μπεις σε πολλά διλήμματα! Όπως μπήκα και γω, παίρνοντας κάθε ευθύνη στην πλάτη μου και έτοιμος ν’ αντιμετωπίσω κάθε κόστος! Και έτσι και έγινε. Δεν ανανεώθηκε η σύμβασή μου με το πρόσχημα πως άργησα να υπογράψω! Μ’ αρέσουν πολύ τ’ ανέκδοτα αλλά εδώ δεν θα γελάσω, δεν θα πω τίποτα, τουλάχιστον μου αρκεί πως πέτυχα το στόχο μου. Κάποιοι εργαζόμενοι δεν απολύθηκαν, παρέμειναν στην επιχείρηση και οι ρουφιάνοι συνάδελφοι έχασαν αρκετά προνόμια απο τις θέσεις που είχαν.
«Επιμύθιο»
Φίλες και φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι όλα έχουν ένα τίμημα. Όλα είναι θέμα επιλογής, συνήθως… Το τι θα επιλέξουμε, το ποιο είναι σωστό, δεν θα μας το μάθει καμία σχολή! Οι σπουδές δεν μαθαίνουν ηθική, δεν μαθαίνουν έννοιες (που είναι άγραφοι νόμοι για μένα) και οι επιλογές που κάνουμε χαράζουν όπως ένα ξυράφι το αποτέλεσμα ενος κοινωνικού συνόλου! Όταν το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων είναι παρτάκιδες, ρουφιάνοι, χωρίς τα μάτια της λογικής παρά μόνο στο βωμό του συμφέροντος (όλα), η κοινωνία αυτή δεν μπορεί να πάει μπροστά! Δεν μπορεί.
«30 αργύρια επι πτωμάτων» είναι ο τίτλος του αιώνιου κοινωνικού φαινομένου. Για 30 αργύρια θα πουλήσεις ακόμα και τη μάνα σου για να βολέψεις το (γ)κώλο σου! Ποιος σου είπε πως δεν πρέπει να το κάνεις; Η λαμογιά δεν ξεκινά απο τη βουλή, καταλήγει στη βουλή, καταλήγει στο πολιτικό σύστημα. Η αφετηρία είναι η ψυχή, ο χαρακτήρας της ανθρώπινης ύπαρξης. Όταν μπαίνεις στο ταξί κι ο ταρίφας σε κλέβει, όταν παίρνεις κρέας και ο κρεοπώλης σε κλέβει, όταν πας ν’ αγοράσεις κάτι και στου πουλάει ο πωλητής στη διπλάσια τιμή, το κλέψιμο λοιπόν είναι κοινωνικό, απο άνθρωπο σε άνθρωπο! Ένα μέρος του συνόλου δεν κατηγορεί το σύστημα επειδή είναι διεφθαρμένο, αλλά επειδή δεν μπορει να γευτεί και αυτό τον πλούτο της διαφθοράς. Το αιώνιο δίλλημα (ποσοστιαία) μεταβάλλει την κοινωνική ανάπτυξη ή ύφεση…
** Χάρης Βεραμόν **
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.