Ζωή ολοκληρωμένη, από τον Ζωρζ Μπατάιγ

13 αφορισμοί του Γάλλου διανοητή

1. Από την υπέρτατη γνώση στην άξεστη άγνοια, η διαφορά είναι μηδαμινή.
2. Ορισμός του ολοκληρωμένου ανθρώπου: ο άνθρωπος που η ζωή του είναι μια γιορτή «δίχως κίνητρο» και γιορτή με όλες τις έννοιες της λέξης – γέλιο, χορός, όργιο που δεν υποτάσσονται ποτέ, μια θυσία που χλευάζει σκοπούς και υλικούς και ηθικούς.
3. Στο διάβολο ο Θεός, οι βλασφημίες ή οι υπερβατικότητες! Το σύμπαν είναι ταπεινό: το γέλιο μου είναι η αθωότητά μου.
4. Μεθάω με το να μην επιθυμώ τίποτα και να μην είμαι εξασφαλισμένος. Δοκιμάζω μια αίσθηση ελευθερίας.
5. Ο ακόλαστος δεν έχει καμιά τύχη να αποκτήσει πρόσβαση στην κορυφή, παρά μόνο αν δεν έχει τέτοια πρόθεση.
6. Η κορυφή δεν είναι «αυτό που πρέπει να κατακτήσουμε». Ο ξεπεσμός «αυτό που πρέπει να εξαλείψουμε». Όπως και η κορυφή δεν είναι εντέλει παρά το απρόσιτο, ο ξεπεσμός είναι εξαρχής το αναπόφευκτο

Η «επικοινωνία» δεν μπορεί να λάβει χώρα από ένα πλήρες και άθικτο ον στο άλλο: θέλει όντα που διακυβεύουν μέσα τους το είναι, το θέτουν στο όριο του θανάτου, του μηδενός. Η ηθική κορυφή είναι μια στιγμή διακύβευσης, αιώρησης του όντος πέρα από τον εαυτό του, στο όριο του μηδενός.

Είναι αλήθεια πως κατά μία έννοια οι λυγμοί του ανθρώπου αφήνουν μια γεύση αιωνιότητας.

Η ερωτική μου μανία έχει μια τέτοια θέα προς το θάνατο, όπως ένα παράθυρο προς την αυλή. Το σύμπαν, συγκρινόμενο με το ερωμένο ον, μοιάζει φτωχό και κενό: δεν είναι στο «παιχνίδι», καθώς δεν είναι «φθαρτό».

Η σεξουαλική ηδονή έχει να κάνει με την ίδια την ουσία του μεγαλείου. Το ίδιο και η απελπισία.

Η υπεροψία είναι το ίδιο με την ταπεινοφροσύνη: είναι πάντα ψέμα.

Ο Θεός είναι πολύ χειρότερος από το Κακό. Είναι η αθωότητα του Κακού.

Τα όντα που τελούν την αναπαραγωγή και εκείνα που προέρχονται από αυτήν, είναι όντα ξεχωριστά το ένα από το άλλο, που διαχωρίζονται από μιαν άβυσσο, μια συναρπαστική ασυνέχεια. Ως άτομα, πεθαίνουμε μοναχικά μέσα σε μια ακατανόητη περιπέτεια, νοσταλγούμε ωστόσο τη χαμένη αλληλουχία.

«Το πεδίο του ερωτισμού είναι το πεδίο της βίας»

Το σύμπαν συγκρινόμενο με το ερωμένο ον, μοιάζει φτωχό και κενό: δεν είναι στο «παιχνίδι», καθώς δεν είναι «φθαρτό».



Ο Ζωρζ Μπατάιγ, πλήρες όνομα Georges Albert Maurice Victor Bataille, (10 Σεπτεμβρίου 1897 – 9 Ιουλίου 1962) ήταν γάλλος διανοητής και συγγραφέας. Ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, την ανθρωπολογία, τα οικονομικά την κοινωνιολογία και την ιστορία της τέχνης. Τα πιο χαρακτηριστικά του έργα είναι το «Η Ιστορία του Ματιού» και το δοκίμιο «Η Ιστορία του Ερωτισμού», εξαιτίας των οποίων θεωρείται ο Πάπας του Ερωτισμού. Επηρεασμένος από τον Νίτσε και τους σουρεαλιστές, θεωρείται από τους μεγάλους διανοητές του 20ου αιώνα.

skepseissofwn

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ