Αποσπάσματα από το Τετράδιο της Αλκυόνης Παπαδάκη

• Άπλωνα τα χέρια μου τις νύχτες και μάζευα αστέρια και φτερά, από αγριοπερίστερα, για να τα κρύβω στο μαξιλάρι σου και να γλυκαίνω τον ύπνο σου.
• Πάντα πηδάω από το τρένο λίγο πριν φτάσει στο σταθμό.
• Οι λίμνες.. Πρόσεξες ποτέ τις λίμνες; Δεν είναι σαν τις θάλασσες. Οι θάλασσες μιλούν. Τραγουδούν. Οι λίμνες ονειρεύονται..
• Κάθε φορά που πέφτει η βροχή πάνω στο τριαντάφυλλο θα σου στέλνω ένα φιλί να κρύβεις τ’ όνειρό σου.
• Έκλεινα την ψυχή μου στα κοχύλια και στα χάριζα, για να μαθαίνεις τα τραγούδια της θάλασσας.
• Τακ.. Τακ.. Τακ.. Μπάζει η στέγη της ψυχής μου. Δόξα τω Θεώ, δε χάλασα ακόμα.
• Πολύ απλά σε χρειάζομαι. Δε μπορώ να κουβαλήσω μόνη μου την Άνοιξη.
• Τα μονοπάτια του πάρκου ξέρουν τους δρόμους των λουλουδιών.
• Όταν χαλούσες τις φωλιές, δεν το ‘ξερες πως δε θα ξανάρθουν τα χελιδόνια;
• Κάνε λίγη γυμναστική στα δάχτυλά σου. Μην τ’ αφήνεις να γίνονται ραμολί. Κάποτε, μπορεί να χρειαστεί να δώσεις μια γροθιά στο τραπέζι. Ποτέ δεν είναι αργά.
• Εστόλισα το τοπίο της μοναξιάς σου μ’ ένα κυκλάμινο. Δεν έκανα τίποτα το σπουδαίο για να μ’ ευχαριστείς.
• Ούτ’ ένα μνημείο, που να πάρει και να σηκώσει.. Ούτ’ ένα μνημείο δε στήθηκε ποτέ πουθενά, που να λέει: Σ’ αυτόν που είχε την αντοχή να ταΐζει τα όρνια με την ψυχή του, με το μάταιο όνειρο, πως κάποτε θα τα εξημερώσει.
• Με τη λογική δεν εξηγούνται τα παράλογα. Όταν πάρουν φωτιά τα ρούχα σου, το πρώτο που κάνεις είναι να τα πετάξεις. Δε σκέφτεσαι βέβαια, πώς και από πού ξεκίνησε η φωτιά.
• Αν μπορούσα λέει.. Να σου θυμίσω λίγο τη μυρωδιά της βροχής.
• Την είδα μια μέρα να κρατά στην αγκαλιά της ένα ολοκόκκινο μεταξωτό φουλάρι. Θέλω να το χαρίσω μονολογούσε. Θέλω να το χαρίσω και δε βρίσκω κανένα να του ταιριάζει.
• Θε μου, δεν είναι μικρά αυτά που κατάφερα. Κράτησα τη φωτιά μου αναμμένη μέσα στη βροχή. Θυμώμουνα πάντα το άρωμα της πασχαλιάς, όταν πορευόμουνα στον υπόνομο.
• Ευτυχώς, σου λέω, που έμαθα μερικά χρήσιμα πραματάκια. Να μαζεύω, ας πούμε, πολύχρωμα χαρτάκια και να βάζω ουρές στα όνειρά μου.
• Γιατί φοβάσαι τόσο το Χειμώνα; Αφού σου χάρισα ένα ρούχο να σκεπάσεις την ψυχή σου. Ένα παραμύθι να νανουρίζεσαι κι ένα χαμόγελο για να ονειρεύεσαι την Άνοιξη..

sciencearchives + mariekotro

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ