1. Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - ΘΕΪΚΕΣ ΕΝΣΑΡΚΩΣΕΙΣ: ΟΙ ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Από το δίτομο  έργο «Η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού» (ερμηνεία της Καινής Διαθήκης από τον Παραμαχάνσα Γιογκανάντα)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΘΕΪΚΕΣ ΕΝΣΑΡΚΩΣΕΙΣ: ΟΙ ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

«Πατέρα, συγχώρησέ τους, γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν».

Μ’ αυτά τα λόγια ο Ιησούς έθεσε την υπογραφή του σε μια μοναδική ζωή που τον ενθρόνισε ανά τους αιώνες στο ιερό κάθε ευλαβικής καρδιάς ως την ενσάρκωση της γεμάτης αγάπη συμπόνιας του Θεού. Ο Καλός Ποιμένας των ψυχών άνοιξε την αγκαλιά του σε όλους, χωρίς να απορρίπτει κανέναν, και με οικουμενική αγάπη έπεισε τον κόσμο να τον ακολουθήσει στο μονοπάτι της λύτρωσης μέσα από το παράδειγμά του της θυσίας, της απάρνησης, της συγχώρεσης, της αγάπης για τους φίλους και της ίδιας αγάπης για τους εχθρούς, και πάνω απ’ όλα της υπέρτατης αγάπης για τον Θεό. Ως μικρό μωρό στη φάτνη της Βηθλεέμ, καθώς και ως ο σωτήρας που γιάτρεψε τους αρρώστους και ανέστησε τους νεκρούς και απέθεσε το βάλσαμο της αγάπης στις πληγές των λαθών, ο Χριστός μέσα στον Ιησού έζησε μεταξύ των ανθρώπων ως ένας απ’ αυτούς, ώστε κι αυτοί να μάθουν να ζουν σαν θεοί.

Για τους απλούς θνητούς, το να ανταπεξέλθουν σε μια ζωή με άλυτα και μη δυνάμενα να λυθούν μυστήρια μέσα σ’ ένα ανεξιχνίαστο σύμπαν, δημιουργημένο από την παντοδυναμία του Θεού, από την πάνσοφη ουσία της πανταχού παρουσίας Του, θα ήταν πράγματι μια δοκιμασία την οποία δεν θα μπορούσαν να υπερνικήσουν αν δεν υπήρχαν οι θεϊκοί απεσταλμένοι που έρχονται στη γη για να μιλήσουν με τη φωνή και την εξουσία του Θεού για την καθοδήγηση του ανθρώπου.

Αιώνες πριν, σε αρχαίες, πιο εξελιγμένες εποχές στην Ινδία, οι σοφοί διατύπωσαν με σαφήνεια την εκδήλωση της Θεϊκής Φιλανθρωπίας, του «Θεού μαζί μας», στη μορφή θεϊκών ενσαρκώσεων, αβατάρ – του Θεού που ενσαρκώνεται στη γη μέσα σε φωτισμένα όντα. Το αιώνιο, πανταχού παρόν, αμετάβλητο Πνεύμα δεν έχει ούτε σωματική ούτε ουράνια μορφή που να καλείται Θεός. Ούτε ως ο Κύριος Θεός Δημιουργός πλάθει μια μορφή με την οποία ευδοκεί να διαμείνει ανάμεσα στα πλάσματά Του. Κάνει γνωστό τον Εαυτό Του μέσα από τη θεϊκή φύση άξιων φορέων. 

Πολλές είναι οι φωνές που έχουν μεσολαβήσει μεταξύ Θεού και ανθρώπου, οι κάντα αβατάρ, ψυχές που έχουν γνώση Θεού και στους οποίους είναι μερικώς ενσαρκωμένος. Πιο λίγοι είναι οι πούρνα αβατάρ, απελευθερωμένα όντα που είναι ολοκληρωτικά ένα με τον Θεό. Η επιστροφή τους στη γη γίνεται για να εκπληρώσουν μια εντεταλμένη από τον Θεό αποστολή. 

Ο Κύριος στην ιερή ινδουιστική Βίβλο, την Μπάγκαβαντ Γκίτα, δηλώνει:

«Όποτε η αρετή παρακμάζει και η φαυλότητα κυριαρχεί, ενσαρκώνομαι ως Αβατάρ. Σε ορατή μορφή, εμφανίζομαι από εποχή σε εποχή για να προστατέψω τους ενάρετους και να καταστρέψω τη φαυλότητα για να εδραιώσω πάλι τη δικαιοσύνη» (IV:7-8). Η ίδια ένδοξη άπειρη συνειδητότητα του Θεού, η Οικουμενική κατά Χριστόν Συνειδητότητα, η Κουτάστα Τσαϊτάνια, εκδηλώνεται με οικειότητα στην ατομικότητα μιας φωτισμένης ψυχής, στην οποία έχει δοθεί η θεία χάρη μιας διακεκριμένης προσωπικότητας και μιας θεϊκής φύσης, κατάλληλων για την εποχή και τον σκοπό της ενσάρκωσης.

Χωρίς αυτή τη μεσολάβηση της αγάπης του Θεού που έρχεται στη γη με το παράδειγμα, το μήνυμα και το καθοδηγητικό χέρι των αβατάρ Του, θα ήταν σχεδόν αδύνατο για την ανθρωπότητα που ψάχνει στα τυφλά να βρει το μονοπάτι προς το βασίλειο του Θεού μέσα στο σκοτεινό μίασμα της εγκόσμιας αυταπάτης, της συμπαντικής ουσίας της ανθρώπινης φυσικής κατοικίας στη γη. Για να μην χαθούν για πάντα τα αδαή παιδιά Του μέσα στους απατηλούς λαβυρίνθους της δημιουργίας, ο Κύριος έρχεται ξανά και ξανά με τη μορφή θεϊκά φωτισμένων προφητών για να φωτίσει τον δρόμο. Η δόξα του Χριστού με τη μορφή του Ιησού κατέστησε ορατό το Αόρατο Φως που οδηγεί στον Θεό.

Επειδή οι περιοδικές επανεμφανίσεις των θεϊκών ενσαρκώσεων αποτελούν μέρος του δημιουργικού θεατρικού έργου του Θεού, σημάδια μιας τέτοιας γέννησης είναι αποτυπωμένα στο Μεγάλο Θεϊκό Σχέδιο.

Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗς ΘΕΪΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΗΡΘΕ ΝΑ ΕΚΠΛΗΡΩΣΕΙ

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης

Οι σοφοί, μέσω της αφυπνισμένης διαίσθησης της ψυχής τους, μπορούν να διαβάσουν τις ουράνιες επιγραφές, κι αν είναι σύμφωνο με το θέλημα του Θεού ένα τέτοιο μελλοντικό γεγονός να γίνει γνωστό, το προφητεύουν με ξεκάθαρες ή συγκαλυμμένες αποκαλύψεις. Αυτός είναι ένας από τους πολλούς τρόπους με τους οποίους ο Θεός διαβεβαιώνει τα παιδιά Του ότι είναι ενήμερος της ανάγκης τους να είναι παρών ανάμεσά τους. Για τον μελλοντικό ερχομό του Κυρίου Ιησού, αρκετές αναφορές από την Παλαιά Διαθήκη μνημονεύονται από ευσεβείς Χριστιανούς και βιβλικούς λογίους. Από τον προφήτη Ησαΐα:

«Ο Ίδιος ο Κύριος θα σας δώσει σημάδι. Ιδού, μια παρθένα θα συλλάβει και θα γεννήσει γιο, και το όνομά του θα αποκληθεί Εμμανουήλ» (Ζ:14) («Το οποίο μεθερμηνευόμενο είναι ο “Θεός μαζί μας”», κατά Ματθαίο Α:23).
Ο δούλος μου θα ενεργήσει με σοφία. Θα υψωθεί και θα δοξασθεί και θα ανεβεί πάρα πολύ ψηλά. […] Έτσι θα ραντίσει πολλά έθνη (ΝΒ:13, 15).
Όλοι εμείς παραστρατίσαμε σαν πρόβατα. Ο καθένας στράφηκε στον δρόμο του. Και ο Κύριος έθεσε πάνω του την ανομία όλων μας. […] Στην ταπείνωση καταδικάστηκε άδικα […] του αφαιρούν από τη γη τη ζωή του. Λόγω των ανομιών του λαού Μου παρέδωσε την ψυχή του στον θάνατο. […] Βάσταξε τις αμαρτίες πολλών και μεσολάβησε υπέρ των ανόμων (ΝΓ:6, 8, 12).

Η θεϊκή μεσολάβηση για τον μετριασμό του συμπαντικού νόμου της αιτίας και του αποτελέσματος, από τον οποίο ο άνθρωπος υποφέρει εξαιτίας των λαθών του, βρισκόταν στην καρδιά της αποστολής της αγάπης την οποία ήρθε να εκπληρώσει ο Ιησούς. Ο Μωυσής έφερε τον νόμο από τον Θεό στους ανθρώπους, δίνοντας έμφαση στη φρικτή δικαιοσύνη η οποία επέρχεται από τη σκόπιμη αγνόηση των κανόνων. Ο Ιησούς ήρθε για να δείξει τη συγχώρεση και τη συμπόνια του Θεού, του Οποίου η αγάπη είναι ένα καταφύγιο ακόμα και από τον σκληρό νόμο. 

Αντίστοιχα, του Ιησού προηγήθηκε ο Γκαουτάμα Βούδας, ο «Φωτισμένος», του οποίου η ενσάρκωση υπενθύμισε σε μια επιλήσμονα γενιά το Ντάρμα Τσάκρα, τον ασταμάτητα περιστρεφόμενο τροχό του κάρμα – τις πράξεις που εκτελεί ο ίδιος ο άνθρωπος και τα επακόλουθά τους, που καθιστούν τον άνθρωπο, κι όχι έναν Συμπαντικό Δικτάτορα, υπεύθυνο για την τωρινή κατάστασή του. Ο Βούδας κατέστησε πάλι ζωντανή τη στείρα θεολογία και τις μηχανικές ιεροτελεστίες στις οποίες είχε περιπέσει η αρχαία βεδική θρησκεία της Ινδίας μετά το πέρασμά της από μια ανώτερη εποχή, κατά την οποία ο Μπάγκαβαν Κρίσνα, ο πιο αγαπημένος από τους αβατάρ της Ινδίας, κήρυξε τον δρόμο της θεϊκής αγάπης και της συνειδητοποίησης του Θεού μέσω της εφαρμογής της υπέρτατης πνευματικής επιστήμης της γιόγκα, της ένωσης με τον Θεό.

«Μεγαλύτερη αγάπη απ’ αυτήν δεν έχει κανείς, το να δώσει κάποιος τη ζωή του για τους φίλους του». Τέτοια ήταν η εξαιρετική αποστολή που επωμίσθηκε ο Ιησούς. Η μεσολάβηση των στενά οικείων με τον Θεό ψυχών αποτελεί το ανακουφιστικό ελιξίριο που παρέχει σ’ έναν αποδυναμωμένο θνητό την απαραίτητη δύναμη να σηκωθεί και να υπερνικήσει τις δυνάμεις του συμπαντικού νόμου τις οποίες ο ίδιος έχει εγείρει εναντίον του λόγω ανυπάκουης συμπεριφοράς. Ο μεσολαβητής συμπαραστέκεται στον πιστό, προσφέροντάς του την αναγκαία άμυνα με τη μορφή αδιαπέραστης σοφίας, και μερικές φορές εκτρέποντας προς τον εαυτό του ένα μέρος των ολέθριων δεινών που ο πιστός θα χρειαζόταν να υποστεί.

Ο Ιησούς ήρθε σε μια σκοτεινή εποχή που ήταν πολύ λίγο ικανή να τον εκτιμήσει. Το μήνυμά του όμως της αγάπης του Θεού και η μεσολάβησή του για λογαριασμό της βασανισμένης ανθρωπότητας δεν ήταν μόνο για εκείνη την εποχή, αλλά και για όλους τους αιώνες που θα ακολουθούσαν – ότι ο Θεός βρίσκεται δίπλα στον άνθρωπο στις πιο σκοτεινές στιγμές του, όπως και στους φωτισμένους καιρούς. Υπενθύμισε σ’ έναν κόσμο που φοβόταν τον Δημιουργό του ως έναν Θεό που καταδικάζει τον άνθρωπο οργισμένα ότι παρόλο που «Ο Θεός είναι Πνεύμα: και εκείνοι που Τον προσκυνούν πρέπει να Τον προσκυνούν στο πνεύμα και στην αλήθεια» (Κατά Ιωάννη Δ:24), το Απόλυτο είναι επίσης ένας προσωπικός Θεός στον Οποίο μπορεί κάποιος να καταφύγει με προσευχή και ο Οποίος ανταποκρίνεται ως ένας στοργικός Ουράνιος Πατέρας.

Για να κατανοηθεί η μεγαλοσύνη μιας θεϊκής ενσάρκωσης, είναι αναγκαίο να κατανοηθεί η πηγή και η φύση της συνειδητότητας που είναι ενσαρκωμένη στον αβατάρ. Ο Ιησούς μίλησε γι’ αυτή τη συνειδητότητα όταν διακήρυξε: «Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα» (κατά Ιωάννη Ι:30) και: «Εγώ είμαι μέσα στον Πατέρα και ο Πατέρας είναι μέσα μου» (κατά Ιωάννη ΙΔ:11). Εκείνοι που ενώνουν τη συνειδητότητά τους με τον Θεό γνωρίζουν και την υπερβατική και την εγγενή φύση του Πνεύματος – τη μοναδικότητα της πάντα υπάρχουσας, πάντα συνειδητής, πάντα ανανεούμενης Μακαριότητας του Αδημιούργητου Απόλυτου, και τις μυριάδες εκδηλώσεις της Ύπαρξής Του σαν τις άπειρες μορφές με τις οποίες εκδηλώνεται ποικιλότροπα μέσα στο πανόραμα της δημιουργίας.

Η επιστημονική εξέλιξη της συμπαντικής δημιουργίας από τον Δημιουργό Κύριο περιγράφεται συνοπτικά, με απόκρυφη ορολογία, στο βιβλίο της Γένεσης στην Παλαιά Διαθήκη. Στην Καινή Διαθήκη, τα εναρκτήρια εδάφια του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου μπορούν ορθά να αποκληθούν Γένεση κατά τον Άγιο Ιωάννη. Και οι δύο αυτές βαθύτατες βιβλικές αφηγήσεις, όταν κατανοηθούν με σαφήνεια μέσω διαισθητικής αντίληψης, αντιστοιχούν επακριβώς με την πνευματική κοσμολογία που διακηρύχθηκε στις Γραφές της Ινδίας όπως αυτές μεταλαμπαδεύτηκαν από τους θεϊκά φωτισμένους ρίσι της που γνώριζαν τον Θεό κατά τη διάρκεια της Χρυσής Εποχής της.

Ο Άγιος Ιωάννης ήταν ίσως ο ανώτερος από τους μαθητές του Ιησού. Όπως ο δάσκαλος στο σχολείο βρίσκει ανάμεσα στους μαθητές του κάποιον του οποίου η ανώτερη αντίληψη τον κατατάσσει πρώτο στην τάξη, ενώ οι υπόλοιποι κατατάσσονται σε χαμηλότερες βαθμίδες, έτσι και ανάμεσα στους μαθητές του Ιησού υπήρχαν διαφορετικοί βαθμοί ικανότητας να εκτιμήσουν και να απορροφήσουν το βάθος και το εύρος των διδασκαλιών του Χριστού. Οι μαρτυρίες που άφησε ο Άγιος Ιωάννης ανάμεσα στα διάφορα βιβλία της Καινής Διαθήκης μαρτυρούν τον ύψιστο βαθμό θεϊκής συνειδητοποίησης, φανερώνοντας τις βαθιές εσωτερικές αλήθειες που βιώθηκαν από τον Ιησού και μεταβιβάστηκαν στον Ιωάννη. Όχι μόνο στο Ευαγγέλιό του, αλλά και στις επιστολές του και ειδικά στις βαθιές μεταφυσικές εμπειρίες που περιγράφονται με συμβολικό τρόπο στο Βιβλίο της Αποκάλυψης, ο Ιωάννης παρουσιάζει τις αλήθειες που διδάχτηκε από τον Ιησού από τη σκοπιά της εσωτερικής διαισθητικής συνειδητοποίησης. Στα λόγια του Ιωάννη βρίσκουμε ακρίβεια· γι’ αυτό το Ευαγγέλιό του, αν και τελευταίο στα τέσσερα της Καινής Διαθήκης, θα πρέπει να θεωρείται πρώτο όταν αναζητείται το αληθινό νόημα της ζωής και των διδασκαλιών του Ιησού.

Συνεχίζεται...

2. Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - ΕΤΣΙ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ – ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο «ΛΟΓΟΣ»?

Joanna SrfGreece

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ