Τελικά υπάρχω ή απλά ζω; εξομολόγηση ενός εφήβου

Σήμερα ανέβασα μία καινούργια εικόνα στο προφίλ μου και –να!- συγκέντρωσε τον τεράστιο αριθμό των 100 likes(!) και μέσα σε λίγη ώρα. Ένοιωσα σημαντικός, με προσέχουν, με αγαπούν, μου γράφουν όμορφα σχόλια με πολύχρωμες καρδούλες, αποθεώνουν την όμορφιά μου, είμαι τόσο σπουδαίος και τόσο σημαντικός.

Με ένα κουμπάκι στον υπολόγιστή μου μεταφέρομαι αυτόματα στα πιο όμορφα, παράξενα ,εξωτικά μέρη του κόσμου, όλα αυτά τα μέρη που η φαντασία μου ονειρευόταν να πάει. Και μπορώ να μεταφερθώ  τώρα από ένα κουμπάκι, μαγικά! Μπορώ να με κάνω check in στα πιο πολύχρωμα μέρη , να γράψω με ποιους είμαι, αν πίνω ή δε πίνω καφέ, να ανεβάσω φωτογραφίες με τα πιο τρελά μου ταξίδια και ξενύχτια και να παίρνω συνεχώς όλο και πιο πολλά like! Όχι και τίποτα άλλο, να μη δείξω σε όλους την τέλεια και άψογη ζωή μου, την αψεγάδιαστη ομορφιά μου, το αμόρε μου, την χωρίς ψεγάδια προσωπικότητά μου;

Έχω καλύψει, ως έφηβος, όλες τις ανασφάλειες, τις φοβίες ,τη μoναξιά μου, κάνω φίλους με ένα κουμπάκι μόνο. Και μου αρέσει αυτό. Μπορώ να μπλοκάρω και να απορρίψω ανθρώπους με ένα κουμπάκι και μου αρέσει. Δεν έχω πια την αίσθηση ευθύνης απέναντι σε ένα ανθρώπινο πρόσωπο, ότι δε μου γουστάρει ,δε μου κάνει το μπλοκάρω και είμαι μια χαρά. Πού να κάθομαι να εξηγώ, να συζητώ, να μιλάω, έχω το μπλοκάρισμα και σβήνω τα πάντα!

Είμαι πίσω από την οθόνη μου και είμαι ευτυχισμένος. Γιατί ,μαγικά(!), με ένα πιο φιλοσοφημένο status , με μία εξυπνάδα, με ένα έξυπνο χωρατό , μεταμορφώνομαι αμέσως σε διδάκτορα πανεπιστημίου, νοιώθω την ύπαρξή μου να έχει υπόσταση και ουσία. Και οι άλλοι με θαυμάζουν, με αποδέχονται! Και αυτό μου αρέσει!!

Μου αρέσει ο όμορφος και ολίγον ψεύτικος κόσμος του διαδικτύου. Γιατί μου δίνει τη δυνατότητα να φτιάξω τη δική μου προσωπικότητα, τη δική μου ομορφιά , να ξεφορτώνομαι αυτά και αυτούς που δε θέλω, να κρατάω μόνο αυτά που μου αρέσουν, να προβάλλω την τέλεια και ευτυχισμένη μου ζωή ,να κόβω και να ράβω την ευτυχία μου όπως και όσο θέλω. Όλα αυτά που δεν μπορώ να αποφύγω, να έχω, να νοιώσω στην πραγματική  μου ζωή, όλα τα βιώνω εκεί με ένα κουμπάκι. Αγαπώ, μισώ, μπλοκάρω και ξεμπλοκάρω, σβήνω και γράφω  δημιουργώ και χαλάω φιλίες, βρίσκω σχέση και χωρίζω κιόλας, μπορώ να κάνω τα πάντα!!!

Το αγαπώ το διαδίκτυο ,όλα αυτά που γράφω και ολίγον επικρίνω τα πράττω και ο ίδιος. Και ,ναι, δεν έχω θέμα να παραδεχτώ ότι προβάλλω κι εγώ τη ζωή μου σε δημόσια θέα και είναι και δικαίωμά μου αναφαίρετο. Απλώς αναρωτιέμαι μερικές φορές γιατί όλο αυτό το ξεμπρόστιασμα; Για να πείσω τους άλλους ότι περνάω καλά, για να δείξω τις πολυτελείς διακοπές και εξόδους μου, για να τονίζω διαρκώς τον τόσο ασήμαντο στα σημαντικά εαυτό μου, να εξυψώνω το εγώ μου;

Δεν ξέρω, ως απλός έφηβος αναρωτιέμαι και ρωτώ τον εαυτό μου.. Και τώρα, συγχωρέστε με, πρέπει να σκεφτώ και να γράψω το επόμενο status μου, φιλιά!!!

Αρθρογράφος: Μαρία Σκαμπαρδώνη

e-psychology

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ