
Όταν οι Τιτάνες και οι Θεοί βρίσκονται σε πλήρη πύκνωση, αφήνοντας την αιθερική μορφή τους, στις φλέβες της Ρέας, του Ουρανού και όλων των άλλων δεν ρέει, προσέξτε δεν γράφω έρεε, αίμα, αλλά μία άλλη γαλάζια ουσία γνωστή σαν ιχώρ. Όπως λέει και ο Όμηρος (Ιλιάς Ε, 339 – 342) αναφερόμενος στον τραυματισμό της Αφροδίτης: «έτρεχε το άμβροτο αίμα της θεάς, ο ιχώρ, γιατί αυτοί δεν τρώνε άρτο ούτε πίνουν οίνο, για αυτό και δεν έχουν αίμα και είναι αθάνατοι». Εντύπωση προκαλεί η λέξη «άμβροτο» (μη φαγώσιμο) με την οποία χαρακτηρίζει ο Όμηρος τον ιχώρα, πράγμα που υποδεικνύει την διαφορετική ποιότητα του ιχώρος από το αίμα, το οποίο αποτελεί έδεσμα εξαιτίας των ουσιών του που είναι απαραίτητο για τις ενσαρκώσεις των άυλων οντοτήτων.
Για αυτό τον λόγο και οι σημερινοί «αγαθοί ποιμένες» των ανθρώπων, λέγονται γαλαζοαίματοι, αν και στην πραγματικότητα δεν είναι όλοι τόσο αγαθοί, ούτε τόσο… άνθρωποι. Στην συνέχεια θα δούμε ότι το αίμα αρχίζει και φαίνεται στην ιστορία μας πολύ αργότερα, όταν οι Θεοί θα αρχίσουν να σμίγουν με τους γήινους. Και αυτό το ανθρώπινο αίμα, τόσο εκείνα τα χρόνια όσο και σήμερα, αποτελεί ένα πρώτης τάξεως έδεσμα για ορισμένα πλάσματα που δεν κυκλοφορούν τόσο πολύ την ημέρα, αλλά στην ουσία κινούν τα νήματα μιας Ανθρωπότητας τόσο κοιμισμένης και αποχαυνωμένης, που δεν καταλαβαίνει ότι αποτελεί προϊόν… εκτροφής.
© 2007, Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος
Απόσπασμα από το βιβλίο “Η Αδελφότητα του Παγωνιού”.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.