Όταν επικρατεί η άγνοια, η ιδιοτέλεια, ο πόλεμος και η δυστυχία, ο Υπέρτατος Κύριος εκδηλώνεται μέσα από Δασκάλους που, μέσα από πολλές ενσαρκώσεις, είχαν γήινες εμπειρίες ως μερικώς ή πλήρως απελευθερωμένα όντα. Μπορεί να εμφανίζονται στη γη ως μικροί άγιοι ή ως μεγάλοι Δάσκαλοι, ανάλογα με το βαθμό της συνειδητοποίησής τους, για να γίνουν ζωντανά παραδείγματα αρετής και να εμπνεύσουν πνευματικούς αναζητητές να καταστρέψουν την εσωτερική και εξωτερική φαυλότητά τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο το Πνεύμα εμφανίζεται μέσω πολλών απελευθερωμένων και μερικώς απελευθερωμένων ψυχών, λάμποντας περισσότερο ή λιγότερο μέσω του διάφορων βαθμών ασκότιστου –καθαρού ή μερικώς καθαρού– ψυχισμού εξαγνισμένων με τη γιόγκα όντων. Τα θεϊκά όντα που δεν είναι ακόμα πλήρως απελευθερωμένα, ή που έρχονται στη γη για να βοηθήσουν στη λύτρωση των ψυχών αλλά δεν έχουν εμφανή εγκόσμια αποστολή, ονομάζονται κάντα αβατάρ (μερικώς απελευθερωμένες ενσαρκώσεις).
(Αβατάρ σημαίνει «Θεϊκή Ενσάρκωση», από το σανσκριτικό αβατάρα, από τις ρίζες «αβα», δηλαδή «κάτω», και «τρι», δηλαδή «περνώ». Αυτός που πετυχαίνει την ένωση με το Πνεύμα και μετά επιστρέφει στη γη για να βοηθήσει την ανθρωπότητα λέγεται αβατάρ).
Όποτε όμως το φάντασμα της αχρειότητας παρελαύνει στη γη χωρίς να έχει εξορκιστεί, σε κάθε τέτοια εποχή ο Θεός ενσαρκώνει έναν σωτήρα (στη μορφή ενός πλήρως απελευθερωμένου όντος) για να αναστήσει την αρετή που φθίνει, να προστατεύσει τους πνευματικούς ανθρώπους, να βοηθήσει να απομακρυνθούν τα φαύλα ρεύματα και να καταστρέψει τις φαύλες προδιαθέσεις των αχρείων. Τέτοιες εκδηλώσεις λέγονται πούρνα αβατάρ (πλήρως απελευθερωμένες ενσαρκώσεις).
Όπως κάθε κύμα, αν ήταν συνειδητό, θα ένιωθε τον ωκεανό κάτω απ’ αυτό, έτσι και κάθε απελευθερωμένο ον νιώθει ολόκληρη τη Θάλασσα του Πνεύματος πίσω από την αντίληψή του. Όπως ο ωκεανός φαίνεται κατά ένα τμήμα του και μετά σε μεγαλύτερο τμήμα και τελικά στην απεραντοσύνη του καθώς κάποιος τον βλέπει πρώτα από την ακτή και μετά από ένα αεροπλάνο, έτσι και οι άγιοι με διάφορες διαισθητικές δυνάμεις έχουν μικρότερες ή μεγαλύτερες συνειδητοποιήσεις του Πνεύματος. Οι πλήρως απελευθερωμένες ψυχές όμως, όπως ο Κρίσνα, ο Ιησούς Χριστός, ο Μπάμπατζι, ο Λαχίρι Μαχασάγια, ο Σρι Γιουκτέσβαρτζι και πολλοί άλλοι, είναι οι ίδιοι πλήρεις εκδηλώσεις του Θεού. Ένας πραγματικός «γιος του Θεού» είναι μια αληθινή εικόνα του πανταχού παρόντος Πνεύματος.
Αν κάποιος είναι ειλικρινής στην αναζήτησή του της Αλήθειας, ο Θεός τον βοηθά να βρει ένα βιβλίο ή έναν δάσκαλο για να τον εμπνεύσει και να τον ενθαρρύνει. Όταν ο αναζητητής είναι βαθιά γεμάτος ζήλο, τότε ο Θεός του στέλνει έναν γκουρού. Ο γκουρού είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει τον Θεό και έχει θεϊκά οριστεί απ’ Αυτόν να πάρει τον αναζητητή ως μαθητή του και να τον οδηγήσει από το σκοτάδι της άγνοιας στο φως της σοφίας. Ο Θεός διδάσκει τον πιστό μέσω της καθαρής αντίληψης του γκουρού.
Στην Ινδία δεν επιζητούμε πνευματική καθοδήγηση από κάποιον μόνο γιατί έχει ένα πτυχίο στη θεολογία, ούτε αναζητάμε εκείνους που απλώς και μόνον έχουν μελετήσει τις Γραφές χωρίς να έχουν παράλληλα βιώσει τις αλήθειες τους. Πνευματικά γραμμόφωνα που απλώς απαγγέλλουν την αλήθεια δε μας εντυπωσιάζουν. Έχουμε διδαχτεί να αναγνωρίζουμε τη διαφορά μεταξύ μιας θεολογικής διάλεξης ενός ανθρώπου και του τρόπου ζωής του. Πρέπει να αποδεικνύει πως έχει βιώσει αυτά που έχει μάθει.
Μια απερίγραπτη γαλήνη άνθιζε μέσα μου όταν η ματιά του Δασκάλου έπεφτε πάνω μου. Ήμουν διαποτισμένος με το άρωμά του που έμοιαζε να αναδίδεται από έναν λωτό του απείρου. Το να είμαι μαζί του, ακόμα και χωρίς να ανταλλάσσουμε ούτε μία κουβέντα για μέρες, ήταν μια εμπειρία που άλλαξε όλο μου το είναι. Αν κάποιο αόρατο εμπόδιο εμφανιζόταν στο μονοπάτι της αυτοσυγκέντρωσής μου, διαλογιζόμουν στα πόδια του γκουρού μου. Εκεί αντιλαμβανόμουν εύκολα και τις πιο δυσδιάκριτες καταστάσεις. Τέτοιες αντιλήψεις μού διέφευγαν με ΥΠΟΔΕΕΣΤΕΡΟΥΣ δασκάλους. [Υπάρχουν λοιπόν και κατώτεροι δάσκαλοι, ο ίδιος το λέει, το λέει και ο Χριστος, δείτε ανάρτηση 2]
Ο Δάσκαλος ήταν ένας ζωντανός ναός του Θεού, του οποίου οι μυστικές πόρτες ήταν ανοιχτές σε όλους τους μαθητές μέσω της αφοσίωσης. Αν και γεννήθηκε θνητός σαν όλους τους άλλους, ο Σρι Γιουκτέσβαρ κατάφερε να ταυτιστεί πλήρως με τον Άρχοντα του χρόνου και του χώρου. Ο Δάσκαλος δεν έβρισκε κανένα ανυπέρβλητο εμπόδιο στη συγχώνευση του ανθρώπινου με το Θείο. Με τον καιρό κατάλαβα ότι δεν υπάρχει τέτοιο φράγμα, εκτός από την πνευματική απροθυμία του ανθρώπου να μπει στην περιπέτεια της αναζήτησης.
– Παραμαχάνσα Γιογκανάντα
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.