Το αηδόνι

Piercarlo Abate - Pixabay.com

Έχεις μιλήσει ποτέ σου με παιδιά;
Όχι βιαστικά χωρίς να τ' ακούς, να θεωρείς πως ο χρόνος ομιλίας τους ισοδυναμεί με το δικό σου χρονικό περιθώριο για να συντάξεις στο μυαλό σου την επόμενη φράση που θα τους πεις.
Έχεις καθίσει στο πάτωμα μαζί τους, να παίξεις με τα παιχνίδια τους;
Να φτιάξετε όμορφες ιστορίες με δράκους και πριγκίπισσες;
Με ιππότες δυνατούς με μεγάλα σπαθιά;
Έχεις μετρήσει τα αστέρια του ουρανού με συντροφιά μια παιδική φωνούλα;

Αλήθεια τώρα έχεις τολμήσει να κολυμπήσεις στα πιο βαθιά νερά μιας παιδικής ψυχής;
Να κρυφοκοιτάξεις μέσα στα όνειρά τους και να θαυμάσεις την επιμονή τους στο να καταφέρουν κάτι καινούργιο το ίδιο καλά με σένα που το κάνεις για χρόνια;

Καθισμένη σε μια παραλία ανάμεσα σε πολλά παιδάκια παρατηρώ το τρόπο που παίζουν με την άμμο! Χτίζουν κάστρα και φράγματα, τα στολίζουν με κοχύλια και γίνονται ευτυχισμένα κάθε φορά που βρίσκουν μια γυαλόπετρα. (Ουσιαστικά είναι ένα κομμάτι γυαλί που έχει λειάνει η θάλασσα από μπουκάλι μπύρας, αλλά στα δικά τους μάτια θα είναι πάντα μια γυαλόπετρα την οποία θα κρατούν σφιχτά με τα μικρά τους δαχτυλάκια και θα την πάνε στο σπίτι τους.)

Ακούω τις φωνές τους σκόρπιες, μπλέκονται ανάμεσα στις σπουδαίες κουβέντες των μεγάλων. Οι μεγάλοι  μιλούν για το πολιτικό τσίρκο της Τουρκίας κι εκείνα, εκείνα σκάβουν την άμμο και μιλάνε για ζώα. Χελώνες, δράκοι (ναι ναι για τα παιδιά οι δράκοι είναι ζώα), καμηλοπάρδαλη, λιοντάρια, σκυλάκια μικρά και μεγάλα...

Μιλάνε για δελφίνια και τα ζηλεύουν λέει γιατί κολυμπούν όλη μέρα στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας, κι εγώ τα ζηλεύω τα δελφίνια το ομολογώ.
Κάποια στιγμή ο πιο μικρός της παρέας, φοράει ένα μαγιό αρκετά μεγαλύτερο από το κανονικό του νούμερο κι ένα καπελάκι κόκκινο, με κατακόκκινα λοιπόν μάγουλα και φανερά κουρασμένος από την διαδικασία του χτισίματος λέει όλο νάζι «Γιατί ρε σεις τα αηδόνια δεν τα ζηλεύετε;»


Παύση για μερικά λεπτά και έπειτα τρανταχτά γέλια.
Αρχίζουν τώρα τα μεγαλύτερα να τον κοροϊδεύουν, μάλιστα ένας του λέει με ειρωνεία «τα αηδόνια ρε μικρέ είναι κακάσχημα» και φυσικά συνεχίζονται τα γέλια.
Ο μικρός χωρίς να παρεξηγηθεί και φυσικά χωρίς να σταματήσει λεπτό να χτίζει το κάστρο του, με απόλυτη ηρεμία και σταθερή φωνή απαντάει «εντάξει μπορεί όντως να είναι άσχημα μέχρι να τ'ακούσεις να κελαηδούν, γιατί όταν αρχίσουν να τραγουδάνε ξεχνάς αυτό που βλέπεις και κάνεις ταξίδια μακρινά. Αυτή είναι η δουλειά τους μάλλον, να μας θυμίζουν πως μέσα σε κάτι άσχημο υπάρχει πάντα κάτι όμορφο.»

Δεν έχω ακούσει κάτι πιο αληθινό από αυτά που είπε ο μικρός χτίστης, ούτε ένα μέτρο ύψος δεν έχει και όμως τοποθετήθηκε με ακρίβεια και υποστήριξε την απόφαση του να θαυμάζει λιγάκι πιο πολύ τα αηδόνια από όλα τα άλλα ζωάκια.
Κοιτάζω τη θάλασσα και ηχούν ακόμα τα λόγια του στο κεφάλι του...
Ακούω και πάλι τους μεγάλους να συζητούν για την Τουρκία, την οικονομική κρίση, την ανεργία, τα λεφτά που ποτέ δεν φτάνουν και σκέφτομαι πως βρήκα τι είναι αυτό που χάσαμε από τότε που ήμασταν παιδιά και σκάβαμε τις αμμουδιές τα καλοκαίρια.

Ξεχάσαμε να παρατηρούμε τη φύση, πιστέψαμε πως τα έχουμε όλα δει, πιστέψαμε πως για όλα έχουμε σχηματίσει την σωστή άποψη...
Κλείσαμε τα μάτια με λίγα λόγια και στρέψαμε το βλέμμα μας σε όλα εκείνα που μας αφήνουν μια θλίψη...

Τα καλοκαίρια όμως δεν είναι για να μιλάμε για την πολιτική στην παραλία, ούτε για να γκρινιάζουμε για όσα δεν μπορούμε να κάνουμε...
Τα καλοκαίρια είναι για να κοιτάζουμε τη φύση, να παρατηρούμε όλα τα όμορφα και τα άσχημα της και εκεί 'ναι, εκεί στα άσχημα και στα δύσκολα να βρίσκουμε την ομορφιά που κρύβεται...
Σαν το αηδόνι!
Σαν το άσχημο αυτό πτηνό που μας χαρίζει τις πιο όμορφες μελωδίες!!!

Δεν ξέρω αν μας φτάνουν τα χρήματα για να κάνουμε όσα επιθυμούμε θα αρχίσω όμως από εδώ και πέρα να μετρώ αν μας φτάνουν τα συναισθήματα!
Απολαύστε το καλοκαίρι, χορτάστε τη θάλασσα και την αλμύρα της και αν βρεθείτε σε καμιά παραλία που παίζουν παιδάκια κάντε ησυχία για να ακούσετε τις σκέψεις τους...
Έχουν και τα παιδιά να μας πουν πολλά, περισσότερα ίσως από αυτά που τους λέμε εμείς οι μεγάλοι!

enfo

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ