Είναι προσβολή για τον Εαυτό σας να γεννιέστε, να ζείτε και να πεθαίνετε χωρίς να γνωρίζετε την απάντηση στο μυστήριο του λόγου για τον οποίο, πρώτα απ’ όλα, έχετε σταλεί εδώ σαν άνθρωποι. Όταν ξεχνάτε τον Θεό, χάνετε όλον τον σκοπό της ύπαρξης. Μάθετε να νιώθετε τον Θεό και να Τον απολαμβάνετε. Κάντε το συνήθεια και θα δείτε με τον καιρό πόσα πολλά θα έχετε κερδίσει. Η απόκτηση υλικών αγαθών και η ευημερία δεν είναι εξασφάλιση κατά της θλίψης. Θα έρθει μια μέρα κατά την οποία θα νιώθετε απόλυτα αβοήθητοι, τίποτε άλλο από ένα πιόνι της μοίρας. Και τότε θα συνειδητοποιήσετε πως μόνον ο Θεός είναι ο παράδεισος της σιγουριάς σας. Δεν θέλει να επιβάλει τον Εαυτό Του σε κανέναν. Πρέπει να πάρετε την πρωτοβουλία να Τον αναζητήσετε μέσω της δικής σας διακαούς επιθυμίας, προτιμώντας Αυτόν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Όπως ο κύκνος μπορεί να κολυμπήσει σε λασπωμένα νερά χωρίς τα φτερά του να λερώνονται, έτσι θα έπρεπε κι εσείς να ζείτε σ’ αυτόν τον κόσμο. Αν προστατεύσετε τον νου σας με την ασπίδα της μη-προσκόλλησης, τότε οι υλικές επιθυμίες δεν μπορούν να κολλήσουν πάνω σας.
Η δροσοσταλίδα που διαχωρίζεται από τη λίμνη κι επιπλέει απομονωμένη πάνω σ’ ένα φύλλο λωτού θα εξατμιστεί εκτός κι αν γυρίσει στη λίμνη. Έτσι, πριν η ζωή εξατμιστεί σε υλικές επιθυμίες, καλύτερα γλιστρήστε στη συνειδητότητα του Θεού. Τότε η δροσοσταλίδα της ζωής δεν θα χρειαστεί να υποστεί τον θάνατο αλλά θα γίνει αιώνια. Η γέννηση είναι διαχωρισμός από το Άπειρο. Ο θάνατος δεν είναι το τέλος της ζωής αλλά η μετάβαση σ’ ένα ανώτερο επίπεδο. Η ελευθερία από τη γέννηση και τον θάνατο είναι επιστροφή στον Θεό. Η δροσοσταλίδα ανήκει στη θάλασσα. Χωριστά από τη θάλασσα είναι ευάλωτη στον ήλιο και τον άνεμο και τα άλλα στοιχεία της φύσης. Όμως, όταν αυτή η σταγόνα γυρνά στην πηγή της, γίνεται δυνατή αφού βρίσκεται σε ενότητα με τη θάλασσα. Έτσι είναι και με τη ζωή σας. Ενωμένοι με τον Θεό γίνεστε αθάνατοι.
Όσο είμαστε ακόμα διαχωρισμένοι από την Αιώνια Θάλασσα, ο σκοπός μας θα έπρεπε να είναι να εκδηλώνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο την ουσιαστική θεϊκή μας αθανασία. Πάνω στο φύλλο της υλικής ευτυχίας η δροσοσταλίδα της ζωής πρέπει να παραμείνει ανέγγιχτη και αμόλυντη μέχρι να γλιστρήσει στην απεραντοσύνη της παρουσίας του Θεού.
Πρέπει να σκεφτόμαστε, να διαλογιζόμαστε, να διαβεβαιώνουμε τον εαυτό μας, να πιστεύουμε και να συνειδητοποιούμε καθημερινά ότι είμαστε γιοι του Θεού – και να συμπεριφερόμαστε αναλόγως! Αυτή η συνειδητοποίηση μπορεί να πάρει χρόνο, αλλά πρέπει να αρχίσουμε με τη σωστή μέθοδο και όχι να παίζουμε με τις πιθανότητες, ακολουθώντας την αντιεπιστημονική επαιτεία των προσευχών και, συνεπώς, να μας διακατέχει η δυσπιστία, οι αμφιβολίες ή οι αυταπάτες της δεισιδαιμονίας. Μόνον όταν το εγώ, που κοιμάται, αρχίσει να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του, όχι ως σώμα, αλλά ως μια ελεύθερη ψυχή ή ως παιδί του Θεού, που κατοικεί μέσα στο σώμα και λειτουργεί μέσα απ’ αυτό, μπορεί δικαιωματικά και νόμιμα να απαιτήσει τα θεϊκά του δικαιώματα.
– Παραμαχάνσα Γιογκανάντα
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.