Η πίστη θέλει, ενώ η αγάπη έχει

Η πίστη κλονίζεται, η πίστη ταλαντεύεται μεταξύ του υπάρχω και δεν υπάρχω. Η πίστη πάντα βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι.

Η αγάπη αντίθετα υπάρχει χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς να ζητάει τίποτε, χωρίς να περιμένει τίποτε.

Γιατί η αγάπη είναι μία ενέργεια που ενεργεί από τον εαυτό της για τον εαυτό της.

Ενώ η πίστη ενεργεί από τους άλλους για τους άλλους και πάντα θα ζητά αποδείξεις.

Πάντα αγαπάς κάτι που δεν το ξέρεις, μέσα από το νιώθω σου. Όπως είναι το παιδί σου, το οποίο το αγαπάς πριν ακόμη το δεις. Όπως είναι ο σύντροφος που μέσα από το νιώθω σου τον αγαπάς και τον έλκεις για να τον γνωρίζεις. Όπως είναι ένα σου όνειρο μέσα από το νιώθω σου το αγαπάς χωρίς να το ξέρεις.

Αγαπάς το αόρατο, αγαπάς αυτό που δεν βλέπεις.

Ενώ η πίστη θέλει να δει, θέλει να αγγίξει.

Η πίστη θέλει, ενώ η αγάπη έχει.

Άρα η Αγάπη είναι αυτή που αξίζει στον Θεό ο οποίος είναι πάντα μαζί μας, είτε τον βλέπουμε, είτε όχι. Και αυτό μας είπε Εκείνος. Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτό και να αγαπήσεις τον Θεό σου με όλη σου την καρδιά, όλη σου την διάνοια και όλη σου την ψυχή.

Έτσι όταν φτάσουμε να αγαπήσουμε στον Θεό, τότε η Πίστη μας γίνεται σαν βράχος ακλόνητος. Όπως ακριβώς κι Εκείνος εμάς μας αγαπά και πιστεύει σε μας. Και η Αγάπη Του και η Πίστη Του σε μας, κάθε δευτερόλεπτο είναι καινούργια φρέσκια. Για να αγαπήσουμε όμως τον Θεό, χρειάζεται να αγαπήσουμε εμάς. Όχι τον εγωισμό μας, αλλά την ουσιαστική πηγή μας. Εκείνη την πηγή που μας ανοίγει τα μάτια της καρδιάς μας και μας οδηγεί σε απόσταση από όλες τις κτητικές αντωνυμίες, τις οποίες τις βιώνουμε ως κατάσταση. Και εξ’ αιτίας τους υποφέρουμε.

Δωροθέα 

Αναδημοσίευση από zefira21

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ