Η Απόλαυση – Μαγεία της κασέτας

Από τον Ορέστη Πέτικο

Μια φορά και έναν καιρό, υπήρχε ένα μικρόπραγματάκι φτιαγμένο απόπλαστικό που έκρυβε μέσα του μουσικές. Το πραγματάκι αυτό ήταν γνωστό στον κόσμο ως κασέτα.

Τι θυμήθηκα τώρα ε;!

Κασέτα. Η μαγική αυτή ανακάλυψη  της αθώας εποχής, πλέον αποτελεί μια όμορφη ιστορία αφήγησης  στις  νέες γενιές και  όπως  είναι φυσικό  προκαλεί τον γέλωτα, καθώς πλέον υπάρχει η ευκολία του CD, τουi-pod και του USB…… Ναι και  όμως  με μια απλή κίνηση στον υπολογιστή που ονομάζεται ‘’αντιγραφή – επικόλληση’’ και συνδέοντας το USB στο αμάξι σου, στο εξελιγμένο CD-player σου ή σε άλλον υπολογιστή μπορείς να ακούσεις μουσική!

Αυτό που δεν ξέρατε μέχρι τώρα τεχνολογικά προοδευτικά εξελιγμένα όντα είναι από πού προέρχεστε…

Αρκετά με  τις σύγχρονες ανακαλύψεις. Πάμε πίσω στην αθωότητα για λίγο να θυμηθούμε ωραίες εποχές!

Η κασέτα λοιπόν, έκανε την εμφάνιση  της στις  αρχές της δεκαετίας του 60. Πήρε τη θέση της στα δισκοπωλεία της γειτονιάς και έγινε το νέο μέσο αναπαραγωγής ηχητικών ντοκουμέντων. Τι ήταν όμως η κασέτα; Πως λειτουργούσε;

Πρώτα από όλα για να ακούσεις μια κασέτα θα έπρεπε να είσαι κάτοχος ραδιοκασετόφωνου ή Walkman (φοβερή ανακάλυψη, θα έρθω σε λίγο σε αυτό).

 

Η κασέτα ήταν πλαστικής κατασκευής περικλείοντας μαγνητικές ταινίες εγγραφής του ηχητικού υλικού, άνοιγες το  επίσης  πλαστικό κουτάκι προστασίας, τοποθετούσες την κασέτα στο ραδιοκασετόφωνο και πατώντας το play άκουγες την μουσική σου. Αν ήθελες ναακούσεις ένα συγκεκριμένο τραγούδι γύριζες προς  τα εμπρός ή  προς  τα πίσω την κασέτα με τα κουμπιά forward ήrewindαντίστοιχα.

Υπήρχαν δυο μορφές εγγραφής κασέτας. Η αντιγραφή μιας κασέτας σε άλλη ή ενός δίσκου σε κασέτα και η δημιουργία μιας κασέτας με επιλογές.

Πάμε τώρα στα ωραία…

Όταν ήθελες να φτιάξεις μια κασέτα με τις μουσικές επιλογές σου έφτυνες αίμα. Όχι όχι δεν μιλάω μεταφορικά. Μιλάω για αυθεντικό - γνήσιο αίμα! (Εννοείται ότι υπερβάλλω!)

Καθόσουν πάνω από το ραδιοκασετόφωνο ακούγοντας τον αγαπημένο σου ραδιοφωνικό σταθμό για ώρες, περιμένοντας ευλαβικά να παίξει το ευλογημένο τραγούδι που έψαχνες. Ωπ σουτ!!Ναι ρε φίλε, το παίζει!

Ησυχία όλοι…

Πάταγες το μαγικό κόκκινο κουμπί ‘’rec‘’και ξεκινούσε η εγγραφή. Είχες πωρωθεί, επιτέλους το περιβόητο τραγούδι ήταν δικό σου….

Στην καλύτερη περίπτωση…

Γιατί το κακό συνήθειο πολλών ραδιοφωνικών παραγωγών της εποχήςήταν να μπαίνουν ανάμεσα σε σένα και στην τραγουδάρα σου.

Με φωνή αυτοπεποίθησης, γκρεμίζονταςόλα τα όνειρα σου αναφωνούσε….

Είστε συντονισμένοι στον νούμερο ένα σταθμό που παίζει μόνοεπιτυχίες.

ΜΗΝ ΜΙΛΑΣ!!! Ξέρω τι σταθμό ακούω!!!Πες τα μετά!!Όχι ρε π*@^&$#........

Και κάπως έτσι τα όνειρα σου γκρεμίζονταν.

 

Τι έπρεπε να κάνεις; Πως μπορούσες να μαζέψεις τα κομμάτια σου; Κάποιοι έπεφταν στην μάχη και κρατούσαν το μουσικό κομμάτι μετην εκνευριστική  παρέμβαση του ραδιοφωνικού παραγωγού (εγκληματία) και κάθε φορά που άκουγαν την κασέτα ένα δάκρυ αναφαινόταν στον ορίζοντα του ματιού τους. Κάποια κομάντοόμως  που δεν μάσαγαν, γύριζαν προς τα πίσω την κασέτα και κυνηγούσαν και πάλι το τραγούδι.

Δεν έμεναν όμως μόνο εκεί(ΩΠΑ!)

Έβγαζαν από το ραδιοκασετόφωνο την κασέτα και την γύριζαν  προς  τα πίσω με στυλόή μολύβι!!! Ναι ναι νεαρέ μου φίλε ή  νεαρή  μου φίλη καλά διάβασες, με στυλόή μολύβι. Μόνο η κασέτα μπορούσε να σου χαρίσει αυτήν την ευχαρίστηση.

 

Όταν τελείωνε η εγγραφή της κασέτας με τις επιλογές σου την έπαιρνες μαζί σου παντού. Την είχες σχεδόν συνέχεια μέσα στο WALKMAN σου.

Τι είπα πάλι ε;

WALKMAN

Η τρελή, επαναστατική και πρωτοποριακή  ανακάλυψη που σου επέτρεπε να μην αποχωρίζεσαι την αγαπημένη σου κασέτα όπου και να βρίσκεσαι. Ιδικάτις μέρες του σχολείου όπου είχες ένα βαρετό μάθημα σε βοηθούσε κρυφά από τον καθηγητή να παλέψεις και να βγάλεις την ώρα.

Ακόμα  ήταν  το  δεξί  χέρι  όσων  γυμναζόντουσαν.

Επίσης  ήταν απαραίτητο σε βαρετές επισκέψεις ή εκδρομέςστοτο χωριόμε τους  γονείς.

Το WALKMAN ήταν ο  φίλος πουστήριζε στα δύσκολα καιεσύ πάντα φρόντιζες να κάνεις πλούσιο τον περιπτερά  της  γειτονιάς αγοράζοντας μπαταρίες για να το έχεις πάντα στη διάθεση σου.

Και ας μην ξεχνάμε ότι πριν ανακαλυφθεί το WALKMAN υπήρχε αυτός εδώ ο τύπος.

Την κασέτα την αγαπούσες γιατί ήξερες πόσο κόπος χρειάζεται για να δημιουργηθεί. Ήταν κάτισαν παιδί σου. Σου παίδευε το μυαλό, σε έκανε να δημιουργείς, μάθαινες να είσαι ευρηματικός, να  έχεις  υπομονή και είχες κάτι να περιμένεις, χωρίς να γίνονται όλα με ένα κλικ. Επίσης σε έβαζε στα μονοπάτια  της αναζήτησης και  της  ανακάλυψης μουσικών μέσα από το κυνήγι των τραγουδιών που προαναφέρθηκε. Δεν είναι τυχαίο που υπάρχουν πολλοί φίλοι και φίλες  μας  που φυλούν ακόμα και σήμερατις κασέτεςτους  σε κουτί. Αυτό πέτυχε η κασέτα. Το συναισθηματικό δέσιμο ανάμεσα σε εμάς και την μουσική. Τι και αν  μας  έσπαγαν τα νεύρα, τι και αν ψάχναμε πολλές  ώρες, τι και αν φτύναμε ‘’αίμα’’; Η κασέτα δίκαια κατέχει ένα ξεχωριστό σημείο στις  καρδιές όσων την έζησαν.

Πρόσφατα  κάπου  διάβασα  υπάρχουν  σκέψεις  να κυκλοφορήσουν  ξανά  στο  εμπόριο.  Τις  περιμένουμε  με  ανυπομονησία…

apotis4stis5

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ