Θα ήθελα να σε ενημερώσω, αγαπητέ αναγνώστη, ότι αν περιμένεις να διαβάσεις ακόμα ένα κείμενο το οποίο θα «κατακρεουργεί» εκείνον τον τύπο, που έγινε γνωστός ως ο «αγάπη μόνο», τότε θα απογοητευτείς. Και αν αναρωτηθείς, γιατί τότε βάλαμε τη φωτογραφία του να συνοδεύει το κείμενο, θα σου απαντήσω με μια έννοια που το όνομα της ξέρει, πλέον, και ο αγαπητός μου και ειλικρινά αξιοσέβαστος κυρ-Βαγγέλης που βόσκει τα προβατάκια έξω από την αυλή του σπιτιού μου. Μάρκετινγκ. Συγκεκριμένα προώθηση προϊόντος. Πιο συγκεκριμένα, σου την έφερα.
Έτσι, λοιπόν, και εγώ, χρησιμοποιώντας το μάρκετινγκ, κάπως αργοπορημένα, είναι η αλήθεια, μια και είμαι τρισάθλιος έμπορος, απόρροια της αμπαλοσύνης που έχω με τα ψέμματα, παίρνω μια αφορμή που πουλάει για να σου πασάρω αυτό που θέλω. Η διαφορά μου, όμως, με όλα τα κοράκια τύπου Θέμος Αναστασιάδης, που όρμησαν να τον φάνε, είναι ότι αυτοί το κάνουν για να σου πασάρουν αυτό που θες και εσύ.
Γιατί όλα αυτά για τα οποία κράζεις την κουλτούρα του Νεοέλληνα, εσύ είσαι αυτός που τα έχει δημιουργήσει με τα κλικ σου, τα like σου, τα σχόλια και τις κοινοποιήσεις. Αλλά δεν θα έπρεπε να σε ανησυχεί αυτό, αγαπητέ αναγνώστη. Δεν είναι τόσο ανησυχητική η επιτυχία που μπορεί να έχει ο χαβαλές, το τρολλάρισμα ή ακόμα και η στυγνή εκμετάλλευση ανθρώπινων απωθημένων.Διότι όλα τα παραπάνω όμορφα και μη είναι αποτέλεσμα της αδιαφορίας σου για οτιδήποτε άλλο πέραν από τις προσωρινές εντυπώσεις που προκαλούνται από ακραία και προσωρινά ερεθίσματα που βασίζονται στην ξεφτίλα, στο αίμα, στη δυστυχία και στο ανθρώπινο κρέας.
Και πάλι επιμένω. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι έχεις εγκαταλείψει τελείως την ψυχαγωγία σου και έχεις αφιερωθεί εξ’ ολοκλήρου σε μία αμφιβόλου αποτελεσματικότητας «διασκέδαση».
Έχεις παρατήσει αβοήθητη την ψυχαγωγία σου, στα ναρκωτικά, στους ψυχολόγους και στα ηρεμιστικά. Τι έγινε, δεν βρίσκεις τη σύνδεση που υπάρχει; Αλήθεια, έχεις σκεφτεί ότι για κάθε Ζάναξ που χαπακώνεις, θα μπορούσες να άκουγες έναν δίσκο; Ή να διάβαζες ένα βιβλίο; Ή οτιδήποτε παρεμφερές, λογικά, κατάλαβες τι εννοώ μια και, ειλικρινά, δεν σε θεωρώ ηλίθιο, αν και θα έπρεπε αν κρίνω από το γεγονός ότι άνοιξες ένα σύνδεσμο που αναφέρεται σε ένα γελοίο σκηνικό που στήθηκε λίγο καιρό πριν, προφανώς για να νιώσεις ανώτερος και να ξεχάσεις την απελπισία σου. Γιατί μπορεί να μην σε θεωρώ ηλίθιο, αλλά σε θεωρώ σίγουρα απελπισμένο.
Και εδώ, επιστρέφουμε στις χαμούρες που κερδίζουν από αυτή την απελπισία σου. Και τροφοδοτούν συνεχώς αυτόν τον φαύλο κύκλο, παρέα με την απάθειά σου. Με απώτερο στόχο να παραμένεις αβοήθητος στις δυσκολίες της ζωής. Πολλές από τις οποίες οι ίδιοι δημιούργησαν. Και πώς θα σε βοηθούσε η ψυχαγωγία; Μα η ψυχαγωγία με την κυριολεκτική της έννοια είναι άτρωτη και αμόλυντη σαν τις ιδέες που αναφέρει στο V for Vendetta ο Alan Moore, και χάρη σε αυτές τις ιδιότητες θα κατάφερνε να σε προστατέψει και να ανταπεξέλθεις στα ζόρικα και να μην γίνεσαι θύμα του εύκολου Μάρκετινγκ. Μην περιμένεις να επιχειρηματολογήσω για να στο αποδείξω. Την μόνη πραγματική απόδειξη θα την βρεις μόνος σου, όταν χάρη στη ψυχαγωγία σου θα καταλάβεις ότι έκλεισες μία τρύπα από αυτές που σε γαμάνε ακάποτα, με τον φαύλο κύκλο που σου περιέγραψα, ακριβώς όσο αναλυτικά έπρεπε, λίγες γραμμές παραπάνω.
Σου έθεσα όλα τα δεδομένα. Αν κατάφερες να ξεπεράσεις τη δυσκολία που συνάντησες για να διαβάσεις αυτό το κείμενο, τότε ίσως καταφέρεις και καταλάβεις γιατί η ψυχαγωγία είναι δύσκολη. Διότι αξίζει πραγματικά. Και οτιδήποτε αξίζει, οτιδήποτε πραγματικό και διαχρονικό, είναι δύσκολο. Το αντέχεις άραγε;
Κλείνοντας θα ήθελα να σε ευχαριστήσω, αγαπητέ μου αναγνώστη, για την υπομονή σου μέχρι τώρα, ικανοποιώντας την αρχική σου ανάγκη και κάνοντας μια αναφορά και εγώ στον τύπο στη φωτογραφία. Ο τύπος είναι το απόλυτο σύμβολο της κοινωνίας μας, χωρίς πλάκα. Το κατάφερε αυτό λέγοντας συνεχώς τη λέξη «αγάπη». Διότι η λέξη «αγάπη» και οτιδήποτε συναφές της (έρωτας κ.τ.λ.) έχει εξευτελιστεί πλήρως με την ευκολία με την οποία τα παράγουμε συνεχώς για ιδιοτελείς και μη σκοπούς. Αντίθετα, με την λέξη της αγάπης η έννοιά της, όπως και της ψυχαγωγίας, παραμένουν αναλλοίωτες. Ο Ζαν Κοκτώ είχε πει «Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα που λέγεται αγάπη, υπάρχουν μόνο αποδείξεις της αγάπης». Ας το έχουμε υπόψιν μας και αυτοί που το λέμε και αυτοί που το ακούμε.
Μόλις σου την έφερα ξανά, αγάπητε αναγνώστη. Δεν έχω διαβάσει ούτε μια φορά Ζαν Κοκτώ, αντίθετα με ό,τι αρχικά φαντάστηκες. Τη συγκεκριμένη ατάκα την έκλεψα από το Dreamers του Μπερτολούτσι, το οποίο το είδα μόνο και μόνο για να δω την Eva Green να ξεπαρθενιάζεται. Το google-αρα και το βρήκα. Απλά, ήθελα να το παίξω σοφιστικέ στους wanna be ρομαντικούς κουλτουριάρηδες, όπως κάνουν οι άλλοι με τον Λειβαδίτη κ.τ.λ. Για να πουλήσω καλύτερα το προϊόν μου. Τον εαυτό μου, δηλαδή, και το παράγωγό του, το κείμενο που σου πάσαρα, βάζοντας ένα πιασάρικο περιτύλιγμα και υπερασπίζοντας με βαρύγδουπες λέξεις και επιτηδευμένα προκλητική φρασεολογία, το περιεχόμενο του.
Τον εαυτό μου πούλησα. Όπως έκανε και ο «Αγάπη μόνο, ποπ!». Όπως κάνεις και εσύ. Είναι απλά Μάρκετινγκ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΝΤΟΥΣΗΣ
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.