Γυναίκες

Με αφορμή τις ημέρες που είναι αφιερωμένες στις γυναίκες και στις μητέρες, θέλω να γράψω μερικές σκέψεις. Πώς θα ήταν οι κοινωνίες μας αν δεν κυριαρχούσαν οι άνδρες στα δημόσια πράγματα; Πώς θα ήταν οι κοινωνίες μας αν δεν κυριαρχούσαν τα ανδρικά πρότυπα και η ανδρική δύναμη αλλά τα χαρίσματα των γυναικών; Πώς θα ήταν οι κοινωνίες μας αν ο Θεός ήταν γυναίκα;

Εκτός από την θεά Κυβέλη, τη μητέρα των θεών, στην αρχαία Αθήνα υπήρχαν γιορτές για την Περσεφόνη. Για την κάθοδο της Περσεφόνης στον Άδη και για την επάνοδο της Περσεφόνης στη γη, την αναγέννηση της Περσεφόνης.

Σήμερα η θέση της γυναίκας δεν είναι η ίδια σε όλες τις χώρες του κόσμου.

Υπάρχουν χώρες που οι γυναίκες είναι ισότιμες με τους άνδρες και υπάρχουν χώρες που οι γυναίκες είναι πολίτες β΄ κατηγορίας.

Σε πολλές χώρες, οι γυναίκες δεν έχουν δικαίωμα στην Παιδεία, δεν έχουν δικαίωμα ψήφου, δεν έχουν δικαίωμα στην εργασία και δεν έχουν δικαίωμα στο ίδιο τους το σώμα, αφού θεωρούνται ιδιοκτησία των ανδρών τους ή των πατεράδων τους.

Αλλά και στις χώρες του δυτικού κόσμου ανθεί το εμπόριο γυναικών, χωρίς μάλιστα οι γυναικείες οργανώσεις –και οι υπόλοιπες γυναίκες- να αντιδρούν ιδιαίτερα.

Έχω γράψει πολλές φορές πως με εντυπωσιάζει το ότι, ενώ οι πάντες ξέρουν πως γίνεται εμπόριο γυναικών ακόμα και στο κέντρο της Αθήνας, ποτέ οι Ελληνίδες δεν αντέδρασαν, διοργανώνοντας, έστω, μια διαδήλωση υπέρ αυτών των γυναικών.

Και στις δυτικές κοινωνίες, η εικόνα της γυναίκας –ιδιαίτερα της νέας και όμορφης γυναίκας- είναι εμπορεύσιμη.

Γυναίκες-γλάστρες στην τηλεόραση, πανέμορφα νεαρά μοντέλα σε διαφημίσεις• δηλαδή, κυριαρχεί η εικόνα της γυναίκας που δεν χρειάζεται να σκέφτεται ή να μιλάει αλλά απλά να στέκεται δίπλα σε έναν άνδρα για να ομορφαίνει το σκηνικό.

Το αποτέλεσμα της Πατριαρχίας είναι οι γυναίκες να υιοθετούν ανδρικές συμπεριφορές, ώστε να καταφέρουν να επιβιώσουν σε έναν κόσμο που είναι ανδρικός.

Δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπεις γυναίκες να μιλάνε σαν άνδρες και να συμπεριφέρονται σαν άνδρες.

Η γυναίκα που μιλάει σαν τραβεστί δεν είναι ένα σπάνιο φαινόμενο πια. Και μάλιστα δεν καταλαβαίνει πως μιλάει σαν τραβεστί.

Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ακόμα και το πώς θα ντύνονται οι γυναίκες καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από άνδρες.

Τις οδηγίες για το πώς πρέπει να ντύνεται μια γυναίκα, πώς πρέπει να μιλάει μια γυναίκα, πώς πρέπει να βάφεται μια γυναίκα –ακόμα και το πώς πρέπει να κάνει έρωτα μια γυναίκα- συνήθως τις έγραφαν άνδρες στα γυναικεία περιοδικά.

Πολλές γυναίκες δεν έμαθαν ποτέ πως τα κείμενα που διάβαζαν στα λαμπερά περιοδικά –με συμβουλές για το ποιος είναι ο σωστός τρόπος να «ρίξουν» έναν άνδρα ή να κάνουν σεξ με έναν άνδρα- ήταν γραμμένα από άνδρες.

Άνδρες και γυναίκες είναι ισότιμοι αλλά είναι, βέβαια, διαφορετικοί.

Η μίμηση από τις γυναίκες των ανδρικών συμπεριφορών για να επιβιώσουν σε πατριαρχικές κοινωνίες έχει θλιβερά αποτελέσματα.

Η «δύναμη» των γυναικών δεν έχει καμία σχέση με την δύναμη των ανδρών.

Ο άνδρας είναι δύναμη και κυριαρχία, η γυναίκα είναι ζωή και ευτυχία.

Η δύναμη των γυναικών ακουμπάει στη σοφία, την συμμετοχή και την ανεκτικότητα.

Οι γυναίκες γεννούν. Και ματώνουν. Άρα, είναι γειωμένες.

Οι γυναίκες –έχοντας την μητρότητα και την γονιμότητα- παραδέχονται και συγχωρούν.

Σκέφτομαι πως, ίσως, η λύση που αναζητά η ανθρωπότητα να μην βρίσκεται σε πολιτικά και οικονομικά συστήματα. Μπορεί η λύση να μην είναι ο σοσιαλισμός ή κάποιο άλλο σύστημα.

Ίσως, η λύση για την ανθρωπότητα να είναι να εκτιμήσει περισσότερο την θηλυκή της πλευρά.

Όχι να αντικαταστήσει την Πατριαρχία με Μητριαρχία –γιατί κι αυτό εξουσία θα είναι-, αλλά να εκτιμήσει περισσότερο τα χαρίσματα των γυναικών.

Δεν ξέρω αν είναι έτσι. Δεν μπορώ να το αποδείξω.

Αλλά, αν είναι έτσι, τόσα χρόνια ψάχνουμε τη λύση που είναι μπροστά στα μάτια μας.

Γιατί η λύση βρίσκεται στη γυναίκα που μας γέννησε.

pitsirikos

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ