Γιατί Υπάρχει το Κακό …

Από: Λία Μπονάτσου –

Αναγκαία προϋπόθεση για να κατανοήσουμε το καλό γύρω μας, είναι η ύπαρξη του κακού …

Εάν ο άνθρωπος δεν βιώσει τον πόνο, δεν εισπράξει τον φθόνο, το θυμό, την εκδίκηση δικαίως ή αδίκως, την απληστία των «φίλων», την αλαζονεία, που πολλές φορές δημιουργεί ο πλούτος και τα εφήμερα αξιώματα, πως θα εκτιμήσει- ενστερνιστεί αρετές που θα τον προάγουν ως προσωπικότητα σε ανώτερα πεδία ???

Και βέβαια θα μου πείτε, ποιος ορίζει ότι αρετές είναι η ταπείνωση, η εγκαρδιότητα, η κατανόηση, η ενσυναίσθηση, ο αλτρουϊσμός, το φιλότιμο, η υπομονή, και η αγάπη ???

Σύμφωνα με όσα η θρησκεία μας δίδαξε, και ανάλογα με το κοινωνικοπολιτικό καθεστώς στο οποίο μεγαλώσαμε και κατανοήσαμε αυτή «τη διδαχή», πλασθήκαμε «καθ’ εικόναν και καθ’ ομοίωσιν»,  με το Δημιουργό, και επομένως μόνο αγνοί, και φιλεύσπλαχνοι, θα έπρεπε να είμαστε όλοι όπως Εκείνος … 

Αντί αυτού όμως, επικρατεί η αδικία, η άγονη αντιπαράθεση και ο αλληλοσπαραγμός σε όλο τον πλανήτη !!!

Πώς και γιατί το ανθρώπινο ον έφτασε στο σημείο να παραπαίει, έχοντας θεϊκή προέλευση, έχοντας άσβεστο τον σπινθήρα, αυτής της «θείας» δύναμης ???

Mήπως ενυπάρχει «το κακό» στο Θεό; Ή μήπως η αναγνώριση σε βιωματικό επίπεδο, κάθε αρνητικότητας, έως του απόλυτου κακού, του αβάσταχτου πόνου-απελπισίας, είναι ο ανηφορικός δρόμος προς την «θέωση» ???
Mήπως υπάρχει κάποιος που πέρασε από τη γη, μας δίδαξε την αλήθεια, την πραότητα, την αλληλεγγύη και την συμπόνοια, εισέπραξε βαρβαρότητα και απανθρωπιά, και εν τέλει αναγνωρίζοντας τον ατελή κόσμο μας, επέλεξε κάποιον «άλλο κόσμο» ???

Mήπως κάποιος μας είπε, ότι η αναζήτηση του ενός τέλειου και ειρηνικού κόσμου, όπου η ψυχική ευφορία και η πνευματική γαλήνη κυριαρχούν υπάρχει μακριά, κάπου «αλλού» και όχι στον εικονικό κόσμο που ζούμε ???

Αν δεν υπήρχε το κακό, θα ήταν πολύ δύσκολο να ξεχωρίσουμε το καλό, να το εξιδανικεύσουμε, να το επιζητούμε, θέλοντας την αρμονία και την αγάπη στη ζωή μας. Λέξεις και έννοιες που η διαχρονικότητα τους και η αξία τους δεν ορίζονται ούτε από το χρόνο ούτε από την ύλη …
Όμως, όπως μετά την τρικυμία η θάλασσα γαληνεύει, έτσι και μετά από μια καταστροφή αναδύεται το φως που επαναδημιουργεί τα πάντα …

Η θαλασσοταραχή σε πνίγει, σε σκοτώνει, σε κάνει να παλεύεις, και ύστερα ο ήλιος-φως, χύνεται στην ύπαρξη σου εκστατικά.  Η αμφίδρομη σχέση Θεού και ανθρώπου ολοκληρώνεται, όταν ο σύνδεσμος του κακού συρρικνωθεί-εξαλειφθεί, και πάψει να υπάρχει ως συνδετικός ιστός. Έτσι χωρίς χαλαρούς κρίκους, η αλυσίδα σφίγγεται, ενώνεται με ότι την περιβάλλει, μέχρι να γίνει το ΕΝΑ, μέχρι άνθρωπος και Θεός να μην έχουν τίποτα που να τους διαχωρίζει, αφού τίποτε δεν τους χώριζε, μέχρι που το κακό παρεισέφρησε …
Καλή Μεγάλη Εβδομάδα … 

hypnotherapy4u

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ