Η μοναρχία

Κιμ Μονζό, Η Μοναρχία

Όλα συνέβησαν χάρη σ’ εκείνο το γοβάκι που έχασε όταν έπρεπε να φύγει άρον άρον από το χορό επειδή στις δώδεκα λύνονταν τα μάγια, το φόρεμα γινόταν πάλι κουρέλια, η άμαξα έπαυε να είναι άμαξα και γινόταν πάλι κολοκύθα, τα άλογα ποντίκια, και ούτω καθεξής. Πάντα της προκαλούσε έκπληξη το γεγονός ότι μόνο σ’ εκείνη ταίριαζε τέλεια το γοβάκι, επειδή το πόδι της (νούμερο 36) δεν είναι σε καμία περίπτωση ασυνήθιστο, και άλλες κοπέλες στην πόλη πρέπει να φορούσαν το ίδιο νούμερο. Ακόμα θυμάται την έκπληξη στο πρόσωπο των δύο ετεροθαλών αδελφών της όταν είδαν ότι εκείνη ήταν που παντρευόταν τον πρίγκιπα και (μερικά χρόνια αργότερα, όταν πέθαναν οι βασιλείς) γινόταν η νέα βασίλισσα.

          Ο βασιλιάς υπήρξε ένας περιποιητικός και φλογερός σύζυγος. Η ζωή τους ήταν ονειρεμένη μέχρι την ημέρα που ανακάλυψε, στο βασιλικό πουκάμισο, ένα λεκέ από κραγιόν. Το έδαφος υποχώρησε κάτω από τα πόδια της. Πόσο ταράχτηκε! Πώς έπρεπε να αντιδράσει εκείνη, που πάντα συμπεριφερόταν με ειλικρίνεια και δίχως κακεντρέχεια, που ήταν η αρετή προσωποποιημένη;

          Ότι ο βασιλιάς έχει ερωμένη είναι βέβαιο. Ένας λεκές από κραγιόν στο πουκάμισο υπήρξε πάντοτε σαφής απόδειξη μοιχείας. Ποια να είναι η ερωμένη του συζύγου της; Πρέπει να του πει ότι το ανακάλυψε ή να προσποιηθεί, όπως ξέρει ότι προστάζει η παράδοση για τις βασίλισσες σε τέτοιες περιπτώσεις, για να μη θέσει σε κίνδυνο το θεσμό της μοναρχίας; Και γιατί έψαξε να βρει ερωμένη ο βασιλιάς; Μήπως εκείνη δεν τον ικανοποιεί αρκετά; Μήπως επειδή αρνείται πρακτικές που τις θεωρεί διεστραμμένες (σοδομισμό και χρυσή βροχή, κατά βάση), ο σύζυγός της τις αναζητεί εκτός παλατιού;

          Αποφασίζει να μη μιλήσει. Δεν μιλάει ούτε την ημέρα που ο βασιλιάς επιστρέφει στη βασιλική κάμαρα στις οκτώ το πρωί, με τεράστιους μαύρους κύκλους και άρωμα γυναίκας. (Πού βλέπονται; Σε κάποιο ξενοδοχείο, στο σπίτι εκείνης, στο ίδιο το παλάτι; Υπάρχουν τόσα δωμάτια σ’ αυτό το παλάτι, που άνετα θα μπορούσε να έχει την ερωμένη του σε οποιονδήποτε από τους βοηθητικούς χώρους που εκείνη αγνοεί). Ούτε λέει κουβέντα όταν οι σαρκικές επαφές που άλλοτε διατηρούσαν με κανονικότητα μετρονόμου (μια νύχτα ναι, μια νύχτα όχι) αρχίζουν να αραιώνουν, μέχρι που μια μέρα αντιλαμβάνεται ότι έχουν περάσει πάνω από δύο μήνες από την τελευταία φορά.

          Κλαίει σιωπηλά, στη βασιλική κάμαρα, κάθε βράδυ· γιατί πλέον ο βασιλιάς δεν πηγαίνει κανένα βράδυ στο κρεβάτι μαζί της. Η μοναξιά την κάνει να μαραζώσει. Χίλιες φορές θα προτιμούσε να μην είχε πάει ποτέ σ’ εκείνο το χορό ή να είχε ταιριάξει το γοβάκι στο πόδι οποιασδήποτε άλλης κοπέλας πριν από το δικό της. Έτσι, ο απεσταλμένος του πρίγκιπα θα είχε εκτελέσει την αποστολή του και δεν θα είχε φτάσει ποτέ στο σπίτι της. Κι ακόμη κι αν είχε φτάσει, θα προτιμούσε, τελικά, να φορούσε κάποια από τις ετεροθαλείς αδελφές της το 36 αντί για το 40 και το 41, νούμερα υπερβολικά μεγάλα για κοπέλα. Έτσι, ο απεσταλμένος δεν θα είχε κάνει την ερώτηση που τώρα, εξουθενωμένη καθώς είναι από την απιστία του συζύγου της, τής φαίνεται μοιραία: αν δηλαδή υπήρχε κάποια άλλη κοπέλα στο σπίτι, εκτός από τη μητριά της και τις δύο ετεροθαλείς αδελφές της.

          Τι να το κάνει να είναι βασίλισσα αν δεν έχει την αγάπη του βασιλιά; Θα έδινε τα πάντα για να είναι η γυναίκα με την οποία ο βασιλιάς διατηρεί εξωσυζυγική σχέση. Χίλιες φορές θα προτιμούσε να πρωταγωνιστεί στις νύχτες παράνομου έρωτα του μονάρχη παρά να κείτεται στην άδεια συζυγική κλίνη. Κάλλιο επιθυμητή παρά βασίλισσα.

          Η πάλαι ποτέ Σταχτοπούτα αποφασίζει να συμβιβαστεί με την παράδοση και να μην πει στο βασιλιά αυτό που ανακάλυψε. Θα φερθεί με τρόπο σιβυλλικό. Το επόμενο βράδυ, όταν μετά το δείπνο ο βασιλιάς την αποχαιρετά ευγενικά, εκείνη τον ακολουθεί κρυφά. Τον ακολουθεί σε διαδρόμους που δεν γνωρίζει, σε άγνωστες πτέρυγες του παλατιού, που οδηγούν σε διαμερίσματα που ούτε καν φανταζόταν την ύπαρξή τους. Ο βασιλιάς προηγείται με ένα δαυλό. Στο τέλος κλείνεται σ’ ένα δωμάτιο κι εκείνη μένει στο διάδρομο, στο σκοτάδι. Αμέσως ακούει φωνές που έρχονται από μέσα. Η φωνή του συζύγου της, αναμφίβολα. Και το κακαριστό γέλιο μιας γυναίκας. Αλλά αυτό το γέλιο υπερκαλύπτεται από τη φωνή μιας άλλης γυναίκας. Είναι με δύο; Σιγά σιγά, προσπαθώντας να μην κάνει θόρυβο, ανοίγει λιγάκι την πόρτα. Πέφτει στο πάτωμα για να μην τη δουν από το κρεβάτι· μπαίνει η μισή μέσα στο δωμάτιο. Στους τοίχους, το φως από τα κηροπήγια προβάλλει τις σκιές τριών κορμιών που ζευγαρώνουν. Θα ήθελε να σηκωθεί για να δει ποιος είναι στο κρεβάτι, γιατί τα γέλια και οι ψίθυροι δεν της επιτρέπουν να αναγνωρίσει τις γυναίκες. Από εκεί που βρίσκεται, πεσμένη στο πάτωμα, δεν μπορεί να δει σχεδόν τίποτ’ άλλο· το μόνο που βλέπει, στα πόδια του κρεβατιού, πεταμένα όπως όπως, είναι τα παπούτσια του συζύγου της και δύο ζευγάρια γυναικείες γόβες, ψηλοτάκουνα, το ένα μαύρο, 40 νούμερο, και το άλλο κόκκινο, 41 νούμερο.

Μετάφραση από τα Καταλανικά: Αλεξάνδρα Γκολφινοπούλου

«Η μοναρχία» [«La monarquia»] ανήκει στη συλλογή διηγημάτων του ισπανού συγγραφέα Quim Monzó (Βαρκελώνη, 1952) El perquè de tot plegat που θα κυκλοφορήσει στα Ελληνικά τον Ιανουάριο του 2016, σε μετάφραση Αλεξάνδρας Γκολφινοπούλου, από τις Εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη (σειρά:Literatura) με τον τίτλο Το γιατί για καθετί.

konstantinos-paleologos

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ