Η εξέλιξη της ψυχής

Η ψυχή μας είναι ένα αθάνατο Φως. Ένα Φως που υπάρχει ανά τους αιώνες. Η ψυχή θέλει να αναβαθμιστεί και μέσα από αυτό το θέλω της, γενναία επιλέγει να γεννηθεί για να βιώσει το σχολείο γη.

Η κάθε ψυχή έρχεται μέσα σε ένα «σκάφος» που λέγεται σώμα. Το σώμα το επιλέγει η ίδια η ψυχή πριν από την γέννησή της, επειδή γνωρίζει πως αυτό ( σώμα) θα της δώσει τη γνώση που χρειάζεται. Έτσι το σώμα μας, γίνεται πομπός και δέκτης από πληροφορίες και γνώσεις.

Το σώμα ως πομπός και δέκτης απαρτίζεται από ένα υπέροχο μηχανισμό, οποίος βοηθά την ψυχή στην ανέλιξή της. Κάθε ψυχή μπορεί να ανέβει στον Δημιουργό μας Θεό μόνο κατά τη διάρκεια που είναι στο σώμα της.

Εκεί μέσα στο σώμα τα συναντά όλα όσα χρειάζεται για την ανέλιξή της.

Οπότε το σώμα μας, είναι πάντα ο σοφός μας δάσκαλος, ο οποίος κάθε λεπτό μας οδηγεί προς τη μαθητεία, για την σωστή θητεία.

Όταν ένας άνθρωπος απομονώσει την ψυχή του και ζει κατά σάρκα, τότε το σώμα γίνεται πόλος έλξης πόνου για να αφυπνίσει και να προβληματίσει τον μαθητή- ψυχή. Αν εμείς δεν δώσουμε τη σημασία που χρειάζεται ως προς τη γνώση πόνο, τότε ο πόνος αυτός πολλαπλασιάζεται και ύστερα απλώνεται παντού γύρω μας.

Όταν η καρδιά αναζητήσει την Ουσιαστική Πηγής της, δηλαδή τον Θεό, τον Ιησού και το Άγιο Πνεύμα, τότε το σώμα οδηγείτε προς τη Φώτιση σταδιακά.

Εκεί και σε αυτό το σημείο στάδιο της Φώτισης υπάρχει ένα στάδιο που ο άνθρωπος χρειάζεται να προσέξει πάρα πολύ για να μην πέσει σε παγίδες.

Κατά τη διάρκεια της φώτισης ο διάβολος θα βάζει αρκετές παγίδες στον δρόμο μας. Και υπάρχει περίπτωση να πέσουμε σε αυτές. Δηλαδή στην αναζήτηση του Θείου, θα υπάρξει πάντα ανταπόκριση. Πάντα ο Θεός θα δώσει την Παρουσία Του και θα μας ανοίξει τα εσωτερικά μας μάτια. Εκείνο το χρονικό διάστημα του ανοίγματος αυτού, εμείς αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι να αρχίσουμε να καθαρίζουμε το σώμα μας από όλα όσα το έχουν καταβάλει. Όχι αυτό δεν σημαίνει με τροφή, όχι αυτό δεν σημαίνει με διαλογισμό, όχι αυτό δεν σημαίνει με γυμναστική. Αλλά με πραγματική εκγύμναση του νου- καρδιά, να ανασύρει και να αναζητήσει τα σημεία πόνου που υπάρχουν μέσα της.

Τα σημεία πόνου της καρδιάς μας είναι πολλά, γιατί οι ώρες μας εδώ στη γη είναι πολλές. Ανάλογα πάντα με την ηλικία.

Τα σημεία του πόνου λοιπόν είναι και βρίσκονται : σε όλα τα αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις. Σε όλες τις φορές που ενθουσιαστήκαμε, υποσχεθήκαμε, αρχίσαμε, επενδύσαμε και σταματήσαμε έναν δρόμο από τη ραθυμία μας. Σε όλες μας τις σχέσεις, κυρίως αυτές που θεωρήσαμε «μικρές», «χαζές». Σε όλους τους ανθρώπους που για κάποιο λόγο τους κατατάξαμε σε υποδεέστερους- κατώτερους- αρνητικούς- τοξικούς. Σε όλες τις στιγμές που νιώσαμε τους εαυτούς μας ανώτερους σε.

Μέσα εκεί λοιπόν σε αυτό το μεγάλο μας «σχολείο» πακέτο βρίσκονται όλα τα πέπλα που μας οδηγούν σε τύφλωσή. Ο Θεός θα κάνει την Παρουσία Του σε εμάς, όταν εμείς αρχίσουμε τα βήματα μας προς Εκείνον και θα μας στείλει Πάντα το μήνυμά Του. Είτε με ένα όραμα, είτε με ένα θαύμα, είτε με έναν άνθρωπο, είτε με μία λύση σε ένας μας πρόβλημα, είτε με την παρουσία μίας Πνευματικής Οντότητας όπως ένας Άγιος. Αλλά μετά θα περιμένει την δική μας ανάπτυξη, αναζήτηση, ταπείνωση για να μας δώσει την επόμενη Φώτιση.

Όχι ταπείνωση δεν θα πει να είμαι ευγενικός, χαμηλών τόνων, ήρεμος και από μέσα μου να βράζω χειρότερα από μία χύτρα. Όχι ταπείνωση δεν θα πει λέω πάντα ναι, αλλά από μέσα μου κρίνω, αξιολογώ και κατατάσσω. Όχι ταπείνωση δεν θα πει σε ανέχομαι, αλλά θα πει, αγαπώ, συγχωρώ, αναγνωρίζω, σέβομαι, όχι την διαφορετικότητα του άλλου, αλλά το ότι είναι κι εκείνος παιδί Του Θεού. Γιατί όταν εστιάζω στην διαφορετικότητα θα νιώθω πάντα ότι εγώ υπερτερώ και ο άλλος υστερεί και αυτό λέγεται αλαζονεία και έπαρση.

Έτσι ο Θεός περιμένει από εμάς αυτά τα βήματα, για να περάσει ύστερα ο ίδιος στο επόμενο κομμάτι της Φώτισης.

Όμως στην πρώτη φώτιση υπάρχει ο κίνδυνος της παγίδας του διαβόλου, ο οποίος μας θέλει για τον εαυτό του. Τότε εκεί σε αυτό το πρωτοστάδιο της Φώτισης, ο άνθρωπος μπορεί να παγιδευτεί και να παραμείνει εκεί. Όχι γιατί δεν έχει δυνατότητες εξέλιξης, αλλά γιατί δεν θα αναζητήσει τα παραπάνω βήματα. Τα οποία βήματα οδηγούν το σώμα στην απόλυτη κάθαρση, υγεία, ισορροπία και αρμονία.

Υπάρχει δε και το ενδεχόμενο ο άνθρωπος να κάνει ένα ή δύο από τα βήματα της κάθαρσης και από εκεί ο Θεός να του δώσει ένα επόμενο βήμα φώτισης και από την μεγάλη ένταση ο άνθρωπος να μην μπορέσει να αντέξει αυτό το Μεγάλο Δέος, όπου τότε μαζεύεται ο άνθρωπος ξανά στο κλασικό του «καβούκι», δηλαδή μέσα στο δικό του σκοτάδι και πάλι σε αυτό το σημείο θα τον παραλάβει ο έξω από δω. Τότε ενδέχεται ο άνθρωπος να πέσει σε πλάνη. Αν δεν περπατήσει τα βήματα της κάθαρσης. Να έχει πάλι Φωτεινές ενδείξεις, μόνο που σε αυτό το σημείο, δεν θα είναι του Θεού, αλλά της αλαζονείας και της έπαρσης. Γιατί ο Θεός εμφανίζεται μόνο στην ταπείνωση και εκεί εξαφανίζεται ο διάβολος.

Η ψυχή λοιπόν αναζητά τον δικό της ανελκυστήρα- σώμα που θα την οδηγήσει από την Φώτιση στην Θέωση. Δηλαδή στο να δει και να γνωρίσει τον Θεό από κοντά. Εκεί μέσα στην καρδιά του.

Το σώμα πάντα είναι ένας φωτεινός φάρος που μας δείχνει κάθε λεπτό το σημείο ανέλιξης της ψυχής μας.

Τι σε προβληματίζει, τι σε ζορίζει, τι σε πονά, είναι όλα εξαιτίας του δρόμου της ύλης που έχεις βάλει για οδηγό στη ζωή. Βάλε οδηγό τη Φώτιση και περπάτα τα βήματα της κάθαρσης για να φτάσει η ψυχή σου, αλλά και εσύ στην τελειότητά της. Ένας Φωτεινός Φάρος και εσύ να γίνεις Θεού κατοικητήριο.

Δωροθέα  

zefira21

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ