Πολεμώντας μὲ …ἐμᾶς!!!

Πατὴρ πάντων ὁ πόλεμος, ἔλεγε ὁ παπποῦς Ἡράκλειτος.
Ὁ κόσμος μας,  αὐτὸς ὁ ἐσωτερικός μας κόσμος, ποὺ ἀναλόγως τῶν συνθηκῶν ἐξωτερικεύεται ὡς χαρά, ἔρως, δημιουργικότης, ἐλπίς, κοινωνικότης ἤ ὡς ὀργή, θυμός, φόβος, πόνος, διαρκῶς ἑνὸς πολέμου ἔκφρασις εἶναι. Κι ἄλλοτε ὑπερισχύει ἡ μία του πλευρὰ κι ἄλλοτε ἡ ἄλλη.

Ἄλλοτε γινόμαστε τμῆμα τῆς ἴδιας μας τῆς Φύσεως κι ἄλλοτε τὴν …πολεμοῦμε.
Ἄλλοτε ἐπιτρέπουμε στὴν χαρὰ νὰ μᾶς συνεπάρῃ κι ἄλλοτε στὸ μῖσος νὰ μᾶς διαλύσῃ.

Κι ὅλα αὐτά, μὲ ἕναν περίεργο, μαγικὸ τρόπο, μέσα μας συμβαίνουν καὶ μᾶς ἀποσυντονίζουν, διότι στὶς περισσότερες τῶν περιπτώσεων οἱ ἐνοχὲς σκιάζουν τὶς ἄσκημες ἐκφράσεις μας καὶ οἱ χαρὲς μικραίνουν, ἀπὸ ἐμᾶς, γιὰ νὰ ἀπαξιωθοῦν…

Ὁ Κόσμος μας, ὁ μικρός, ὁ ἀτομικός, ὁ ἀπομονωμένος, σιγὰ σιγὰ φθάνει στὸ σημεῖον ἐκεῖνο ποὺ ἤ θὰ τὸν ἀμφισβητήσουμε, ἐπαναδομώντας ὅλους τοὺς πυλῶνες του, μὲ προσοχὴ καὶ φροντίδα καὶ σύνεσιν, ἀπὸ τὴν ἀρχή, ἤ θὰ τὸν ἐγκαταλείψουμε, ἀρνούμενοί μας τὸ δικαίωμα στὴν προσαρμοστικότητά καὶ στὴν ἐπιβίωσιν.

Τώρα πιά, εἶτε θέλουμε νὰ τὸ συνειδητοποιήσουμε εἶτε ὄχι, ὅλα ξεκινοῦν καὶ τελειώνουν στὸν μικρό μας, Μέγα, ἐσωτερικό Κόσμο μας, ποὺ τόσο ἐπιμελῶς κρύβαμε ἀπὸ τὸ φῶς.

Ὅλα τώρα ἐκεῖ παίζονται. Κι ὅλα ἐκεῖνα τὰ παίγνια τῶν φόβων καὶ τῶν σκιῶν καὶ τῆς σιωπῆς σιγὰ σιγὰ ἀποκαλύπτονται πὼς ἦσαν παίγνια εἰκονικά.
Ἤ θὰ γίνουμε τμῆμα τῶν φυσικῶν διεργασιῶν ἤ θὰ ἀνακυκλωθοῦμε κι ἐμεῖς.Ἤ θὰ ἐξωτερικεύσουμε ὅλα μας τὰ ὄνειρα ἤ θὰ τὰ ξεχάσουμε…

Ἤ θὰ αἰσθανθοῦμε πανέτοιμοι νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὰ πάντα, ἀπὸ τὴν ἀρχή, μὲ νέες ὀπτικές, ἰδέες, ὄνειρα, ἤ θὰ μᾶς πάρουν μαζύ τους τὰ παλαιὰ στὴν λήθη.

Φιλονόη

Υ.Γ. Πάντα, μέσα μας, μία ἀκτὶς φωτὸς ὑπάρχει γιὰ νὰ μᾶς δείχνῃ τὸν δρόμο…

εἰκόνα

arxisame

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ