Ποτέ μην επαναπαύεσαι στη δύναμη σου. Θα έρθουν στιγμές που θα πέσει κάτω σαν τσακισμένη ασπίδα και δεν θα ξέρεις τι έφταιξε.
Όσες μάχες της ζωής κι αν έχεις καταφέρει να κερδίσεις, όση εμπειρία, γνώση κι ανθεκτικότητα έλαβες μέσα απ’αυτές, να θυμάσαι πως μαζί με την δύναμη που κληρονόμησες, ένα νέο σκληρό και ψυχρό προσωπείο χαράκτηκε πάνω απ’την κουρασμένη σου ψυχή.
Κι αυτό είναι η μεγαλύτερη αδυναμία σου.
Είναι ένα προσωπείο που δεν δίνει δεκάρα πια για όλα αυτά τα ‘αδύναμα χαρακτηριστικά’ της ψυχής, όπως είναι η δύναμη της συγχώρεσης,η αγάπη,το έλεος.
Μια νέα πολεμόχαρη πτυχή της προσωπικότητας σου,που το μόνο που τη νοιάζει είναι να βρίσκεται συνεχώς σε επιφυλακή και σε κατάσταση άμυνας, γιατί αισθάνεται ζωντανή μ’αυτό τον τρόπο.
Αγαπάει τα όπλα και τον πόλεμο αδιαφορώντας για την απώλεια του πνεύματος στην οποία υφίσταται καθημερινά καθώς και για τη σημασία της λέξης ‘ελευθερία’.
Περιποιείται τις πληγές της γιατί έτσι θυμάται την ισχύ της.
Μοιάζει με πουλί που επέλεξε να είναι φίδι ξεχνώντας πως την πλάτη της κοσμούν δύο θαυματουργά φτερά που περιμένουν να μάθουν να πετούν.
Εκείνος που έχει για αδέρφια του τα όπλα και δεν κατανοεί τον αληθινό σκοπό του ιερού ‘πολέμου’ της ζωής,αγνοεί πως στο πεδίο της μάχης με τον εαυτό μας -που είναι κι η πιο σημαντική- όλοι στέκουμε γυμνοί.
Καμία ασπίδα,καμία πανοπλία και κανένα σπαθί δεν έχουν αξία εκεί. Μονάχα η Θέληση για Αγάπη και το Θάρρος για Ελευθερία.
Δεν είναι τα όπλα που κινούν το Πνεύμα.
Είναι το πνεύμα που κινεί τον Πόλεμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.