Χωρίς να το σκεφτεί καν έβαλε το μικρό μαχαίρι , αυτό που μπορούσες εύκολα να χαρακτηρίσεις φονικό , στο πίσω μέρος του παντελονιού .
Έβαλε τα κλειδιά στην τσέπη και κατέβηκε τα σκαλιά , κλείνοντας την πόρτα πίσω του .
Ένας άντρας δύο μέτρα . Σωστό παλικάρι και δυνατός σαν ταύρος , μα με τόσο αγνή ψυχή ….
Ο κεντρικός δρόμος σχεδόν άδειος .
Η στάση τον περίμενε εδώ και ώρα .
Σαν να είχαν ραντεβού .
Έμεινε λίγο εκεί να περιμένει το λεωφορείο μα … ήταν καλύτερο να πάει με τα πόδια .
Θα μπορούσε να σκεφτεί .
Θα μπορούσε να αργήσει ακόμα …
Έβαλε τα χέρια στην ζακέτα κάνοντας τα πρώτα βήματα .
Όσο κρύο και να έκανε , αυτό φάνταζε καλύτερη λύση στα προβλήματα του .
Προβλήματα που δεν είχαν λύση στα μάτια του . Προβλήματα που …
Οι σκέψεις τρύπωναν σαν καρφιά στο μυαλό του κάνοντας κάθε του στιγμή , κόλαση .
Στην μέση του δρόμου σταμάτησε .
Δεν μπορούσε άλλο . Δεν άντεχε άλλο . Έπρεπε να τελειώσει . Τώρα .
Άλλαξε δρόμο και έφυγε μακριά .
Μακριά απ όλα μα … όχι από τις σκέψεις , όχι από την κόλαση , όχι από το αδιέξοδο .
Ακόμα και τώρα που ήταν μόνος δεν μπορούσε να πάψει να σκέφτεται όλα αυτά που τον πονούσαν , όλους αυτούς που τον πονούσαν .
Χωρίς καν να το καταλάβει , άπλωσε το χέρι στην τσέπη .
Εκεί που ήταν το μαχαίρι . Τότε καθάρισαν όλα . Τότε σταμάτησαν οι σκέψεις .
Τότε γαλήνεψε ….
Αίμα ανάμικτο με δάκρυα έσταζαν στο χώμα και τα μάτια του καρφώθηκαν στον ουρανό ζητώντας λύτρωση .
Μια λάμψη αγγέλου στάθηκε στο πλευρό του για συντροφιά.
- Γιατί … Γιατί σε εμένα . Γιατί όλα αυτά ; Ποιόν πείραξα ; Τι έκανα ;
- Γιατί είσαι γενναίος. Γιατί η ψυχή σου είναι δυνατή . Γιατί ακόμα και να μην το ξέρει κανένας , εσύ είσαι αυτός που με την θυσία σου θα σώσεις πολλούς άλλους .
- Όχι … Θα ξεχάσουν . Σε λίγες μέρες όλοι θα έχουν ξεχάσει . Όλοι θα έχουν προσπεράσει σαν μια ιστορία από παραμύθι .
- Μπορώ να σε σώσω . Μπορώ να σε γιατρέψω και να σου χαρίσω μια καλύτερη ζωή , μα να ξέρεις … όλοι αυτοί που θα μάθαιναν από εσένα , δεν θα μάθουν τίποτα . Πολλά παιδιά θα ζήσουν την ζωή σου . Αυτήν την άχαρη ζωή χωρίς να έχουν την δύναμη σου .
Ο νέος το σκέφτηκε . Έβλεπε το αίμα να στάζει και τον άγγελο να του χαμογελάει με ηρεμία . Από το σπίτι του είχε μάθει να πολεμάει . Όσο δεν παίρνει . Ακόμα και να θυσιάζεται για τους άλλους . Αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος που ήρθε σε αυτήν την κατάσταση . Μια γαλήνη τον κυρίευσε . Ήξερε τι έπρεπε να κάνει . Άπλωσε το χέρι του …
- Πάμε … η μάνα μου θα καταλάβει ... πάντα καταλαβαίνει …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.