Γιατί δεν πρέπει να σταματήσεις να ελπίζεις;

Η εποχή είναι δύσκολη και όλα όσα συμβαίνουν μας δημιουργούν μια αίσθηση απελπισίας. Όμως δεν πρέπει να χάνουμε τις ελπίδες μας για ένα καλύτερο αύριο. Γιατί, όπως υποστηρίζει η Συμβουλευτική ψυχολόγος – NLP Practitioner Μαρία Μεραμβελιωτάκη-Simon: «Είναι ένα από τα μεγαλύτερα όπλα που διαθέτουμε για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε και να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες:

Όταν ελπίζουμε, αισθανόμαστε ότι μπορούμε να κυριαρχήσουμε πάνω στις δυσκολίες και έχουμε την εσωτερική δύναμη να προσηλωθούμε στους στόχους μας.

Όταν ελπίζουμε, υποκινούμαστε από αυτό το βαθύ ένστικτο επιβίωσης, που μας λέει ότι τελικά θα τα καταφέρουμε, θα ξεπεράσουμε τα προβλήματα και η τελική έκβαση θα είναι θετική.

Η ελπίδα ενέχει μια βαθιά πεποίθηση ότι είμαστε συνδεδεμένοι με τους άλλους, ότι πάντα θα έχουμε ένα αγαπημένο πρόσωπο να σταθεί δίπλα μας και να μας βοηθήσει και το οποίο μπορούμε να εμπιστευτούμε.

Η ελπίδα, τέλος, έχει συχνά και πνευματική διάσταση, χωρίς αυτή να είναι απαραίτητα θρησκευτική. Όταν ελπίζουμε, έχουμε πίστη, αναγνωρίζουμε ένα νόημα στη ζωή και αισθανόμαστε ότι είμαστε συνδεδεμένοι με κάτι μεγαλύτερο από εμάς, είτε αυτό το κάτι είναι ο Θεός είτε ένα καλόβουλο Σύμπαν.

Όταν οι αρνητικές σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό

Εάν έχεις χάσει τις ελπίδες σου, είναι πιθανόν να περνούν αρνητικές σκέψεις από το μυαλό σου όπως:

• Ποιος ο λόγος να προσπαθήσω; Έτσι κι αλλιώς τίποτα δεν θα έχει αποτέλεσμα.

• Δεν θα αποκτήσω ποτέ αυτό που θέλω.

• Δεν θα βρω ποτέ έναν/μία καλό/ή σύντροφο.

• Ήμουν πάντα κακότυχος/η κι εξακολουθώ να είμαι, γιατί ν΄ αλλάξει αυτό;

• Εδώ δεν έβρισκα δουλειά τον καλό καιρό, τώρα με την κρίση δεν υπάρχει καμία περίπτωση.

• Προσπάθησα τόσο στο παρελθόν και μόνο απογοητεύτηκα. Γιατί να συνεχίσω;

• Τίποτα δεν πρόκειται ν΄ αλλάξει, κουράστηκα να ελπίζω.

• Η ζωή μου τελείωσε, δεν υπάρχει τίποτα να ελπίσω.

Η απελπισία έχει πολλά πρόσωπα…

Σύμφωνα με τους συγγραφείς του βιβλίου «Hope in the Age of Anxiety», υπάρχουν διάφοροι τύποι απελπισίας, κάποιοι από τους οποίους είναι:

Η αποξένωση, όπου το άτομο αισθάνεται διαχωρισμένο από τους άλλους. Μπορεί να νιώθει ότι δεν αξίζει την αγάπη ή την υποστήριξη των άλλων και απομονώνεται για να προφυλαχτεί από επιπλέον πόνο.

Η εγκατάλειψη. Το άτομο βιώνει μια αίσθηση βαθιάς και απόλυτης εγκατάλειψης θεωρώντας ότι οι άλλοι δεν το στήριξαν τις στιγμές που το είχε περισσότερο ανάγκη.

Η ανικανότητα. Μια βασική ανθρώπινη ανάγκη είναι να αισθανόμαστε ότι μπορούμε να ελέγξουμε τις εξελίξεις της ζωής μας. Όταν αυτή η ανάγκη δοκιμάζεται και το άτομο αισθάνεται ότι δεν έχει τη δυνατότητα να κατευθυνθεί προς την πραγματοποίηση των στόχων του, το αίσθημα της αδυναμίας και της ανικανότητας αρχίζει να εγκαθίσταται μέσα του.

Η αίσθηση του «προσωπικού περιορισμού». Συχνά για κάποιους ανθρώπους ο αγώνας για επιβίωση συνδυάζεται με την έλλειψη συγκεκριμένων ικανοτήτων για να τα καταφέρουν σ΄ αυτόν τον κόσμο. Τα άτομα μπορεί να βιώνουν τους εαυτούς τους ως ελλιπείς ή ανεπαρκείς. Αυτή η μορφή απελπισίας συναντάται σε ανθρώπους που είναι φτωχοί ή σε άτομα με σοβαρές αναπηρίες.

Η αίσθηση ότι είμαστε εντελώς αβοήθητοι στον κόσμο. Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται έτσι μετά από τραυματικές εμπειρίες ή συνεχή έκθεση σε στρεσογόνους παράγοντες. Στο μυαλό τους συχνά κυριαρχεί η σκέψη ότι είναι ευάλωτοι και εκτεθειμένοι σ΄ έναν επικίνδυνο κόσμο.

Πώς να ξαναβρείς τις ελπίδες σου

Όταν δεν ελπίζουμε σε τίποτα, σκεφτόμαστε ότι καμία προσπάθεια δεν έχει νόημα γιατί έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει ελπίδα για βελτίωση. Όσο όμως σκεφτόμαστε έτσι, τόσο δεν θα κάνουμε τίποτα για ν΄ αλλάξουμε την κατάστασή μας. Κατά συνέπεια, οτιδήποτε μας ενοχλεί, θα επιτείνεται. Για να βγεις από αυτή τη στατικότητα:

• Αμφισβήτησε για μια στιγμή τη σκέψη ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Απλώς υπόθεσε ότι ίσως να έκανες λάθος μέχρι τώρα και πειραματίσου. Πάρε μια πρωτοβουλία και κάνε κάτι το οποίο δεν έχεις δοκιμάσει – είναι απίθανο να έχεις πραγματικά δοκιμάσει τα πάντα.

• Εάν αισθάνεσαι ανίκανος/η ή «περιορισμένος/η», ίσως έχεις ξεχάσει να λάβεις υπόψη σου τα όποια θετικά υπάρχουν και πιθανόν μεγαλοποιείς τα αρνητικά. Ίσως να παίρνεις τις δυσκολίες προσωπικά, ως ενδείξεις της δικής σου ανεπάρκειας αντί ως ένα αποτέλεσμα πολλών παραγόντων. Ίσως έχεις την τάση να κολλάς αρνητικές ετικέτες στον εαυτό σου κάθε φορά που κάνεις κάτι λάθος ή έχεις μια αποτυχία. Προσπάθησε ν΄ αναγνωρίσεις τα χαρίσματα και τα ταλέντα σου. Θυμήσου παλιότερες επιτυχίες σου. Ακόμα κι αν έχεις πράγματι κάποια αδυναμία, είναι σχεδόν σίγουρο ότι έχεις και δυνατά σημεία, για τα οποία αξίζει να είσαι περήφανος/η.

• Εάν αισθάνεσαι αποκομμένος/η από τους άλλους, ίσως υποθέτεις ότι δεν θα βρεθεί ποτέ κανείς στη ζωή σου για να σταματήσεις να νιώθεις μοναξιά. Πιθανόν να έχεις απογοητευτεί στο παρελθόν από κάποιους ανθρώπους και να έχεις γενικεύσει μέσα σου την πεποίθηση αυτή. Όμως, αντί να αναλώνεσαι σε απαισιόδοξες σκέψεις, δοκίμασε να τεστάρεις ποια είναι η πραγματικότητα: για να το κάνεις αυτό, πρέπει να έχεις το θάρρος να εμπιστευτείς ξανά.

• Απόλαυσε την παρούσα στιγμή. Το χθες δεν υπάρχει πια και το αύριο δεν έχει έρθει ακόμα. Αφιέρωσε κάποιες στιγμές στο να παρατηρήσεις την αναπνοή σου, τις αισθήσεις που νιώθεις στο σώμα σου, τα συναισθήματά σου. Ακόμα κι αν κάτι σε ενοχλεί, για παράδειγμα, νιώθεις κάποιο πόνο ή κάποιο δυσάρεστο συναίσθημα, συμφιλιώσου μαζί του, μην το πολεμάς, μην προσπαθείς να το αλλάξεις. Για μερικά λεπτά αποδέξου απόλυτα την εμπειρία σου και τον εαυτό σου. Μετά στρέψε την προσοχή σου στο περιβάλλον σου: τι ακούς γύρω σου, ποιες μυρωδιές υπάρχουν, τι βλέπεις; Όταν αρχίζεις να εκτιμάς την παρούσα στιγμή, η απελπισία χάνει τη δύναμή της».

[Φωτό: © Depositphotos.com/Andriy Bezuglov]

bimag

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ