Να τιμήσουμε τον άνθρωπο!

Καίτη Τσώλη, 28/7/2015

Δεν θυμάμαι ποια στιγμή ακριβώς οικογένεια, κοίταξα με δέος τον ανθρώπινο εαυτό μου. Στην εσωτερική μου πορεία προς την εξέλιξη, γύριζα συχνά και τον κοίταζα με θαυμασμό, για όλα τα δύσκολα και ζόρικα που περνούσε, αλλά όσο τον έκρινα και δεν τον είχα αποδεχθεί ακόμα ολοκληρωτικά, δεν είχα καταλάβει το μέγεθος της προσφοράς του στην ψυχή μου. Τώρα όμως που ισορρόπησα μέσα μου και ηρέμησα, τώρα που με αγαπάω,  από την θέση  του «είμαι», από την θέση του Θεού, γύρισα και τον κοίταξα με δέος και με ανείπωτο θαυμασμό!

Μας έχουν πει ότι έχουμε δημιουργήσει το Σύμπαν, Γαλαξίες, Πλανήτες κ.λ.π. και δεν έχω καμία αμφιβολία γι’ αυτό, γιατί είμαστε Θεοί δημιουργοί και όλα είναι δυνατά για τον Θεό, όμως τίποτα απ’ όλα αυτά αυτή την στιγμή δεν μου προκαλεί τόσο πολύ τον θαυμασμό, όσο η δημιουργία του ανθρώπινου εαυτού μας. Και πιστεύω ότι μέχρι στιγμής δεν του αναγνωρίσαμε την σπουδαία εργασία και την σπουδαία θυσία που δέχθηκε να υποστεί για μας, για να προσφέρει τόσες πολλές και διαφορετικές εμπειρίες στην ψυχή μας.

Ένιωσα θαυμασμό για την ανθρωπινότητά μας που δέχθηκε να παίξει εδώ στη Γη, το πιο σκληρό παιχνίδι, γνωρίζοντας ότι θα πονέσει βαθιά, γνωρίζοντας ότι θα πληγωθεί και θα υποφέρει απίστευτα.

Δέχθηκε να περάσει από την πιο σκληρή δοκιμασία του γονιού που χάνει το παιδί του και για μένα αυτή είναι μια από τις πιο σκληρές δοκιμασίες, γιατί η αγάπη του γονιού για το παιδί θεωρώ ότι είναι η πιο αγνή αγάπη που υπάρχει στη Γη.            

Δέχθηκε να βυθισθεί στα πιο βαθιά σκοτάδια, μόνος κι έρημος, χωρίς αγάπη και χωρίς να θυμάται ποιος είναι…..           
Δέχθηκε να παίξει το ρόλο του κακού, ενώ η ψυχή του είναι αγάπη….        
Δέχθηκε να φυλακισθεί σε κάθε είδους φυλακές…..           
Δέχθηκε να παίξει τον ρόλο του ζητιάνου…….        
Δέχθηκε  να στηθεί μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα για να υπερασπισθεί την αλήθεια του……..δέχθηκε….δέχθηκε….και πόσα πολλά ακόμα δέχθηκε.

Δεν θυμάμαι αλήθεια οικογένεια πότε ένιωσα αυτό το δέος, αυτόν το θαυμασμό, για τον  ανθρώπινο εαυτό μας κι ένιωσα ότι είναι πολύ ιερό, ευλογημένο και πολύ αγαπημένο μέρος του εαυτού μας. Προφανώς το ένιωσα όταν αναγνώρισα «ποια είμαι» και πέταξα από πάνω μου την αυτολύπηση και την κριτική. Το ένιωσα όταν επιτέλους μετατόπισα την αντίληψή μου και κοίταξα το ανθρώπινο μέρος μου με τα μάτια της ψυχής μου. Όταν το κοίταξα με τα αγνά, τα καθαρά μάτια της αγάπης.

Και τότε κατάλαβα ότι του χρωστάω πολλά, πάρα πολλά. Τότε κατάλαβα ότι αιώνες τώρα τον αδίκησα και δεν του αναγνώρισα την μεγάλη, την σπουδαία εργασία του. Υπήρξαν μάλιστα εποχές, σε περασμένους αιώνες, που πιστεύαμε ότι μέσα από την κακοποίηση του ανθρώπινου εαυτού μας μπορούσαμε να προσεγγίσουμε το Πνεύμα. Και υποβάλαμε τον ανθρώπινο εαυτό μας και την βιολογία μας, σε όλων των ειδών τις ταλαιπωρίες. Τον αφήναμε πεινασμένο, τον κακοποιούσαμε αλύπητα και μετά  τον στέλναμε στην έρημο να εξαγνισθεί και να συναντήσει τον Θεό……..Θεέ μου…..

Κι όμως ο ανθρώπινος εαυτός μας, μας έφερε εδώ που είμαστε. Μέσα από την δική του εμπειρία αφυπνιστήκαμε, και θυμηθήκαμε ποιοι είμαστε. Χάρη στον άνθρωπο βρισκόμαστε στη Γη και χάρη στον άνθρωπο και στην βιολογία μας έχουμε αυτή την μοναδική ευκαιρία της εξέλιξης. Της εξέλιξης της δικής μας, της Γης και ολόκληρης της δημιουργίας.  Και χάρη στον άνθρωπο μας τιμάει το Πνεύμα και ολόκληρο το Σύμπαν.

Ναι του χρωστάμε πολλά, πάρα πολλά και πιστεύω οικογένεια, ότι ήρθε η ώρα να του τα δώσουμε. Ήρθε η ώρα να τιμήσουμε τον ανθρώπινο εαυτό μας και να του δείξουμε  την ευγνωμοσύνη μας. Ήρθε η ώρα να τον πάρουμε αγκαλιά, να τον ευχαριστήσουμε, να τον αποδεχθούμε και να τον αγαπήσουμε άνευ όρων. Να υποκλιθούμε μπροστά του και να του δώσουμε τη χαρά και την γαλήνη που αξίζει και δικαιούται. Έτσι όπως είναι, αυτό που είναι. Είναι υπέροχος, εκπληκτικός, μοναδικός και μαγικός. Και είναι τέλειος μέσα στην ατέλειά του.

Όχι πια άλλες κριτικές γι’ αυτό το μέρος της Ύπαρξή μας που μας τα έδωσε όλα και θυσιάστηκε πολλές φορές, για να έχουμε εμείς τις εμπειρίες, την σοφία και την επίγνωση, που κανένας άλλος άγγελος στο Σύμπαν δεν έχει.

Αυτήν την στιγμή οικογένεια που ενώνουμε το ανθρώπινο με το θεϊκό, που ενώνουμε τον εαυτό μας με όλα τα κομμάτια μας, αυτήν την στιγμή ας τιμήσουμε τον ανθρώπινο εαυτό μας και ας τον ευχαριστήσουμε, για όλα όσα έκανε για μας.

Και ξέρετε τι μου συνέβη οικογένεια; Από την στιγμή που ένιωσα θαυμασμό για την ανθρώπινη Υπόστασή μου, ένιωσα επίσης μεγάλο θαυμασμό και για όλους μας, για όλους τους ανθρώπινους αγγέλους εδώ στη Γη, που έτσι κι αλλιώς είναι ο εαυτός μου. Και όταν μαθαίνω ότι κάποιος ανθρώπινος άγγελος περνάει δύσκολα και βιώνει μια επώδυνη εμπειρία, δεν νιώθω πια λύπη, γιατί γνωρίζω ότι δέχθηκε να περάσει  από αυτή την δοκιμασία για την εμπειρία της ψυχής του. Εκείνο που νιώθω είναι ένας απέραντος θαυμασμός! Τον τιμάω και υποκλίνομαι.

Τιμάω όμως πρώτα τον ανθρώπινο εαυτό μου, τον ευγνωμονώ και τον ευχαριστώ για όλα τα δώρα που μου έδωσε και τιμάω και τον καθένα μας για όλα όσα πέρασε και περνάει εδώ στη Γη! Και είναι η ώρα οικογένεια να δώσουμε στον ανθρώπινο εαυτό μας, όλα όσα του χρωστάμε και αιώνες τώρα του τα στερήσαμε. Ήρθε ή ώρα να του δώσουμε ολοκληρωτική αποδοχή, βαθιά αγάπη,  γαλήνη, χαρά και την αφθονία του σε όλα τα επίπεδα!

newenergy

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ