Το σπάσιμο της αλυσίδας

Όταν ερχόμαστε στον κόσμο υπάρχουμε κάτω από μία οικογένεια, λαμβάνουμε το όνομά μας, αλλά και το επίθετό μας. Αυτά είναι που μας δίνουν έναν δρόμο, έναν δρόμο που δημιουργεί την ανάλογη δόνηση, δομή αλλά και σύσταση του υγρού στοιχείου μας.

Δηλαδή το όνομα + το επίθετο μας, μας δίνει κατεύθυνση. Το επίθετό μας μόνο μας δίνει ξεχωριστή κατεύθυνση και το όνομά μας σκέτο άλλη.

Όλο αυτό το σημείο με τα ονόματα είναι σαν μία θάλασσα η οποία έχει μέσα της έτοιμα κάποια στοιχεία για μας, πριν ακόμη γεννηθούμε. Δηλαδή μέσα στο υγρό μας στοιχείο, που περιμένουν «καρτερικά» ανάλογα με τις συμπεριφορές μας να ενεργοποιηθούν και να βιωθούν.

Οι ρίζες μας από την οικογένειά μας είναι πολύ σημαντική διαδρομή και γι αυτό της έχουν δώσει αυτό το όνομα, «ρίζες». Γιατί κάποια στοιχεία είναι τόσο καλά ριζωμένα μέσα μας που δεν είναι απλό και εύκολο να τα αναζητήσουμε και να τα δούμε. Ίσως κάποιες φορές να ακολουθούμε σαν «μουδιασμένοι» τον δρόμο που περπάτησαν οι δικοί μας, χωρίς να βάλουμε το δικό μας χρώμα. Εδώ στην Ελλάδα δε, υπάρχει και το έθιμο να συνεχίζουμε όνομα και επίθετο των παππούδων και των γιαγιάδων. Έτσι η αλυσίδα να μη σπάσει ποτέ.

Είναι πολύ εύκολο λοιπόν ο κάθε άνθρωπος να «παραδώσει τα όπλα» δηλαδή να παραδώσει τις δικές του διαδρομές, της δικής του προσωπικότητας και να επιλέξει να συνεχίσει με «επιτυχία» τον δρόμο που περπάτησαν οι άλλοι πριν από εκείνον. Έτσι εμείς αυτό μάθαμε να το λέμε DNA και κληρονομικότητα. Δεν μπορούμε με τίποτε να φανταστούμε ότι οι δονήσεις των ονομάτων έχουν και ένα «τίμημα». 

Ένα «τίμημα» που δεν θα μας οδηγήσει εύκολα στην έρευνα και αναζήτηση του να βρούμε ποιοι πραγματικά είμαστε, αφού είμαστε ο τάδε ( όνομα + επίθετο).

Κάποια επίθετα δε, είναι και με πολύ «βαριά» περιουσία, που κάποιες φορές μοιάζουν με κατάρα, αφού το φορτίο είναι ασήκωτο από το βάρος της «ευθύνης».

Την έχουμε «πατήσει» ως ένα σημείο όλοι μας ακούγοντας ένα «βαρύγδουπο» επίθετο, να νομίζουμε ότι θα συναντήσουμε παρόμοιο άνθρωπο. «Είσαι ο γιος/ κόρη του τάδε» ? Και εκεί υπάρχει η απαίτηση ότι θα είναι το ίδιο πρόσωπο.

Το όνομα + το επίθετο λοιπόν είναι αυτό που θα μας οδηγήσει να μην κάνουμε αναζήτηση του ποιοι πραγματικά είμαστε. Θα μας επηρεάσει σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Το πακέτο αυτό ως ένα σημείο δεν μας δίνει ελευθερία κινήσεων. 

Το πακέτο αυτό ενεργοποιεί τα εγωϊκά μας στοιχεία, τα οποία μέσα τους έχουν συγκεκριμένες ασθένειες, συγκεκριμένες καταστάσεις και γεγονότα. Τα οποία έρχονται στη ζωή μας να βιωθούν από αυτές τις δονήσεις.

Το επίθετό μας επίσης έχει κι αυτό ανάλογες διαδρομές να βιώσουμε.

Μέσα σε αυτό λοιπόν το πακέτο, όνομα και επίθετο, υπάρχει κάτι μοναδικό, κάτι μόνο δικό μας. Είναι η ψυχή μας, το ψυχικό μας αποτύπωμα.

Πώς μπορώ να το ανακαλύψω ? Μα μέσα από την έρευνα και την αναζήτηση του πραγματικού μας είμαι. Ακόμη και την ίδια δουλειά να επιλέξουμε να κάνουμε με τον πατέρα μας, μπορούμε να περπατήσουμε μέσα από την δική μας αυθεντική υπόσταση. 

Πώς αναζητώ την αυθεντική μου υπόσταση ? Πρώτα αναζητώ να δω τις κοινές συμπεριφορές με τους οικείους μου. Αναζητώ τι ασθένειες έχουν και μέσα από ποια συναισθήματα δημιουργήθηκαν. 

Ύστερα με πολύ υπομονή, αναζητώ να βρω τις συμπεριφορές αυτές και τα συναισθήματα και σε μένα.

Όλο αυτό δεν θέλει βιασύνη, θέλει υπομονή. Γιατί όλα όσα ερευνώ είναι πολύ καλά κρυμμένα και δεν φαίνονται αμέσως. 

Όσο ανακαλύπτω όλα τα κοινά, ύστερα αναζητώ τα δικά μου αυθεντικά κομμάτια. 

Θα δω λοιπόν και τις κοινές παθήσεις μου. 

Ένα παράδειγμα είναι ότι όταν ένας γονέας φορά γυαλιά, θα φορέσει και το παιδί του. 

Αν ένας γονέας έχει πολύ άγχος και από το άγχος έχει διάφορες νευρώσεις, το ίδιο θα συμβεί και στο παιδί του. 

Θα έχει νευρώσεις οι οποίες μπορεί να εμφανιστούν ως αλλεργικά προβλήματα, ενώ στον γονέα ως πρόβλημα στο στομάχι.

Όσο ψάχνω βρίσκω και όσο βρίσκω συνεχίζω να ψάχνω.

Άλλωστε μπορεί να ήρθα ως όνομα + επίθετο, αλλά έχω και μία ψυχή η οποία οφείλει να ζήσει σύμφωνα με το δικό της σχέδιο.

Δωροθέα  

zefira21

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ