Είναι απλό το θέμα…
Ξέρουμε με απόλυτη βεβαιότήτα τι θα συμβεί αν αύριο η πλειοψηφία ψηφίσει «ΝΑΙ» στα μέτρα των θεσμών… Ξέρουμε τι θα κλιθούμε να υποστούμε, αν όχι όλοι, οι περισσότεροι.
Ένας λαός χωρίς ευκαιρίες, βιώνει μια δικτατορία…
Ίσως όμως μας διαφεύγει, τι θα κλιθούμε να γίνουμε, αν αύριο η πλειοψηφία ψηφίσει «ΟΧΙ»…
Θέλω να πω ότι αν το αύριο είναι ΟΧΙ, δεν μπορούμε να μείνουμε όπως είμαστε…
Αν μείνουμε όπως είμαστε, το ΟΧΙ θα μας συνθλίψει…
Γιατί εδώ που φτάσαμε δεν έχει να κάνει με κάποιον κυβερνήτη…
Έχει να κάνει με τον δικό μας εμφύλιο πόλεμο…
Με τους φανατισμούς μας…
Με την βολή μας…
Με την απραξία μας…
Με την ανευθυνότητά μας…
Με την αδιαλλαξία μας…
Με την αδιαφορία μας…
Με το ότι δεχτήκαμε να υπηρετήσουμε μια ηλίθια ιδεολογία και όχι τις ικανότητες του κάθε πολιτικού…
Με το ότι αυτοπροσδιοριζόμαστε «κερδισμένοι», χωρίς να εκμεταλλευτούμε τις ευκαιρίες που μπορεί να δώσει μια Νίκη…
Με το ότι δεν ενδιαφερθήκαμε για την προσωπική μας πνευματική ανάπτυξη, για την προσωπική μας ηθική καλλιέργεια και την παιδεία μας…
Για το ότι παραμείναμε «όχλος» και δεν γίναμε Άτομα…
Η εποχή τούτη είναι του Θεού… Και όσα δεν μπορέσαμε να κάνουμε αυθόρμητα και με δικό μας ενδιαφέρον για την εσωτερική μας ανάπτυξη, θα έρθει τώρα η Ζωή να τα απαιτήσει. Τα απαιτεί ήδη, δηλαδή…
Γιατί η Ζωή έχει Πνευματικούς Νόμους… Και αν δεν το ξέρουμε, αυτό δεν σημαίνει ότι οι Νόμοι δεν λειτουργούν…
Και αν ο Άνθρωπος είναι αυτός ο άγνωστος, ήρθε η εποχή που πρέπει να γίνει γνωστός!
Αυτή η εποχή του ΟΧΙ έχει τούτες τις ευθύνες και πρέπει να αναλογιστούμε αν μπορούμε να τις πάρουμε…
Δεν μας καλεί ο Τσίπρας στο ΟΧΙ… Είναι αφέλεια να το σκεφτούμε έτσι… Κανείς δεν μπορεί να κάνει το θαύμα για εμάς.
Στο ΟΧΙ μας καλεί η αναγκαιότητα του προσωπικού μας μετασχηματισμού…
Γιατί αν δεν χορτάσαμε από την δουλικότητα και την εξασφάλιση που κυβερνάει τον όχλο, αν επιλέξουμε ΟΧΙ, αλλά το μέσα μας είναι ΝΑΙ, τότε οι Νόμοι θα λειτουργήσουν με αυτό το μέσα μας, γιατί τούτο έχει την ύψιστη σημασία… Οι ευκαιρίες είναι μέσα στον καθένα μας…
Και δεν είναι ευκαιρία να εξασφαλίσουμε τον μισθό, την σύνταξη, το σπίτι μας…
Ευκαιρία είναι να αναπτύξουμε την Ηθική του Πνεύματος, την Αρετή του Ανθρώπου, την Αγάπη, την Ειρήνη, την Ενότητα… Αξίες που μέχρι τώρα παραδώσαμε σε αδαείς οδηγούς, πνευματικούς και πολιτικούς, χωρίς να ενδιαφερθούμε να τις ανακαλύψουμε μέσα μας πρώτα, σίγουροι ότι τις έχουμε και δεν τις έχουν οι άλλοι…
Το ΟΧΙ είναι η ευκαιρία που μας δίνεται για την προσωπική μας αλλαγή… Να φύγει το ενδιαφέρον μας από το σπίτι μας και να στρέψουμε την προσοχή μας στον χώρο της Καρδιάς μας… Είναι καθαρά πνευματικό το βήμα που καλούμαστε να κάνουμε πια, σαν ανθρωπότητα… Εμείς, ο καθένας από εμάς, θα ενώσει τους δύο κόσμους… του Θεού και του Ανθρώπου!
Κάποιοι μπορεί να γελάσουν με αυτά… Να τους έχει τυφλώσει η φτώχεια και η ανέχεια, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι φτωχοί είναι εκείνοι που δεν έχουν διάθεση να «ακούσουν» το Σύμπαν μέσα τους, πεισμένοι ότι είναι μικροί άνθρωποι, ασήμαντοι και ανίκανοι να φέρουν αλλαγή στο πνευματικό και κοινωνικό Γίγνεσθαι…
Ας μην μας ενδιαφέρει για μια στιγμή, τι κάνουν οι άλλοι… Αν εμείς, ο καθένας από εμάς, δει τις ευκαιρίες του, τότε υπάρχει ελπίδα ότι θα τα καταφέρουμε να μην παραμείνουμε αδιάλλακτοι, διασπασμένοι και υποτελείς…
Αν σήμερα δούμε τις ευκαιρίες μας, τότε το αύριο θα έχει και την δράση μας προς αυτές…
Αλλιώς… μια από τα ίδια!
Γιατί εδώ που φτάσαμε δεν έχει να κάνει με κάποιον κυβερνήτη…
Έχει να κάνει με τον δικό μας εμφύλιο πόλεμο…
Με τους φανατισμούς μας…
Με την βολή μας…
Με την απραξία μας…
Με την ανευθυνότητά μας…
Με την αδιαλλαξία μας…
Με την αδιαφορία μας…
Με το ότι δεχτήκαμε να υπηρετήσουμε μια ηλίθια ιδεολογία και όχι τις ικανότητες του κάθε πολιτικού…
Με το ότι αυτοπροσδιοριζόμαστε «κερδισμένοι», χωρίς να εκμεταλλευτούμε τις ευκαιρίες που μπορεί να δώσει μια Νίκη…
Με το ότι δεν ενδιαφερθήκαμε για την προσωπική μας πνευματική ανάπτυξη, για την προσωπική μας ηθική καλλιέργεια και την παιδεία μας…
Για το ότι παραμείναμε «όχλος» και δεν γίναμε Άτομα…
Η εποχή τούτη είναι του Θεού… Και όσα δεν μπορέσαμε να κάνουμε αυθόρμητα και με δικό μας ενδιαφέρον για την εσωτερική μας ανάπτυξη, θα έρθει τώρα η Ζωή να τα απαιτήσει. Τα απαιτεί ήδη, δηλαδή…
Γιατί η Ζωή έχει Πνευματικούς Νόμους… Και αν δεν το ξέρουμε, αυτό δεν σημαίνει ότι οι Νόμοι δεν λειτουργούν…
Και αν ο Άνθρωπος είναι αυτός ο άγνωστος, ήρθε η εποχή που πρέπει να γίνει γνωστός!
Αυτή η εποχή του ΟΧΙ έχει τούτες τις ευθύνες και πρέπει να αναλογιστούμε αν μπορούμε να τις πάρουμε…
Δεν μας καλεί ο Τσίπρας στο ΟΧΙ… Είναι αφέλεια να το σκεφτούμε έτσι… Κανείς δεν μπορεί να κάνει το θαύμα για εμάς.
Στο ΟΧΙ μας καλεί η αναγκαιότητα του προσωπικού μας μετασχηματισμού…
Γιατί αν δεν χορτάσαμε από την δουλικότητα και την εξασφάλιση που κυβερνάει τον όχλο, αν επιλέξουμε ΟΧΙ, αλλά το μέσα μας είναι ΝΑΙ, τότε οι Νόμοι θα λειτουργήσουν με αυτό το μέσα μας, γιατί τούτο έχει την ύψιστη σημασία… Οι ευκαιρίες είναι μέσα στον καθένα μας…
Και δεν είναι ευκαιρία να εξασφαλίσουμε τον μισθό, την σύνταξη, το σπίτι μας…
Ευκαιρία είναι να αναπτύξουμε την Ηθική του Πνεύματος, την Αρετή του Ανθρώπου, την Αγάπη, την Ειρήνη, την Ενότητα… Αξίες που μέχρι τώρα παραδώσαμε σε αδαείς οδηγούς, πνευματικούς και πολιτικούς, χωρίς να ενδιαφερθούμε να τις ανακαλύψουμε μέσα μας πρώτα, σίγουροι ότι τις έχουμε και δεν τις έχουν οι άλλοι…
Το ΟΧΙ είναι η ευκαιρία που μας δίνεται για την προσωπική μας αλλαγή… Να φύγει το ενδιαφέρον μας από το σπίτι μας και να στρέψουμε την προσοχή μας στον χώρο της Καρδιάς μας… Είναι καθαρά πνευματικό το βήμα που καλούμαστε να κάνουμε πια, σαν ανθρωπότητα… Εμείς, ο καθένας από εμάς, θα ενώσει τους δύο κόσμους… του Θεού και του Ανθρώπου!
Κάποιοι μπορεί να γελάσουν με αυτά… Να τους έχει τυφλώσει η φτώχεια και η ανέχεια, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι φτωχοί είναι εκείνοι που δεν έχουν διάθεση να «ακούσουν» το Σύμπαν μέσα τους, πεισμένοι ότι είναι μικροί άνθρωποι, ασήμαντοι και ανίκανοι να φέρουν αλλαγή στο πνευματικό και κοινωνικό Γίγνεσθαι…
Ας μην μας ενδιαφέρει για μια στιγμή, τι κάνουν οι άλλοι… Αν εμείς, ο καθένας από εμάς, δει τις ευκαιρίες του, τότε υπάρχει ελπίδα ότι θα τα καταφέρουμε να μην παραμείνουμε αδιάλλακτοι, διασπασμένοι και υποτελείς…
Αν σήμερα δούμε τις ευκαιρίες μας, τότε το αύριο θα έχει και την δράση μας προς αυτές…
Αλλιώς… μια από τα ίδια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.